Hoofdstuk 4

'Je bent laat,' zei rechercheur Tucci tegen zijn assistent;

Tucci had er flink de pest in dat de werkster zijn

boterham had verslonden, om maar te zwijgen over

een vol bakje met Fayes zelfgemaakte koolsalade.

'Hoor eens, maat. Probeer jij maar eens op tijd terug

te komen van een vistochtje in de wildernis,'

protesteerde rechercheur Lee Eccles geïrriteerd. Hij

was een lange, ietwat gebogen man met een verweerd

gezicht en handen als kolenschoppen. 'Dat is nog

een heel gedoe,' mopperde hij. 'En toen ik eindelijk op

het bureau kwam, werd ik natuurlijk eerst naar

een andere moordzaak gestuurd. Het kan ook een

zelfmoord zijn geweest, ik zou het niet weten. Een

fantastisch blond stuk dat op het strand van Malibu

is aangespoeld. Benen van hier tot Cuba. Ze zijn

haar nu op het gerechtelijk laboratorium aan het

bekijken.'

'Dan heb je deze zaak moeten missen.'

'Dat moet mij weer overkomen. Vertel maar. Wat heb

je zoal gevonden?'

'Twee doden. Een man en een vrouw. De vrouw is

meermalen gestoken. De man is in het gezicht geschoten.

De echtgenoot van de vrouw is vannacht om

drie uur gearriveerd. Ik heb hem het nieuws mogen

vertellen, waarna hij zich in de slaapkamer heeft opgesloten.

Vanochtend is zijn advocaat, Marty Steiner

gekomen; ze zitten daar nu al een paar uur.'

'Ach, die smeerlap,' zei Lee vol afschuw.

'Ken je hem?'

'Een ongelofelijke zak,' zei Lee, die met een vuile

nagel tussen zijn tanden zat te peuteren. 'Ik heb al

eens eerder met hem te maken gehad.'

Lee Ecc1es en rechercheur Tucci werkten sinds een

halfjaar samen; geen makkelijke samenwerking. Tucci's

vorige assistent was een doorgewinterde rechercheur

geweest, die nu was gepensioneerd. Lee was slim genoeg,

maar een beetje te agressief naar Tucci's smaak.

Lee's voorliefde ging uit naar het bezoeken van kroegen

en striptenten, en hij praatte over vrouwen op

een seksistische en neerbuigende manier die Tucci

tegen de borst stuitte. Hij had zich al eens daarover

beklaagd.

'Als ik jou was zou ik het klooster ingaan,' had Lee

hem toegesnauwd.

'Wat bedoel je daarmee?' had Tucci gegromd, waarna

het bijna tot een handgemeen was gekomen.

Sinds die tijd hadden ze elkaar geaccepteerd, maar

van een echte vriendschap kon je niet spreken.

'Je ziet er beroerd uit,' merkte Lee op.

'Ik ben niet aan slapen toegekomen,' antwoordde

Tucci. 'En ik heb honger.'

'Jij hebt verdomme altijd honger,' zei Lee, die ongeduldig

de gewrichten van zijn vingers liet knakken.

'Als je zou stoppen met zoveel te eten, zou je ook niet

zo'n dikke pens hebben.'

'Ik ben op dieet,' zei Tucci, die zich aan zijn kritiek

ergerde.

Lee bulderde van het lachen. 'Jawel, zeker tot de volgende

donuts langskomen.'

Tucci vond het niet nodig daarop in te gaan. Zo erg

was het met zijn buik niet gesteld; Faye zei dat ze het

lekker vond zich er tegen te nestelen. 'Je bent een

groot troeteldier,' zei ze vaak. Hmmm ... dacht hij, het

zou leuk zijn als dat veranderde in 'heel aantrekkelijk'.

Niet dat hij op seksueel gebied te klagen had, maar ze

had gezegd dat hij te zwaar werd om bij het vrijen op

haar te liggen. Vandaar het dieet.

'Wat is de bedoeling?' vroeg Lee ongeduldig. 'Wachten

we tot het de echtgenoot behaagt naar buiten te

komen om met ons te praten? Waarom klop je niet op

de deur en zeg je dat we hem nu willen spreken?'

Lee had dit keer gelijk, dacht Tucci. Hij had er in

elk geval genoeg van in dit macabere huis te zitten.

Niettemin moest hij volgens het boekje te werk gaan.

'Bobby Skorch hoeft niet met ons te praten,' wees hij

hem terecht. 'Dat weet je verdomd goed.'

'Hij zal willen praten. Ter informatie, toen ik op het

bureau zat, ben ik eens bij die ex-man op bezoek gegaan.

Die idioot zit in de cel te zweten. Naar verluidt

heeft hij om zijn advocaat gevraagd, maar die stond

niet te springen om hem bij te staan.'

'Je meent het?' zei Tucci.

'Ja, en het wordt tijd dat je je luie reet verheft en buiten

voor de media een of andere smoes verzint,' zei

Lee. 'De vaste klanten worden chagrijnig. Toen ik

aankwam, scheurden ze me bijna in stukken. En als je

daar toch bent, kijk dan even naar de kont van dat

kleine Chinese wijffie van kanaal 4. Niet te geloven

wat een stuk! Ik zou het geen straf vinden haar eens

flink te pakken.' Tucci keek hem bestraffend aan en

Lee lachte hartelijk. 'Zit je ergens mee? Wil jij nooit

eens een ander dan Faye?'

'Doe me een plezier,' zei Tucci knarsetandend, terwijl

hij zijn uiterste best deed zich te beheersen, 'en laat

mijn vrouw er buiten.'

'0 ja, je vrouw,' zei Lee schamper. 'Faye is veel te fijn

om over te praten.' Hij lachte spottend. 'Laten we wel

wezen, Tucci, Faye houdt je ballen in de bankschroef

en je lul tussen haar tieten geklemd.'

'Zo kan-ie wel weer,' zei Tucci, die vuurrood was geworden.

Hij wist dat Faye en Lee ooit iets hadden

gehad. Ze was ooit eens met Lee uitgeweest, lang voor

ze hem had ontmoet, en Lee had zich bij die gelegenheid

slecht gedragen. Ze ging er niet graag op in, maar

elke keer als Lee's naam werd genoemd, vertrok haar

gezicht van afschuw.

'Ja, ja,' zei Lee, die nog eens zijn vingergewrichten liet

knakken. 'Laat me eens zien waar je het lijk van die

vent hebt gevonden. Verdomme, wat jammer dat ik

die meid heb gemist. Ik had maar wat graag die tieten

van dichtbij willen bekijken.'

Tucci besloot dat het welletjes was. Zo gauw hij daar

de gelegenheid voor had, zou hij bij commissaris

March langsgaan en om een andere assistent vragen.