Nieuwe liefde

Ik kreeg een uitnodiging om bij een oude vriend te komen eten.

Wij kennen elkaar al heel lang, we hebben nog samen stage gelopen en af en toe praten we bij. Twee onderwerpen voeren daarbij de boventoon: seks en roddel.

'Heb ik jou al verteld van Evert?' vraag ik bijvoorbeeld.

'Nee,' antwoordt hij gretig. Evert is een schrijver die we allebei niet goed vinden. Ik zie hem af en toe in een café. Hij zuipt als een spons en maakt dan brokken. Als we Evert hebben besproken, vertellen we onze liefdesgeheimen. omdat we elkaar niet mooi vinden, hebben we nooit met elkaar gevrijd, maar we praten altijd over seks.

Hij woonde vroeger samen met een vrouw die nooit wat deed in bed en daar hadden we het dan over. Toen die verhouding ontbonden was, was hij een tijdlang een hunkerende vrijgezel, maar nu had hij een prachtvrouw gevonden, zei hij. Ik werd uitgenodigd om kennis te komen maken.

Meteen toen ik binnenkwam, zag ik de verandering. Op tafel lagen niet de gebruikelijke placemats, maar een damasten kleed en linnen servetten. Op gouden onderborden stond roomkleurig servies. Die waren van haar, de nieuwe verloofde. Zij zelf was al even adembenemend als haar uitzet. Ze had halflang kastanjekleurig haar en een sensuele mond met lippenstift. Ze was klein en slank en ze strekte een smalle meisjeshand naar mij uit.

'Marie-Louise.'

Bij het voorgerecht ging de conversatie over Zeist, waar zij vandaan kwam, over autorijden en over leuke spulletjes die je op de veiling kon kopen. Ik verveelde me een beetje. Ik probeerde een verhaal over Evert te beginnen, maar mijn vriend was er niet echt bij. Hij vond Marie-Louise veel interessanter dan slechte schrijvers. Ik zag dat zij haar voeten onder tafel tussen die van hem had gestoken.

Op de terugweg voelde ik me terneergeslagen. Ik was natuurlijk blij dat mijn vriend zo verliefd was, maar dit was wel een grote verandering. Kregen we nu bij ieder diner onderborden en was zij er voortaan altijd bij? Waar moesten we het dan over hebben? Ik had aan die fraai gedekte tafel ook niet durven vertellen hoe het was afgelopen met de minnaar van mijn zuster. In dat verhaal kwam een heel rare voorhuid voor. Die paste niet erg bij de pasta met pesto.

Ik vond Marie-Louise verontrustend. Bij de tiramisu had ze zich laten ontvallen dat je dode takken moest wegsnoeien. Daar bedoelde ze familieleden mee, geen overbodige kennissen, maar ik was toch geschrokken. Voor je het weet ben je afgeschaft.

Ik sprak eens een jonge meid die vertelde dat ze haar voltallige vriendenkring had opgezegd toen ze trouwde.

'We zullen elkaar niet vaak meer zien,' had ze gezegd, 'want als ik getrouwd ben, heb ik daar geen tijd voor. Ik ga me aan Peter wijden.'

Ze wilde Peter met huid en haar, en vriendinnen kon ze daar niet bij gebruiken. Familie trouwens ook niet.

'Ik trouw met Peter, niet met zijn familie,' vond ze. Dat zeggen wel meer mensen, en later komen ze er dan achter dat het tweepersoonshuwelijk niet bestaat. Er staat een heel kordon familieleden, vrienden en kennissen argwanend toe te kijken wie de nieuwkomer is.

Ik was nog maar net met mijn vorige verloofde toen we een goede vriend van hem tegenkwamen in een café. We werden aan elkaar voorgesteld. 'Dag Ed,' zei ik, 'ik heb al veel over je gehoord.'

Hij nam me van hoofd tot voeten op. 'Hmm,' zei hij, 'ik over jou ook en we moeten nog zien of jij een blijvertje bent.'

Het kwam nooit meer goed tussen Ed en mij en hij heeft twaalf jaar moeten wachten tot ik weer weg was.

