23

Karen zei tegen haar vader dat ze niet kon slapen. Hij zei: 'O, nee? Daar had ik anders geen moeite mee, tot de telefoon ging. Er was niets op het nieuws over mijn kleine meid, dus ik denk dat ik ingedut ben. Nu zie ik dat ik Letterman heb gemist. Hoe gaat het daar?'

Ze vertelde hem dat ze Glenn Michaels had opgespoord en hem zover had gekregen dat hij haar had verteld wat hij van plan was, waarop haar vader zei: 'Dat was ook wel een deal die jij hem aanbood. Heb je hem laten lopen?'

'Had ik hem soms naar het wijkbureau moeten brengen, verdacht van het stelen van een auto in Florida?' zei Karen. 'Aan een brigadier gaan staan uitleggen wat ik hier doe? Hij zou me misschien aankijken en ik weet niet wat denken, waarschijnlijk dat hij de zaak maar beter over kon nemen. Begrijp je wat ik bedoel? Niet alleen omdat hij me nog nooit eerder heeft gezien, maar ik ben een meisje dat met een marshal-ster staat te zwaaien, een fed die een straatagent komt vertellen dat er een overval op een huis is gepland. Hij zou eerst willen nagaan wie ik eigenlijk ben. En die andere kerels kan niets ten laste worden gelegd; alles wat ik heb, is een gestolen auto. Ik heb hem dus laten lopen en Raymond Cruz gebeld.'

'Die jongen waar je al eerder was geweest.'

'Ja, en die heb ik het hele verhaal verteld. Ik maakte me zorgen over de jurisdictie. Als die litden inbreken in een huis in Bloomfield Hills, wat Oakland County is, moet ik dan soms contact opnemen met de politie daar, of met de sheriff? Ik zag er eigenlijk geen federale zaak in, dus waarom zou ik de FBI bellen? Waar of niet?'

'Klinkt logisch.'

'Ik heb je verteld dat Raymond inspecteur is, hij zit bij misdrijven tegen personen, misdrijven tegen eigendom en seksuele misdrijven.'

'Dat herinner ik me.'

'Hij heeft ook de leiding van de Speciale Eenheid Geweldsmisdrijven en die staat weer in verbinding met alle plaatselijke politiekorpsen, de county sheriffs en de fbi. Het Bureau is erbij betrokken en ook de atf omdat het bij overvallen op huizen bijna altijd om drugspanden gaat en ze achter contant geld en vuurwapens aan zitten. Erin en er weer uit, meer niet.' 'Maar dit is anders,' zei haar vader.

'Voor zover we nu weten of mogen aannemen wel, ja. Dat huis van die Ripley in Bloomfield Hills is vast geen drugspand, al heeft hij dan ook vastgezeten. Herinner je je Ripley?' 'Dick de Ripper. Handel met voorkennis. Ja, dat lijkt me wel iemand die veel contant geld in huis heeft.'

'Hoe dan ook, Raymond zei dat het niet uitmaakt waar het huis is, omdat het misdrijf sowieso binnen de jurisdictie van de Speciale Eenheid valt, en de fbi is er bij betrokken vanwege de ontvoering.'

'Welke ontvoering?'

'Ze pakken Ripley morgenmiddag voor de Detroit Athletic Club - dat is in het centrum, hier vlakbij. Een van hen stapt bij hem in de auto en de anderen volgen. Dat is ontvoering.' 'Gaat de politie Ripley waarschuwen? Vertellen wat er gaat gebeuren?'

'Raymond zegt van niet omdat het hun hele plan in de war zou kunnen sturen. Hij zegt dat je in een geval als dit naar omstandigheden moet handelen. De ideale manier is om die kerels Ripley op te laten pikken, ze de roof laten uitvoeren en ze pakken als ze het huis weer uitkomen. Maar als je reden hebt om aan te nemen dat Ripley's leven in gevaar kan komen, moet je eerder ingrijpen. Ik zei tegen Raymond dat het ernaar uitzag dat dit dezelfde kerels waren die gisteravond een huis hebben overvallen en drie mensen hebben vermoord. Hij zei dat ze ze in dat geval zouden moeten arresteren voordat ze bij Ripley thuis waren en hem naar binnen brachten.'

