Hoofdstuk 8

 

 

 

Toen de wereld ophield met draaien, lag Jacqui plat op haar rug in pikzwarte ogen te kijken. Ze glinsterden vurig terwijl Asim haar van top tot teen bekeek en toen zijn aandacht op haar borsten richtte.

Joost mocht weten waarom een man als Asim haar begeerde, maar het kon haar niet schelen. Ze was van plan van elke seconde te genieten. Geen twijfels. Geen spijt.

Een eeltige hand raakte vluchtig haar tepel en ze schrok toen een felle gloed recht naar haar buik schoot. Hoe was dat mogelijk, na het hoogtepunt dat hij haar net had gegeven?

Hij streelde haar nog eens en ze klampte zich aan zijn gespierde schouders vast. Zijn huid was zo heerlijk warm en glad.

Ze trok hem dicht tegen zich aan. ‘Ik heb je nodig.’ De pijnlijke leegte in haar binnenste snakte naar Asim.

Op zijn ellebogen geleund ging hij op haar liggen, en ze voelde zijn hele harde, lange lichaam, vreemd en adembenemend. Ze was zo verdwaasd geweest dat ze niet had gemerkt dat hij zijn broek had uitgetrokken. Zware spieren en het kietelen van mannelijke haren veroorzaakten een wrijving die ondraaglijk heerlijk was.

‘Alsjeblieft, Asim.’ Hij negeerde haar smeekbede echter, boog langzaam zijn hoofd en likte haar borst. Ze slaakte een kreet en spreidde haar benen om hem te verwelkomen.

‘Zo mooi,’ mompelde hij. ‘Ik heb er steeds aan moeten denken sinds die eerste avond. Zo pront en vol.’ Hij boog opnieuw zijn hoofd en zoog zacht aan haar tepel tot Jacqui’s hoofd achteroverviel en haar lichaam zich tegen hem aan welfde.

‘En zo gevoelig.’ Het klonk zelfvoldaan.

Ze besefte dat ze zich nog nooit zo mooi had gevoeld als nu.

Hij omvatte een borst en in extase ademde ze sissend in. ‘Ze zijn prachtig. Net rijp vers fruit. Ik vind het geweldig dat je geen beha hoeft te dragen.’ Hij fronste zijn wenkbrauwen. ‘Behalve als er andere mannen bij zijn. Als je bij mij bent, kun je wel zonder.’

Daar had je het weer, die bazige toon van een man die gewend was zijn zin te krijgen. Maar Jacqui was te verbijsterd om zich er druk om te maken.

Sinds haar puberteit was ze zich bewust geweest van haar gebrek aan rondingen. Ze had de mannen nooit van zich af hoeven slaan, zoals sommigen vrouwelijke collega’s, en toch was Asim nu hier…

Hij boog zijn hoofd om aan haar borst te zuigen en er schoot een vlam door haar heen, zodat ze bijna van het bed af schoot. Zou het elke keer zo zijn?

Als je bij mij bent. Dat klonk alsof ze veel samen zouden zijn.

Hij doet alleen maar aardig, fluisterde een stem. De sarcastische stem van haar stiefmoeder, van de meiden op school. Maar hoe kon ze daaraan denken terwijl Asim haar betoverde? Het was zo heerlijk dat alles erdoor verdween. Een warme gloed ging door haar heen.

‘Asim.’ Ze herkende die schorre stem niet. ‘Ik wil je.’ Nog nooit in haar leven had ze iets zo graag gewild.

Ze trok zijn hoofd omhoog en hij liet grommend haar tepel los. De koortsige glans in zijn ogen had haar kunnen beangstigen als ze niet alle voorzichtigheid al overboord had gegooid. ‘Ik heb je nodig.’

Zijn uitdrukking werd niet minder vurig, en Jacqui was bang dat hij haar wilde blijven plagen.

Uit wanhoop duwde ze tegen zijn schouders tot hij op zijn rug lag en rolde met hem mee zodat ze schrijlings op hem kwam te zitten.

‘Ben je liever bovenop?’ vroeg hij geamuseerd. Zijn stem schuurde over elk gevoelig plekje en ze snakte naar adem toen haar overgevoelige zintuigen dreigden te exploderen door de harde en verbazingwekkende bron van hitte tussen haar benen.

