de beste

Dansen was dan misschien voor Marmelade het allerbelangrijkst, maar tijdens de gewone lessen moest hij nu toch echt ophouden met de clown uithangen. Mevrouw Pinto en de andere leraren zaten hem voortdurend achter de broek om te zorgen dat hij bijbleef met zijn schoolwerk. Hij kon hen niet langer negeren, hoe moeilijk het ook was om verstandig te zijn. Als hij niet beter zijn best deed, zou hij heel binnenkort naar het hoofd van de school gestuurd worden. Daar had Marmelade weinig trek in: mevrouw Sharkey kon echt heel eng zijn, dus van haar kreeg hij liever niet op zijn kop.

En dus lette hij beter op tijdens de lessen. Bovendien ging hij serieus aan de slag met de dansopdracht van meneer Penardos. Voor zijn dans had hij een geweldig jazznummer uitgekozen, met allemaal solo's van verschillende instrumenten. Hij was van plan om tijdens elke solo het instrument dat aan de beurt was, in zijn dans te verbeelden. Nu al wist hij dat een van zijn favoriete stukken dat met de piano zou zijn. Tijdens de pianosolo zou hij doen alsof hij over de toetsen heen en weer rende en zo een voor een de noten liet klinken.

Kortom: Marmelade had het druk. Het was een heel werk om pas voor pas een hele choreografie uit te werken. Daarbij hielp hij Jack ook nog eens met het maken van zijn dans. Hij legde hem van alles uit en deed passen voor, al stelde Jack hem steeds minder vragen naarmate hij meer gewend raakte en beter werd in moderne dans.

Marmelade werkte zo ontzettend hard dat hij soms het gevoel had dat hij uit elkaar barstte. Tussen de lessen door moest hij daarom de nodige stoom afblazen. Hij begon zich nog extremer te gedragen dan vroeger. Hij herinnerde zich wat hij had gelezen over streetdancers die altijd een stuk karton bij zich hadden om op te kunnen dansen, en regelde bij de conciërge een flinke kartonnen doos. Voortaan kon je hem tijdens elke pauze wel ergens aantreffen terwijl hij op het stuk karton zijn spins oefende: op zijn schouders, op zijn rug en zelfs op zijn hoofd!

Soms deden ook andere leerlingen een poging, maar niemand kon het beter dan Marmelade. Aan zijn sprongen besteedde hij minstens zo veel aandacht als aan het spinnen, want behalve streetdance wilde hij ook ballet in zijn dans verwerken. Voortdurend joeg hij de andere leerlingen de stuipen op het lijf omdat hij door de hele school sprong en stuiterde. Hij was vastbesloten om een super-originele dans te verzinnen en wilde er een paar razend moeilijke sprongen in stoppen. Hij moest dus flink trainen. En misschien, als zijn dans goed genoeg was, danste hij over niet al te lange tijd wel op televisie!

Op een dag haastte Marmelade zich door de gang naar een nogal late lunch - hij was veel te lang doorgegaan met flikflaks oefenen op het gazon - toen hij Chrissy tegenkwam.

'Ik loop wel met je mee, dan praten we terwijl jij eet,' zei Chrissy. 'Iedereen is al klaar met eten en ligt te relaxen in de zon.'

Toen ze even later samen aan een tafel gingen zitten en Marmelade een flinke salade en een glas melk voor zich had, zei Chrissy: 'Ik heb vanochtend naar Jack staan kijken. Hij was aan het dansen in de kleine studio. Hij is echt goed, hè?'

'Ja, hij kan het wel aardig.' Marmelade wist niet zeker of hij het wel zo leuk vond om dit te horen. Hij was gewend om zelf altijd de meeste lof te krijgen. 'Hij moet alleen nog wat meer power in zijn bewegingen gooien,' vertelde hij Chrissy. 'Ik zeg steeds dat hij aan krachttraining moet gaan doen, maar daar heeft hij geen zin in. Hoe kan ik hem nou verder helpen als hij niet eens naar me luistert?'

Chrissy lachte. Volgens mij is hij anders hartstikke geduldig; hij zit de hele tijd naar je te luisteren!' antwoordde ze. 'Hoe gaat het eigenlijk met je eigen dans?'

'Super! Het is geweldig om te doen,' zei Marmelade. 'Maar ik wil echt heel origineel zijn, zodat Penardos ziet dat ik er veel tijd en moeite in heb gestopt.'

'Nou, met Jack heb je in ieder geval een goede concurrent,' zei Chrissy. 'Zoals hij danst, heb ik op Rockley Park nog nooit iemand zien dansen. Zo elegant... een soort mix van ballet en moderne dans.'

Marmelade schudde zijn hoofd. 'Hij kan maar beter zorgen dat het niet te veel op ballet lijkt.' Hij begon het behoorlijk irritant te vinden dat Chrissy zo onder de indruk van Jack was.

'Waarom niet?' vroeg ze.

Marmelade zocht naar een geschikt antwoord. 'Omdat... omdat hij dan misschien gepest wordt,' zei hij.

'Doe niet zo raar!' lachte Chrissy. 'Hij danst echt super gaaf. Wat maakt het nou uit wat voor stijl het is? Niemand hier zal hem uitlachen als zijn optreden goed is.' Ze keek naar zijn chagrijnige gezicht. 'Je bent toch niet jaloers?'

'Natuurlijk niet!' riep Marmelade uit. 'Hoe kom je daar nou weer bij?'

'Hé joh, maak je niet druk,' zei Chrissy. 'Hij is hier echt nog niet lang genoeg om nú al voor het Rising Stars Concert gekozen te worden. Maar goed, ik moet gaan. Zie Je later!'

Marmelade staarde geschokt naar Chrissy's rug terwijl ze zich een weg baande tussen de tafeltjes door en de eetzaal verliet. Jack? Het Rising Stars Concert? Waar had Chrissy het over? Marmelade had Jack massa's tips en adviezen gegeven, maar eigenlijk had hij er niet zo op gelet wat de andere danser allemaal kon. Inderdaad had meneer

nardos wel tegen Marmelade gezegd dat Jack een groot talent was, maar dat was hij voor het gemak maar even vergeten. Hij had het veel te druk gehad met het geven van adviezen en tips aan Jack.

Ik moet echt eens beter opletten waar hij allemaal mee bezig is, dacht Marmelade, terwijl hij zijn laatste hap salade naar binnen werkte. Hij voelde zich ineens nogal stom, omdat hij wel Jack allerlei aanwijzingen had gegeven, maar niet de moeite had genomen om zelf ook iets van hém op te steken. Jack kon vast veel meer voor hem doen dan alleen af en toe een balletterm roepen als Marmelade hem ernaar vroeg.

Tegelijkertijd wist Marmelade dat hij nooit veel advies aan Jack zou vragen. De beste danser van de klas die hulp krijgt van een nieuweling? Dat kon echt niet. Hij kon maar beter goed kijken naar wat Jack deed en op die manier de kunst van hem afkijken.

En als Chrissy werkelijk zó onder de indruk was, moest Marmelade er gewoon voor zorgen dat zijn dans super, super speciaal werd. Hij was echt niet van plan om zijn reputatie als beste danser te verliezen! Stel je voor...

Want uiteindelijk, zei hij tegen zichzelf toen hij naar de volgende les liep, weet ik dat ik de beste ben. En ik moet ervoor zorgen dat ik ook de beste blijf!