Hoofdstuk 14

Terwijl Jake in zijn truck op weg was naar Madison,

vocht hij tegen de aandrang Kristin te bellen. Hij had

op de bruiloft van zijn vader het een en ander gedronken

en ook de tijd gehad om na te denken. Waarom

had hij niet om uitleg gevraagd? Hij begreep er

niet veel van. Waarom was Kristin eigenlijk met hem

naar bed gegaan? Het had er niet naar uitgezien dat ze

er geld voor zou vragen. Wat was haar reden? En hoe

lang had ze haar beroep voor hem verborgen willen

houden?

Hij had echt gedacht dat ze iets met elkaar hadden,

daarom was hij geschokt toen hij de stem van die vrouw

op het antwoordapparaat had gehoord. En Kristin had

er gelegen zonder zich te verdedigen. God, ze moest gedacht

hebben dat hij een ongelooflijke naïeveling was.

Nu was hij behalve een beetje dronken ook nog behoorlijk

depressief, en het speet hem dat hij Madison

mee uit eten had gevraagd. Ze was een aantrekkelijke

vrouw, maar ze was Kristin niet. Moest hij iemand zomaar

laten vallen omdat ze een hoer bleek te zijn?

Maar hoe kan ik van iemand houden die ik helemaal niet

ken? vroeg hij zich somber af. Hij had haar maar drie

keer ontmoet en was verliefd geworden. Wat een oen

was hij toch.

Hij parkeerde zijn auto voor het huis van Natalie en

liep langzaam naar de voordeur. Jimmy had voor hem

een tafel in The Palm gereserveerd. 'Neem haar mee

naar The Palm, bestel de kreeftschotel, voer haar dronken,

en vergeet Kristin,' had zijn broer gezegd.

'Denk jij altijd in die termen over vrouwen? Ze in

bed lokken?'

'Als je met Bunny bent getrouwd, is dat het enige waaraan

je denkt. Haar gezeur wordt nog eens mijn dood.'

'Ze is altijd zo geweest. Dat wist je al voor je met haar

trouwde.'

'Ik had je dit altijd al willen vertellen,' vertrouwde

Jimmy hem toe. '.Maar ik hou er natuurlijk een paar

vriendinnetjes op na.'

Jake had geen zin in verhalen over Jimmy's escapades.

'Wat krijgen we nu? Is het tijd voor de biecht?' zei hij

kortaf. 'Ik wil er niets over horen.'

'Je bent mijn broer,' zei Jimmy verontwaardigd. 'Als ik

het jou niet kan vertellen, wie dan wel?'

'Pa ... hij is de losbol van ons gezin. Maar hij trouwt

tenminste met zijn veroveringen.' Jake had totaal geen

behoefte gehad om naar het buitenechtelijke liefdeleven

van zijn broer te luisteren. Bunny mocht dan

lastig zijn, toch vond hij het niet juist dat Jimmy dat

gebruikte als excuus om haar ontrouw te zijn.

Hij belde aan.

Cole deed open. 'Hé, hallo. Hoe was de bruiloft?'

'Voorspelbaar,' antwoordde Jake, terwijl hij het kleine

huis binnenging. 'Mijn vader is tweeënzestig, zijn

bruid twintig. Ik veronderstel dat dat genoeg zegt.'

'En ga je haar mamma noemen?' grapte Cole, die hem

naar de woonkamer bracht.

'Ik ga haar helemaal niets noemen,' zei Jake. 'Ik ben

naar de bruiloft geweest, en daarmee heb ik voor dit

jaar aan mijn verplichtingen voldaan.'

'Heb je een goeie band met je vader?'

'Is Madison er?' vroeg Jake, die niet zo gelukkig was

met dit spervuur van vragen.

'Jazeker, ik zal haar roepen. Hé, Maddie!' riep Cole.

'Hier is je ridder in zijn gehavende wapenrusting.'

'Heel geestig,' zei Jake. 'Heb je misschien een glas

water voor me?'

'Natuurlijk.' Cole verliet de kamer en kwam even later

terug met een flesje Evian.

'Dank je,' zei Jake, die een flinke slok uit de fles nam.

Een ogenblik later kwam Madison binnen. Jake keek

nog eens goed naar haar. Hij wist al dat ze een mooie

vrouw was, maar had zich niet gerealiseerd dat ze zo

overweldigend mooi was en fraai gevormd. Haar ovale

gezicht werd omlijst door een wolk van zwart haar dat

hij tot nu toe alleen nog maar opgebonden had gezien.

Haar verleidelijke lippen waren met een bruingouden

lippenstift geaccentueerd, een kleur die bij de

karig opgebrachte oogschaduw boven haar amandelvormige

ogen paste. Ze had een rode, laag uitgesneden,

korte jurk met ragdunne schouderbandjes aan.

Ze zag er schitterend uit.

'Dag,' zei ze, zich niet bewust van het effect dat ze op

hem had.

Na de bruiloft was hij teruggegaan naar zijn hotel,

waar hij zijn enige pak had verruild voor een kakibroek

en een overhemd van spijkerstof, waarbij hij

geen stropdas droeg. 'Ik voel me armoedig gekleed,'

zei hij, en hij realiseerde zich meteen dat hij bijna hetzelfde

tegen Kristin had gezegd, toen ze voor het eerst

waren uitgegaan.

'Zal ik me omkleden,' vroeg Madison. 'Ik voel me

halfnaakt.'

'Maar je ziet er geweldig uit, en als je je prettig voelt. . .'

'Nee,' zei ze lachend, blij te zien dat hij niet de moeite

had genomen zich speciaal te kleden. 'Nee, ik voel me

hier helemaal niet prettig in. Het was een idee van

Cole en Natalie om me zo op te tutten. Ze hadden zin

om te overdrijven, en ik ben erin meegegaan. Vind je

het goed als ik me ga omkleden?'