Maar helemaal ongelijk kon ik hem niet geven. Ik heb ook weleens vreselijk mijn best gedaan om iemands nieuwe verloofde aardig te vinden en dan wasje net aan die zeurkous gewend, ging het uit!

Nieuwe liefdespartners worden kritisch in ogenschouw genomen, want ze hebben veel invloed. Hij golft en ineens loopt je oude vriendin ook met zo'n zak stokken. Of ze zijn vegetariër en dan zie je iemand die jarenlang biefstukken al en geen haringkar voorbij kon lopen, met een angstig gezicht naar de lasagna wijzen die je hem voorzet: 'Er zit toch geen vléés in?'

Vooral vrouwen veranderen door de liefde. Carla heeft achtereenvolgens een soulliefhebber en een jazzmuzikant gehad. Dat kon je horen. Van Thérèse wisten we dat ze liet met Kees deed doordat ze ineens ging joggen, en Monique werd katholiek. Zij geloofde nooit in een opperwezen, maar op een dag zei ze met een ernstig gezicht dat /.e een speciale band met Maria voelde.

'Wat krijgen we nou, Monique?' riep ik verbaasd. 'Dat is toch niks voor jou?' Maar ze had zich bekeerd tot hel hogere, ze had zich laten dopen. Ik vond dat een merkwaardige stap, maar toen we een tijdje doorpraatten, bleek er een simpele verklaring voor het raadsel: ze had een geheime verhouding met een pastoor.

Drie jaar duurde de liefde, toen ging het uit. Ik vroeg haar of ze ook een brief naar Rome had geschreven om haar relatie met het Vaticaan te beëindigen.

'De paus bekijkt het maar,' zei ze onverschillig. Ze was weer gewoon.

Ik was blij dat ze niet meer met de pastoor vrijde. Door de omgang met die vent zag ik haar bijna nooit meer. Hij kon haar niet van tevoren zeggen wanneer hij kans zag bij haar langs te gaan, dus zat ze avonden achtereen vruchteloos op hem te wachten en hield al haar tijd voor hem vrij.

Maar al had ze een openlijke liefdesrelatie met hem gehad, dan nog was er weinig tijd voor haar vrienden overgebleven. Zo gaat dat nu eenmaal. Liefdesgeluk is tamelijk ontoegankelijk. Andere mensen kunnen er maar weinig aan toevoegen. Daardoor raak je je vrienden soms kwijt in de amoureuze storm.

Ik had een collega op wie ik erg was gesteld. Ik zag hem niet vaak, want hij had een problematische vrouw, die hem aan huis kluisterde. Als hij het leuk had zonder haar, werd zij chagrijnig en maakte hem het leven zuur. Daarom bleef hij nooit langer in liet café dan twee biertjes en haastte zich dan naar zijn augurk.

Toen hij van haar was verlost, ontmoette hij een nieuwe, een vrolijke meid die mee ging stappen. Aanvankelijk vond ik haar een aanwinst, maar op den duur verwelkte mijn enthousiasme. Ze was zo nadrukkelijk aanwezig. Wanneer hij een verhaal vertelde, onderbrak zij hem met uitweidingen en ondertitels om het allemaal nog leuker en geestiger te maken, en ze zei steeds 'wij'. 'Wij waren in Rotterdam, wij hebben een film gezien, wij vonden hem niet leuk.'

Ik vond haar niet leuk. Maar de kans dat wij ooit van haar afkomen is klein. Hij wil nooit meer ergens naartoe zonder haar, verklaarde hij onlangs ferm. Als je hem uitnodigt, komt zij mee.

Ik zou mijn vrienden graag het beste toewensen, maar ik ben bang dat ik er niets van meen. De mooiste tijd voor hen is de periode dat ze dolverliefd in elkanders ogen turen en niemand nodig hebben. Ik wacht een poosje, tot ze uitgekeken zijn.

Tegen die tijd hebben we heel wat te bespreken.

'Ik ben heel gelukkig met Marie-Louise hoor! Ze is een geweldige gastvrouw en ze heeft enorm veel smaak. Maar ik heb ook weleens moeite met de dingen die ze zegt. Haar mening over familie...'

Ik luister met gespitste oren. Die Marie-Louise is geen blijvertje.