Hoofdstuk Elf

Reisgenoten

‘De ontmoeting tussen twee persoonlijkheden is als het contact tussen twee chemische substanties: als er sprake is van een reactie, worden beide partijen getransformeerd.’
– Carl Jung

‘Ik… heb de overtuiging die aan me kleeft als gevolg van de onzichtbare handen die zich steeds maar naar me blijven uitstrekken – dat je je gelukzaligheid moet volgen en jezelf op een spoor moet zetten dat er aldoor al was, dat op je lag te wachten, waardoor het leven dat je daadwerkelijk leidt ook het leven is dat je zou moeten leiden. Als je dat eenmaal ziet, kom je mensen tegen die met je hoogste goed te maken hebben en die deuren voor je openen. Ik wil maar zeggen: volg je hoogste goed, wees niet bang, en er zullen deuren opengaan waarvan je het bestaan niet eens vermoedde.’
– Joseph Campbell

Terwijl we reizen door de Map zijn we nooit alleen. Natuurlijk hebben we onze magische bondgenoten en uitdagers, maar we ontmoeten ook andere reizigers die zich een tijdje bij ons voegen en hun belevenissen met ons delen. Het is de bedoeling dat we van hen leren en ingaan op hun uitnodigingen tot groei en heelwording.

De Geest pikt exact de juiste reisgenoten voor je uit. Ik weet dat het niet altijd zo aanvoelt – zeker niet als je denkt dat je collega je tergt of dat je buurman gek is en je leven verpest – maar het is waar. Je onbehagen is bedoeld om je af te vragen waarom dat individu in je leven is.

De mensen die je moet ontmoeten, kom je onderweg tegen, tenzij je besluit om je zo te verhouden met je Map dat je zelf je koers verandert. Alleen als je de Map verandert, verander je ook het rooster van de reizigers die je pad zullen kruisen.

Toen ik mezelf openstelde voor een nieuwe carrière, begonnen de perfecte katalysators voor verandering op te duiken in mijn leven, op soms onnavolgbare manieren. Ze verschenen in de stoel naast me in een vliegtuig, of achter het stuur van een hotellimousine (waarover ik schreef in mijn boek Remembering the Future).

Maar ik ontmoette ook mensen die problemen voor me creëerden. Die reisgenoten waren bedoeld om zich met mij bezig te houden en me alert te maken op de beslissingen die ik nam. In dat licht bezien was er niemand om de schuld op af te schuiven en iedereen bevond zich op de juiste plek op mijn pad. Dit geldt ook voor iedere cliënt voor wie ik in de afgelopen twintig jaar een reading deed: de ‘verkeerde man’ is de juiste persoon voor de lessen die geleerd moeten worden; de ‘verkeerde situatie’ is het klaslokaal waar je je in behoort te bevinden. Er is altijd en overal een geschenk te vinden in chaos en wrijving.

‘Wat doet deze persoon in mijn leven?’

Veel mensen denken dat de Wet van Aantrekking inhoudt dat als er iemand in je leven verschijnt, je die persoon hebt aangetrokken. Ik weet dat het erop lijkt dat ik, als ik een rothumeur heb, met iedere slechte chauffeur en bumperklever in de omtrek te maken krijg. Ik ben geïrriteerd, ze zijn agressief en we resoneren allemaal met elkaar. Als je onze vibratie zou kunnen ‘horen’, zou het klinken als een headbanging heavy-metal rocksong met de titel ‘Rot Op, Klootzak!’

Maar op diezelfde weg rijden ook mensen die op een heel andere frequentie zijn afgestemd. Op hun muziekinstallatie speelt: ‘Doe lekker rustig aan’. Ze glimlachen als ze al die boze automobilisten hun versnellingen aan gort zien trekken. Deze reizigers laten de anderen voorgaan, geven er geen aandacht aan en verspillen er geen energie aan.

De Wet van Aantrekking is door sommige mensen verkeerd geinterpreteerd als zouden we daadwerkelijk te vergelijken zijn met magneten die mensen of situaties aantrekken of afstoten, afhankelijk van hun trilling. Dat is een mechanische visie op hoe aantrekking en resonantie in zijn werk gaat.

