marmelade rising star

Yes! Weer twee Rising Stars-punten!' Marmaduke, die door iedereen Marmelade genoemd werd, schudde triomfantelijk met zijn knalrode bos woeste krullen.

Zijn kamergenoot, Tim James, glimlachte, wierp een blik op zijn eigen rapport en stopte dat toen stilletjes in zijn tas.

De twee vrienden leken in niets op elkaar. Marmelade viel ontzettend op, natuurlijk door zijn lange krullen, korte wipneus en sproeten, maar vooral ook door zijn levendige karakter en zijn luide lach. Hij was niet iemand die je snel over het hoofd zag, zeker niet nu hij weer een stapje dichter bij het verwezenlijken van zijn droom was. Er was niets wat hij liever wilde: dansen op het Rising Stars Concert. Stel je voor, een concert dat werd opgenomen in een studio van de lokale tv-zender en waarvoor allerlei belangrijke mensen uit de muziekindustrie werden uitgenodigd! Iederéén wilde meedoen, maar alleen de allerbeste leerlingen zouden worden geselecteerd. Marmelade hoopte zo dat dit concert zijn grote doorbraak zou worden.

Ook met de optredens tijdens het laatste schoolconcert hadden ze weer punten kunnen verdienen. Het was een spectaculair liefdadigheidsconcert in de open lucht geweest, georganiseerd door Tara Fitzgerald. De hele vakantie had Marmelade in spanning gezeten over zijn cijfers. Nu hij eindelijk wist hoe hij het gedaan had, borrelde hij van enthousiasme. Niets of niemand kon hem stoppen, zeker weten! In de vakantie had hij zichzelf wat hiphopbewegingen aangeleerd, die hij meteen aan Tim wilde laten zien.

'Moet je zien!' riep hij. Behendig sprong hij omhoog en landde op zijn handen.

'Wauw!' lachte Tim.

Maar Marmelade was nog niet klaar. Hij liep een paar meter op zijn handen, rolde toen in één vloeiende beweging door en sprong overeind. Tim was zichtbaar onder de indruk

Marmelade grijnsde. 'Streetdance is het helemaal!' verkondigde hij. 'Er zijn zo veel coole moves.' Met die woorden dook hij opnieuw naar de grond en hij begon op zijn schouders rond te draaien. Na een paar spins viel hij om en landde met armen en benen wijduit op de vloer, waardoor hij de gang blokkeerde voor alle andere leerlingen.

Tim grinnikte. 'Misschien kun je je moves beter voor buiten bewaren.'

'Hallo, zeg!' mopperde Tara, die over Marmelade heen moest stappen om erlangs te kunnen. 'Wat doe jij nou weer?'

Marmelade lachte. Tara was vaak behoorlijk chagrijnig en hij deed niets liever dan haar een beetje jennen. 'De vloer boenen,' zei hij tegen haar terwijl hij overeind kwam. 'Ziet het er zo beter uit? Trouwens... ' hij richtte zich tot Tim, aangezien Tara al met een boos gezicht weg stampte, . .dat die spin niet goed ging, kwam doordat de vloer niet glad genoeg is. Te veel wrijving, snap je? Sommige streetdancers slepen de hele tijd een groot stuk karton met zich mee, zodat ze altijd een goede ondergrond hebben om op te kunnen dansen.'

'Wat een gedoe,' zei Tim.

'Lekkere instelling voor een streetdancer!' riep Marmelade uit. Hij maakte een pirouette op één been, die meer op een balletbeweging leek dan op iets anders.

'Nou, maar goed dat ik geen danser ben dan,' zei Tim met een grijns.

Tim was drummer; hij en Marmelade zaten allebei op Rockley Park, een kostschool voor aankomend poptalent. Het was de school van hun dromen: naast de gewone vakken leerden ze er alles wat ze nodig hadden om het ver te kunnen schoppen in de muziekwereld.

Marmelade had zijn plek op Rockley Park verdiend vanwege zijn wervelende danstalent. Hij had ook een goede stem, maar dansen was zijn lust en zijn leven. Zijn droom: de sterren van de hemel dansen in de allerbeste, allercoolste videoclips.

'Hé, schiet eens op!' Marmelade trok Tim aan z'n arm. 'Ik wil weten wat de anderen voor cijfers hebben.' Hij slingerde zijn tas over zijn schouder en rende weg in de richting van de eetzaal.

