Hoofdstuk 9

Dinsdag 15 juli, 22.00 uur

Op de terugweg praatten ze over van alles en nog wat.

Tara begon Robert, Pierce en het feit dat Kirkland bij hun soort mensen hoorde, te vergeten.

Op dit moment was hij voor haar gewoon een man. Een zeer aantrekkelijke man, die bepaalde gevoelens bij haar wakker maakte. Gevoelens die ze al heel lang niet meer had gehad.

Hij parkeerde de auto bij Roxie’s voor de deur en zette de motor af. Zwijgend zaten ze naast elkaar in de door de maan verlichte auto.

Ze wilde nog niet dat de avond was afgelopen. ‘Nogmaals bedankt dat je me hebt meegenomen.’

‘Het is geen straf om met jou op stap te gaan, Mackey.’

‘Met jou ook niet,’ zei ze, terugdenkend aan hun kus van gisteren. Plotseling had ze heel veel zin om hem weer te kussen, en dat maakte haar bang. Negen jaar geleden had ze gezworen om nooit meer een stap binnen de wereld van de elite te zetten. Wat zou er van dat voornemen terechtkomen als ze iets met Kirkland zou beginnen? ‘Ik kan maar beter gaan,’ zei ze zwakjes.

‘Waarom heb je plotseling zo’n haast?’

‘Ik moet morgen heel vroeg op. Tot ziens,’ zei ze, haastig uitstappend. Met haar hand in haar tas, op zoek naar haar sleutels, liep ze naar de voordeur van de bar. Achter zich hoorde ze zijn autodeur open en dichtgaan.

Snelle voetstappen haalden haar in. ‘Waarom moet je zo vroeg op?’ vroeg hij, zodra hij naast haar stond.

Ze keek hem aan. ‘Ik ga naar Cadence.’

‘Dat dacht ik al,’ zei hij glimlachend. ‘Ik ga met je mee.’

Het idee om dat hele eind samen met hem in de auto te moeten zitten, bracht haar behoorlijk van haar stuk. Het was hét recept voor seksuele spanning en alle rampen die daarbij hoorden. ‘Je hoeft echt niet mee te gaan, Kirkland,’ zei ze snel. ‘Het is zonde van je tijd. Ik blijf maar één dagje weg en als ik weer terug ben, zal ik je precies vertellen wat ik te weten ben gekomen.’

Hij leunde iets naar haar toe, waardoor ze met haar rug tegen de deur kwam te staan. Hij maakte niet de indruk al een einde aan de avond te willen maken, en hij leek ook niet erg onder de indruk te zijn van haar argumenten. ‘Ik doe mijn veldwerk graag zelf.’

‘Ik werk nooit met een partner.’ Hij was nu zo dicht bij haar, dat ze zijn adem langs haar wang voelde strijken. Onwillekeurig slaakte ze een zucht toen ze een vleugje van zijn kruidige aftershave rook.

‘Je zag er geweldig uit, vanavond,’ zei hij hees.

Het onverwachte compliment zette haar even op het verkeerde been. ‘Heeft Regina je soms gevraagd om uit te vissen waar ik mijn antieke nepjuwelen vandaan heb?’ vroeg ze afwerend.

Zijn blik werd donker. ‘Regina is wel de laatste persoon aan wie ik nu denk,’ zei hij, de hanger om haar hals aanrakend. ‘Ik vond je er gewoon heel mooi uitzien, dat is alles.’

‘Dank je,’ mompelde ze blozend.

‘Je hebt prachtige benen.’

De hese klank van zijn stem maakte dat er een huivering van begeerte door haar lichaam ging. ‘Hoe zit het eigenlijk tussen Regina en jou?’

‘Hoezo?’ vroeg hij met een diepe zucht.

‘Volgens mij voelt ze nog wel iets voor je.’

‘Ik heb haar duidelijk gemaakt dat het echt afgelopen is tussen ons,’ zei hij, met zijn hand langs haar wang strijkend. ‘En ik zal meteen ook maar even zeggen dat ik helemaal niets meer voor haar voel. Het is echt voorbij.’

Haar lichaam tintelde onder zijn aanraking. Het was al veel te lang geleden dat ze door een man was aangeraakt. Pas nu realiseerde ze zich hoe erg ze het had gemist.

Hij duwde een verdwaalde streng haar achter haar oor en liet zijn hand naar haar nek glijden. Vervolgens bracht hij langzaam zijn hoofd naar haar toe om erachter te komen of ze wilde dat hij haar kuste.

Dat wilde ze. Gretig kwam ze hem tegemoet. Ze drukte zachtjes haar lippen op de zijne en genoot van zijn warmte.

Al snel werden zijn lippen dwingender en gleed hij met het puntje van zijn tong haar mond binnen.

Het was alsof ze vanbinnen explodeerde. Ze kreunde en gaf zich helemaal aan zijn kus over.

Deze man wist hoe hij moest kussen en hij wist ook hoe hij een vrouw gek kon maken van verlangen. Ze sloeg haar armen om zijn nek en duwde haar borsten tegen hem aan.

Zachtjes duwde hij haar achteruit tegen de deur. Langzaam gleed hij met zijn lippen naar haar hals.