Soort zoekt soort, dus je zult diegenen met wie je een connectie voelt opmerken, benaderen en er een gesprek mee aanknopen. Maar je bent niet persoonlijk verantwoordelijk voor iedereen die vandaag op de snelweg is, alleen maar omdat ook jij besloten hebt een ritje te maken. Je zult net als iedereen altijd omringd zijn door mensen die boos zijn en heftig reageren, en door anderen die rustig genieten. De Wet van Aantrekking zorgt er simpelweg voor dat je diegenen die op jouw niveau vibreren opmerkt en dat je de rest over het hoofd ziet. Dus op welk liedje ga je afstemmen?

Verander de Map en je reisgezellen onderweg

Verander je vibratie, verander jezelf, verander je betoverde Map: zo verander je de wereld om je heen.

Omdat we allemaal met elkaar verbonden zijn, verandert de afstemming van alle kaarten, wanneer er eentje opnieuw wordt uitgezet. Heb je wel eens door een caleidoscoop gekeken? Je hoeft de lens maar een fractie te draaien en het beeld groepeert zich tot een totaal ander patroon. De Map werkt op dezelfde manier.

Je kunt je een beeld vormen van al die elkaar kruisende kaarten door te denken aan de doorzichtige plastic vellen die je jaren geleden wel in encyclopedieën zag en waarop een skelet was afgebeeld, met de organen op een nieuw velletje er bovenop, en daarop weer de bloedsomloop. Je Map bestaat uit verscheidene lagen en soms pieker je over de ervaringen die je opdeed en de mensen die je tegenkwam, omdat je niet alle lagen tegelijkertijd kunt overzien. Je vraagt je af wat die ervaring in hemelsnaam te betekenen had. Wanneer je je vibratie verandert, verandert een van die plastic vellen en ziet alles er heel anders uit, omdat je niet langer verbonden bent met een heleboel andere kaarten. De mensen die bij je pasten en dezelfde kant opgingen als jij, gaan nu ineens een heel andere kant op.

Nadat ik was gestopt met drinken, vond ik het kroegwereldje niet meer leuk. Het licht in die rokerige clubs was niet veranderd, maar wat ik er zag wel. Ik kon nu zien hoe gekwetste ego’s zich gedroegen, zag het subtiele manipulatieve gedrag dat mensen ten opzichte van anderen tentoonspreidden, de leugens die ze zichzelf vertelden en waar ze na een paar drankjes ook in gingen geloven.

Ik was ermee gestopt in dergelijke plekken te belanden en ik was ermee gestopt mensen te ontmoeten die al hun tijd in dranklokalen doorbrachten. Ik wil hier niet mee zeggen dat iedereen in een kroeg of nachtclub een alcoholist is die dat ontkent, of iemand die emotioneel is blijven steken in zijn puberteit, maar meer dat het een stuk makkelijker voor me was om dergelijke mensen te vermijden nadat ik was gestopt hun drenkplaatsen te frequenteren. Per slot van rekening wordt, als je maar lang genoeg blijft zitten bij een kapper, ook jouw haar geknipt!

Tegenwoordig valt me, als ik naar een club ga om een band te zien spelen, de persoon op die gloeit van plezier terwijl hij naar de muziek luistert en ermee vibreert, in plaats van me bewust te zijn van die twee die zich achter een biertje voor hun gevoelens verschuilen. Mijn Map is veranderd en wat ik zie en wie ik ontmoet is mee veranderd.

Hoewel we krachtige alchemisten zijn, werken we nooit alleen. Co-creëren is een groepsinspanning. In iedere uitgaansgelegenheid vind je kroegtijgers, bands, stelletjes die uitgaan, fans van de muzikanten en vrienden die elkaar ontmoeten na een lange werkweek. Allemaal scheppen ze de plek en de situatie. Naar welke persoon word jij toe getrokken? En wat ga je co-creëren met die persoon? Hoe verhoud je je tot hem of haar?