'Dat betekent dat ze voor kidnapping worden gepakt,' zei haar vader, 'zodra Ripley wordt ontvoerd.' 'Precies, en dan kunnen ze twee kanten uit; ze voor een staats- of voor een federaal misdrijf voor de rechter brengen. Maar ook dan moet je van tevoren een besluit nemen. Als die kerels zo gevaarlijk zijn dat je het niet kunt riskeren om een van hen bij Ripley in de auto te laten stappen, dan heb je geen ontvoeringszaak. Dan heb je alleen maar een stel kerels die waarschijnlijk in een gestolen auto zitten en waarschijnlijk gewapend zijn. Maar zelfs als je ze twee jaar wilt laten opgaan voor illegaal wapenbezit, dan moeten ze die wapens hebben gebruikt bij het plegen van een misdrijf. Dus wat doe je, laat je ze die ontvoering nu plegen of niet?' Haar vader zei: 'Wat als Ripley om de een of andere reden morgen niet naar zijn club gaat? Of die kerels besluiten om rechtstreeks naar zijn huis te gaan?'

'Morgenochtend gaan ze de buurt en het huis verkennen en zetten ze de surveillance op. Om voorbereid te zijn op een eventuele verandering van de plannen.' 'En wat doe jij?'

'Raymond zei dat ik morgen met hem mee kon als ik dat wilde.

Om ter plaatse te zijn.'

'Maar op de achtergrond blijven?'

'Waarom zeg je dat?'

'Als ze Olufsson de handboeien omdoen, wil je dan dat hij je ziet?' 'Hè, wat ben je leuk.'

'Ik bedoel Foley. Ik haal hem steeds door elkaar met die vent in Stockholm.'

'Foley is er mogelijk niet bij betrokken.' 'Dat hoop je.'

'Nee, Glenn zei dat Foley niet was komen opdagen voor de vergadering van vanavond, bij het boksen.' 'Hoe was dat?'

'Ik ben niet gebleven. Ik ben alleen nog even teruggegaan om Snoopy Miller te bekijken zodat ik hem zou kunnen herkennen, en toen ben ik weggegaan.'

'Het is best mogelijk dat Foley er morgen toch bij is.' 'Ik weet het niet,' zei Karen, 'misschien.' 'Maar jij hoeft er niet bij te zijn.'

Karen zei: 'Nee,' en zweeg even. 'Wat zou jij doen?' 'Ik zou er geen bezwaar tegen hebben om te zien hoe hij in zijn kraag werd gegrepen. Als ik naar die foto van hem in de krant kijk, kan ik niet zeggen dat ik erg onder de indruk ben.' 'Ja, maar zo ziet hij er niet uit. Dat is een oude politiefoto.' 'Nou en?' zei haar vader. 'Doet het feit dat hij gewassen en geschoren is en een net pak draagt iets af aan het gegeven dat hij gesjochten is? Een vent die zijn hele leven heeft vergooid? Ja, ik zou erbij willen zijn. Ik zou graag persoonlijk zijn handen op zijn rug willen boeien. En ervoor zorgen dat hij zijn kop stootte als hij in de politiewagen stapte.' 'Je wordt bedankt.' 'Jij vroeg.'

Moselle stond boven voor het raam. Ze zag de Lincoln Town Car de oprijlaan indraaien en zo ver doorrijden dat een tweede auto -een Olds, zo te zien - erachter kon parkeren. Er was een sneeuwploeg door de straat gekomen en de auto's die langs de stoeprand geparkeerd stonden waren bedolven onder de sneeuw. Ze zag Maurice en White Boy uit de Lincoln stappen en twee blanke kerels die eruitzagen als smerissen uit de Olds. Waar was Kenneth? Waar was die Glenn gebleven?

Maurice kwam naar boven en draaide het licht in de slaapkamer aan, deed alsof zij er niet was tot hij de koffer waarin hij zijn wapens bewaarde onder het tweepersoonsbed vandaan had getrokken. Zonder haar aan te kijken zei hij: 'Die met die donkere overjas is de bajesklant met tien rooien op zijn hoofd. Ik weet niet of het zal lukken, maar ik heb zitten denken over een manier om die op te strijken.' 'Waar is mijn broer?' 'Een auto voor ons organiseren.' 'Wat doet Glenn?'

'Die heeft besloten toch maar niet mee te gaan.' 'Heb je het lijk goed verstopt?'

'Je moest je schamen.' Terwijl Moselle toekeek, haalde Maurice pistolen en een doos met 9 mm-patronen met holle punt uit de koffer. 'Glenn kwam tot de conclusie dat hij liever niets met deze zaak te maken wilde hebben en is vertrokken.' 'En jij hebt hem laten gaan?'

Maurice schoof de koffer weer onder het bed, stond op en zei: 'Als jij zoveel blijft nadenken, riskeer je een klap voor je muil. Jij met je vragen. Die gozer in die donkere overjas heeft die prijs op zijn hoofd staan en lult nog steeds als een bajesklant op de binnenplaats. Begrijp je wat ik bedoel? Alsof hij een kerel is waar je voor moet uitkijken. Nou, hij kan me wat, bullshit. Ik had zo gedacht dat jij de politie zou kunnen bellen. Je zegt dat je hem bij het boksen met zijn maat hebt horen praten en dat het klonk alsof ze van plan waren een huis te beroven.' 'Hoe heb ik dat kunnen horen?'

