vrienden

Jack hield Marmelade flink bezig met al zijn vragen over Rockley Park.

'Wie vind jij de leukste leraar? Krijg je straf als je je huiswerk niet op tijd inlevert? Mag je wel eens buiten school optreden?'

Marmelade vertelde hem enthousiast over het Rising Stars Concert aan het einde van het schooljaar. 'Het programma duurt maar een half uur,' legde hij uit. 'Daarom mogen alleen de allerbeste leerlingen optreden. Meestal zijn dat dus ouderejaars, maar iedereen maakt een kans. Het hele jaar door geven de leraren punten en bij schoolconcerten mogen de leerlingen stemmen op degene die zij de beste vinden. De uiteindelijke beslissing wie mag optreden, wordt aan het eind van het jaar genomen. Daarom ben ik blij met elk punt dat ik krijg. Het zou echt super gaaf zijn als ik op tv mocht optreden!'

Elke dag weer luisterde Jack aandachtig naar alles wat Marmelade hem vertelde en hij deed erg zijn best om erbij te horen. Wel was hij nog steeds verlegen. 'Ik ben blij dat ik jou heb,' zei hij tegen Marmelade. 'Op mijn vorige school had ik eigenlijk geen echte vrienden.'

'Waarom niet?' vroeg Marmelade.

'Het was een gewone school,' bekende Jack. 'Toen een paar kinderen erachter kwamen dat ik na schooltijd naar balletles ging, begonnen ze me vreselijk te pesten. Het was echt afschuwelijk. Daarna wilde niemand meer met me omgaan.'

'Wat belachelijk!' zei Marmelade. 'Maar waarom heb je eigenlijk voor Rockley Park gekozen als ballet je ding is? Had je niet beter naar een balletopleiding kunnen gaan? We doen hier niet echt veel aan ballet, behalve dan de basisdingen.'

'Ik denk dat het slim is om ook moderne dans te leren,' zei Jack. 'In het klassieke ballet bereiken maar heel weinig mensen de top. In jouw soort dans zijn er veel meer mogelijkheden. Mijn ouders wilden graag dat ik ballet bleef doen, maar ik denk dat dit verstandiger is. En dus heb ik auditie voor Rockley Park gedaan.'

'Nou, je hoeft in ieder geval niet bang te zijn dat iemand je op deze school pest omdat je danst,' stelde Marmelade vast.

Jack leek niet overtuigd. 'Je zegt toch tegen niemand dat ik op ballet heb gezeten?' smeekte hij. 'Misschien had ik het jou ook beter niet kunnen vertellen... '

'Nee hoor, dat is oké,' zei Marmelade snel. 'Ik zal heus niks zeggen als jij dat niet wilt.'

Jack leek wel aan Marmelade vastgeplakt, maar Marmelade vond het geweldig dat iemand zo tegen hem opkeek. De rest van het vriendengroepje wilde ook best met Jack optrekken, maar Marmelade en Jack waren zo vaak samen dat de laatste de kans niet kreeg om andere vrienden te maken. En Marmelade bracht steeds minder tijd met zijn vrienden door.

Toen ze op een middag na schooltijd Tim, Edward en Ben tegenkwamen, realiseerde Marmelade zich dat hij hen de afgelopen dagen amper gesproken had. 'Hoi!' zei hij. 'Wat gaan jullie doen?'

'Een beetje jammen op de rockafdeling,' vertelde Tim hem. 'Ga je mee? Jij mag zingen, als je wilt!'

'Klinkt goed,' knikte Marmelade. 'Ga je ook mee, Jack?'

Jack twijfelde. 'Ik denk het niet,' zei hij. 'Ik zing niet en ik bespeel ook geen instrument. Ik denk dat ik die passen ga oefenen waarvan meneer Penardos zei dat ik er meer tijd aan moest besteden.'

Marmelade sloeg zijn beide handen tegen zijn hoofd. 'O ja,' riep hij uit. 'Stom! Helemaal vergeten. Ik had beloofd om samen met je te gaan oefenen. Sorry.'

'Geeft niks,' zei Jack. 'Laat me maar een andere keer zien hoe het moet.'

Marmelade schudde zijn hoofd. 'Echt niet,' zei hij. 'Ik weet dat Penardos wil dat je die passen zo snel mogelijk onder de knie hebt, zodat je daarna verder kunt met de volgende serie. Ik kan ze beter even met je doornemen, anders is het zonde van je oefentijd. Kom op, we gaan meteen.'

'Maar je wilde toch jammen?' vroeg Jack

'Laat maar,' kwam Tim ertussen. 'Edward kan wel zingen. Zo slecht is hij nou ook weer niet... '

Edward lachte. 'En bedankt! Toevallig zijn er mensen die mijn stem écht kunnen waarderen!'