Verlangen en aarzeling streden om de boventoon. ‘Ik kan gewoon niet wachten.’

Jacqui reikte omlaag en voelde het omhullende condoom. Zijn erectie was zwaar en dik. Beverig en onhandig tastend vervloekte ze haar gebrek aan ervaring.

Asim duwde haar vingers weg. Even later omvatten zijn stevige handen haar heupen, stuurden haar aan terwijl hij met een langzame, krachtige beweging omhoog stootte. Hij hield zich in toen ze een kreetje slaakte. Ze kon er niets aan doen, het onmogelijk volle gevoel benam haar de adem.

‘Jacqui?’ vroeg Asim hees, vol ongeloof. ‘Is dit je eerste keer?’

Paniekerig omklemde ze zijn schouders. Ze was nog nooit zo ver gegaan met een man, en nu wilde ze doorgaan tot het einde, met Asim. Al die jaren had ze zich afgevraagd…

‘Sorry dat ik je moet teleurstellen.’ Ze hapte naar lucht, voelde dat haar lichaam zich begon te ontspannen. ‘Het is alleen al een poosje geleden.’ Als ze hem zei dat ze nog maagd was, zou hij kunnen stoppen, en dat zou ze niet kunnen verdragen.

Toch bleef hij haar indringend aankijken, ze voelde dat hij twijfelde. Ze likte haar droge lippen, wachtte bevend op zijn afwijzing.

Na wat een eeuwigheid leek, trok hij haar behoedzaam omlaag, heel langzaam naar binnen glijdend. Het voelde zo fantastisch dat haar ogen bijna uitpuilden.

Hij sloeg haar nauwlettend gade en bij het zien van de blik in zijn ogen kromp haar hart ineen. Zijn ogen hielden haar gevangen en ze wilde nooit meer vrij zijn.

Aarzelend bewoog ze haar heupen, voelde de wrijving en de golf van genot. Toen ze het weer deed, hielp hij haar met zijn sterke handen het ritme te vinden.

Hij spoorde haar aan terwijl hij uit haar gleed en weer omhoog stootte tot diep in haar lichaam. Licht flitste voor haar ogen, een, twee keer, toen begon ze te trillen. Een derde flits en ze smolt.

Een snelle draai en ze lag op haar rug, diep in het bed gedrukt, haar blikveld gevuld door Asim. Met een van pijnlijk genot vertrokken gezicht stootte hij nog een keer toe, toen werd ze overweldigd door een explosie van kleur en licht en gevoelens.

Huiverend door de verrukkelijke schokgolven hield Jacqui hem dicht tegen zich aan, terwijl hij doorging en met een triomfantelijke kreet zijn eigen hoogtepunt bereikte.

De enorme kracht van zijn orgasme diep in haar en de intense gloed van zijn lichaam slechtte een of andere onzichtbare barrière. Jacqui voelde tederheid en een ongekend verlangen om hem te beschermen.

Met haar laatste krachten hield ze Asim stijf vast. Ze streelde met beverige vingers over zijn haren, terwijl hij trilde in haar armen, en zijn hete adem de holte tussen haar hals en schouder streelde.

Later lagen ze ineengestrengeld, haar hoofd op zijn schouder, zijn arm om haar middel, zijn andere hand op haar dij.

‘Jacqueline, weet je zeker dat alles goed is met je?’

Jacqui glimlachte slaperig. ‘Goed? Ik heb me nog nooit beter gevoeld.’ Ze verstrengelde haar vingers met de zijne. ‘Dank je, Asim.’

 

Jacqui haastte zich door de brede gang, blij dat ze de hoge hakken van de vorige avond niet aanhad. Als ze daarin had willen hollen…

Ze zette de gedachte meteen uit haar hoofd. De vorige avond was voorbij.

Dat had Asim duidelijk gemaakt door haar discreet alleen te laten ontwaken. En ze was hem dankbaar geweest. Ze had geen ervaring met de ochtend erna en ze moest alles eerst verwerken.

