Hoofdstuk Drie

Verdwaald in de Schemergebieden

‘In de vergelijking die het leven op Aarde is, wordt je toekomst ieder jaar korter en breidt je verleden zich uit, zwelt op… zelfs een naar verleden kan veiliger aanvoelen dan het huidige moment, omdat je de narigheid uit het verleden tenminste kent – het hult zich in een warme, lichtelijk onwerkelijke gloed. We kunnen het heden niet opleuken.’
– Anneli Rufus

‘Nadat ik het grootste deel van mijn leven heb geprobeerd om het verleden te herleven dan wel de toekomst te ervaren voor die zich aandiende, heb ik leren inzien dat zich tussen deze twee uitersten vrede bevindt.’
– Anoniem

Heb je je ooit laten meevoeren door je wensen, in de mist van een gefantaseerde toekomst waarin beelden je doen watertanden, maar weigeren om werkelijkheid te worden?

Ieder land kan tot Schemergebied worden als je er te lang verblijft. In een Schemergebied doet zich geen emotionele groei of heelwording voor. Je bevriest de tijd in plaats van dit landschap te doorkruisen en het volgende te betreden. Omdat het alleen maar je mind is die je hier vasthoudt en niet je ware emotionele gesteldheid, zijn de kleuren, de textuur en de werkelijkheid van de plek vervaagd. Alles is doorzichtig en zonder substantie – inclusief jezelf – omdat je op een spookachtige plek bent. Je doolt er rond, verward en verdwaald en buiten de tijd, tot je jezelf eruit weet weg te rukken en je je pijnlijke emoties durft te voelen.

Schemergebieden uit het verleden

Als je op de vraag: Wanneer ben je er? antwoordt: In mijn verleden – dan heb je alsnog de mogelijkheid om de lessen van het land te leren. De krachtige emoties die je voelt op deze traumatische plek kunnen je inspireren om het werk van leren en ontwikkelen te verrichten, hoe pijnlijk die transformatie ook mag zijn. Wanneer je er blijft en om je heen kijkt, zul je langzaam maar zeker de wijsheid ontdekken die je de volgende keer zal helpen ontsnappen als je er belandt.

Maar een Schemergebied is geen plek van sterke, waarachtige emoties; het is een plek van geobsedeerdheid, waar je kunstmatig oude emoties nieuw leven inblaast en iets herbeleeft dat al tot het verleden behoort. Is er iets in je verleden waar je op gefixeerd bent, hoewel je niets wijzer wordt van het steeds maar erover praten en denken? Is er een gebeurtenis of relatie waar je onafgebroken over piekert? Merk je dat de aantrekkingskracht tussen jou en je ex-partner allang is verdwenen, maar dat je woede over hoe hij dit of dat had moeten doen blijft opspelen als je in je hoofd het scenario van je relatie opnieuw afspeelt?

Spijt over wat je verloren hebt is louterend en dat zul je ervaren wanneer je door de Vallei van Verlies gaat, maar de spijt in de Schemergebieden is, net als het land zelf, zonder substantie. Je voelt geen oprecht berouw, er is geen echte pijn die tot groei aanzet. Je denkt en denkt en denkt maar aan wat je anders had kunnen doen en veroorzaakt op die manier emoties als gevolg van je obsessie. Je schept weerstanden, als waren het de schimmen van oude gekwetstheden om je gezelschap te houden – drie schimmen, om precies te zijn, die je hardnekkig achtervolgen. Hun namen zijn Had-ik-maar, Deed-ik-maar en Kon-ik-maar. Ik ben ervan overtuigd dat je hen ontmoet hebt in hun Koboldvorm; niet helemaal echt, maar ook niet te onderschatten.

Wanneer je maar blijft herkauwen op de gebeurtenissen uit het verleden in de hoop om er iets van waarde uit te distilleren, zul je geen greintje nieuwe informatie verkrijgen. In plaats daarvan zullen de gedachten die je vormt met betrekking tot deze ervaring heel vaag en spookachtig zijn, en wat rond dwarrelen in plaats van in je geworteld te zijn als wijsheid.

Misschien kwam je in een Schemergebied uit het verleden ooit tot het inzicht: Ik hoef niet te luisteren naar mensen die me proberen me te betrekken in hun cynisme. Dat zijn wijze woorden, maar in een Schemergebied zijn het louter woorden, zonder vorm. Ze hebben substantie nodig om je ervan te weerhouden jezelf steeds weer te traumatiseren. Ze moeten bewust ingebed worden in je hart en niet alleen maar in je hoofd rond blijven tollen. Dat kan alleen maar plaatsvinden als je jezelf toestaat je ware emoties te voelen, om terug te gaan naar een authentiek landschap op de Map en het werk te doen dat gebeuren moet: de les leren vereist dat je hem naleeft.

