Liefde met seks

‘“Wil je met me trouwen, Lindsay?” “O Steven! O mijn lieveling – ja!” Ze vlogen elkaar in de armen en wisselden een lange, innige kus.’ Zo eindigt de spannende damesroman De sterren van de hemel van Meg Dominique, het boek dat gratis bij een bus haarlak cadeau werd gegeven. Zeven jaar lang ben ik aan damesromans verslaafd geweest.

Het begon in 1976, toen ik alle vertrouwen in de liefde had verloren. Ik ging in Friesland logeren op een afgelegen boerderij waar nog geen elektriciteit was en geen stromend water. Wel waren er stapels Witte Raven Pockets. ‘Wil je een keukenmeidenroman?’ vroeg de gastvrouw. Vanaf dat moment was ik onverzadigbaar. Ik las op een dag wel drie van die boeken. Ik ontdekte de Bouquetreeks. Oude afleveringen raakten al snel op en de verslaving werd nijpender. Iedere maand verschijnen er vijf nieuwe deeltjes in de Bouquetreeks. Die verslond ik binnen twee weken.

Op een dag was het over. Zomaar midden in de verwikkelingen van de kwetsbare jonge journaliste Mercedes en de donkere gesloten grootgrondbezitter Dominic merkte ik dat het me niks meer kon schelen of die twee elkaar zouden krijgen. Zeven jaar damesromans had ik eropzitten.

Mensen die er nog nooit een hebben gelezen denken dat damesromans over de liefde gaan. Dat is niet zo, ze gaan over seks. Liefde is niet sexy. Daarom houdt het verhaal op waar de roes van de verliefdheid bezegeld wordt met een afspraak voor de rest van het leven. Dan is er pas sprake van ware liefde en valt er voor de gretige lezeres niets meer te beleven. Echte liefde, die heeft ze thuis ook. Die gorgelt ’s morgens in de badkamer met mondwater, die komt op zijn vrije dag in pyjama aan het ontbijt. Het is de verliefdheid die ze mist, de opwinding, de belofte van seksuele verrukkingen. Die worden in een damesroman breed uitgemeten. In ieder boekje is een nieuw begin, een adembenemende romance. Iedere kus doet de rillingen over haar rug lopen en in zijn grijze ogen smeult een peilloze hartstocht.

Seks zonder liefde is kil en onpersoonlijk, maar te veel liefde doet ook geen goed. Liefde is van huis uit zo knus en gezellig dat seks al gauw overbodig is. Als je de hele nacht dicht tegen elkaar aan hebt liggen slapen, is het niet vanzelfsprekend dat de vertrouwde lichaamsvormen je bij het ontwaken tot wilde hartstocht opzwepen. Mensen die veel van elkaar houden verzinnen van alles om te voorkomen dat de liefde met haar dikke kont alle seks verplettert. Ik ken een vrouw die verschrikkelijke ruzies maakt. Haar man heeft eens uitgelegd dat hij haar verafschuwt als ze zo tekeergaat, maar dat ze vanzelf weer kalmeert en als ze dan met een schuldbewust gezicht haar opwachting komt maken, voelt hij zich een veroveraar. Hun seksleven is fantastisch, vinden ze allebei. Ik vind het nogal een primitieve methode. Het kan veel beter.

In weekbladen voor moderne jonge mensen komt het onderwerp vaak ter sprake. Bij wijze van Nieuwe Trend worden verschillende omstandigheden beschreven waarin liefdespartners leven om de liefde in toom te houden ten einde de seks te redden. In 1979 was het de LAT-relatie. Het voordeel van de LAT-relatie is dat de ander niet voortdurend beschikbaar is. Je moet een tijd en een plaats afspreken als je elkaar wilt zien. Dat schept een aardige afstand. Deelnemers in een LAT-relatie krijgen niet de kans helemaal in elkaar op te gaan. De afwas in het ene huis is zijn afwas, die in het andere de hare.

In 1984 las ik een artikel over de Gescheiden Vakantie. Mensen die in het dagelijks leven alles samen deden, gingen in de zomer alleen op reis. Ze stuurden wel een ansichtkaart en brachten een cadeautje mee, maar wat er precies was voorgevallen tijdens de vakantie vertelden ze niet. Dat maakte het avontuur nog spannender. Na de vakantie omhelsden ze elkander en kende de seksuele extase geen grenzen. ‘De relatie was als nieuw,’ zeiden ze unaniem en begon de wellust na de lange winter wat te tanen, dan was de gedachte aan het aanstaande vakantieseizoen genoeg om eventueel gemopper te smoren.

Met de komst van de ongeneeslijke geslachtsziekten is het enthousiasme voor de gescheiden vakantie geluwd. Je hoort er niemand meer over. In 1986 was een korte periode waarin geschreven werd over seksuele onthouding. Het Nieuwe Celibaat zou mode worden. Dat is natuurlijk onzin. Seks zonder liefde mag dan behelpen zijn, liefde zonder seks is helemaal knudde. Dan kun je beter bij je vader en moeder blijven wonen.

Dit jaar zal een heel nieuw verschijnsel ontdekt worden door mensen die trends noteren: de Aparte Slaapkamers. Moderne mensen doen het al. In plaats van een grote slaapkamer met zo’n log tweepersoonsbed en een dekbedhoes die niet te hanteren is, worden twee aparte vertrekjes ingericht. Ik ken iemand die zo leeft. Zijn vriendin leed aan slapeloosheid. Als ze ’s nachts in het donker lag te tobben, verwenste ze zijn rustige ademhaling, de tevreden smekjes die ze hoorde, het wellustig gebrom als hij zich nog eens behaaglijk omdraaide.

Ze kocht een nieuw bed en richtte het opkamertje voor zichzelf in. Sindsdien slaapt ze als een roos en het liefde-leven bloeit als nooit tevoren. Zachtjes klopt hij aan haar slaapkamerdeur. Zou ze ook zo naar hem verlangen? Hij heeft een tuiltje madeliefjes voor haar meegebracht.

‘“Het was gisteravond zalig, Steven,” fluisterde Lindsay met haar mond tegen zijn schouder. “Jij was verrukkelijk.” Hij streelde innig haar hals.

“Weet je wat ik dacht, toen ik wakker werd en jij verdwenen was?”

“Vertel het me eens.”

“Dat ik alleen maar van je had gedroomd.”’