7

Elk mens heeft een zwakke plek. Die van Victor was zijn diabetes, wist Joan. Te veel suiker en hij viel in slaap. Dan snurkte hij als een olifant en hield haar de hele nacht wakker. Haar plan was simpel. Ze hoefde alleen maar de insuline in zijn injectiespuit te vervangen door suiker en hij zou diep in slaap vallen. Heel diep in slaap.

Terwijl hij sliep, zou ze nog meer suiker bij hem inspuiten. En dan nog wat.

Totdat hij ophield met snurken. Totdat hij stopte met ademen.

Ze had het allemaal tot in de zoete perfectie gepland.

Op deze maandagavond van de laatste week op zijn werk kwam Victor thuis en opende de voordeur met zijn sleutel. Hij was verbaasd over wat hij aantrof. Zijn vrouw was spiernaakt, op een zwartkanten beha en bijpassende string na, en ze stond op hem te wachten op rode hoge hakken. Ze stonk naar parfum.

‘Heb je het niet koud?’ vroeg hij. Het was medio februari.

‘Ik dacht dat je misschien lekker gepijpt wilde worden, mijn lieve echtgenoot,’ zei ze.

‘Nou, niet echt, eigenlijk,’ antwoordde hij. Hij voegde er niet aan toe dat hij zich al had laten pijpen bij de Kitten Parlour. ‘Ik heb liever een biertje. Zo te zien heb je het koud. Je hebt kippenvel.’

‘Ik kan je opwarmen, mijn liefste,’ antwoordde zij.

‘Ik heb het al warm,’ zei hij. ‘Ik maak me meer zorgen om jou.’

Ze vleide zich sexy tegen hem aan en legde haar hand op zijn kruis. ‘Kom mee naar bed, engeltje,’ zei ze.

‘Bedankt, maar Poirot begint om negen uur.’

‘Dat kunnen we ook opnemen.’

‘Ik kijk liever nu.’

Ze kuste hem. ‘Zeg eens, engeltje, stel dat je morgenochtend zou worden opgehangen, wat zou je dan als galgenmaal willen hebben?’

Hij dacht even na en toen antwoordde hij: ‘Garnalencocktail, rib-eye steak, champignons, tomaten, patat en erwten. Gevolgd door warme chocoladepudding met warme chocoladesaus. Hoezo?’

‘Is me dat even toevallig!’ zei ze. ‘Raad eens wat we eten?’

‘Zeg nou niet dat je dat allemaal hebt?’

‘Voor mijn liefste Victor is niets goed genoeg!’

Joan dacht dat de warme chocoladepudding met warme chocoladesaus de grote hoeveelheid suiker wel zou verhullen.

Victor vroeg zich af of ze gedronken had. Misschien had ze drugs gebruikt. Of misschien wilde ze een eigen auto in plaats van die van hem te moeten lenen?

Schrijf dat maar op je buik, dacht hij.

Kort na het eten viel hij in slaap op de bank, terwijl Poirot op televisie druk bezig was een misdaad op te lossen.

Joan stuurde Don een sms, zoals gepland.

Twintig minuten later stond Don bij de Smileys op de stoep. Maar de frons op zijn gezicht maakte geen deel uit van hun plan.

‘Er is een probleem,’ zei hij.