6e maand

Dag 3

Sinds het mislukte SIV-experiment heb ik tandenkrijgen gebruikt als excuus voor alles waar ze vroeger boertjes de schuld van gaven.

Dus kun je je voorstellen hoe ik vanmorgen schrok toen ik wakker werd met echte pijn in mijn mond!

Het is het zover – ik krijg tanden. En tot dusver vind ik het maar niks.

Het irriteerde me ook erg Haar vanmorgen door de telefoon tegen Haar moeder te horen zeggen: “O ja, baby heeft nog steeds last van tandjes.”

“Nog steeds!” wilde ik schreeuwen. “Ik begin net!”

Toen vervolgde Ze: “Ik kan er maar beter aan wennen. In het boek staat dat baby’s twintig tanden krijgen in de eerste tweeënhalf jaar.”

Twintig! In tweeënhalf jaar! Grote hemel, ik heb er nog niet eens één! Als ze allemaal zo’n pijn doen, ben ik stapelgek voor ik tweeënhalf jaar oud ben!

Maar ik zal er wel voor zorgen dat ik niet de enige ben die eronder lijdt.

Dag 4

Het grootste deel van de nacht doorgebracht met krijsen, kwijlen en met mijn vingers aan mijn mond krabbelen. Ervoor gezorgd dat ze geen van twee erg veel slaap hebben gekregen.

Zodra de winkels opengingen rende ze naar de apotheek en kocht wat spul om op mijn tandvlees te wrijven en een flesje kleverige roze vloeistof om mij te helpen slapen. Ze kreeg de raad het alleen te gebruiken ‘wanneer de baby het echt erg te kwaad heeft. Niet meer dan een theelepeltje op deze leeftijd – en denk eraan dat het heel gevaarlijk is de aangegeven dosis te overschrijden!’

Ze wreef meteen wat spul op mijn tandvlees toen we thuiskwamen. Hielp niets! De pijn hield hoogstens een minuut op, en dan neem ik het nog ruim. Het smaakte anders wel lekker.

En daarna hielp het steeds minder. Om middernacht hielp het spul nog maar een honderdste seconde tegen de pijn.

Dag 5

Tegen half drie was Ze de wanhoop nabij. Daar kwam het flesje met slaapdrank aan. Ik stribbelde hevig tegen, maar Ze slaagde er waarschijnlijk toch in ongeveer de helft van het voorgeschreven theelepeltje bij me naar binnen te krijgen. En het werkte. Ik sliep door tot half negen. Toen begon ik natuurlijk op staande voet weer te krijsen, te kwijlen en met mijn vingers aan mijn mond te krabbelen. Dus probeerde Ze iets nieuws dat Haar was aanbevolen door een vriendin die Ze altijd bij het consultatiebureau ziet – speciale tandenknabbeltjes. Ze haalde een doos met van die kleine dingen in de vorm van een vinger en bevestigd aan een lintje, en speldde er een aan mijn voorkant. Ik besteedde er geen aandacht aan en ging door met krijsen.

Ze bleef het knabbeltje in mijn mond duwen om me te laten zien waar het toe diende, maar ik deed er niet aan mee.

Toen Hij thuiskwam deed Hij ook een poging. Op een jolige, leuke-vadermanier pakte Hij een van de knabbels op en zei: “Kijk eens wat een lekkere knabbel. Mmm, mm.” Toen wilde Hij het me voordoen en nam een grote hap. Brak een tand.

Weg al die vaderlijke joligheid.

Zij wilde vanavond niet direct naar de slaapdrank grijpen, maar Hij stond erop. Hij was kennelijk vanmiddag over zijn bureau in slaap gevallen en zei dat Hij geen slapeloze nachten meer kon verdragen. Hij is niet de enige.

Nou, tegen een uur of tien gaf Ze toe. Ze slaagde erin een hele theelepel slaapdrank bij me naar binnen te krijgen. Ik had er zeker even mijn hoofd niet bij.

Dag 6

Om half vier ‘s-morgens wakker geworden. Ik begon meteen met mijn tandennummer en hield dat de hele dag vol.

