3e maand

Dag 2

Ik hoorde Haar door de telefoon tegen een vriendin opscheppen over hoe mooi ik ben, veel mooier dan andere baby’s omdat ik zoveel haar heb. In principe heb ik daar niets op tegen – het is tenslotte niet meer dan de zuivere waarheid – maar ik heb er wel bezwaar tegen dat Zij alle eer voor zichzelf opeist.

Daarna zei Ze dat Ze er zelfs over dacht me mee te laten doen aan de mooiste-babyverkiezing.

Begon meteen mijn hoofd heen en weer te rollen tegen het lakentje in mijn wieg.

Dag 3

Doorgegaan met mijn hoofd tegen het lakentje schuren.

Dag 4

Hoorde Haar tegen Hem over de mooiste-babyverkiezing praten, die aan het eind van de maand wordt gehouden. Ze schenen er allebei veel voor te voelen. Nodeloos te zeggen: ik niet.

Bovendien maak ik me zorgen over Zijn gepraat over artistieke foto’s van mij. Hij is niet langer tevreden met foto’s die niet vanuit een rare hoek of door varens heen zijn genomen. Straks gaat Hij Zijn foto’s nog insturen naar fotowedstrijden. Nog harder met mijn hoofd tegen het laken geschuurd.

Dag 5

Het schuren begint vruchten af te werpen. Ze zag een duidelijk kale plek toen Ze me vanmorgen voedde.

Dag 7

Er zit bijna geen haar meer op de linkerhelft van mijn hoofd. Ik zie eruit alsof ik schurft heb.

Dag 8

Ik concentreer me nu op de rechterkant van mijn hoofd. Het haar laat met handenvol tegelijk los, tot Haar grote ontzetting.

Als klap op de vuurpijl ontwikkel ik ook nog een lichte aanval van berg.

Dag 10

Ik ben nu helemaal kaal en mijn schedel is overdekt met schilfers. Vandaag op het consultatiebureau kreeg ik medelijdende blikken van de andere moeders.

Zij schaamde zich dood.

Niets meer gehoord over de mooiste-babyverkiezing.

Dag 12

De doop steekt weer de kop op. Ik hoorde Haar erover tegen Haar moeder praten door de telefoon. Ze zei dat ik, als het aan Haar lag, natuurlijk gedoopt zou worden, maar dat Hij er principieel op tegen was en het hypocriet vond om je kind te laten dopen wanneer je niet in alle opzichten achter het christelijke geloof stond.

Dag 13

Hoorde een telefoongesprek van Hem met Zijn moeder.

Hij zei dat ik, als het aan Hem lag, natuurlijk gedoopt zou worden, maar dat Zij er principieel op tegen was en het hypocriet vond om je kind te laten dopen wanneer je niet in alle opzichten achter het christelijke geloof stond.

Dag 14

Ik hoorde ze slaande ruzie hebben over de vraag of ze me zouden laten dopen of niet. Hij zei dat het hypocriet zou zijn omdat ze geen van tweeën naar de kerk gingen. Het ging tenslotte om het principe. Bah.

Dag 15

Vanavond hoorde ik Hem weer telefoneren. Weer met Zijn moeder, dat bleek wel uit zijn gekronkel. Hij besloot het gesprek met de woorden dat het moeilijk zou zijn, maar dat Hij zou zien wat Hij eraan kon doen.

Daarna hoorde ik Hem met Haar praten. Hij zei dat Hij niet kon aanzien dat Ze zo ongelukkig was en dat Hij daarom, als Ze er echt op stond, bereid was zijn principes geweld aan te doen – uit liefde voor Haar – en mij te laten dopen.

Oeioei, wat sluw van Hem.

Toen rende Ze naar de telefoon om Haar moeder te vertellen dat ze Hem had weten om te praten en dat ik zondag over een week gedoopt zou worden.

Later – toen Hij wist dat Ze veilig voor de tv zat – belde Hij gauw Zijn moeder terug. Hij vertelde haar dat Hij Haar had weten om te praten en dat ik zondag over een week gedoopt zou worden.

Daarna bedacht Hij dat Hij ook best even de dominee kon bellen. Uit Zijn helft van het gesprek bleek dat de dominee:

1. minstens de eerste zes weken vol zat met doop-plechtigheden;
2. alleen baby’s doopte van mensen die regelmatig naar de kerk kwamen.

Dag 17

Vandaag hebben ze iets nieuws voor me aangeschaft.

Een draagzak.

Vanavond hebben ze het allebei geprobeerd. Ik hang liever tegen Haar borst aan dan tegen de Zijne. Wie niet?

In feite zit de zak heel lekker, maar dat ging ik hun heus niet aan hun neus hangen, dus begon ik uit alle macht te krijsen en te trappelen wanneer ze me erin probeerden te stoppen.

Dag 20

Ze nam me mee uit winkelen in de draagzak. Heel plezierig. Maar wel vervelend wanneer ik honger krijg. Met mijn hoofd tussen haar borsten ingeklemd zitten en van een tussendoortje gescheiden te zijn door een paar lagen stof en een voedingsbeha, is een van de meest frustrerende ervaringen die ik ken. Maar aan de andere kant opent het wel een heel nieuw terrein voor mijn spuugtalent.

Dag 21

Zij vindt de draagzak fantastisch en heeft me er het grootste deel van de dag in rondgesjouwd.