'Je hebt het gehoord, kan niet verdommen hoe. Je zegt dat je denkt dat het die gozer is over wie je in de krant hebt gelezen, die in Florida uit de bajes is ontsnapt, en dat je de beloning wil hebben.'

'Waar kunnen ze hem vinden?'

'In het huis van die kerel die hij beroofd heeft.'

'Dood,' zei Moselle, 'doodgeschoten.'

'Daar zou het wel op lijken, ja.'

'En zijn vriend?'

'Net zo.'

'Wie heeft ze doodgeschoten?'

'Dat weet niemand. Misschien die man van het huis dat ze probeerden te beroven. Of de butler van die man. Ja, misschien heeft de butler het wel gedaan.' 'Zij zijn ook dood?'

'Ik stel me zo voor dat het eruit zal zien alsof Jack Foley hen op hetzelfde moment heeft neergeschoten als zij hem en zijn vriend, meneer Buddy. Zoiets. Als ik terug ben, vertel ik je wel hoe het gegaan is.'

'Als ik die beloning wil vangen, zal ik moeten zeggen wie ik ben,' zei Moselle. 'Dat is hetzelfde als jouw naam noemen. Snap je dat dan niet?'

'Jij wil graag huishoudgeld hebben, je wordt graag apestoned van die poliopot van je, helemaal lam, maar je wilt er niet voor werken.' Maurice liep naar het raam en keek naar buiten. 'Ik dacht al dat ik hem hoorde. Ja, daar is Kenneth. Met een wagen van de loodgieter. Sanitair en verwarming. Ziet ernaar uit dat we op karwei gaan. Die vent zijn verwarming zal de geest wel hebben gegeven.'

Moselle zag hem teruglopen naar het bed en twee revolvers oppakken. Ze zei: 'Er zijn nou drie blanke kerels in huis. Als ik probeer om die beloning te vangen waar jij het over hebt, dan krijg je hier meer blanke kerels over de vloer dan je ooit van je leven bij elkaar hebt gezien.'

Maurice draaide zich naar haar om met een .38 Smith met korte loop en een Beretta negen. Hij zei: 'Deze is voor Jack Foley,' en gaf haar de Beretta. 'En deze is voor onze vriend meneer Buddy. Ik wil graag dat jij zorgt dat ze die krijgen terwijl ik me ga omkleden. Zou je dat voor me willen doen?' 'Ik bel de politie niet,' zei Moselle. 'Daar hebben we het nog over als ik terug ben.' 'Kan me niet verdommen als je me verrot slaat, maar ik doe het niet.'

'Schat,' zei Maurice, 'verrot geslagen worden zou nog helemaal niks zijn.'

Moselle stak haar handen in de zakken van haar groenzijden ochtendjas en klemde het kaartje dat Karen Sisco haar had gegeven, vast, het,kaartje met het telefoonnummer van het hotel erop geschreven.

Kenneth kwam binnen zonder acht op hen te slaan in de huiskamer. White Boy stond op en liep achter hem aan door de hal naar de achterkant van het huis, misschien naar de keuken. Direct daarna verscheen de vrouw, gaf hun elk een revolver en verdween weer. Foley zei: 'Hoe zou het komen dat niemand bij ons wil komen zitten om een praatje te maken?'

Buddy controleerde de .38, stond op van de bank om hem tussen zijn broeksband te steken en keek naar Foley die met de Beretta in zijn handen zat.

'Weet je hoe zo'n ding werkt?'

'Dat zou eigenlijk wel moeten. Ik heb het vaak genoeg op de film gezien.'

Buddy nam hem het pistool uit handen, controleerde het magazijn, laadde door en gaf het hem terug. 'Er gaan vijftien patronen in. Er zitten er nu veertien in.' 'Denk je dat dat genoeg is?'

Buddy ging weer zitten. 'Die gasten zijn gestoord.' Foley knikte. 'Dat was me al opgevallen.' 'Die gaan proberen ons erin te luizen.' 'Dat wil ik graag geloven.'

'Laten ons daar dood achter. Moet je die troep in de haard zien.' 'Heb ik gezien.'

Maurice kwam de huiskamer binnen gekleed in een witte overall, op maat gemaakt, zo te zien, met een wit sweatshirt eronder. Foley zei: 'Dragen ze dat tegenwoordig als ze gaan inbreken?' 'Pakken en wegwezen, zo doe je dat,' zei Maurice. 'Geen tijd verknoeien. Steek die gozer een revolver in zijn bek, vraag: Waar is het? en geef hem drie tellen.'