Dit keer hield Ze het maar tot negen uur ‘s-avonds uit. Vanavond twee theelepels binnengekregen. Net voor ik in slaap viel, hoorde ik tot mijn genoegen flarden ruzie uit de slaapkamer komen. Ik kon niet precies horen waar het over ging, maar ik hoorde Haar wel zeggen dat Ze te moe was. De ruzie eindigde met het geluid van Hem die de slaapkamer uitbonkte om de nacht in de logeerkamer door te brengen.

Wat een macht! Ik zou er veel meer van genoten hebben als ik niet zo’n pijn in mijn mond had gehad.

Dag 7

Weer om half vier wakker en meteen weer begonnen.

Ze kwam halfdood de kinderkamer binnen wankelen en gaf me nog twee theelepels slaapdrank.

Geslapen tot zes uur, toen weer begonnen.

De godganse dag volgehouden.

Hij kwam totaal uitgeput van zijn werk, kon nog net Zijn eten naar binnen werken voor Hij om half negen in bed viel. Weer in de logeerkamer. Om negen uur gaf Ze me drie theelepels slaapdrank. Ik sliep tot kwart voor twaalf en toen begon de ellende weer van voren af aan.

Dag 8

Even na middernacht gaf Ze me nog drie theelepels.

Ik sliep tot half vier, waarna Ze me nog eens drie theelepels gaf. Ik sliep tot zes uur. De rest van de dag net als de vorige dag. Ze zien er nu behoorlijk afgepeigerd uit. Ik hoor ze al tijden geen dingen meer zeggen zoals ‘We leiden ons normale leven ondanks de baby’. Vanavond had ik al voor middernacht zes theelepels van de slaapdrank binnen…

Dag 9

…en zes na middernacht. Waarschijnlijk in totaal drie uur geslapen tussen de doses door.

Vanavond werd Ze volledig hysterisch en begon tegen Hem te roepen dat het niet eerlijk was, dat Hij tenminste op kantoor nog een dutje kan doen, maar dat Zij stapeldol wordt omdat Ze helemaal geen slaap krijgt. Hij stond op het punt een grap te maken over de voordelen daarvan, maar toen Hij de blik in Haar ogen opving, zag Hij er maar van af. In plaats daarvan deed Hij heel bezorgd en zei dat Ze meteen naar bed moest om wat slaap in te halen, dan zou Hij vannacht wel voor mij zorgen. Hm, dacht ik. Als dit net zo’n succes wordt als Zijn andere pogingen zich voor te doen als de Nieuwe Man…

Van Hem kreeg ik tien theelepels slaapdrank nog voor middernacht…

Dag 10

…en tien theelepels ná middernacht.

Tussendoor sliep ik misschien een paar uur.

Om half vijf was Hij de wanhoop nabij en gaf me een flinke slok whisky waar ik Hem toe gedreven heb. Weet je dat ik best eens van dat spul zou kunnen gaan houden.

Ik sliep tot elf uur ‘s-morgens en werd wakker met mijn eerste kater. Die kwam mijn gedrag overdag niet ten goede.

Toch moet ik het Haar nageven, Ze deed het niet gek. Een lange nacht had wonderen gedaan. Een stuk minder hysterisch en echt behoorlijk verdraagzaam. Toen Hij klaar was met eten en in bed viel, zei ze zelfs dat Ze mij even in bed zou leggen en daarna ook zou komen. Ik hoefde geen Sigmund Freud te zijn om te begrijpen wat Ze daarmee bedoelde.

Natuurlijk moest ik daar een stokje voor steken. Niet zo moeilijk – ik hoefde Haar maar tien minuten bezig te houden in de kinderkamer. Tegen die tijd lag Hij zo ongeveer in coma en kwam daar niet uit voor de ochtend.

Ze gaf me meer dan de helft van een flesje slaapdrank gedurende de nacht…

Dag 11

…zonder dat het veel hielp.

Tja, na die slok whisky lijkt dat andere spul nogal tam. Uiteindelijk, in een wanhopige poging me stil te krijgen, nam Ze me bij zich in bed. Dit is een doel dat mij al bijna zes maanden voor ogen staat. Het probleem is alleen dat het in het logeerbed was. Het is juist hun bed dat ik wil koloniseren. Geef me de tijd.

Dag 12

Heel prettig om in haar armen wakker te worden. Ik moet er een gewoonte van maken.

Hij was er niet erg over te spreken. Hij kwam vroeg in de ochtend de logeerkamer insluipen en was nogal ontstemd mij daar bij Haar te vinden.