Hij stond zo dicht tegen haar aan, dat ze duidelijk voelde hoe hard hij was. Toen hij zachtjes kreunde, vroeg ze zich af wat voor geluiden hij zou maken als hij de liefde met haar zou bedrijven.

Kirkland streek even met zijn vingers over haar borst.

Ze hapte naar adem.

Zijn witte tanden blikkerden. ‘Vind je dat fijn?’ mompelde hij.

‘Ja.’ Ze herkende haar eigen stem nauwelijks. ‘Ja.’

Toen hij haar weer kuste, omvatte hij haar borst met zijn hand.

Haar tepels werden hard onder de met kant afgezette beha die ze droeg.

‘Ik wil je,’ fluisterde hij in haar oor. ‘Ik wil die jurk uittrekken en ik wil zien hoe je huid eruitziet in het kaarslicht.’

Zijn stem klonk ruw van begeerte, en dat wond haar nog meer op. Nog nooit had ze zo naar een man verlangd. Wat maakte één nachtje nu uit? Wat kon het voor kwaad om een uur of twee te genieten van goddelijke seks? Zou dat haar leven nu echt zo erg veranderen?

Tara wist het antwoord. Voor sommige vrouwen zou het inderdaad niets uitmaken, maar voor haar wel. Seks was voor haar onlosmakelijk verbonden met emotionele betrokkenheid. En ze wist dat ze heel erg aan Kirkland gehecht zou kunnen raken als ze niet oppaste.

Ze trok zich terug. ‘Ik kan het niet,’ stamelde ze.

Hij deed ook een stap achteruit en keek haar aan. ‘Waarom niet?’ bracht hij met enige moeite uit. Hij was niet boos, maar hij begreep er niets van.

‘O, ik kan wel een miljoen redenen bedenken.’

Er verscheen een diepe rimpel op zijn voorhoofd. ‘Noem er eens een,’ zei hij.

‘Omdat het vanavond alleen om de seks zou gaan. Dat vind ik wel erg vrijblijvend. Daar ben ik niet zo goed in.’

Met zijn duim streelde hij haar kaaklijn. ‘We zouden het samen heel goed hebben, Mackey,’ fluisterde hij.

Haar blik gleed naar zijn sensuele lippen, en ze kreeg nu al spijt dat ze vanavond niet het bed zouden delen. ‘Dat denk ik ook. Maar, zoals ik al zei, ik ben geen vrouw voor oppervlakkige avontuurtjes.’

Er trok een huivering door zijn lichaam, en hij zuchtte diep. ‘Oké,’ zei hij zacht.

‘Bedankt dat je het zo sportief opneemt,’ mompelde ze.

Hij kuste haar zachtjes en ontspannen op haar lippen.

Plotseling wist ze niet helemaal zeker of ze haar deugdzame woorden wel kon of wilde waarmaken.

Langzaam maakte hij zijn mond los van de hare. ‘Je gaat vannacht van me dromen,’ zei hij.

‘Waarschijnlijk wel,’ zei ze, lachend om zijn arrogantie.

‘Mooi zo. Ik weet zeker dat ik ook aan jou zal denken,’ zei hij, haar loslatend. ‘Hoe laat vertrekken we morgenochtend?’

Ze kon zijn gedachtesprong even niet volgen. ‘Pardon?’

‘Naar Cadence. Hoe laat vertrekken we naar Cadence?’

‘Niet we, maar ik.’

‘Ik ga mee, Mackey, anders neem ik je mee naar het bureau wegens het achterhouden van bewijs.’

Zijn toon was luchtig, maar ze twijfelde er niet aan dat hij het echt meende. ‘Dat is chantage.’

‘Inderdaad,’ zei hij, zonder een spoortje berouw.

Ze kreeg een idee. ‘Ik wil vroeg vertrekken, zodat ik in Cadence ben wanneer het provinciehuis opengaat.’

‘Uitstekend, dan ik pik ik je morgen om zeven uur op.’ Hij kuste haar nog een keer lichtjes op haar lippen, en liep daarna met zelfverzekerde stappen naar zijn auto.

Tara kneep ertussenuit zonder Kirkland. Gisteravond had ze al besloten dat ze zonder hem naar Cadence wilde. Dit was háár verhaal. Ze wilde de zaak dan ook zelf oplossen.

Ze wist natuurlijk dat hij heel boos zou zijn als hij erachter kwam dat ze zonder hem was gegaan. Maar als ze met een hoop interessante informatie terugkwam, kon ze hem daar misschien mee overhalen om haar niet in de cel te smijten.

Heel zachtjes sloot ze de voordeur af. Boven haar waren de sterren al aan het verbleken.

Hoewel ze ervan uitging dat ze maar een dag weg zou blijven, wist ze uit ervaring dat ze met alles rekening moest houden. Daarom had ze een paar noodzakelijke dingen in een tas gestopt voor het geval ze toch een nacht zou moeten blijven.

Het idee dat ze misschien in een hotel in Cadence moest overnachten, bevestigde voor haar dat het een goed besluit was om Kirkland achter te laten.

Ze moest er niet aan denken om ver van de bewoonde wereld een nacht met Kirkland opgezadeld te zitten.