Dankwoord

Ik wil graag de volgende mensen bedanken, omdat ze dit boek mogelijk maakten: Caro Handley, omdat je zo geduldig was en me altijd hebt gesteund. Stephanie Thwaites, voor je begeleiding en steun. En Fenella Bates… Ik vraag me vaak af hoe het was gelopen als jij mijn boekvoorstel niet had geopend. Zonder jouw geloof in mijn schrijven was dit boek nooit mogelijk geworden. Een simpel ‘dankjewel’ lijkt maar een magere erkenning van hoe geweldig jij bent en van wat je voor me hebt gedaan. Ik heb geen woorden voor wat dit allemaal voor mij betekent. Ik wens je alle goeds toe.

En dan zijn er nog degenen die jarenlang naar mijn verhaal hebben geluisterd: Mr C en je geweldige Green. Meneer Robert Caton… Tien jaar. Citeren we nog steeds uit de stripverhalen over He-Man als we zeventig zijn? Mijn zus; bedankt dat je me hebt geleerd hoe ik een gebloemd nachthemd en rode stiletto’s uittrek. Mijn Kleine ‘Grote’ broer; je bent een held in alle betekenissen van het woord. Ik hoop dat je nooit over dit boek zult vertellen. Mijn briljante moeder; ik hoop dat je nooit over dit boek hoort. Mijn geweldige vrienden, die me zo goed verdragen – jullie weten wel wie jullie zijn. Mijn nieuwe Australische familie. Bedankt dat jullie zo fantastisch zijn. En dank je Nan, voor de lamsboutjes en al die kleine dingetjes.

Mijn achterban. Ik hou voor Altijd van je.

Al die andere kinderen van de jaren tachtig… Geef de moed niet op.

En ten slotte: jullie die dit boek lezen. Ik schreef dit alleen voor jullie.

Mikey