Hij dacht dat ik nog sliep en kroop tegen Haar aan, maar dat maakte Haar erg preuts. Er schijnt iets in het boek te staan over hoe slecht het is voor baby’s om hun ouders bepaalde dingen te zien doen.

Traumatisch voor de tere kinderziel.

Ik maak me geen zorgen over mijn tere kinderziel.

Meer over Zijn libido.

Dag 13

Vannacht mijn – onderhand gebruikelijke – flesje slaapdrank gekregen, maar ik slaagde erin zo ontroostbaar te zijn dat Ze me bij zich in bed nam in de logeerkamer. Heel prettig. Bovendien is in een nachtjapon mijn bron van voedsel zo geweldig toegankelijk. De afgelopen nacht doorgebracht met bijna continu consumeren. Dit is het ware leven.

Dag 14

Een flesje slaapdrank vannacht, toen een opwindende nieuwe ontwikkeling: Zij nam me bij zich in hun bed! Hij sliep al toen Ze me het bed insmokkelde, maar het kostte me niet veel tijd Hem wakker te krijgen. Hij was niet erg blij me te zien. Na een beetje humeurig gegrom en getrek aan het dekbed, vertrok Hij verslagen naar de logeerkamer.

Mijn campagne heeft succes. Het enige waar ik tenslotte om vraag is een beetje Lebensraum.

Dag 16

Een nieuwe variatie in het slaaparrangement. Na mijn flesje slaapdrank (dat nu niet meer effect heeft dan een glaasje water), nam Ze me tegen vieren mee naar hun bed.

Hij verdween meteen, zonder enig protest, naar de logeerkamer. Toen Zij merkte hoe ik kronkelde en kreunde en hoeveel plaats ik innam, ging Ze maar bij Hem in de logeerkamer slapen. Hij vatte Haar plotselinge verschijning in Zijn bed natuurlijk helemaal verkeerd op. Een korte worsteling volgde, waarna Hij de logeerkamer uitstampte en de deur achter zich dichtsloeg op weg naar beneden, naar de whisky.

Gloeiend van tevredenheid over het succes van mijn inspanningen viel ik in slaap in mijn luxueuze nieuwe territorium.

Het werd een grappige ochtend. Ze versliepen zich allebei. Zij werd wakker in de logeerkamer, raakte meteen in paniek dat mij misschien iets was overkomen en stormde hun slaapkamer binnen om te controleren of ik in orde was.

Wat ik natuurlijk was. Maar dat ging ik Haar niet aan Haar neus hangen. O nee, ik krijste en krijste tot Ze me voedde.

Toen besefte Ze ineens dat Ze niet wist waar Hij was. Met mij tegen Haar schouder (terwijl ik vrolijk een eind weg spuugde), begon ze het huis te doorzoeken. Eindelijk vond Ze Hem opgevouwen in mijn bedje en het kostte Haar grote moeite hem wakker te maken.

Het bleek dat het niet de whisky was die Hem onder zeil had gekregen, maar een halve theelepel van mijn slaapdrank.

Ze had twintig minuten nodig Hem wakker te krijgen, en een humeur dat Hij had! Hij ging de deur uit, veel te laat, zonder ontbijt, en stootte ook nog Zijn scheenbeen tegen het hek toen wij naar Hem zwaaiden achter het raam.

Tegen het einde van de dag was de slaapdrank nog steeds niet uitgewerkt. Op kantoor bleef Hij maar tegen de muren oplopen. ‘s-Avonds viel Hij in slaap boven Zijn bord en moest Zij Hem naar boven naar bed brengen. Hij was zo knock-out dat Hij zelfs niet eens aan seks dacht.

O ja, vandaag één interessante gebeurtenis. Halverwege de middag merkte ik ineens dat de pijn in mijn mond ophield en dat mijn lip steeds bleef haken aan een raar hard stukje in het tandvlees van mijn onderkaak.

Mijn eerste tandje was doorgekomen! Dit werd Haar pijnlijk duidelijk bij de late middagvoeding. Ik moet Haar nageven: Ze negeerde de pijn en vertoonde passende opwinding. “Ooo!” kraaide Ze. “Wat een mooi tandje! En gaan we nu voortaan lekker slapen ‘s-nachts en pappa en mamma niet meer wakker maken?” Ze kan soms zo naïef zijn.