Een nieuwe danser

Bij biologie hadden ze het over de werking van het oog. Mevrouw Pinto wilde de klas een serie dia's over het onderwerp laten zien en vroeg: 'Marmelade, zou jij de gordijnen even dicht willen doen?'

Meteen sprong hij overeind. Zijn stoel kletterde met veel kabaal op de grond en met een enorme sliding gleed hij naar het raam.

Sommige leerlingen begonnen te giechelen, maar mevrouw Pinto keek boos. 'Ik heb geen zin in geklier tijdens mijn les, Marmelade Stamp. Je cijfers kunnen nog lager worden de volgende keer. Raap je stoel op en ga normaal zitten.'

Het hielp allemaal niets. Als Marmelade zo'n bui had, was het voor hem onmogelijk om zich normaal te gedragen. Werkelijk alles vond hij dan om te lachen.

Tijdens de les gaf hij fluisterend commentaar bij de dia's. Het was zo zacht dat mevrouw Pinto het niet hoorde, maar zijn vrienden moesten moeite doen om niet hardop te lachen.

Tess, die biologie erg leuk vond en haar best deed om op te letten, raakte behoorlijk geïrriteerd. 'Hou je kop nou eens,' siste ze. Ze leunde over haar tafeltje en gaf Marmelade een duw in zijn rug. Maar als ze had gedacht dat hij zich nu wel zou gedragen, had ze het mis.

Hij reageerde bijna hysterisch. 'Hoeoeoe!' gilde hij. Met een ruk ging hij rechtop zitten en keek vervolgens zo ontzettend beledigd dat de leerlingen die vlak bij hem zaten, in lachen uitbarstten.

Inmiddels was mevrouw Pinto razend en ze stuurde hem de klas uit. 'Als je je niet kunt gedragen, wil ik je hier ook niet meer zien,' zei ze tegen Marmelade. 'Je kunt op de gang gaan zitten tot wij klaar zijn. De aantekeningen schrijf je maar van iemand over.'

'Maakt me niet uit,' zei Marmelade later tegen Tim. 'Brrr, die mevrouw Pinto is gewoon ijskoud! Ze heeft echt geen enkel gevoel... ' Zijn imitatie van de boze mevrouw Pinto bezorgde Tim een lachstuip.

De volgende les was algemene dans. Alle leerlingen van Rockley Park volgden tijdens hun eerste jaren verplichte danslessen. Dansen is een uitstekende manier om in conditie te blijven en het is bovendien goed voor je houding en evenwicht. De leerlingen met dans als hoofdvak kregen extra lessen, waarin moderne dans, jazz en freestyle werden gegeven. Marmelades lievelingsvak was freestyle-dansen; daarin kon hij al zijn fantasie en tomeloze energie kwijt.

Vandaag volgde de hele klas dezelfde les, dus hoefde Marmelade niet erg hard te werken. Natuurlijk vond hij het altijd leuk om te dansen, dus hij deed gewoon lekker mee, maar hij genoot pas echt wanneer de dansleraar, meneer Penardos, hem tijdens de speciale danslessen individuele begeleiding gaf. Dan werkte hij keihard en leerde hij het meest.

Iedereen was energiek en fris na de vakantie, dus toen ze de warming-up achter de rug hadden, zette meneer Penardos een vrolijk, springerig muziekje op en liet iedereen een paar minuten op zijn plek joggen. 'Ga door!' moedigde hij de leerlingen aan. 'Kijk maar naar mij. Armen omhoog, twee... drie... Omlaag, twee... drie... Naar voren, heel goed, Jess. En terug, twee... drie... '

Het waren zulke eenvoudige bewegingen dat Marmelade zich niet echt hoefde te concentreren. Hij kon de passen maken zonder erbij na te denken. Toen ze even mochten uitrusten, stootte hij de jongen naast hem aan. Het was Martin, ook een getalenteerde danser.

'Wedden dat ik kan nadoen hoe de anderen dansen?' zei Marmelade. 'Ik heb ze net eens goed bekeken: iedereen doet de bewegingen weer ietsje anders.'

'Oké, kom maar op,' antwoordde Martin. 'Doe Tara 'ns na. Dat kan niet moeilijk zijn.'

Marmelade ging staan en staarde even voor zich uit. Toen begon hij stijfjes op de plaats te joggen. Hij leek precies op Tara die geconcentreerd iets deed wat ze niet erg leuk vond.

Martin lachte. 'Doe nog eens iemand,' zei hij, maar Marmelade moest ophouden omdat meneer Penardos klaarstond voor de volgende oefeningen.

Terwijl de les verderging, klonk er steeds meer gegiechel uit de hoek waar Marmelade stond te dansen. Hij vermaakte zijn vrienden door ze een voor een te imiteren, en daar bleek hij erg goed in te zijn. Chrissy bijvoorbeeld, met haar wilde en enthousiaste bewegingen die soms helemaal verkeerd gingen. Of Edward Henderson, een gitarist die de danslessen volgde omdat ze verplicht waren, maar die er overduidelijk niets aan vond. Of de serieuze en professionele Jess en Tess.

'Dankjewel, Marmelade,' zei meneer Penardos. 'Dat is allemaal erg grappig, maar je verstoort op deze manier wel mijn les. Oké, allemaal.' De leraar zette de muziek af en richtte zich tot de hele klas. Vergeet niet een cooling-down te doen. Dat is net zo belangrijk voor je spieren als de warming-up aan het begin van de les. We zitten niet op blessures te wachten. Marmelade, wil jij na de les even blijven?'

'Nou zul je het beleven!' waarschuwde Martin. 'Pech, jongen.'