Opwinding golfde door haar onderbuik. De afgelopen nacht was fantastisch geweest. Een sprookje. Ze had zich begerenswaardig gevoeld, sexy en bewonderd. Ze was wakker geworden met een intens tevreden gevoel dat verdriet en twijfel tenietdeed, en daar was ze Asim dankbaar voor.

Als tegenprestatie zou ze hem bewijzen dat ze geen overdreven verwachtingen had van een kortstondige bekoring. Daar hoefde hij niet bang voor te zijn.

Al was die bekoring voor haar nog niet voorbij. De afgelopen nacht had haar verlangen naar meer gewekt.

Jacqui knoopte haar jasje dicht en begon sneller te lopen. Ze was laat. Haar bezoek aan de oude harembaden was fascinerend geweest en de vrouwelijke historica heel informatief. Toen de vrouw had ontdekt dat Jacqui nog nooit een traditioneel Jazeers bad en massage had gehad, had ze dat meteen willen rechtzetten. Volgens haar kon Jacqui er niet over schrijven als ze het niet zelf had meegemaakt.

De afgelopen paar uur was Jacqui gebaad, gemasseerd, had ze een peeling ondergaan, en was ze met kruidenmengsels en geurtjes ingewreven tot ze gloeide. Haar hele lichaam tintelde.

Of kwam dat door een nacht vol wilde seks?

Ze had ontdekt dat ze een vrouw met behoeften was, iets wat ze nooit had geweten. Ze was nog nooit zo gelukkig geweest.

In gedachten zag ze Imran voor zich, maar in plaats van zich schuldig te voelen, herinnerde ze zich nu zijn lach, en hoe hij haar altijd had aangemoedigd risico’s te nemen.

Met kloppend hart ging ze het koninklijke kantoor binnen. ‘Het spijt me dat ik zo laat ben,’ zei ze tegen Asims secretaris. ‘Ik werd opgehouden.’ Ze voelde even aan het zijdezachte topje dat boven de diepe V-hals van haar jasje uitkwam.

Toen ze haar vertrouwde mantelpakje uit de kast had willen pakken, had ze in plaats van haar oude grijze topje dit dunne, goudkleurige kamizooltje gevonden. Er zat een briefje op gespeld van Lady Rania, dat uitlegde dat dit ter vervanging was van haar eigen topje dat onherstelbaar beschadigd was geraakt in de was.

Hoewel ze niet gewend was zoiets opvallends te dragen, had ze geen keus gehad.

Asims secretaris ging het kantoor van de sultan binnen, en Jacqui raakte even de tere stof aan.

Een zwoele opwinding borrelde in haar op en ze schrok toen de secretaris terugkeerde.

‘Gaat u maar naar binnen.’ Glimlachend hield de man de deur open, en Jacqui kon niets anders doen dan naar binnen lopen.

Haar mond werd even droog als de Jazeerse woestijn toen de deur dichtging en ze Asim zag. Hij stond bij het raam, een formidabel silhouet, zijn gezicht in de schaduw.

Jacqui’s hart bonsde. Gelukkig stond hij zo ver van haar af dat ze de kruidige geur van zijn huid niet rook. Die had ze de hele dag geroken, een kwellende herinnering.

Wat moest ze zeggen?

Moeizaam slikkend trok ze haar jasje recht.

Ze moest nonchalant en kalm lijken. Alsof die nacht haar vanbinnen niet totaal overhoop had gehaald.

Jacqui deed haar mond open.

‘Trek het uit.’ Was zijn stem gisternacht ook zo diep geweest? Haar bloed begon te bruisen.

‘Pardon?’ vroeg ze verrast.

‘Je jasje. Het doet me pijn aan mijn ogen. Trek het uit.’

Het klonk zo bazig dat ze onwillekeurig naar de knoop van haar jasje reikte. Dit had ze niet verwacht.

‘Het spijt me, maar…’

Hij sloeg zijn armen over elkaar. ‘Je spijt is volkomen terecht, het is afschuwelijk. Draag het maar bij andere mannen, maar niet bij mij.’

Jacqui haalde diep adem. Klonk dat alsof hij verwachtte dat ze weer alleen en intiem zouden zijn?

Ze schudde haar hoofd. Dat verbeeldde ze zich maar. ‘Nee, dank je, ik hou het liever aan.’