Buddy zei: 'Hoe moet hij je dat vertellen met een revolver in zijn mond?'

'Dat is zijn probleem,' zei Maurice. 'Willen jullie iets drinken? We hebben geen haast. Ik wacht hier eigenlijk liever nog een paar uur.' Hij keek op zijn horloge. 'Het is al half een. We wachten tot we zeker weten dat ze lekker in bed liggen. Als we binnenkomen, barsten ze allemaal van de slaap. Begrijp je wat ik bedoel?' Foley zei: 'Maak je je geen zorgen over Glenn?' 'Als hij ons verlinkt had,' zei Maurice, 'zou de politie hier allang zijn geweest.'

'Of ze wachten ons bij het huis van die kerel op.'

'Maak je geen zorgen, we loeren het eerst af. Goed rondkijken voordat we naar binnen gaan.'

Buddy zei: 'Misschien is hij dood.'

En Maurice zei: 'Ja, onder een auto gekomen. Of uitgegleden op het ijs en zijn nek gebroken. Glenn heeft zijn eigen plan getrokken, dat is alles wat ik je kan vertellen.'

Buddy zei: 'Goed, dan moeten we een andere auto gaan halen. Die Olds is vrij clean.'

'Niet nodig,' zei Maurice. 'We gaan met zijn allen in de truck die Kenneth georganiseerd heeft. Die man heeft ons gebeld dat zijn verwarming het niet doet. Als we terugkomen, staat je auto hier klaar.'

Foley keek Buddy aan. Buddy haalde zijn schouders op. Maurice keek.

Hij zei: 'Jullie hebben jullie manier om banken te doen. Ik heb mijn manier om dit soort klussen te doen. Als we binnen zijn, lopen we direct door naar boven. Als er iets te halen is, bewaart zo'n gozer dat negen van de tien keer in de slaapkamer. Als ik zeg dat jullie dit of dat moeten doen, de andere kamers eerst nakijken bijvoorbeeld? Kijken of er soms gasten in huis zijn? Dat doe ik omdat ik mijn zaakjes ken. Begrijp je wel? Niet omdat ik de baas wil spelen of zoiets. Kijk, mijn jongens weten wat ze moeten doen, dus die hoef ik weinig te vertellen. Maar tegen jullie moet ik misschien zeggen dat je hier of daar heen moet gaan. Begrijp je wel? Wat hebben we verder nog? Je zei dat je fifty-fifty wilde doen. Kijk, wij hebben tot zover al het werk gedaan, maar toch is het wat mij betreft akkoord, alleen maar omdat ik geen zin heb om daar nou ruzie over te gaan zitten maken. We gaan vlug naar binnen en vlug weer naar buiten, klaar is Kees. Nog vragen?' Buddy zei: 'Waar zijn je jongens?'

'Ik denken de keuken. Wou je White Boy soms weer gaan zitten jennen? Proberen om hem kwaad te krijgen? Waar is dat toch voor nodig? Denk nou even na. Wat kopen we daar nou voor?' 'Ik vroeg me alleen maar af of ze soms zitten te shotten of zoiets,' zei Buddy.

Nou ja, goed, Kenneth heeft een beetje meth om zich op de been te houden. Een potje bier, dat is alles. Wou je verder nog iets weten?'

Foley keek Buddy aan. Buddy haalde zijn schouders op en Foley zei tegen Maurice: 'Heb je ook bourbon in huis?' Maurice glimlachte.

Moselle keek uit het raam van de slaapkamer: zag ze in de grote bestelwagen stappen met de naam van een bedrijf erop; keek ze na tot de rode achterlichten aan het eind van de straat verdwenen waren. Ze liep naar de telefoon en keek naar het kaartje dat Karen haar had gegeven, het kaartje met Karen Sisco, Deputy United States Marshal erop, dat klonk indrukwekkend, mooi kaartje met een zilveren ster in een cirkel erop. De klok naast het bed wees 2:20 uur aan. Ze hadden bijna twee uur beneden zitten te praten en te drinken terwijl Moselle wachtte tot ze zouden vertrekken. Ze wist wat ze Karen Sisco wilde vragen, maar wist niet wat ze daarna moest zeggen, of hoe ze eventuele vragen moest beantwoorden, maar wist dat er vragen zouden komen. Ze had haar hand op de telefoon. Trok hem terug, wilde er nog even over nadenken. Wilde de juiste woorden in haar hoofd hebben. Eerst een beetje weed roken.