Dating

Na de middelbare school heb ik een jaar in Amerika gewoond. Ik had een beurs gekregen en ging naar een college om algemene kunsten en wetenschappen te studeren en om kennis te nemen van de Amerikaanse cultuur. De studie was niet moeilijk. Je kon ook volksdansen kiezen als vak, en Frans. Als je 'papa fume une pipe' kon zeggen, was het al heel wat, maar met de cultuur had ik het moeilijk. Amerikanen zijn preuts en godsdienstig, terwijl ik juist vrijzinnig was opgevoed en niet in God geloofde. De mensen die ik ontmoette, schrokken van mijn levenshouding. Ze namen me mee naar zondagsschool, waar ik leerde dat je tot het huwelijk maagd moest blijven. Dat was een beetje laat, ik was al twee jaar op het pad van de zonde. Mijn Amerikaanse leeftijdgenoten hadden hun eigen interpretatie van de lessen van de zondagsschool. Op de achterbank van hun auto's haalden ze acrobatische toeren uit om het allebei te kunnen hebben: een orgasme en een maagdenvlies. Het was niet alleen lichamelijk een ingewikkeld gevecht. Vooral de meisjes moesten hun hoofd er goed bij houden. Als ze een jongen lieten doen waar hij zo gedreven op uit was, kon de stemming ineens omslaan. Dan was zij een slet met wie je alles kon uithalen en lagen haar huwelijkskansen aan scherven.

'Heb je al een date voor dit weekend?' vroegen de meisjes van het studentenhuis. Ze hadden me uitgelegd hoe het toeging: op zaterdagavond nodigde een jongen je uit om naar de film te gaan of een pizza te eten. Je moest dan niet nadenken of je trek in pizza had maar in die jongen. Van tevoren maakte je een strijdplan. Afhankelijk van je doel besliste je hoever je de jongen zou laten gaan: een cavalier voor één avond, vaste verkering of een huwelijk tot de dood ons scheidt.

Ik was er niet erg handig in, ik kreeg steeds ruzie. Als een jongen me uitnodigde voor een feest, verwachtte ik een feest, geen motel. Dat flikten ze me iedere keer. De film bleek niet te draaien, het andere stelletje dat ook zou komen kwam niet opdagen, en eigenlijk kwam iedere date op hetzelfde neer: geworstel met een of andere Amerikaan die aan zijn gerief wilde komen. Hij had gehoord dat die Nederlandse het niet zo nauw nam met de zeden. Als het dan toch regende, had hij bedacht, wilde hij ook wel een drupje.

Ik had een slechte reputatie op het college. Ik was geen maagd. Ik wijde met jongens die ik aardig vond of mooi, en ik ging ook weleens met iemand naar bed, als er een bed was. Op de achterbank neuken deed ik niet, ik had een hekel aan dat stiekeme geknoei.

Als een jongen het toch probeerde, duwde ik hem weg en legde uit dat ik niet van gym hield, maar er werd nooit naar me geluisterd. Pas als ik boos deed, hield hij op. Hij dacht dan dat ik niet wilde omdat hij mij geen huwelijk in het vooruitzicht had gesteld.

Tegenover iedere seksuele handeling stond een toverformule die de man hoorde uit te spreken. Voor een zoen hoefde hij alleen te zeggen dat hij jou het mooiste meisje vond, voor een hand op je borst dat hij verliefd op je was. Voor hij de haakjes van je beha mocht, openmaken, moest hij ten minste beloven dat hij dat niet met andere meisjes deed, en zo was iedere stap bepaald, als de kruisweg van Jezus Christus.

In Nederland heeft nooit een dergelijke afspraakjescultuur bestaan. De mensen beweren wel dat alles wat in Amerika gebeurt naar West-Europa komt overwaaien, maar het is niet waar. Behalve misschien de muziek nemen Europeanen helemaal niet veel Amerikaanse gebruiken over. Amerikaanse sporten zoals honkbal en Amerikaans voetbal worden hier nauwelijks beoefend en basketbal maar een beetje. Amerikaanse films komen wel naar Nederland, maar Chinese net zo goed, en de hamburger heeft het nog altijd niet gewonnen van de zak patat.

