Het concert

'Ik wou dat ik net zo mooi kon zingen als Chrissy Tompkins!'

De toneelzaal zat stampvol ouders en het concert was in volle gang. Het thema van Chrissy's klas sloeg geweldig aan bij het publiek en het toneelpaard had veel mensen de slappe lach bezorgd.

Nu was Chrissy aan de beurt. Ze keek verlangend in de spiegel en daar verscheen de hand van Tess met een microfoon. Chrissy pakte de microfoon aan en liep naar voren. De muziek zwol aan en Chrissy begon te zingen.

Meestal had ze gewoon een spijkerbroek en een shirtje aan als ze zong, maar vandaag droeg ze de jurk met de lovertjes en de zilveren schoenen van Jess. Het stond prachtig; Chrissy voelde zich net een prinses. Zo'n jurk had Assepoester vast gedragen toen ze naar het bal ging!

Maar hoe leuk Chrissy het ook vond om zich een keer op te tutten, toch was ze vooral geconcentreerd op één ding: haar optreden. Ze wilde haar best doen voor haar ouders, voor meneer Burton, die nerveus in de coulissen stond met het klembord van Judge Jim, en voor Judge Jim zelf, die binnenkort een opname van het hele concert te zien en te horen zou krijgen. Maar bovenal wilde Chrissy haar best doen voor zichzelf. Ze wist honderd procent zeker dat ze zangeres wilde worden en daarin zou ze alleen slagen als ze altijd professioneel te werk ging. En dus gaf ze alles wat ze in zich had.

Toen ze de laatste noten had gezongen en het applaus losbarstte, voelde ze zich tevreden. Eindelijk kon ze zich ontspannen en van de andere optredens genieten.

Het toneelpaard kwam opnieuw het podium op en een luid gelach klonk door de zaal toen de lompe achterkant met Charlie op de veel elegantere voorkant met Marmelade botste. De dans van Marmelade werd met gejuich ontvangen, en ook om Jess' imitatie van Judge Jim werd hard gelachen, al was het waarschijnlijk iets minder dan wanneer Judge Jim zelf aanwezig was geweest.

Het ging bijna mis toen het tijd was voor de wens van Tara, Tim, Edward en Ben. Omdat ze met z'n vieren speelden, moesten ze hun wens tegelijkertijd uitspreken. De toverspiegel had het daardoor ontzettend druk met het aangeven van gitaren en drumstokjes. Toch verliep dat allemaal zonder problemen, tot de Rickenbacker van Tara in het zilveren gordijn vast kwam te zitten.

'Niet trekken!' siste Tess vanachter het gordijn, terwijl ze de gitaar los probeerde te maken.

'Schiet op,' fluisterde Tara terug. 'Ik hou het niet langer!'

Net op tijd! dacht Chrissy opgelucht toen de basgitaar losschoot en Tara het stekkertje in de versterker deed.

Het hoogtepunt van het optreden van de klas was het duet van Jess en Tess. Chrissy bevrijdde Jess van de dreadlocks en hield de jurk op die Jess zou dragen: precies dezelfde als die Tess droeg.

'Goed gedaan!' fluisterde Chrissy tegen Jess toen die zich razendsnel omkleedde.

Marmelade en Charlie vermaakten het publiek nog een keer met hun grappen terwijl de meisjes Jess' haar in orde brachten. Toen ging Jess achter de magische spiegel staan. Ze hadden hard geoefend om het zo te laten lijken dat Jess het spiegelbeeld van Tess was. Chrissy zorgde ervoor dat ze beiden goed stonden en trok het zilveren gordijn weg, zodat het publiek in de spiegel Jess zag.

Vanuit de zaal klonk een diepe zucht van bewondering. Natuurlijk had iedereen allang door dat de spiegel niets meer was dan een lijst met een zilverkleurige lap ervoor, maar nu het doek was weggehaald, leek het net of Tess écht naar haar spiegelbeeld keek. De tweeling zong het eerste couplet samen, alsof ze één persoon waren, maar voor het tweede couplet stapte Jess door de spiegel en de zusjes namen elkaar bij de hand. Ze eindigden het nummer als Jess & Tess, de beroemde zingende tweeling. Daarna stapte Jess weer door de lijst en werd ze weer Tess' spiegelbeeld. Het applaus was oorverdovend, alle personages kwamen het podium op en maakten hand in hand een diepe buiging.

Jess grijnsde naar Chrissy toen ze van het podium af liepen. Volgens mij maken we echt een goede kans op de eerste prijs!'

'Echt wel,' knikte Chrissy.

Veel tijd hadden ze niet om na te genieten. Mevrouw

Jones, de pianolerares, had aangeboden om Chrissy en haar vrienden naar het ziekenhuis te brengen. Dat betekende wel dat ze moesten vertrekken voor het concert afgelopen was en ze dus niet alle optredens konden zien. Ze hadden voor deze oplossing gekozen omdat hun ouders dan niet zo lang hoefden te wachten.