Soms voelen we ons zo geroepen om een situatie te creëren, dat als er maar iemand in de buurt is om het mogelijk te maken, we hem weten te vinden, zoals een bij de perfecte bloem. Toen ik nog dronk en drugs gebruikte, wist ik willekeurig welk verdovend middel te vinden en de dealers herkenden me al uit de verte. Ik had ook een onwaarschijnlijk goede neus voor gewelddadige mannen. Er hoefde maar één man op een feestje te zijn die vrouwen vreselijk slecht behandelde, die onbetrouwbaar was of oneerlijk, en ik liep letterlijk tegen zo iemand op en voelde me meteen tot hem aangetrokken. Destijds vond ik dat magisch, omdat ik in een roes van alcohol en verdovende middelen verkeerde, maar onze ‘chemie’ was niets anders dan disfunctioneel, en wat we samen creëerden was zo voorspelbaar als je je maar kunt voorstellen.

De magie van iets nieuws creëren vergt niet van je dat je iedereen en alles om je heen verandert, opdat ze bij jouw wereldbeeld passen. De mensen die je nodig hebt om te co-creëren wat je wenst, zullen verschijnen als je je op je intentie richt en je vibratie afstemt op je hoogste verlangens, in plaats van de radiozender van de Kobold op te zoeken.

Je hoofd en hart wensen misschien een gezonde relatie die aanvoelt als een heerlijk toevluchtsoord, maar dat kun je nooit manifesteren als je luistert naar Kobold Radio 95: ‘Alleen maar Koboldpraat. Constant.’ Je kent dat radiostation. Je valt ermee in slaap en het dringt binnen in je bewustzijn, terwijl je slapend door het leven gaat. Dus ontwaak en draai de volumeknop voor die onafgebroken ontmoedigende boodschappen omlaag. Pas dan kun je een begin maken met het scheppen van iets echt magisch en de reisgenoten aantrekken die je kunnen helpen.

Sommige van deze mensen zullen lange tijd deel uitmaken van je leven, andere maar kort. Sommigen zullen bondgenoten zijn en anderen uitdagers. En slechts een enkeling is een Magische Route Verlegger.

Magische Route Verleggers

De opmerkelijkste reisgenoten zijn Magische Route Verleggers. Ze keren daadwerkelijk je Map ondersteboven, maken een andere opstelling en veranderen je weg. Je merkt ineens dat je langs een mooi landweggetje loopt, omzoomd door wilde bloemen, in de richting van de Boom van Rust, de Gemakstraat en het Stiltemeer. Maar je kunt ook terechtkomen op een modderpaadje naar de Razende Rivier of de Stormvelden. Op mijn Magische Route Verleggerslijst prijkt ook mijn man die me geleerd heeft dat ik wel een gezonde relatie met een man kan onderhouden, maar ook de drugsdealer die me naar de Bodem van de Put leidde staat erop.

Altijd als je een Magische Route Verlegger tegenkomt, weet je dat het een ongewoon moment is. Je zintuigen staan op scherp en misschien hoor je zelfs wel het zoemen van de wederzijdse resonantie. Op het moment waarop je elkaar ontmoet, is het alsof de tijd stilstaat, het beeld bevriest, en je wordt je hyperbewust van wat je hoort, ziet en ervaart.

Ik kan je tot in detail vertellen hoe en wanneer ik mijn man ontmoette, en ook het moment waarop ik die drugsdealer zag. Op alle plekken van het lot waarop onze Mappen elkaar kruisten, wist ik dat ik iets ingrijpends meemaakte. Het was voorbestemd dat ik deze persoon ontmoette. Alle wegen zouden me op die plek hebben doen belanden – hoewel op de ene plek twee geliefden die elkaar vreugde zouden brengen elkaar ontmoetten, en de andere een ontmoetingsplaats was voor disfunctie en destructie. Ik ben ervan overtuigd dat er iemand is wiens naam je onmiddellijk weet te noemen, die op je pad kwam omdat het zo leek voorbestemd.

Misschien heeft iemand je in contact gebracht met de Magische Route Verlegger met de woorden: ‘Volgens mij gaat het klikken tussen jou en deze persoon.’ Of: ‘Er is iemand die je echt moet leren kennen.’ Anderen kunnen de kracht van jouw vibratie ook oppikken en inzien dat jullie op de een of andere manier bij elkaar horen. En wanneer je de persoon in kwestie ontmoet en hij is waarachtig een Magische Route Verlegger, dan voel je dat.

