Dagboek van een lady

Er is bal vanavond in Durham House, maar we hebben de uitnodiging afgeslagen. Richard gaat wel, want Richard is te jong om met mijn pijn te belasten. Ach, wat we allemaal niet doen om onze kinderen te beschermen. Richard weet niets van ons verlies; aangezien hij nog niet geboren was toen het gebeurde, zagen we niet de noodzaak het hem te vertellen.

Alleen mijn lieve man begrijpt het persoonlijke ritueel dat ik elk jaar uitvoer op deze dag, de dag waarop het drama plaatsvond. Bij zonsondergang ga ik met een stuk hout en een kaarsje naar de stenen trap bij het water, precies daar, waar ik mijn kleine dochter zo lang geleden een afscheidskus gaf. Dan herinner ik me weer hoe ik in haar grote ogen vol vertrouwen keek en een extra kus ‘voor onderweg’ in haar mollige handje drukte.

Ik geef de boot met het brandende kaarsje een zetje en kijk het vanaf de oever na, tot de tranen komen, en ik bid om de kracht om het ondraaglijke te dragen.

Lark de Lacey

Gravin van Wimberleigh