Tim slenterde achter hem aan.

In een van de gangen kwam Marmelade Jess en Tess Saunders tegen, de succesvolle modellentweeling. Hij wurmde zich tussen de twee meiden in en sloeg zijn

armen om hun schouders.

'Marmelade! Hoepel op.' Jess lachte. Ze wurmde zich los en streek haar lange, donkere haar glad.

Ook Tess bevrijdde zichzelf uit Marmelades greep. 'Wat is er met jou aan de hand?' vroeg ze.

'Het rapport!' Marmelades gezicht straalde helemaal. 'En het is me weer gelukt. Ik heb er twee Rising Stars-punten bij! Dat móét wel betekenen dat ik super goed ben en straks op het concert mag dansen.' Hij pakte Tess beet en draaide met haar in de rondte.

'Tja, misschien,' zei Jess twijfelend. Ze deed een stap naar achteren om Marmelade en haar zus te ontwijken, die door de gang wervelden. 'Maar, eh... de uiteindelijke beslissing valt pas aan het eind van het jaar. Je bent er nog niet.'

'Weet ik wel,' knikte Marmelade. Hij hield op met draaien en keek even serieus. 'Maar ze willen altijd het liefst een goeie mix van leerlingen. En zó veel mensen zijn er niet die dans als hoofdvak hebben. Ik maak echt een goede kans, dat moet wel!'

'Zeker weten,' knikte Tess. Ze was buiten adem van het dansen. 'Je bent verreweg de beste danser van ons jaar. En ik weet hoe graag je dit wilt.'

'Ja, hallo! We willen het allemaal heel graag, hoor,' protesteerde haar zus. 'Het Rising Stars Concert zou ook geweldig voor ónze carrière zijn, Tess. Denk eens aan al dat publiek!' Ze rilde van opwinding. 'Er komen massa's belangrijke mensen uit de muziekindustrie, die de beste artiesten zo een contract kunnen aanbieden. En dan is het programma nog niet eens uitgezonden!'

'Maar jullie zijn al beroemde modellen,' wierp Marmelade tegen. 'En jullie zijn al halfberoemde popsterren. Voor mij kan een optreden tijdens het Rising Stars Concert net het zetje zijn dat ik nodig heb.'

Juist toen ze bij de eetzaal aankwamen, liep Tim hen achterop.

Tess draaide zich naar hem toe. 'Hoe was jouw rapport, Tim?' vroeg ze. 'Heb je nog Rising Stars-punten gekregen?'

Hij knikte ernstig. 'Ja,' zei hij. 'Maar voor wiskunde sta ik lager dan de vorige keer.'

'Wat maakt dat nou uit?!' onderbrak Marmelade hem. Vertel op. Hoeveel Rising Stars-punten heb jij gekregen? Ik vergat het je helemaal te vragen omdat ik zo hyper ben door mijn twee punten.'

Tim keek een beetje gegeneerd. 'Drie,' gaf hij schoorvoetend toe.

'Drie!' riep Jess uit. 'Niemand krijgt ooit drie punten. Ik dacht altijd dat je er voor elk concert maximaal twee kon krijgen.'

Marmelades mond viel open en hij staarde Tim verbaasd aan. Twee seconden lang voelde hij iets van jaloezie, maar daarna kreeg zijn gulle karakter alweer de overhand. 'Dus!' Hij sloeg Tim lachend op zijn rug. 'Gelukkig maar dat jij geen danser bent, want dan kon ik het wel vergeten. Goed, man! Kom op, laten we wat te eten halen. Ik val om van de honger.' Hij draaide rond op één been en liep de eetzaal in, op weg naar de rij voor de balie.

De meeste leerlingen zaten tijdens de lunch hun cijfers te vergelijken en niet iedereen werd daar vrolijk van. Rockley Park was erg streng voor leerlingen die hun gewone schoolwerk verwaarloosden, hoe talentvol en muzikaal ze ook waren. Als je cijfers achteruitgingen, moest je de tweede helft van het trimester alles op alles zetten om ze weer op te krikken.

Tess had het bij de meeste van haar vakken goed gedaan, maar de beste zangeres van de klas, Chrissy Tompkins, moest net als Tim flink aan de slag voor wiskunde. En Tara, die basgitaar speelde, had slechte cijfers voor aardrijkskunde en natuurkunde.