'Doe wat je het prettigst vindt.'

Ze lachte. 'Dat zal ik zeker prettig vinden.'

Twee uur later gingen ze volledig op in hun gesprek.

Madison had een wijde trui, een zwarte spijkerbroek

en een makkelijk zittend jasje aangetrokken. Maar ze

had haar haar los laten hangen en haar make-up onveranderd

gelaten. Ze werd regelmatig nagekeken. Ze

was dan ook een opvallend mooie vrouw.

Wat Jake vooral in haar boeide, was dat hij met haar

kon praten op een manier die met de meeste vrouwen

onmogelijk was. Ze was gevat en gewiekst en was goed

op de hoogte van wat er zoal omging, en dat zonder

een betweter te zijn. Ze luisterde met aandacht naar

wat hij had te zeggen, en ze had een diepe lach die hij

verleidelijk vond. Ze hadden al gesproken over politiek,

religie, de toestand in de filmindustrie, publiciteit,

pornografie op het internet en zijn stokpaardje:

fotografie. Madison was een prettige gespreks partner.

'Waar kom je oorspronkelijk vandaan?' vroeg hij, terwijl

hij een hap nam van het beste vlees die hij ooit

had gegeten.

'Ik ben een geboren New Yorker,' zei Madison. 'Mijn

ouders wonen er nog steeds. Nee, nu niet meer. Ze

zijn onlangs naar Connecticut verhuisd.'

'Wat doet jouw vader?'

Ze zweeg een moment. 'Eh ... hij zit in de handel.'

'In de handel?' vroeg Jake. 'Aandelen en dergelijke?'

'Zoiets.'

'Ik begrijp niets van de aandelenmarkt,' zei Jake. 'Voor

mij is het zoiets als gelegaliseerd gokken.'

'Ben je ooit in Vegas geweest?'

'Nooit. Van mij hoeft het niet.'

'Wat jammer nou,' zei Madison met een sexy lach.

'Daar gaat mijn plan om je daar mee naartoe te nemen

voor een weekeinde vol ongebreidelde lusten.'

Jake schoot omhoog. 'Wat?'

'Een grapje,' zei Madison met een verleidelijk lachje.

Het was verwarrend. Onder normale omstandigheden

had hij deze vrouw onweerstaanbaar gevonden. Maar

hij moest zich niet voor de gek houden en toegeven

dat hij voortdurend aan Kristin dacht. De hele avond

vroeg hij zich al af wat ze aan het doen was en of ze

ook aan hem dacht.

'Waarom vertel je me niet wat over haar?' vroeg Madison,

die met oprechte belangstelling in haar ogen

naar voren leunde. 'Ik ben een uitstekend luisteraar.

Tenslotte behoort het tot mijn werk.'

'Vertellen over wat?'

'Hoor eens,' zei ze op een zakelijke toon. 'Drie maanden

geleden heb ik met mijn vriend gebroken. Of

beter gezegd, hij met mij. En geloof me, ik weet dat

het tijd kost om dat te verwerken. Het is me bijna gelukt;

jij staat duidelijk aan het begin.'

Hij dacht erover het te ontkennen, maar bedacht dat

hij net zo goed eerlijk kon zijn. Ze was te intelligent en

te aardig om voor de gek te houden. Dus vertelde hij

haar wat er was gebeurd, en zij luisterde aandachtig

en onderbrak hem heel af en toe om een verstandige

opmerking te maken.

'Dat was het,' zei hij, toen zijn verhaal uit was. 'En

idioot die ik ben, heb ik het aan mijn broer verteld en

die heeft het op de bruiloft aan iedereen doorverteld.

Ik voel me nu de grootste sukkel van de wereld.'

'Dat zou ik maar niet doen,' zei ze hoofdschuddend.

'Jouw reactie is volkomen begrijpelijk. Je voelde je onzeker

en bedrogen.'

'Daar sla je de spijker op de kop!' riep Jake uit. 'Zeg,

ben jij soms zielknijper geweest?'

'Nee, maar ik schrijf verhalen, dus ik weet wat er in

mensen omgaat. Mijn vader leerde me situaties te analyseren

en het spel te doorgronden. Hij is een uiterst

intelligent mens.'

'En ... wat wordt mijn volgende zet?'

'Je belt haar op en zegt dat het je spijt dat je er als een

angsthaas vandoor bent gegaan. Vervolgens spreek je

af op neutraal terrein.'

'Meen je dat?'

'Ja. Je moet haar een kans geven te vertellen waarom

ze niets heeft gezegd.'

'Goed,' zei hij opgelucht. 'Ik ben razend nieuwsgierig

naar wat ze te zeggen heeft.'

'En vergeet niet,' zei Madison streng. 'Geen beschuldigingen.

Gewoon luisteren.'

'Dat zal ik doen,' zei hij, terwijl hij de laatste restjes

van zijn bord schraapte.

'Je zult er geen spijt van hebben,' zei ze met een snelle

blik op haar horloge. 'Vind je het erg als we weggaan?

Dan ben ik nog op tijd voor het nieuws van tien

uur, om te zien of er nog nieuws is over de moord op

Salli.'

Jake keek haar lang en indringend aan. 'Weet je, onder

andere omstandigheden en een ander moment .. .'

'Ik weet het,' fluisterde ze. 'Je hoeft niets te zeggen. We

ontmoeten elkaar nog eens als we wat minder kwetsbaar

zijn. Oké?'

Hij grinnikte. 'Je bent een geweldige meid.'

Ze grinnikte op haar beurt. 'En jij bent een geweldige

vent. We kunnen dan ook maar beter gauw opstappen.'