Hoofdstuk 13

Van Morrison zong 'Have I Told You Lately That I

Love You'. Bij het luisteren naar die ontroerende tekst

zou Kristin het liefst in tranen zijn uitgebarsten. Na

een bezoek aan Cherie, was Kristin altijd over emotioneel.

De dokter die een paar keer per week Cheries

toestand controleerde, had haar lang geleden al gezegd

dat ze de kunstmatige beademing beter konden

beëindigen, maar ze kon zich er nog steeds niet toe

brengen. Zolang Cherie nog ademde, was er altijd nog

de mogelijkheid van een wonder.

Intuïtief begreep ze dat ze niet realistisch was. Intuïtief

wist ze dat haar zus eigenlijk al dood was.

Terwijl ze over de snelweg raasde, was ze volkomen in

de ban van het ontroerende lied. Zou ze Max over

Cherie vertellen? Ze wist het niet. Misschien zou hij

dan niets meer met haar te maken willen hebben. Dat

was dan jammer. Ze had zich voorgenomen om voortaan

alleen nog maar de waarheid te zeggen. Als ze

eerlijk tegen Jake was geweest, had ze zich nu niet zo

verdrietig gevoeld.

Wat voerde Max eigenlijk in zijn schild? Dat wilde ze

graag weten. Eerst moest ze naar huis om zich te verkleden

en Darlenes telefoontje beantwoorden. Darlene

zou waarschijnlijk razend zijn dat ze gisteravond

niet had teruggebeld. Wat kon haar dat schelen? Ze

had er genoeg van zich druk te maken om wat anderen

dachten.

Het was heerlijk koel en aangenaam in haar woning.

Omdat het een van die drukkende dagen was waarvan

de bewoners van L.A. zeiden dat het om een aardbeving

vroeg, had ze de airconditioning op de hoogste

stand laten staan. Zelf had ze nog geen aardbeving

meegemaakt, omdat ze in L.A. was gekomen na de

grote Northridge-beving van 1994. Ze had weinig vertrouwen

in de verschrikkelijke verhalen die de mensen

vertelden, maar ze had niettemin een speciale kast voor

aardbevingen vol met ingeblikt voedsel, bronwater, en

noodverlichting. Mocht zich ooit een grote aardbeving

voordoen, dan zou ze de auto pakken en rechtstreeks

naar het verpleeghuis rijden. Ze was bang dat ze in geval

van nood te weinig aandacht aan Cherie zouden geven.

Dat was ook de reden waarom ze bij haar wekelijkse bezoek

cadeautjes voor het verplegend personeel meenam.

Het eerste wat ze deed toen ze binnen was, was haar

antwoordapparaat afluisteren om te horen of Jake had

gebeld. Niet dat ze een telefoontje van hem verwachtte,

en om heel eerlijk te zijn, kon het haar ook niet

schelen of ze ooit nog iets van hem hoorde.

Waarom ging haar hart dan zo tekeer toen ze bij het

apparaat stond? Waarom wilde ze zo graag dat het

rode lichtje knipperde?

Het rode lichtje knipperde inderdaad. Eén keer. Eén

bericht.

Waarschijnlijk Dar1ene die wilde weten waarom ze

niet had teruggebeld in verband met Mister X.

Ze drukte op de afluistertoets. 'Kristin,' zei een verdraaide

mannenstem, 'waarom was je er gisteravond

niet? Ik hou er niet van te worden genegeerd. Dat doet

ons geen goed. Vanavond acht uur. Aan het eind van

de Santa Monica pier. Ik betaal je het dubbele. Zorg

dat je er bent.'

Ze wist niet hoe ze het had. Hoe was Mister X aan

haar telefoonnummer gekomen? Had Dar1ene hem

die gegeven? Dit kon ze toch echt niet accepteren.

Woedend greep ze naar de telefoon om Dar1ene op te

bellen, maar Darlenes huishoudster liet haar weten

dat ze uit was. Kristin liet een boodschap achter om

terug te bellen en hing op, nog steeds razend. Het feit

dat Mister X haar privé-nummer had, gaf haar een

heel onbehaaglijk gevoel. Nu hij haar nummer had

was de volgende stap dat hij achter haar adres zou

komen. Ze rilde bij de gedachte.

Misschien was Max' aanbod precies op tijd. Als ze bij

hem zou wonen, had ze in elk geval bescherming. Hoe

meer ze erover nadacht, des te meer het haar de enige

juiste stap leek.

Ze rende naar haar kleerkast, trok een eenvoudige gele

zomerjurk aan en een paar sandalen met hoge hakken.

Ze maakte ze zich op en ging naar Max, om een overeenkomst

te sluiten.