Marmelade stond er bij de meeste schoolvakken niet zo best voor, maar vandaag liet hij zijn humeur nergens door verpesten. 'Nog even en ik doe mee aan het Rising Stars Concert!' zong hij toen ze door de gangen naar hun volgende les liepen. Hij zwaaide wild met zijn armen en raakte daarbij bijna Tara.

Ze dook nog net op tijd weg en keek Marmelade kwaad aan. 'Kijk maar uit: wie hoog vliegt, kan diep vallen,' snauwde ze pissig.

Maar zelfs door Tara liet Marmelade zijn dag niet verpesten. 'Je valt alleen als je geen goeie balans hebt,' zei hij zelfverzekerd, waarna hij een iets beheerstere pirouette maakte. 'En als danser heb ik natuurlijk een perfecte balans.'

Tara snoof spottend. 'Ja, van je lichaam misschien,' zei ze. 'Maar van je hersens weet ik het niet zo zeker. En trouwens, je staat in de weg!' Ze duwde hem opzij en liep voor de anderen uit de gang door.

'Tara! Laat ons niet alleen,' riep hij haar zogenaamd in wanhoop na. 'We kunnen niet zonder je!'

Chrissy giechelde. 'Plaag haar niet zo, Marmelade,' protesteerde ze. 'Je weet dat ze daar niet tegen kan.'

Tijdens aardrijkskunde was Marmelade in een te melige bui om goed op te letten. Behalve de danslessen vond hij eigenlijk alle vakken moeilijk, zelfs als hij zijn best deed. En wanneer hij zo opgewonden was over het dansen als nu, kon hij zich onmogelijk concentreren. Helaas was zijn aardrijkskundeleraar niet erg onder de indruk... Ook tijdens Engels kreeg hij op z'n kop. Ze moesten een gedicht schrijven over de dingen waarvan ze hielden, maar bij Marmelades flauwe pogingen begon bijna de hele klas te grinniken.

'Dansen is geweldig,' las hij voor toen het zijn beurt was. 'Dansen is leuk. Zeker als Tara op haar kont valt, want dan lig ik in een deuk'

Tara kon er niet om lachen, net zomin als de lerares.

'Dat is geen gedicht, maar een flauw rijmpje,' zei mevrouw Hale tegen Marmelade. 'En bovendien klopt er niets van het metrum. Je probeert het niet eens.'

'Wel waar,' protesteerde hij. Hij draaide woest met zijn ogen, waardoor de klas nog harder lachte.

Mevrouw Hale zag er de lol niet van in. 'Morgen aan het eind van de dag lever je zes fatsoenlijke dichtregels bij mij in over dansen. Zo niet, dan heb jij een groot probleem,' zei ze streng. 'Meestal ben je toch niet zó erg, Marmelade. Wat is er vandaag met je?'

'Rising Stars-punten,' antwoordde hij. 'Ik heb er weer twee bij. Nu lig ik voor op de andere dansers van mijn groep. Ik weet gewoon zeker dat ik aan het eind van het jaar mag meedoen met het Rising Stars Concert.'

'Dat is inderdaad fijn voor je,' knikte de lerares. 'Ik kan me voorstellen dat je opgewonden bent. Maar probeer alsjeblieft de les niet te verstoren. Dat is niet eerlijk voor de andere leerlingen, hoe grappig ze je ook vinden. Trouwens: met jouw cijfers kan het geen kwaad om zelf ook wat beter op te letten in de les.'

'Daar had je geluk,' zei Tim na de les tegen Marmelade. 'Ik dacht echt even dat je te ver was gegaan.'

Marmelade lachte. 'Hallo! Ik ben een danser, een kunstenaar.' Hij zette af, nam een gigantische sprong en draaide midden in de lucht om zijn as. Met een enorme grijns op zijn gezicht kwam hij precies naast Tim weer neer. 'Als ik straks in videoclips dans, doen mijn cijfers voor Engels en aardrijkskunde er echt niet meer toe. Kan mij het schelen als de leraren op me mopperen... Ik laat me door niets en niemand tegenhouden. Wat er ook gebeurt, ik dans straks op het Rising Stars Concert. Dat weet ik gewoon zeker!'