'Sorry,' zei Marmelade tegen Tim. Volgende keer beter.'

'Het spijt me,' zei Jack toen Tim en de anderen doorgelopen waren.

'Nee joh, 't is cool,' antwoordde Marmelade, die een moonwalk door de gang deed. Tim en de anderen zijn altijd aan het jammen. Ik kan elke dag met ze meedoen. Bovendien dans ik veel liever dan dat ik zing.'

In de oefenruimte deed Marmelade eerst de passen voor, waarna Jack ze nadeed. Het duurde niet lang voor Jack alle passen perfect uitvoerde. Marmelade keek toe hoe Jack in zijn eentje nog één keer de hele serie passen danste.

'Man, dat gaat echt geweldig!' zei Marmelade. Hij was onder de indruk van Jacks vloeiende, elegante bewegingen. Je kon wel zien dat hij jarenlang op ballet had gezeten. Marmelade bedacht opeens dat hij misschien best wat nuttige dingen van Jack zou kunnen leren.

'Hé Jack, weet jij misschien hoe dit heet bij ballet?' vroeg Marmelade. Hij haalde diep adem en sprong de lucht in, draaide om zijn as en landde met een boink van zijn sportschoenen op de grond.

Jack fronste zijn voorhoofd. 'Tja,' zei hij nadenkend. 'Als je één voet had opgetrokken tot de knie van je andere been, was het een saut de basque geweest, maar die heb ik nog nooit gedaan. Trouwens, balletdansers komen meestal ook iets zachter neer.'

Marmelade grijnsde. 'Gelukkig hoeven wij alleen de basisdingen van ballet te leren... Ik hou juist van herrie maken bij het dansen! Heb jij dat dansgezelschap wel eens gezien dat op rubberlaarzen danst? En er is ook een of andere dansgroep die met stokken en deksels van vuilnisbakken slaat en meer van dat soort dingen. Die maken vet veel lawaai!'

Veel later, toen iedereen op het punt stond naar bed te gaan en Jack in de kamer was die hij met Ravi en twee anderen deelde, lag Marmelade op zijn bed naar zijn vrienden te luisteren. Ze kletsten over de jamsessie die hij aan zijn neus voorbij had laten gaan. Hij baalde een beetje dat hij het had gemist vanwege Jack. Jamsessies met zijn vrienden waren altijd gaaf. Sinds Jack op school was gekomen, leek het wel of hij alleen nog maar aan het dansen was.

'Sorry dat ik niet mee kon doen,' zei hij.

'Maakt niet uit, joh,' antwoordde Tim. 'Het was toch niet belangrijk.'

'Je hebt je nogal op Jack gestort, hè,' zei Ben, terwijl hij onder de dekens kroop en een boek pakte.

'Nou ja, hij is natuurlijk nieuw,' zei Marmelade. 'En Penardos heeft gevraagd of ik een beetje op hem wilde letten.'

'Hij is hier anders al best een poos.' Ook Edward bemoeide zich er nu mee. 'Wordt het niet tijd dat hij zélf eens iets onderneemt?'

Marmelade haalde zijn schouders op. 'Hij heeft verteld dat hij het lastig vindt om vrienden te maken. Hij is nogal verlegen.'

'Maar wij zijn er toch ook nog? Je hoeft Jack niet alleen voor jezelf te houden,' vond Edward.

Marmelade kreeg een rood hoofd. 'Ik hou hem helemaal niet voor mezelf!' zei hij beledigd. 'Hij kan praten met wie hij wil.'

'Wist je dat Chrissy nog steeds boos is over wat je tegen haar hebt gezegd?' zei Tim zachtjes tegen hem. 'Ik weet wel dat je het niet onaardig bedoelde, maar ze baalt echt van haar haren. Gisteren klaagde ze nog dat het eeuwen duurt voor het weer aangegroeid is.'

'De meiden lijken op het moment inderdaad allemaal tegen me,' gaf Marmelade toe.

'Tja, die nemen het natuurlijk voor Chrissy op,' zei Tim. 'Waarom praat je niet een keer met haar? Dan voelt ze zich vast beter.'

'Oké,' knikte Marmelade. 'Ik had haar ook eigenlijk niet zo moeten jennen. Maar ik had niet door dat ze er zo van baalde. Ik heb het er morgen wel even met haar over.'

De volgende ochtend besloot Marmelade niet op Jack te wachten voor het ontbijt. Hij wilde het goedmaken met Chrissy, maar hij had geen behoefte aan Jack als pottenkijker.

