Te overhandigen aan mijn dochter Willow in het geval van mijn overlijden

Dr. Claude De Beers Lieve Willow,

Laat ik beginnen met je om excuus te vragen. Wat je nu te lezen krijgt is iets wat je je leven lang had moeten weten. Elk ander kind weet het of hoort het te weten. Het is de zwaarste last van mijn leven geweest dat ik dit geheim in me heb moeten meedragen. Ik moet eerlijk bekennen dat je stiefmoeder het ook niet wist. Er zijn momenten geweest waarop ik bang was dat ze het zou vermoeden, maar vreemd genoeg werd ze verblind door haar eigenliefde, door haar belangstelling voor zichzelf. Het is zoals het spreekwoord zegt: 'Niemand is zo blind als wie niet wil zien.'Ze zocht niet naar onthullingen. Ze zou ze niet hebben opgemerkt als ze vlak voor haar neus lagen. Misschien was het wel goed zo. Soms is het beter om in onwetendheid te leven.

Ik kan niet ontkennen dat ik in de verleiding ben geweest ook jou in onwetendheid te laten, maar in mijn hart wist ik dat het onjuist, oneerlijk, onrechtvaardig zou zijn. Waar ik nooit de moed voor heb opgebracht is je het onderstaande toe te vertrouwen tijdens mijn leven. Er zijn veel redenen voor mijn lafheid veronderstel ik, maar geen ervan rechtvaardigt het.

Hoe het ook zij, ik vraag je om vergiffenis. Geloof me als ik je zeg dat ik meer geleden heb dan jij nu zult doen, en geloof me ook als ik je zeg dat mijn voornaamste overweging was dat ik jou gelukkig wilde zien. Ik hoop en bid dat je dat nog steeds bent. Ik weet dat ik het nooit genoeg gezegd heb, en het kan nooit te vaak worden gezegd, maar ik wil dat je begint met deze wetenschap: Ik hou van je, Willow. Ik hou van je.

Papa