Een Magische Route Verlegger die een bondgenoot is, hoeft niet per se lang in je leven te zijn. Misschien heb je een vriend gehad die je geweldig terzijde stond in de crisis die je toen doormaakte, en waren jullie emotioneel heel intiem met elkaar – intens zelfs – maar zijn jullie toch ieder je eigen weg gegaan. Je weet soms niet eens precies waarom jullie elkaar uit het oog zijn verloren.

Dit gebeurt omdat sommige mensen niet bedoeld zijn om de hele reis met je mee te maken. Ik ben altijd dankbaar voor de gezegende onderbrekingen die ik mocht delen met een paar geweldige mensen die vervolgens hun eigen weg weer hervatten.

Omdat Magische Route Verleggers zo’n diepgaand effect op je hebben, heb je vaak de neiging om je aan hen vast te klampen, in plaats van je eigen weg te gaan. Of je koestert de herinnering aan zo iemand eenvoudigweg vanwege de invloed die hij of zij op je leven had.

Het kan ook zijn dat jij een Magische Route Verlegger voor iemand bent en dat helemaal niet in de gaten hebt. Zo iemand denkt misschien al jaren aan je en zou je graag willen vertellen wat je voor hen hebt betekend.

Neem nu mijn vriendin Jane. Op de begrafenis van haar moeder verscheen een vrouw, Noreen, die zestig jaar geleden met Janes moeder op school had gezeten, maar die niet echt nauw met haar moeder bevriend geweest was. Toch was Janes moeder de enige die haar gesteund had toen ze als kind werd gepest. Ze wilde Janes moeder al jaren bedanken voor wat ze toen had gedaan, haar vertellen hoeveel dat voor haar had betekend. Voor Jane was dit weerzien een magisch moment, want Noreen vertelde haar een prachtig verhaal over haar moeder dat ze nog niet kende.

Ik denk dat er veel van zulke geheimen bestaan. Misschien was deze vrouw te verlegen geweest om haar dankbaarheid kenbaar te maken aan Janes moeder, maar ze had altijd sterk de behoefte gevoeld om dit verhaal met anderen te delen.

Ik kreeg een brief van een cliënt voor wie ik maar één keer en al jaren geleden een reading had gedaan, waarin ze me bedankte voor wat ik toen had gezegd. Destijds was ze verschrikkelijk somber over haar leven en had zelfs overwogen om zelfmoord te plegen. Maar omdat ik de details van wat mij overkomen was met haar deelde, en de moeilijkheden die ik had overwonnen, had ik haar hoop gegeven. Ze wilde me al jaren bedanken, maar had er niet eerder de moed voor verzameld. Ik kon me haar niet herinneren, maar toen ik hoorde dat ik zo’n grote impact op deze persoon had gehad, vond ik dat geweldig. Je weet nooit hoe en wanneer je een ander raakt.

Twijfelachtige connecties

Soms blijven mensen hangen bij momenten uit het verleden. Mijn vriendin Marni vernam iets van een man met wie ze een tijdje omging toen ze studeerde. Zij was de eerste die geloofde in de muziek die hij maakte en hij koesterde al dertig jaar een onbeantwoorde liefde voor Marni. Hij was nooit echt doorgebroken in de muziekwereld en had nu een punt bereikt in zijn leven dat hij opnieuw wilde beginnen. In de brief aan mijn vriendin deed hij gedetailleerd en obsessief verslag van zijn gevoelens voor haar.

Marni was er verbijsterd en geschokt over dat iemand die zij zich slechts vaag voor de geest kon halen, de herinnering aan hun korte relatie levend had gehouden. Hij had over de Schemergebieden gezworven, terwijl zij al vele jaren haar eigen avontuur beleefde. Ze hadden niets met elkaar gemeen, zelfs niet hun herinneringen, want ze herinnerde zich hun korte verbintenis heel anders en met veel minder emotionele ‘lading’. Hij had er zoveel op geprojecteerd dat het een eigen – episch – leven was gaan leiden, en hij reageerde heel vijandig toen ze niet inging op zijn poging om het contact te herstellen.

Door de sociale media en het internet is het voor mensen die op de Schemergebieden van de nostalgie ronddolen, nu makkelijker dan ooit om in contact te komen met de mensen die ze zijn kwijtgeraakt. En hoewel het geweldig kan zijn om het contact met een Magische Route Verlegger te herstellen is het geen goed idee om te proberen de magie van toen opnieuw te beleven. Het is de bedoeling dat we elkaar ontmoeten, ons met elkaar verbinden en dan onze weg vervolgen – niet om het verleden in een wurggreep vast te houden.