Chrissy en de anderen slopen de toneelzaal uit in hun kostuums. Terwijl ze vertrokken, hoorden ze dat de kersthits al waren ingezet.

'Man, ben ik even blij dat ik dat niet hoef te horen,' zei Tim lachend. 'Ik ben niet bepaald een liefhebber van kersthits!'

Ze kropen met een paar akoestische gitaren in het schoolbusje. Tim had wat sambaballen en een tamboerijn meegenomen, omdat een heel drumstel veel te groot was.

'Hier, pak aan!' zei mevrouw Jones. 'Wat extra versieringen voor jullie kostuums.' Ze gaf hun een doos met kerst spullen die over waren.

Chrissy en Tim rommelden in de doos en vonden twee kerstmutsen. Jess en Tess ontdekten een paar kroontjes van goudpapier en zetten die op.

'Het heeft niet veel zin om een paard een hoedje op te zetten,' zei Tara tegen Marmelade en Charlie, toen de jongens in de doos graaiden.

'Maakt niet uit,' vond Chrissy. 'Als jullie het kostuum aanhebben, hang ik wel wat kerstslingers om zijn hals.'

Het ziekenhuis was vlakbij, na een paar minuten waren ze er al. Het was erg warm in het gebouw, dat van binnen prachtig versierd was. Het ziekenhuispersoneel had erg zijnbest gedaan om het overal feestelijk te maken.

De leerlingen stonden verlegen bij elkaar, terwijl mevrouw Jones met de dame bij de receptie sprak.

Even later kwam er een verpleegkundige naar hen toe met een stralende lach op haar gezicht. 'Lopen jullie maar achter mij aan.' Ze stapte stevig door. 'We hebben zo veel mogelijk patiënten in de recreatiezaal verzameld die allemaal naar jullie optreden willen kijken. Iedereen vindt het ontzettend leuk dat jullie er zijn.'

Op de gang buiten de recreatiezaal trokken Charlie en Marmelade hun paardenpak aan. Chrissy wachtte tot Marmelade het paardenhoofd goed op had gezet. Ze hing een goudkleurige kerstslinger om de hals van het dier en een kerstbal in elk oor. Nu was het toneelpaard ook helemaal klaar voor de kerst!

'Zie je Judge Jim al?' fluisterde ze tegen Tara.

'Ja,' antwoordde die. 'Daar zit hij!'

Judge Jim zat in een stoel en had zijn been met de gegipste enkel op een kruk gelegd. Op school leek Judge Jim altijd zo groot, maar hier in het ziekenhuis leek hij wel te zijn gekrompen. Het was erg raar om hem in zijn pyjama en ochtendjas te zien. Maar zodra hij zijn leerlingen ontdekte, begon hij te stralen en zag hij er meteen weer uit als de oude Judge Jim.

Ze voerden alle nummers op die ze tijdens het concert op school hadden gedaan en Marmelade en Charlie waren deze keer wat voorzichtiger met hun paardenact. Na afloop klapten alle aanwezigen enthousiast.

'Dat was prachtig,' zei de verpleegkundige. 'Perfect. Ik vroeg me af... We hebben wat patiënten die te ziek zijn om uit bed te komen, maar ik weet zeker dat die ook heel graag een liedje zouden horen. Wil een van jullie misschien iets voor die mensen zingen?'

'O, dat doen wij wel,' antwoordde Tess meteen. 'Of wil jij het graag doen, Chrissy?'

'Nee hoor, gaan jullie maar,' zei Chrissy. 'Wij wachten hier wel op jullie.'

Een paar patiënten wilden graag een praatje maken met de leerlingen, dus toen Jess en Tess terugkwamen, stonden de anderen nog maar net om Judge Jim heen. Het was misschien vreemd, maar Chrissy voelde zich niet helemaal op haar gemak nu ze Judge Jim in zo'n totaal andere omgeving zag.

Tara had daar geen problemen mee. Zij stapte meteen op hem af. 'Hoe gaat het met u?' vroeg ze gespannen.

Judge Jim keek Tara aan. 'Je hoeft je geen zorgen te maken. Het gaat prima. Misschien kom ik zelfs in de kerstvakantie een paar dagen bij je logeren.'

'Echt waar?' Tara keek ontzettend verrast.

'Ja, eh... je vader belde en vroeg of ik zin had om een paar dagen te komen logeren als ik uit het ziekenhuis ontslagen ben. Geen idee hoe hij wist dat ik gevallen was.'

Het viel Chrissy op dat Tara haar best deed om zo onschuldig mogelijk te kijken. Ze moest lachen. Echt iets voor Tara: die regelde gewoon dat er goed voor Judge Jim gezorgd zou worden. Chrissy bedacht dat Tara vast zo blij was omdat een bezoek van Judge Jim wel betekende dat haar ouders ook wat meer thuis zouden zijn in de vakantie.

Maar Judge Jim keek naar de andere leerlingen. 'Ik ben ontzettend trots op jullie. Wat een geweldig idee om hier te komen optreden en de patiënten op te vrolijken,' zei hij. 'Wie heeft dat bedacht?'