‘En ik wil het liever nooit meer zien.’ Zijn stem kreeg een zwoele, uitnodigende klank. ‘Doe het voor mij, Jacqueline. Of moet ik het zelf komen uittrekken?’

Ze schrok. Nonchalant en kalm kon ze wel vergeten als hij dichtbij kwam.

Onhandig maakte ze de knoop los, trok het jasje uit en hing het over een stoel.

Toen ze zich omdraaide, stokte zijn adem.

‘Prachtig,’ mompelde hij, met een stem die haar bloed in dikke, zoete siroop veranderde. ‘Even mooi als ik me herinnerde. En je hebt eraan gedacht geen beha aan te trekken. Mooie kleur ook. Die zou je vaker moeten dragen.’

Jacqui wilde hem net zeggen dat het kamizooltje een geschenk van zijn grootmoeder was, toen haar iets inviel. Dacht hij dat ze voor hem geen beha had aangetrokken? Misschien in de hoop dat ze weer…?

Ze slikte. Was dat niet precies wat ze had gedaan? Ze had zichzelf wijsgemaakt dat ze laat was, dat het er niet toe deed dat ze geen beha droeg omdat niemand het zou weten. Maar zíj had het wel geweten, en bij elke stap, waardoor de fijne stof langs haar harde tepels schuurde, had ze aan Asim gedacht.

‘Nu je haren. Maak ze los.’

‘Nee! Er kan iemand binnenkomen.’

‘Niemand stoort de sultan ongevraagd.’ Het klonk zo overtuigd dat ze opnieuw besefte dat hij een man was die gewend was altijd gehoorzaamd te worden. ‘Maak het nu los.’

Ergens wilde ze gehoorzamen aan de fluwelen liefkozing van zijn diepe stem. Maar het was klaarlichte dag. Ze waren in zijn kantoor. Ze konden toch niet…

Aan de warme gloed tussen haar benen merkte ze dat ze dat heel goed konden. Dat ze dat wilde.

‘Gisteravond heb ik gestript toen je het me vroeg, Jacqui.’

Was dat wat hij wilde? Een striptease? Haar hart bonsde wild. Een stoot adrenaline vloeide door haar bloed.

Zij. Voor hem strippen? Ontzetting en opwinding vermengden zich en vlinders zo groot als buizerds fladderden wild rond in haar buik.

Ze haatte het om naakt te zijn.

Overweldigd door angst en schaamte riep ze zichzelf tot de orde.

Wilde ze echt weer de vrouw worden die ze vroeger was geweest? Die zich verstopte in saaie kleding? Zelfs als alles wat ze met Asim beleefde maar een illusie was, dan was het toch een illusie waar ze naar snakte.

Zou ze het wagen?

Haar handen reikten naar haar paardenstaart. Een paar snelle bewegingen en haar haren golfden over haar schouders.

‘Nu de broek.’ Zijn stem klonk bars. Zelfs na een enkele nacht herkende ze echter de klank in zijn stem. Al deed hij nog zo zijn best het te verbergen, Asim was even wanhopig als zij.

Hopend dat hij gelijk had en dat niemand zou durven binnen te komen, maakte ze de knoop los, trok de rits naar beneden en wrong zich in allerlei bochten tot de broek in een hoopje rond haar voeten lag. Ze voelde zich schokkend kwetsbaar, maar ook dapper.

‘Kom nu hier.’

Behoedzaam stapte ze uit haar broek, waarbij ze haar schoenen achterliet, en liep over het tapijt naar hem toe. Zijn ogen glinsterden vurig.

Huiverend wreef ze over haar blote armen.

‘Heb je het koud?’ Ze schudde haar hoofd en hij glimlachte, zonder haar aan te raken. ‘Dat duurt niet lang, Jacqueline. Ga op mijn bureau zitten.’

Ze keek naar het antieke bureau, waar alleen een computer en een brievenbakje met papieren stond.

Een golf van opwinding ging door haar heen toen ze zich voorstelde op dat glanzende oppervlak met hem te vrijen. Het zou hard, snel en bevredigend zijn. Ze verlangde zo naar hem dat ze bijna zonder meer had gehoorzaamd.

‘Weet je zeker dat er niemand binnenkomt?’