Nederlanders 'daten' niet en misschien is dat maar beter ook, want er komen veel etiquetteregels aan te pas. Daar zijn Nederlandse mannen niet goed in. Amerikanen wel, die zijn zo welopgevoed. Ze houden deuren open, ze spreken met twee woorden en laten een dame voorgaan wanneer dat hoort. Ze weten zelfs wanneer een man voorop moet lopen: in een restaurant en op de trap. Ik ken niet veel Nederlandse mannen die daarvan op de hoogte zijn.

Zou het aan de kringen liggen waarin ik verkeer?

Maar zelfs een brave man die zijn best doen om geen deuren in je gezicht dicht te gooien, vergeet al zijn mooie manieren zodra hij afgeleid is. Wanneer hij zijn auto heeft geparkeerd, springt hij eruit en gaat de parkeerbonnen- automaat bestuderen terwijl zijn vriendin op haar hoge hakken op eigen gelegenheid naar buiten moet krabbelen. In Amerika zag ik verbijsterd hoe snel die jongens om hun auto heen wisten te rennen om het portier voor je open te houden. En als je samen met een Amerikaanse man een kennis van hem ontmoette, stelde hij je onmiddellijk voor. In Nederland heb ik vaak als een aangelijnde poedel achter het baasje staan wachten tot hij klaar was met zijn gesprek.

'Wie was dat?' vroeg ik dan later.

'O zomaar iemand. Die ken je niet.'

Nu lijkt het net alsof ik almaar uit mijn jas geholpen moet worden en dat ik iets mankeer waardoor ik niet zelf een autoportier kan openmaken. Dat kan ik natuurlijk best. Maar je staat er zo mal bij als je verloofde ineens vergeet dat hij met z'n tweeën is. Net een schooltas die onder de kapstok is gegooid, terwijl Kees de Jongen nog even buiten gaat spelen.

Ik vind hoffelijke manieren plezierig en daar sta ik vast niet alleen in. Niet één vrouw zegt: Doe mij maar een hork.

In het begin is hij ook niet zo. In de aanloopfase van de romance zijn Nederlandse mannen allerliefst. Ze helpen met karweitjes, ze plakken fietsbanden, ze repareren kapotte voorwerpen, ze dragen de boodschappentas de trap op.

Binnen een halfjaar is het vernis eraf.

Ik kom geregeld op bezoek bij een vriendin. In het begin was haar man nog een beetje schuw in mijn gezelschap, maar tegenwoordig voelt hij zich heerlijk op zijn gemak. Na het eten of zomaar tijdens een gesprek gaat hij snurkend een dutje zitten doen in zijn luie stoel.

Ik weet niet hoe Amerikaanse mannen worden als ze een poosje getrouwd zijn. Zover ben ik nooit met ze gekomen. Na dat ene jaar heb ik nooit, meer een Amerikaan in mijn armen gehouden. Ik ben wel benieuwd hoe het zou zijn, tegenwoordig. Ik heb gehoord dat ze op afspraakjes voor iedere liefdeshandeling een verzoek moeten indienen, anders kunnen ze van aanranding worden beschuldigd. Behalve de toverformules om je uit de kleren te praten, doen ze er nu een aanvraag voor verdere intimiteiten bij: Jij bent het intelligentste meisje dat ik ken. Mag ik je borsten strelen?'

Zo moet het, anders worden ze aangeklaagd. Daar zijn serieuze sancties aan verbonden. De president van de Verenigde Staten kan afgezet worden als de tegenpartij bewijst dat hij een meisje onuitgenodigd zijn erectie heeft aangeboden. Onlangs is een Amerikaanse vrouw tot een miljoen dollar boete veroordeeld omdat ze er met de echtgenoot. van een ander vandoor was gegaan. Volgens de rechtbank had ze de geborgenheid en intimiteit van het huwelijk verstoord.

Dat heb ik al drie keer in mijn leven gedaan. Maar liefst drie echtgenoten heb ik aan hun huwelijk ontfutseld. Ze stribbelden niet legen, maar dat deed die Amerikaanse man vermoedelijk ook niet. Toch word ik er niet voor opgebracht. Ik woon aan de andere kant van de oceaan, op veilige afstand van de zondagsschool.