Misschien vind jij het ook erg leuk om de mensen die je uit het oog verloor, weer eens te ontmoeten. Herinneringen ophalen, en dan weer door met je eigen leven. Soms kom je erachter dat je nu meer met elkaar gemeen hebt dan toen. Toch pakken die hernieuwde contacten niet altijd goed uit. Nogmaals: het is niet altijd de bedoeling om het verleden nieuw leven in te blazen. Wanneer die persoon een tripje naar het Nostalgieweitje wil maken om haar huidige emoties te ontvluchten, kan ze op een Schemergebied uitkomen in plaats van door te gaan met iets echts. Wanneer je heel sterk het gevoel hebt dat je een relatie of vriendschap uit het verleden nieuw leven moet inblazen, weet dan dat er een Kobold klaarstaat om je mee te sleuren naar een Schemergebied, dus pas op.

Je kunt maar het beste dankbaar zijn voor de zegeningen van voorbijgegane tijden, als je de behoefte voelt om het contact met een van je Magische Route Verleggers te herstellen, en erop vertrouwen dat je alle positieve ervaringen en emoties die je vandaag of in de toekomst nog wel zou willen opdoen, zelf kunt creëren. Maar dat hoeft niet met diezelfde persoon te zijn. Iemand die ooit enorme impact op je leven had, hoeft dat niet ook nu nog te hebben. En als iemand probeert je terug te slepen naar een relatie waarin je niet langer wenst te zijn, voel je dan niet schuldig en laat je niet onderdompelen in de Razende Rivier of in Had-ik-maar-Stad.

Had-ik-maar-Stad

Had-ik-maar-Stad is een plek met opdringerige sociale verplichtingen. Je loopt door de straat in je pyjama en voelt je ongemakkelijk, omdat alle ogen op je gericht zijn en iedereen vanuit open deuren en ramen naar je roept: ‘Joehoe! Kom even binnen! Ik heb je zoveel te vertellen.’ De mensen willen je zo graag bijpraten over hun drama’s, en er zijn overal theaters. Kobolden verkleed als circusklanten proberen je voor een voorstelling te strikken en zorgen ervoor dat je je schuldig voelt als je het contact met de inwoners van Had-ikmaar-Stad verliest.

Je voelt je in toenemende mate verscheurd als mensen een beroep op je doen, tot je je kompas tevoorschijn haalt, plaatsneemt in de zetel van de Bewustzijnstovenaar, je ogen sluit en de Plekgeest tegen je hoort zeggen dat het goed is om je grenzen te trekken. Je opent je ogen en ziet een klein huisje met een hek eromheen en een houten deur. Het onderscheid tussen privacy en isolement is duidelijk te maken.

De Razende Rivier en de Wiebelbrug

Terwijl schuldgevoel je naar Had-ik-maar-Stad kan verbannen, doet het verlangen om orde te scheppen in andermans leven je op de oevers van de Razende Rivier belanden. Het voortrazende water daar maakt zoveel lawaai dat je roepen aan de overkant, waar de persoon om wie je geeft alleen zit weg te kwijnen, niet wordt gehoord. Er is een Wiebelbrug die beide oevers met elkaar verbindt en die gemaakt is van touw en een paar rottende planken. De brug hangt aan elkaar van gerafeld touw dat zijn best doet om er stevig uit te zien, maar is een onveilige constructie waarbij de grenzen vervaagd zijn, waardoor de ware verbinding tussen jou en die ander verzwakt wordt. Durf je over deze brug heen te gaan en het risico te lopen dat je in de rivier valt en wordt meegesleurd door de sterke stroming?

De wijsheidsles bij de Razende Rivier en de Wiebelbrug is dat het niet jouw taak is om iemand te redden of op te lappen. Je kunt niet de verzorger zijn van die persoon en hem dwingen naar je te luisteren, want hij bevindt zich op zijn eigen Map. Iets in hem zal moeten veranderen, willen jullie paden zich kunnen samenvoegen, wil er een nieuwe brug verschijnen. Misschien wel een die zich op magische wijze zelf bouwt, wanneer zijn innerlijke landschap verandert, of die hij verkiest zelf te bouwen, omdat hij je hulp graag wil aanvaarden.