‘Absoluut. Mijn secretaris heeft de deur achter zich op slot gedaan.’

Haar ogen verwijdden zich. ‘Heb je hem dat gezegd? Maar dan weet hij…’ Ze schudde haar hoofd, sprakeloos.

‘Fahid is uiterst discreet. Je hoeft je nergens zorgen over te maken.’ Asim kwam een stap dichterbij en ondanks haar opwinding ergerde ze zich.

De afgelopen nacht had haar wereld op zijn kop gezet. Ze had een man vertrouwd die ze nauwelijks kende, maar toch had ze daar een goed gevoel bij gehad.

Nu ze hier halfnaakt stond en Asim kalmpjes bevelen uitdeelde, werd ze verontwaardigd. Hij had haar op zijn minst kunnen omhelzen of zo. Ze mocht dan wanhopig zijn, maar ze had wel enig zelfrespect.

‘Is het je gewoonte vrouwen op je bureau te verleiden?’ flapte ze eruit.

Ze verwachtte geen beloftes van eeuwige liefde, maar ze vond zichzelf te goed voor zomaar een vluggertje.

Meteen stond hij vlak voor haar. Zijn subtiele geur drong haar neus binnen en haar knieën knikten.

‘Ik heb hier nog nooit een vrouw verleid.’ Asims ogen fonkelden. ‘Ik zit hier hele dagen en soms nachten te werken. En wat Fahids vermoedens betreft…’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Liever dat dan het risico lopen gestoord worden.’

‘Omdat je er zeker van was dat ik je zou geven wat je wilde.’

‘Wat we allebéí willen. Ontken het maar niet, Jacqui. Je bloost, je hart klopt als een razende en je bent buiten adem.’

Hij had gelijk. Haar lichaam verried haar. Ze wilde hem.

Toch bleef ze twijfelen. Waarom had Asim met haar gevrijd? Het viel niet mee een leven van twijfelen aan zichzelf van je af te zetten.

‘Waarom heb je me dan niet aangeraakt?’

Grimmig zei hij: ‘Zodra ik je aanraak, is er geen tijd meer voor finesse, voor terughoudendheid. Ik heb de hele dag al op je zitten wachten, en ik ben geen geduldig mens.’

Verrast keek Jacqui hem aan. Opwinding flitste door haar heen. Nu zag ze meer dan alleen zijn doordringende blik. Bij zijn slaap klopte een adertje. Zijn opeengeklemde kaken en strakke spieren in zijn hals verrieden spanning. Spanning door háár? Een gevoel van blijde opluchting vervulde haar.

Hij balde zijn vuisten als om zich ervan te weerhouden haar aan te raken. Door die beweging viel haar oog op de bobbel in zijn broek, die ze niet eerder had opgemerkt.

Bij de herinnering aan zijn lid, satijnzacht en toch staalhard, verkrampte haar onderbuik. De afgelopen nacht had hij haar lichaam verkend. Zij had geen kans gehad haar nieuwsgierigheid te bevredigen.

‘Ga op het bureau zitten, Jacqueline.’ Het klonk nors, maar ze ving een ondertoon van wanhoop op. ‘Ik beloof je dat je zult genieten.’

‘Nee.’

‘Nee?’ Asim zette grote ogen op. Hij was er niet aan gewend dat hem iets werd geweigerd. ‘Wat bedoel je, néé?’ bulderde hij.

Jacqui likte haar lippen, verscheurd tussen opwinding en twijfel. Ze dwong zich hem aan te kijken.

‘We zijn gelijken, hield ze zichzelf voor. Hij mocht dan de sultan zijn, maar zij was zijn onderdaan niet. Haar lichaam tintelde van opwinding en vrouwelijke nieuwsgierigheid.

‘Nee, ik wil niet dat je me neemt op je bureau. Nog niet.’ Nu ze het hardop zei, schokte het haar hoe aanlokkelijk het klonk.

‘Wat wil je dan wel?’ Hij fronste zijn voorhoofd.

Even aarzelde ze.

Toen liet ze zich op haar knieën vallen en hoorde ze zijn adem stokken. Ze stak haar handen uit, knoopte zijn broekband los en trok de rits naar beneden.

‘Dit,’ zei ze, en ze raakte hem aan.