Seks voor gevorderden

Freud was een oude kletsmajoor, maar in één ding had hij gelijk: seksualiteit is een sterke drift. Zelfs onder barre omstandigheden, in armoede, kou, honger en oorlog, kruipen de mensen bij elkaar en copuleren ze dat het een aard heeft.

Eigenlijk zouden we dat heel gewoon moeten vinden. De begeerte bespringt ons immers allemaal? Maar nee hoor, het lijkt wel of we maar niet aan de gedachte kunnen wennen dat seks zo'n belangrijke plaats in het leven inneemt. Jonge mensen geloven niet dat hun ouders het doen, de ouders op hun beurt maken zichzelf wijs dat hun kinderen er nog niet aan toe zijn en iedereen denkt dat bejaarden kuis leven.

Vooral dat laatste is een hardnekkig misverstand. Het komt natuurlijk doordat de meeste mensen niet graag zelf hartstochtelijk zouden tongzoenen met een bejaarde, terwijl de gedachte aan een groen blaadje juist plezierige visioenen oproept. Oma en opa doen het niet meer want dat is vies, en wij doen het wel want wij zijn jong en mooi.

Ik denk weleens dat de werkelijkheid precies andersom is. In een tijdschrift las ik een artikel over het liefdeleven van de jeugd van tegenwoordig. Opgevoed door de generatie die de vrije liefde proclameerde, hebben die kinderen altijd samen mogen slapen en heeft niemand hun ooit verboden met elkaar te vrijen. Toch doen ze dat maar zelden. 'Ik slaap heel vaak met Martijn,' meldde een meisje van negentien, 'maar we knuffelen niet eens altijd. Soms gaan we gewoon slapen.'

'Waarom vrijen jullie niet?' vroeg de interviewer.

'Martijn doet niks,' zei het meisje schouderophalend, 'en van mij hoeft het ook niet zo.'

Niet één van de jongens die in het artikel voorkwamen, deed iets. Misschien had de interviewer voor het gemak de vragen maar aan één soort jongeren gesteld. Dat zie je vaak.

De meeste kranten en tijdschriften worden in de Randstad gemaakt. De journalisten die er werken, wonen daar ook en ze piekeren er niet over naar Assen of Bergen op Zoom te reizen om de mening van de jeugd te horen. Wanneer ze een jongere nodig hebben, nemen ze het kind van hun vriendin en die woont in Amsterdam-Zuid of het Gooi. Haar kinderen heten Martijn en ze doen niks.

Met de vijftigplussers is het heel anders gesteld. Die bloeien als nooit tevoren. Een buurvrouw van mij, die al vijfendertig jaar in een huwelijksbootje dobberde, heeft haar brave echtgenoot van de ene op de andere dag verlaten voor een vrachtwagenchauffeur met een hartstochtelijke inborst en een opvliegend karakter. Ze heeft nog uit alle macht geprobeerd haar gevoelens voor die onberekenbare galbak te bedwingen, maar de seks met hem was zo betoverend dat ze zijn humeur erbij nam.

'Het is niet eens zo, dat er iets verkeerd was aan mijn eigen man,' zei ze hulpeloos. 'We hadden het best samen, maar dit is...' Ze kon het niet benoemen. Ik zou het verhaal al gauw zijn vergeten als ik niet, kort daarop, een vrijwel identieke geschiedenis had gehoord. Een vrouw van maar liefst zevenenvijftig maakte ineens openbaar dat ze al drie jaar een vlammende relatie met haar tandarts onderhield. Hij was nu gepensioneerd en ze ging met hem

in een bungalow in Loosdrecht wonen. Wat bezielt die vrouwen? Kan er geen fatsoenlijke overgang meer af?

'Nee!' was het triomfantelijke antwoord. Het kwam van een vrouw die mij naar haar leeftijd liet raden. 'Achtenveertig,' weifelde ik. Eigenlijk dacht ik dat ze voor in de vijftig moest zijn, maar ze had met een beetje goede wil kunnen doorgaan voor een Wat vale late veertiger. 'Eenenzestig!' riep ze. Daar had ik niet van terug. 'Ik heb een pleister,' vertrouwde ze me toe, 'zo'n hormonenpleister, waardoor je nooit in de overgang komt.'

Zou dat de oorzaak van al die wellust zijn? Ik heb een vriendin van tweeënvijftig die zo'n pleister heeft en die is ook al niet te houden. Laatst was ik met haar op een saai feestje. De ene na de andere spreker vroeg stilte om een langdradige toespraak af te steken. Mijn vriendin stootte me aan. 'Ik ben zo geil!' fluisterde ze luid. Een paar mannen keken om en mijn vriendin bloosde, maar niet van gêne, welnee! Ze blikte behaagziek rond. Sinds kort heeft ze een vaste minnaar en het is niet te geloven wat ze allemaal met hem uithaalt. Op alle tafels in haar woning hebben ze gelegen, bij alle stoelen geknield, boven de leunstoel gehangen en zelfs het trillen van de centrifuge bracht ze op seksuele ideeën.

De man die al die strapatsen weet te volbrengen, lijkt op het. eerste gezicht niet zo geschikt voor zijn rol. Hij is een beetje over zijn top heen. Negenenvijftig is hij en hij loopt nogal stram. 'Is dat hem nou?' dacht ik toen ik hem zag. Maar misschien had hij spierpijn.

Mijn vriendin kan niet. van hem afblijven. 'Lieve help, wat is die man lekker!' zuchtte ze laatst aan de telefoon. 'Ik weet niet eens of het aan hem ligt dat we zo heerlijk vrijen. Ik ben zelf almaar geil. Ik geloof dat ik nog het meest geniet van mijzelf. Ik ben ineens in de bloei van mijn leven. Eindelijk heb ik mijn innerlijke bron ontdekt.'

'Ik ben bang dat ik je moet teleurstellen,' zei ik ernstig. 'Ik heb iets in de krant gelezen, in de wetenschapsbijlage: die goeie seks ligt aan de hormonen, aan je pleister, niet aan jou.'

Ik had verwacht dat ze zou schrikken. Het is toch geen kleinigheid als je moet vaststellen datje diepste gevoelens aan een pleister ontspringen. Maar ze trok zich er niets van aan.

'Nou, dan is het mijn pleister die geil wordt, wat kan mij dat schelen,' zei ze. 'Zolang ik het maar ben die klaarkomt!'

Dat doet ze, en niet zo zuinig ook.

Onlangs had ik een afspraak met haar, we zouden samen eten. Twintig minuten te laat kwam ze binnenzeilen, haar haren zaten in de war en ze had een hoogrode blos.

'Ik kon me niet uit zijn armen wegrukken,' verontschuldigde ze zich, 'het was zo lekker! Ik geloof dat ik wel tien keer ben klaargekomen, maar het kan ook twaalf keer zijn. Ik ben de tel kwijtgeraakt.'

Ze giechelde meisjesachtig.

Terwijl de meervoudig gescheiden ouders hun hete herfst beleven, wensen de jongeren, tot hun tanden gewapend met seksuele voorlichting, condooms en goede raad, elkaar gapend welterusten.

Voor de echte seks zijn ze te jong, maar als ze nog een halve eeuw wachten, krijgen ze allemaal een beurt.