Velen onder ons proberen de aard van de Razende Rivier en de Wiebelbrug te trotseren, omdat het zo pijnlijk is iemand van wie we houden te zien lijden. De volgende oefening kan je helpen om niet vast te lopen in dit problematische landschap.

Oefening: De Razende Rivier en de Wiebelbrug

Schrijf in je dagboek een verslag over een persoon in je leven voor wie je je uiterste best gedaan hebt, die je wilde redden of in goede zin veranderen. Welke rampzalige beslissingen maakte deze persoon? Wat probeerde je allemaal om hulp te bieden?

Als je alles hebt opgeschreven, visualiseer jezelf dan op de oever van een razende rivier met kolkende stroomversnellingen. De persoon van wie je houdt, bevindt zich aan de overkant en kan je zien noch horen.

Kijk om je heen. Is er een brug in de nabijheid? Hoe ver kun je komen, voor het te gevaarlijk wordt en je eigen veiligheid in het geding komt?

Probeer over de brug te klimmen, maar stop wanneer het te gevaarlijk wordt om verder te gaan.

Er ligt een stuk karton bij je voeten waar een boodschap op geschreven staat. Wat staat er? Hoe voel je je als je dit bericht gelezen hebt?

Onthoud dat je je kompas kunt raadplegen en je magische bondgenoten kunt oproepen om je op dit punt te komen helpen. Wat ga je nu doen? Wat fluisteren je bondgenoten je in? Helpen ze je aan je talisman herinneren, of aan de les die je geleerd hebt toen je hier de vorige keer was en die nu in dit magische voorwerp is vervat dat je voorziet van de moed om je koers te veranderen en dit landschap achter je te laten?

Doe je ogen dicht en heb vertrouwen. Voel compassie voor jezelf, voor die ander en voor alle mensen en alle wezens. Zet de volgende stap, de stap waarvan je weet dat hij de juiste is. Waar ben je nu?

Empathie, moed en het delen van verhalen

De kwaliteit van empathie veronderstelt dat je je eigen emotionele gemoedstoestanden goed genoeg begrijpt om ze in andere mensen te herkennen. Je kunt niet iemand raad geven als je geen weet hebt van hoe zijn of haar innerlijke landschap eruitziet. Maar als je er zelf geweest bent en je hebt een talisman, kun je veel voor anderen betekenen… en ze kunnen jou ook helpen. Soms op zeer onverwachte wijze. Wanneer je geeft, zul je versteld staan van wat je ontvangt.

Empathie stelt je in staat een brug te bouwen, maar je hoeft je er niet overheen te haasten om die ander te redden. Alleen al het bouwen ervan kan iemand helpen om de wijsheid te vinden in het landschap waar hij of zij zich in gevangen voelt. Je liefde kan in die ander de moed doen ontwaken om op te houden met in paniek raken en op zoek te gaan naar een kompas.

Je empathie heeft de kracht om mensen in het Papaverveld te wekken, maar bedenk dat iedereen een betoverde Map heeft die voortdurend in beweging is, op één lijn komt met andere Maps en er weer bij vandaan gaat. Je kunt mensen niet altijd ‘wekken’; ze horen misschien niet wat je ze wilt meegeven. Laat de uitkomst los. Spreek liefdevol de waarheid en het zal je verbazen wie je woorden nog meer hoort.

Zoals ik al in het vorige hoofdstuk schreef, vertel ik mijn publiek, wanneer ik honderden mensen toespreek (of de duizenden radioluisteraars), dat ze aandachtig moeten luisteren, omdat de boodschap die ik doorgeef misschien niet voor hen lijkt te zijn, maar toch precies die wijsheid kan bevatten die voor hun oren bestemd is. We hebben zoveel met elkaar gemeen en toch houden we onszelf voor dat ‘niemand bij benadering kan begrijpen’ wat we doormaken.