Maar meneer Penardos was helemaal niet van plan Marmelade op zijn kop te geven. 'Ik begrijp best dat je je verveelt tijdens deze lessen, Marmelade,' zei hij toen de anderen de klas verlaten hadden. 'Maar zie ze als een goede gelegenheid om aan je conditie te werken. Denk nooit dat je te goed bent voor eenvoudige oefeningen. Die houden je lenig en daardoor heb je weer minder kans op blessures.'

Marmelade knikte, maar meneer Penardos was nog niet klaar.

'We krijgen er morgen een nieuwe danser bij,' ging hij verder. 'Normaal gesproken laten we zo vlak voor het einde van het schooljaar geen nieuwe leerlingen meer toe, maar zijn ouders zijn pas hiernaartoe verhuisd vanuit Hongkong en ze wilden graag dat hij zo snel mogelijk zou beginnen. We hebben hem tijdens de vakantie auditie laten doen en waren erg onder de indruk. Hij heeft een klassieke dansachtergrond, dat vind jij misschien wel interessant.'

Marmelade probeerde niet te laten merken wat hij van dit nieuws vond. Hij wist niet zeker of hij het wel zo'n prettig idee vond dat er een nieuwe leerling kwam. Misschien was die nieuwe jongen wel beter dan hij...

'Maak je geen zorgen!' Meneer Penardos keek hem lachend aan, alsof hij Marmelades gedachten kon lezen. 'Hij gaat je er heus niet uit dansen! Over freestyle kun jij hem nog van alles leren. Hij weet sowieso maar weinig van moderne dans; hij is meer klassiek geschoold. Maar hij zal een goede aanvulling zijn voor de groep, dus ik hoop dat je een beetje aardig voor hem zult zijn.'

'Oké,' zei Marmelade, die al iets enthousiaster werd. Op Rockley Park werd wel wat klassiek ballet gegeven, maar de nadruk lag toch vooral op moderne dans. Het zag ernaar uit dat Marmelade straks nog steeds de beste van de groep zou zijn én dat hij misschien zelfs wat handige tips kon krijgen van die nieuwe jongen.

'Hij is niet zo zelfverzekerd als jij,' vervolgde meneer Penardos. 'Hij is juist nogal verlegen. In het begin kan hij vast wel wat hulp gebruiken. Ik vroeg me af of jij je misschien een beetje over hem zou willen ontfermen?'

Marmelades gezicht klaarde op. Dat klonk prima! Het leek hem wel wat om een nieuweling een beetje wegwijs te maken en rond te leiden. 'Tuurlijk, geen probleem,' antwoordde hij. Zijn hersens draaiden op volle toeren. Die nieuwe leerling zou zich zó op z'n gemak voelen. Marmelade zou hem precies vertellen welke leraren cool waren en voor wie je moest uitkijken. Een nieuwe leerling betekende bovendien nieuw publiek: weer iemand die om zijn grappen en geklier kon lachen! 'Hoe heet hij eigenlijk?' vroeg Marmelade aan meneer Penardos.

'Jack Cheung,' antwoordde de leraar. 'Hij is een zeer getalenteerde danser, echt een grote belofte. Maar het wordt niet makkelijk voor hem, om zo aan het eind van het schooljaar in te stromen. En dan heeft hij ook nog in het buitenland gewoond. Alles is hier nieuw voor hem. Dus jij neemt hem onder je hoede... zonder hem op het verkeerde pad te brengen?' voegde hij eraan toe.

Marmelade grijnsde. 'Tuurlijk! Hartstikke gaaf dat er een echte danser bij komt. We hebben nu zo'n klein groepje.'

'Mooi zo.' Meneer Penardos glimlachte. 'Misschien is een beetje verantwoordelijkheid wel goed voor je. Word je er wat rustiger van. Ik weet dat sommige leraren vinden dat het best wat minder uitbundig mag... '

Na het douchen ging Marmelade naar zijn kamer. Tim was er al, net als hun twee andere kamergenoten: de gitaristen Ben en Edward.

'En, heb je op je kop gekregen van Penardos?' vroeg Tim.

Marmelade grinnikte. 'Nee, ik ben weer mooi ontsnapt,' vertelde hij hem. 'En ik heb een interessant nieuwtje te horen gekregen... '

'Wat dan?' vroeg Ben.

'Er komt een nieuwe leerling,' kondigde Marmelade aan. 'Een danser. Penardos heeft gevraagd of ik een beetje op hem wil letten tot hij gewend is.'

'Nou ja! Maar hij heeft het hele jaar al gemist,' riep Edward uit. 'Wat een idioot moment om van school te veranderen.'

'Hij is net uit Hongkong hierheen verhuisd,' vertelde Marmelade zijn vrienden. 'Zijn ouders willen hem zo snel mogelijk weer naar school laten gaan.'

'Als ik hem was,' zei Edward, 'had ik geprobeerd er een paar extra weken vakantie uit te slepen... Je kunt toch beter in het nieuwe schooljaar beginnen?'

'Misschien heeft hij dat ook wel gedaan, maar is het niet gelukt.' Marmelade voelde de behoefte om voor zijn nieuwe beschermeling op te komen.

'In welke kamer zou South hem indelen?' vroeg Ben zich af. 'Bij Ravi is nog een bed vrij. En ook in Charlies kamer trouwens, nu Robbie van school is.'

'Ik hoop bij Ravi,' zei Tim. 'Om als nieuweling nou met Charlie opgescheept te zitten... '

Marmelade lachte. 'Ach, waar hij ook slaapt, met mij als zijn persoonlijke begeleider hoeft hij zich nergens zorgen over te maken!'