WOORD VOORAF

Dit boek is het resultaat van zestien jaar praktische ervaring en onderzoek en behandelt de belangrijkste onderwerpen van wicca in theorie en praktijk. Het is geschreven voor de leerling of beoefenaar die zelfstandig werkt en daarom bevat dit boek geen rituelen voor een coven (een zelfstandige eenheid van wiccavolgelingen) of magische groepsdynamica.

De wicca hier beschreven is ‘nieuw’. Het is geen onthulling van oeroude rituelen die duizenden jaren zijn overgeleverd. Daarmee is deze wicca niet minder effectief, gebaseerd als het is op in de tijd gewortelde praktijk en oefeningen. Een drieduizend jaar oude aanroeping van Inanna is niet per definitie krachtiger of effectiever dan een aanroep die je tijdens een eigen ritueel improviseert. De persoon die het ritueel of de bezwering uit, is bepalend voor het resultaat.

Als eeuwenoude aanroepingen voor jou niets meer betekenen dan zinloze onzin, zal een ritueel met zo’n aanroep voor jou niet werken. Een shintoceremonie werkt ook niet als een methodist deze uitvoert. Rituelen werken alleen als ze je aanspreken.

Voor sommigen zijn rituelen het hart van wicca, voor anderen zijn ze kanttekeningen bij de wiccafilosofie en -leefwijze. Net als in elke andere religie is een ritueel een middel om contact met het hogere te krijgen. Een ritueel kan de uitvoerder verenigen met het hogere. Niet effectieve rituelen zijn de dood voor spiritualiteit.

Er staan rituelen in dit boek. Deze rituelen zijn niet heilig, maar dienen als richtingwijzers. Ik nam ze in dit boek op zodat anderen ze als algemene richtlijnen kunnen benutten voor het creëren van hun eigen rituelen.

Misschien dat een lezer stelt: ‘Maar dat is alleen maar jouw materiaal. We willen de echte wicca. Vertel ons de geheimen!’ Een ‘zuivere’ of ‘echte’ of ‘waarachtige’ vorm van wicca bestaat niet en zal ook nooit kunnen bestaan. Er zijn geen centrale overheden, geen fysieke leiders, geen universeel erkende profeten en boodschappers. Er bestaan inderdaad bepaalde, gestructureerde vormen van wicca, maar deze zijn het niet met elkaar eens op het gebied van rituelen, symboliek en theologie. Vanwege deze gezonde vorm van individualisme bestaat er geen ritueel of filosofisch systeem dat alle andere vormen heeft overwoekerd.

Wicca is gevarieerd en heeft vele gezichten. Zoals in elke religie is de spirituele ervaring van wicca iets dat alleen met het hogere gedeeld kan worden. Dit boek is niet meer dan een weg om wicca te beoefenen, gebaseerd op mijn ervaringen en de instructies die ik zelf mocht ontvangen.

Hoewel ik het boek schreef, is het niet zomaar uit de lucht komen vallen. De juwelier die een ruwe smaragd slijpt, schiep niet de edelsteen zelf, de pottenbakker niet de klei. Ik heb geprobeerd de belangrijkste thema’s en rituele structuren van wicca in dit boek bijeen te brengen zonder een nieuwe vorm te creëren. Veeleer kan iedereen met behulp van dit boek zijn of haar eigen oefeningen samenstellen.

Toen ik met wicca begon, waren er maar een paar boeken en zeker geen uitgave van een schaduwboek (zie de woordenlijst voor onbekende uitdrukkingen). Vaak zijn wiccarituelen en magische teksten geheim en pas recent kwamen vormen van wicca hiermee naar buiten. Daarom ook hebben weinig wiccaadepten boeken geschreven over de rituelen en innerlijke leringen van wicca. De boeken die geschreven zijn van buitenaf, buiten wicca of hekserij (een andere benaming voor wicca), konden uiteraard slechts een verminkt of incompleet beeld beschrijven.

Al binnen een paar jaar na mijn inleiding in wicca verschenen er vele authentieke, informatieve boeken. Toen ik verder ging, zowel onafhankelijk als onder de leraren die ik had ontmoet, besefte ik dat iedereen die enkel en alleen vanuit geschreven bronnen iets van wicca wilde leren en naar oefeningen zocht, een triest en onevenwichtig beeld zou vinden.

De meeste leraren propageren hun eigen vorm van wicca. Daar zit wat in, want dan schrijf je over zaken waar je het nodige van afweet. Helaas hebben veel van de meest vooraanstaande wicca-auteurs een gelijke kijk op de zaken en daarom herhalen de meeste publicaties elkaar.

Daarbij zijn de meeste boeken ook gericht op wicca in covens, dus in groepsvorm. Dit levert problemen op voor iedereen die geen vier of vijf gelijkgestemde zielen kan vinden om een coven te vormen. Het vormt ook een probleem voor degene die dit soort oefeningen liever alleen doet.

Misschien dat mijn diepe motief om dit boek te schrijven – ondanks de vele verzoeken – van persoonlijke aard is. Ik wil niet alleen een alternatief bieden voor bezadigde, geschematiseerde wiccaboeken. Ik wil ook iets teruggeven voor het onderricht dat ik mocht ontvangen in deze hedendaagse religie. Hoewel ik soms ook lesgeef en wicca altijd grote drommen mensen trekt, geef ik toch de voorkeur aan het geschreven medium om iets weer te geven van hetgeen ik zelf heb geleerd. Hoewel niets een didactische één-op-één relatie kan vervangen, is zo’n relatie niet altijd handig voor mensen die iets willen leren.

Daarom begon ik een aantal jaren geleden aantekeningen en een indeling in hoofdstukken te maken voor wat uiteindelijk dit boek is geworden. Om te voorkomen dat ik te beperkt zou worden (Sybil Leek zei ooit dat het gevaarlijk is over je eigen religie te schrijven, omdat je er te dicht bovenop zit), liet ik het manuscript ter commentaar lezen aan wiccavrienden. Op die manier verzekerde ik me ervan dat het hier gepresenteerde beeld van wicca niet te beperkt of dogmatisch is.

Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd. Hoewel het doel van dit boek is een breder inzicht en begrip voor wicca te creëren, wil ik niet bekeren. Zoals de meeste wicca’s ben ik er niet op uit je spirituele en religieuze geloof te veranderen, want dat gaat me niet aan.

Desalniettemin hoop ik dat, met de groeiende belangstelling in niet-traditionele religies, met de zorgen om de vernietiging van het milieu en een bredere belangstelling voor wicca, dit boek voor een deel een antwoord kan geven op een van de vragen die me het meest worden gesteld:

‘Wat is wicca?’