De 12-stappen-programma’s zijn zeer succesvol, omdat mensen die dezelfde ervaringen delen, bij elkaar komen om weer heel te worden. Bij de AA bijvoorbeeld weten de meeste alcoholisten die daar bijeenkomen wat het is om in de hel van een laag zelfbeeld en diepe schaamte te verkeren. Maar er komen ook leden die daar al aan voorbij zijn en hun ervaringen van kracht en hoop delen, en dat zorgt voor een krachtige, magische atmosfeer. Samen komen om iets met elkaar te delen, helpt de leden de moed te vinden om te veranderen en heel te worden. Deze programma’s zijn metafysisch van aard, wat de groep zegt brengt echt wonderen teweeg in de levens van mensen. De AA zegt: ‘Het doet er niet toe hoe diep je gezakt bent; je zult zien dat je ervaringen anderen ten goede kunnen komen.’ Dat doet ons eens te meer beseffen dat onze levenservaringen een krachtige talisman kunnen vormen voor iemand anders.

De 12-stappen-programma’s voor mensen met verslavingsproblemen zijn voor een deel zo effectief omdat ze goed gedijen op gemeenschapszin, op het verzamelen van wijsheid en moed en het doorgeven ervan aan iedereen in de ruimte, zelfs aan degene die achterin op de laatste stoel is gaan zitten, omdat hij niet zeker weet of hij hier wel op de goede plek is. Het is een plek waar mensen worden gekoesterd en gesteund, en uitgenodigd om hun schaduw in het licht te brengen om geheeld te worden. De AA-slogan ‘Je bent niet langer alleen’ is er een die we allemaal zouden moeten omarmen, omdat isolement en afzondering de oorzaken zijn van onze gevoelens van vervreemding.

Je hoeft geen verslaafde of alcoholist te zijn om iets te hebben aan zo’n gemeenschap. Je hoeft er alleen maar heen te gaan. En als zo’n groep in jouw buurt niet bestaat, zet er dan een op met een paar anderen die wijsheid, moed, liefde en ondersteuning willen delen. Alleen al je intentie zal je Map doen verschuiven en samengaan met die van anderen die net zo denken en voelen.

Weet je nog dat ik je vertelde dat alle talismans met elkaar zijn verbonden op kwantumniveau, op het niveau van licht, energie en informatie? Je moed groeit als je je verbindt met de moed van iemand anders door uitwisseling van verhalen.

Bij mijn on-line-cursussen ben ik een forum begonnen waarin de deelnemers actief kunnen zijn in een dialoog met de bedoeling elkaar hulp te bieden. Hoewel ze in verschillende steden wonen, of zelfs in verschillende landen, en oppervlakkig gezien misschien maar heel weinig met elkaar gemeen hebben, blijken ze elkaar te vinden in het delen van moed en kwetsbaarheid. De mate van steun die vreemden elkaar kunnen bieden is heel inspirerend.

Als je je niet gesteund voelt tijdens je reis, bedenk dan dat de mensen die je met een open hart zoekt, er zijn. Je hoeft je alleen maar voor hen open te stellen. Jullie Maps zullen een verschuiving laten zien, er zal een kruispunt verschijnen en je kunt een bijzondere uitwisseling van liefde, empathie en moed meemaken.

Uitwisseling van verhalen is als werken met een talisman; het helpt je beseffen dat je niet op een eiland leeft, maar op een ‘zandbank van mij’, en je hebt het vermogen om de wateren te splijten en de verbondenheid te zien die je deelt met anderen, een verbondenheid die schuilgaat achter de illusie van afgescheidenheid.

We delen een collectief bewustzijn en ervaringen. Boor die aan en de Magische Route Verleggers worden vanzelfsprekend voor je. Ze zitten overal.

Moedige verbintenissen

Hoewel we op zoek zijn naar intimiteit en zekerheid, zorgen onze angsten ervoor dat we proberen controle te krijgen over hoe onze interacties met medereizigers verlopen. Het vraagt durf om een tegenstander het hoofd te bieden en niet met een strijdkreet op hem te reageren, maar met liefde en compassie voor zowel jezelf als die ander.

Als je naar binnen kijkt, naar je eigen kwetsuur, geeft dat je een kwetsbaar en onveilig gevoel. Maar het is de enige manier om ook je moed te vinden. Moed is niet de afwezigheid van angst. Het is het voelen van je angst en toch een stap naar voren zetten.