'Chrissy,' antwoordde Tara meteen.

'Nou, eigenlijk was het een idee van ons allemaal.' Chrissy glimlachte naar Tara.

'En wat vond het publiek van jullie optreden op school?' vroeg hij.

'Ze vonden het geweldig!' riep Chrissy enthousiast. Vooral het paard was een groot succes.'

'Ik ben erg benieuwd. Over een paar dagen krijg ik een dvd van het concert,' zei Judge Jim. 'Meneer Burton en ik zullen dan samen beslissen welke klas de eerste prijs verdient en mee naar de pizzeria mag. Ik hoop maar dat jullie erg goed je best hebben gedaan.'

'Ja hoor, echt wel!' knikte Tim. 'Iedereen heeft keihard gewerkt, net zo hard als wanneer u erbij was geweest. En u had Jess' dreadlocks moeten zien!'

'Dat is fijn om te horen,' zei de leraar. Toen draaide hij zich naar Jess. 'Dreadlocks?' vroeg hij verbaasd, maar Jess giechelde alleen maar.

Marmelade kwam naast de stoel van Judge Jim staan. Hij zei iets, maar Judge Jim kon hem niet verstaan omdat Marmelade nog steeds het paardenhoofd ophad.

Versta jij wat hij zegt?' vroeg Judge Jim aan Chrissy.

'Jawel,' antwoordde Chrissy. Haar gehoor was misschien net iets beter dan dat van de leraar. 'Hij zegt dat het hem spijt van die bekkens en de versterker.' Ze boog wat verder naar Marmelade en luisterde naar de gedempte woorden die binnen in het paardenhoofd klonken. 'En of u alstublieft niet met pensioen wilt gaan om wat zij hebben gedaan.'

Het was even stil en iedereen wachtte op het antwoord van Judge Jim.

Hij trok verbaasd zijn wenkbrauwen op. 'Tja, ik was sowieso niet van plan om met pensioen te gaan vanwege een paard,' zei hij uiteindelijk met een glimlach. Vanwege al dat papierwerk misschien wel! Daar zou ik wel graag van af willen, maar nee, ik geloof niet dat ik al aan mijn pensioen toe ben.'

Chrissy besefte dat ze met ingehouden adem had staan luisteren. Toen Judge Jim uitgesproken was, blies ze haar adem uit in een diepe, opgeluchte zucht.

'Weet je,' ging Judge Jim verder, 'we hebben allemaal wel eens een ongelukje en als je jong bent, maak je af en toe wel eens wat kapot. Gelukkig kan de school nieuwe bekkens betalen en ik weet wel hoe ik aan de juiste onderdelen voor die versterker kan komen. De wereld vergaat niet, jongens, al hoop ik wel dat jullie in het vervolg voorzichtiger zullen zijn. Ach, wat zeg ik nou toch allemaal... Je breekt niet alleen dingen als je jong bent, ik heb zelf net mijn enkel gebroken!' Hij liet zich achterovervallen in zijn stoel en begon hard te lachen. Nu was hij echt weer de oude Judge Jim.

'De laatste tijd heb ik veel te hard gewerkt,' ging hij verder, nu weer serieus. 'Dus ik heb besloten om een paar weken vrij te nemen, zodat ik wat kan bijkomen. Maar maak je geen zorgen: ik ben al heel snel weer op school en dan zit ik jullie gewoon weer achter je broek Zo gemakkelijk komen jullie niet van me af, hoor!'

'Super!' zei Tara.

Er was iets in Tara's stem waardoor Chrissy even haar kant op moest kijken. Tara lachte naar Chrissy, maar Chrissy zag dat ze tranen in haar ogen had.

Toen kwam mevrouw Jones om de leerlingen weer naar school te brengen. Het was tijd om afscheid te nemen van Judge Jim en iedereen kletste door elkaar.

'Fijne kerst!'

Veel plezier!'

'Niet te veel eten als u bij Tara logeert!'

'Alvast een gelukkig nieuwjaar!'

Zelfs Marmelade en Charlie stapten uit hun paardenpak om gedag te zeggen.

Chrissy had erg veel zin om met haar ouders mee naar huis te gaan en thuis kerst te vieren. Ze moest nog cadeautjes kopen en inpakken, koekjes bakken, de boom versieren... Ze vond het ook leuk om haar vriendin Jenna weer eens te zien, die nog steeds op hun oude school zat. En dan kwam ze in de kerstvakantie ook nog op tv! Het Rising Stars Concert waaraan Chrissy aan het eind van het vorige schooljaar had meegedaan, werd uitgezonden. Het leek haar geweldig om dat samen met haar ouders te bekijken.

'Fijne kerstdagen, Judge Jim,' zei Chrissy tegen haar lievelingsleraar.

Judge Jim keek haar aan en knipoogde. 'Een fijne kerst voor jullie allemaal. En ik zie jullie volgend jaar weer op school!'