·39 ·

Die ochtend om 10.15 Eastern Standard Time werd de staat New Jersey getroffen door zijn eerste aardbeving sinds mensenheugenis. Het epicentrum was Atlantic City, precies op de plek waar het Pompeï Casino oprees uit de Boardwalk. Jerry Baggers uitbarsting was langzaam begonnen. De eerste rookpluimen stegen op toen zijn achtenveertig miljoen dollar niet exact om tien uur waren overgemaakt. Om tien over tien, toen hij te horen kreeg dat niet duidelijk was waar het geld was gebleven, hielden zelfs zijn lijfwachten wat meer afstand. Vijf minuten later, toen zijn financiële man contact had opgenomen met El Banco, kreeg de gokmagnaat te horen dat hij niet alleen naar zijn acht miljoen rente maar ook naar de hoofdsom van veertig miljoen kon fluiten, omdat de bank die nooit had ontvangen.

Baggers eerste reactie was een serieuze poging om de boodschapper van het slechte nieuws dood te slaan, en dat zou hem ook zeker zijn gelukt als zijn lijfwachten hem niet hadden tegengehouden. Daarna pakte hij de telefoon en dreigde in een vliegtuig naar El Banco te stappen en alle personeelsleden daar een voor een het hart uit hun lijf te rukken. De bankdirecteur zei dat hij dat vooral moest proberen, maar verklaarde ook dat hij over een heel leger beschikte om zijn bank te bewaken, compleet met tanks en artillerie.

Ze stuurden hem wel een rekeningoverzicht waaruit bleek dat de eerste drie overboekingen inderdaad waren ontvangen, en dat van een andere rekening bedragen naar het Pompeï waren overgeboekt met tien procent rente over een periode van twee dagen. De vierde overboeking had El Banco echter nooit bereikt. Toen het elektronische ontvangstbewijs wat nauwkeuriger onder de loep werd genomen, bleek de autorisatiecode niet helemaal volledig te zijn, al was er een uitgebreid onderzoek voor nodig om de zeer subtiele afwijkingen op te merken.

Toen hij dat hoorde, ging Bagger het onfortuinlijke hoofd van zijn afdeling Elektronische Overboekingen met een kantoorstoel te lijf. Na intensieve evaluatie kwam twee uur later aan het licht dat er uiterst geavanceerde spyware op het computersysteem van het casino was geïnstalleerd, waardoor een buitenstaander overboekingen van het casino kon manipuleren. Toen Bagger dat hoorde vroeg hij om een gesteriliseerd pistool en sommeerde het hoofd van zijn IT-afdeling naar zijn kantoor. De ten dode opgeschreven man was zo slim om ervandoor te gaan, maar in Trenton kregen Baggers mannen hem te pakken. Na een verhoor waar de cia trots op geweest zou zijn, was het duidelijk dat de man niet bij de oplichting betrokken was, maar om de tuin was geleid. Het enige wat hem dat opleverde, was dat Bagger hem eigenhandig een kogel door het hoofd schoot. Later die avond werd het lijk gedumpt op een vuilstortplaats en bedolven onder een dikke laag afval. Maar ook nadat al die moordlustige energie was vrijgekomen, bleef het met onverminderde kracht rommelen.

‘Ik maak die hoer af!’ brulde Bagger. Hij stampte terug naar zijn bureau en haalde haar visitekaartje tevoorschijn. pamela young, international management, inc. Hij scheurde het kaartje aan stukken en keek met een wilde blik naar zijn chef Beveiliging. ‘Ik moet iemand mollen. Ik moet nú iemand mollen, verdomme!’

‘Alstublieft, we moeten dit een beetje in de hand zien te houden. De financieel manager ligt in het ziekenhuis, net als die jongen van Overboekingen. En die IT’er hebt u eigenhandig afgemaakt. Dat is wat veel voor één dag. De advocaat zegt dat het toch al een hele toer gaat worden de politie erbuiten te houden.’

‘Ik weet haar te vinden,’ zei Bagger terwijl hij uit het raam keek. ‘Ik zal haar weten te vinden. En ga ik haar heel langzaam doodmaken.’

‘U zegt wat u denkt, chef, en u doet wat u zegt,’ zei de beveiligingsman bemoedigend.

‘Veertig miljoen dollar. Van mijn geld. Veertig miljoen dollar!’ zei Bagger op zo’n angstaanjagende toon dat de stevig gebouwde beveiligingsman een paar stappen naar achteren deed.

‘We krijgen haar wel, chef. Dat zweer ik.’

Eindelijk leek Bagger een beetje tot rust te komen. ‘Alles wat jullie over die vuile hoer en die stomme rukker te weten kunnen komen, wil ik hier op mijn bureau hebben. Trek alle banden uit de camera’s en laat de beelden aan iedereen zien. Dit is niet zomaar een huis-, tuin- en keukenoplichtster. En laat een paar van die smerissen die we op de loonlijst hebben staan haar kamer afzoeken op vingerafdrukken.’

‘Komt voor elkaar.’ De man wilde de kamer uit lopen.

‘Wacht!’ zei Bagger. ‘Niemand mag weten dat ik ben opgelicht, begrepen? Jerry Bagger laat zich niet oplichten. Door niemand. Duidelijk?’

‘Heel duidelijk, chef.’

‘Nou, opschieten dan!’

De man vluchtte de kamer uit.

Bagger ging aan zijn bureau zitten en keek naar de flarden van Annabelles visitekaartje die op de vloer lagen. Zij ziet er straks net zo uit, dacht hij. Als ik klaar met haar ben.