Wanneer je geen talisman hebt om je te helpen pas op de plaats te maken en een heldere beslissing te nemen over wat je nu te doen staat, moet je je innerlijke landschap aan een onderzoek onderwerpen. Het felle licht dat de Tedere Tuinier en de Bottenverzamelaar op het land laten schijnen, waardoor alles wat je ontkend hebt zichtbaar wordt, is niet gemakkelijk te verdragen. Maar als je ertoe bereid bent, zul je merken dat het licht helend is, ook al zal de intensiteit ervan je aanvankelijk pijn doen aan je ogen.

Wat valt er in je te helen? Wat moet je erkennen, opdat je het kunt loslaten, of opeisen als van jou? Welk onkruid moet je wieden? Welke bloemen moet je planten? Je reisgenoten, of het nu bondgenoten zijn of tegenstanders, kunnen je helpen om het antwoord te vinden op deze vragen.

Een veelvoorkomende manier daarvoor is de mentor-student-relatie. Vaak zijn Magische Route Verleggers gekoppeld aan anderen in een archetypische relatie die eenzijdig lijkt, alsof de ene persoon geeft en de andere ontvangt, terwijl beiden er in werkelijkheid beter van worden.

Wanneer we van school gaan, zijn we meestal niet meteen op zoek naar leraren, maar toch is de mentor-studentrelatie een krachtige, transformerende dynamiek die twee mensen kunnen delen. Een student kan leren van iemand die er al geweest is, die een talisman gemaakt heeft en het geheim van het landschap doorgrond heeft. Maar de student dient wel een open hart te hebben om die wijsheid te erkennen en toe te passen. En zoals een mentor geeft aan haar studenten, zo ontvangt ze ook. Door te onderwijzen leren we iets over onszelf en verwerven we inzichten die we misschien nooit gekregen hadden als we niet hadden geprobeerd iemand tot gids te dienen.

In alle grote avonturenverhalen komen leraren voor en leerlingen: Yoda en Luke Skywalker; Albertus Perkamentus en Harry Potter; Gandalf en Frodo. Hoe groot of briljant de mentor ook mag zijn, toch is het de student die hem uiteindelijk verlicht maakt. De leraar moet zich realiseren dat er altijd iets te leren valt en dat het proces van anderen onderwijzen een mogelijkheid biedt om nog meer te leren. Het gaat erom door te gaan met groeien en ons niet vast te pinnen op de egoïstische veronderstelling dat we experts zijn aan wie nooit getwijfeld hoeft te worden.

Als je niet oppast, zal de Kobold je naar de voet van de Hoogmoedberg brengen, een onnozel mestvaaltje dat denkt dat hij een indrukwekkende berg is. De enige manier om voorbij deze stinkende hoop te komen is je een weg banen door de mest. Dat is geen lolletje!

Wees een bescheiden mentor en vind er een die niet te vol is van zichzelf en zijn kennis. Mentors zijn vaak ouderen, maar niet altijd. Ze zijn gewoonlijk op een bepaalde manier meer ervaren dat hun studenten. Een coach, leider of therapeut kan veel jonger zijn dan jij en je toch briljante inzichten en begeleiding geven op een bepaald gebied van je leven. Maar iemand die dezelfde ervaring heeft doorgemaakt – een scheiding, kanker, het verliezen van een kind, de zorg voor een zieke ouder – kan zeker ook je mentor zijn.

Omdat we allemaal verlangen naar zingeving, geven veel mensen zich uit voor mentor, hoewel hen de wijsheid die ze graag zouden willen doorgeven ontbreekt. Wees alert op het feit dat mentors meer kwetsuren kunnen hebben dan ze laten zien. Degenen met wie je wilt wedijveren, zijn degenen die je nog wel eens versteld kunnen doen staan met hun menselijkheid. Plaats mensen niet op een voetstuk. Ze zullen er zeker vanaf tuimelen.

Ik heb een favoriete schrijver wiens woorden mijn leven hebben veranderd, hoewel deze persoon niet erg vriendelijk is wanneer je hem ontmoet en oog in oog met hem staat. Ik weet echter dat de boodschap veel belangrijker is dan de boodschapper. Ik zeg altijd: neem wat je wilt, wat een snaar bij je raakt, en laat de rest voor wat het is, met compassie voor de boodschapper.

Niemand is perfect. We zijn allemaal werk in uitvoering. We zijn allemaal leerinstrumenten voor anderen.