‘s-Avonds schoot het Haar in Haar rug en moest Ze naar bed.

Dag 22

Zaterdag. Ze voedde me in bed. Ze kan nog steeds niet opstaan vanwege Haar rug.

Dag 23

Zondag. Een nieuwe ervaring. Ze namen me mee naar de kerk.

En, te oordelen naar hun voortdurende opstaan wanneer alle anderen gingen zitten, en omgekeerd, was het voor hen ook een nieuwe ervaring. Toen iedereen aan het einde van de dienst de kerk verliet stelde Hij zich aan de dominee voor. “Ik heb met u over de doop gesproken…,” zei Hij. “Weet u nog wel, u zei dat het kon als wij regelmatig naar de kerk gingen…?”

“Dat klopt,” zei de dominee. “Maar één bezoek zou ik toch niet regelmatig willen noemen, u wel?”

Dag 24

“Denk je dat er iets met baby’s ogen is?” vroeg Ze Hem bezorgd, toen ze me vanavond naar bed brachten en samen over mijn wiegje hingen. “Ik bedoel, je denkt toch niet dat baby scheel is, hè?”

Ja, hoor eens, wat willen ze nou eigenlijk? Als ik niet naar ze kijk, wanneer ze me naar bed brengen, doen ze gekwetst en zeuren dat ik niet om ze geef, en als ik wel naar ze kijk worden ze ongerust dat ik scheel ben. Poe. Probeer jij maar eens uit een diepe wieg naar boven te kijken naar twee mensen die drie keer zo groot zijn als jij zonder scheel te kijken.

Dag 25

Scheel kijken geoefend. Ze schijnen zich per se ergens zorgen over te moeten maken, dus het minste wat ik kan doen is ze iets geven om zich zorgen over te maken.

Dag 26

Ga goed vooruit met scheel kijken. Ik merk dat als ik me goed concentreer en intens met beide ogen naar het puntje van mijn neus staar, de resultaten uitstekend zijn (dat wil zeggen, Zij wordt doodongerust).

Dag 27

Ik word er echt goed in. Ik kreeg Haar zover dat Ze bij mijn wieg stond met dat boek in Haar hand. Het is altijd een teken dat Ze zich grote zorgen maakt wanneer Ze het instructieboekje erbij haalt om mij met de illustraties te vergelijken.

Toen een dubbele-ramenverkoper aanbelde, haalde Ze hem zelfs binnen om zijn mening te vragen over mijn scheelheid.

Hij zei dat hij het niet met zekerheid kon zeggen. Ze kwam pas na twee uur van hem af door een patiodeur te bestellen.

Dag 28

Oefening baart kunst, zeggen ze, dus hield ik de hele tijd dat ik op was, mijn ogen op het puntje van mijn neus gevestigd.

Vandaag was het een Jehova’s Getuige die Ze binnenhaalde voor mijn ogen. Hij zei dat hij het ook niet met zekerheid kon zeggen en bleef toen drie uur plakken en wilde alleen maar vertrekken in ruil voor Haar ziel – plus de mijne.

Dag 29

Ze is nu echt ongerust. Ik hoorde Haar Hem voorlezen uit het hoofdstuk Scheelzien in dat boek: kennelijk wordt van heel jonge baby’s verwacht dat ze scheel kijken, maar als ze het na een paar maanden nog doen, betekent het dat ze inderdaad SCHEEL ZIJN. Met elke dag die voorbij gaat raakt Ze er meer van overtuigd dat ik scheel ben.

Dag 30

Weer mee naar de kerk. Dit keer heb ik tijdens de hele dienst gekrijst. De dominee zei dat het fijn was ze weer te zien en dat ze over een paar weken misschien de doop konden bespreken.

Zij vroeg hem of hij, als objectieve buitenstaander, dacht dat ik scheel keek of niet. De dominee zei dat hij dat niet met zekerheid kon zeggen, maar dat God van alle mensen evenveel hield, zelfs van de schelen.

Dat scheen haar niet erg gerust te stellen. In feite bereikten hun zorgen tegen de avond zulke hoogten dat Ze de dokter opbelde. Zij vond het een spoedgeval en wilde dat hij onmiddellijk kwam. De dokter was van mening dat er bij scheelheid niet veel verandert in vierentwintig uur en het was nu zondag, verdomme! Hij zei dat hij morgen wel even langskwam.

Voor ze naar bed ging kwam Ze nog even zorgelijk over mijn wiegje heen hangen. Ik deed mijn ogen open en probeerde een nieuwe variatie – met mijn linkeroog naar de vogeltjes op de rechterkant van mijn wieg kijken en met mijn rechteroog naar die op de linkerkant.

Het werkte geweldig. Zij barstte in tranen uit en Hij, die andere, minder verheven plannen voor de avond had, moest begrijpend en troostend doen tot in de kleine uurtjes.

Dag 31

Dokter kwam. Ik hield mijn ogen kaarsrecht. Hij kon niets verkeerds zien.

Dokter ging. Zodra Zij boven naar me kwam kijken, richtte ik mijn rechteroog op de linkervogeltjes en mijn linker op de rechtervogeltjes.

Ze reageerde helemaal niet.

Hm. Kan het zijn dat Ze mijn plannetje door begint te krijgen?