Gelukkig voor Marmelade stonden de meeste meiden vroeg op. Toen hij in de eetzaal kwam, zat Chrissy al te ontbijten met Tara, Jess en Tess.

'Hallo, dames!' zei Marmelade. Hij schoof op de lege stoel tegenover Chrissy. Ze had haar muts ver over haar oren getrokken en opnieuw baalde Marmelade ervan dat hij haar zo geplaagd had met haar kapsel.

Chrissy lachte zuur naar Marmelade voor ze de andere kant op keek, maar Jess was een stuk spraakzamer. 'Hoi, Tim!' zei ze opgewekt, toen die bij hen kwam zitten. Ze negeerde Marmelade compleet.

Oké, ze waren dus duidelijk niet van plan dit makkelijk te maken voor hem. Marmelade leunde over de tafel en stootte zachtjes tegen Chrissy's arm.

Ze keek hem met tegenzin aan. 'Wat is er?'

'Het spijt me van laatst,' zei hij tegen haar. 'Het was niet mijn bedoeling om je overstuur te maken. Ik was even vergeten hoe vreselijk ik mijn eigen haar vroeger vond.'

'Echt?' Chrissy keek naar zijn wilde, knalrode haar. 'Dat kan ik me niet voorstellen. Die krullen horen gewoon bij je.'

'Nou ja, ik kon ze accepteren of blijven balen,' gaf hij toe. 'En een paar jaar geleden besloot ik dat ik niet balend door het leven wilde gaan. Toen heb ik mijn haar laten groeien en zijn mijn krullen nog woester geworden. Nu vind ik ze gewoon leuk'

'Ik haat mijn haar.' Chrissy trok het mutsje nog verder naar beneden. 'Ik zei tegen de kapper dat ik het kort wilde, maar nu ben ik bijna kaal!' Ze begon te fluisteren. 'En mijn oren staan dwars op mijn kop. Het is afschuwelijk.'

Toch groeit het écht weer aan,' probeerde Marmelade haar te troosten. 'En mutsjes zijn hartstikke in. Het spijt me dat ik je geplaagd heb. Vrienden?'

Chrissy knikte. Vrienden.'

'O, dank u wel, dank u wel!' Marmelade legde zijn hand op zijn hart en draaide komisch met zijn ogen.

Chrissy lachte. 'Ik ben blij dat we weer vrienden zijn,' zei ze. 'Het is lang niet zo gezellig als jij er niet bent om tijdens het eten de clown uit te hangen.'

'Ja,' knikte Tess. 'We hebben je gemist, Marmelade.'

Marmelade grinnikte. Nu hij het had goedgemaakt met Chrissy, waren haar vriendinnen blijkbaar ook bereid hem te vergeven. 'Ach ja, ik heb het druk gehad,' vertelde hij. 'Maar hier ben ik weer! Trouwens: ik heb een paar coole nieuwe sprongen geleerd. Ik kan zelfs een saut de basque maken!'

'En wat mag dat zijn?' vroeg Jess.

'Dat is Frans voor een waanzinnig moeilijke sprong,' legde Marmelade haar luchtig uit. 'Zelfs sommige van de allerbeste balletdansers kunnen de saut de basque niet maken!'

'En wie heeft jou dan wel ballet geleerd?' giechelde Chrissy.

Het lag op het puntje van Marmelades tong om te vertellen dat Jack balletdanser was. Maar op dat moment kwam Jack de eetzaal binnen en net op tijd bedacht Marmelade dat hij Jack beloofd had om het niet verder te vertellen. 'Ik deed het gewoon. Zomaar. Puur instinct!' zei hij opschepperig. 'En toen heb ik de naam in de bibliotheek opgezocht.'

'Liegbeest,' lachte Jess. 'Ik wil wedden dat iemand je ballettermen heeft geleerd. Jij in de bieb zitten lezen? Dat gelooft toch niemand!'

'Ik moet gaan,' zei Marmelade tegen de meisjes. Jack liep op hun tafeltje af en Marmelade wilde niet dat de vriendinnen zouden raden dat hij de balletexpert was. 'Kom mee, Jack,' zei hij nogal gewichtig, nog voordat Jack de kans had zijn dienblad neer te zetten. 'We gaan bij de andere dansers zitten.'

Terwijl ze wegliepen, barstten de meisjes in lachen uit.

Jack keek Marmelade bezorgd aan. 'Waarom lachen ze zo hard? Toch niet om mij?' vroeg hij.

'Nee joh, heus niet om jou,' stelde Marmelade hem gerust. 'Of om mij,' voegde hij er nogal onzeker aan toe. 'Waarschijnlijk om een of ander stom meidending... '