Nostalgie en romantiek

Ook romantiek kan je naar een Schemergebied uit het verleden brengen.

Zo nu en dan toegeven aan nostalgie is gezond. Het geeft je weer gevoelens van geluk en wanneer je je op een uitdagende plek bevindt, is het goed om jezelf op een minitrip te sturen naar de heerlijke gebieden die je ooit bezocht. Nostalgie vervult je van vreugde en enthousiasme, en dat gaat deel uitmaken van je heden als je het toestaat. Doe je ogen dicht en haal een van je favoriete herinneringen op. Herleef het. Voel je hoe de magie ervan het hier en nu vult? Nostalgie maakt dat je denkt aan hoe je jezelf hier en nu en in de toekomst gelukkiger kunt maken – dat is althans de bedoeling ervan.

Het is zoiets als toen de Geest van de Vroegere Kerstmis de hand van Scrooge pakte en hem de scènes liet zien uit zijn jeugd. Het hele optreden van die humeurige ouwe Scrooge veranderde volledig bij het zien van zijn geliefde zusje, weer jong en levend. Maar toen werd hij herinnerd aan zijn neef, wiens vriendelijke voorstel hij die dag nog had afgeslagen. Je kunt de gelukkige scènes uit het verleden herleven en genieten van de heerlijke emoties die je nostalgie nieuw leven voor je inblaast, maar je kunt er niet wonen.

Iets romantiseren doe je door je geheugen selectief te laten werken en het lijden, de schaduw die het licht altijd vergezelt, voor het gemak te vergeten. Je denkt niet langer over hoe je je leven van vandaag de dag bevredigender kunt maken, maar koestert je in plaats daarvan in een verleden dat je door een roze brilletje bekijkt. Die goeie ouwe tijd was in werkelijkheid nooit zo goed als je graag wilt geloven.

Romantiseren kan verslavend worden. In Harry Potter en de Steen der Wijzen ontdekt de verweesde tovenaarsleerling een toverspiegel waarin hij kan zien waar hij naar hunkert: zijn ouders in levenden lijve die naar hem lachen en wenken. Albertus Perkamentus moet Harry redden van dit gevaarlijke magische ding. Hij legt uit dat ook een tovenaar de weg kwijt kan raken door zich jarenlang blind te staren op zijn verlangen. De tijd staat stil wanneer je geobsedeerd raakt en in een geromantiseerd Schemergebied ronddoolt.

In het verleden leven geeft je geen enkele emotionele voeding of gevoel van zingeving in het heden. Hoe langer je er vertoeft, hoe meer de tijd je ontglipt en je je verloren voelt en zonder grip op je leven. Langzaam maar zeker sijpelt de essentie weg uit je wezenskern en je wordt zelf een schimmige verschijning. Dus hoewel het moed vraagt om je aan het heden over te geven, is het de enige manier om een begin te maken met een betere toekomst. De magie wordt hersteld als je vraagt: Draagt dit gegeven substantieel bij aan vandaag?

Schemergebieden van de toekomst

Wanneer je je blind staart op wat nog komen moet, kun je jezelf terugvinden in een verleidelijk Schemergebied dat je wenkt met zowel ‘veel geschreeuw’ als ‘weinig wol’. Onthoud dat de toekomst niet vaststaat. Vaak vertellen cliënten me dat ze tijdens een reading van een helderziende iets te horen kregen dat hen van streek maakte, en nu willen ze weten of ze de kracht hebben om een ander pad in te slaan. Natuurlijk hebben ze die!

Intuïtie en een vooruitziende blik op wat nog moet plaatsvinden, zouden mensen sterker moeten maken, en zeker niet bang. Ik geloof dat de toekomst alleen al veranderd kan worden doordat we haar potentie en mogelijkheden kunnen onderzoeken. Toen ik nog dronk, vertelde een helderziende me dat ik jaren en jaren van narigheid zou moeten doormaken en dat ik nooit zou trouwen. Welnu, het jaar daarop stopte ik met drinken en ik ben gelukkig getrouwd! Maar toch, als ik was blijven hangen in het landschap waarin ik toen vertoefde en geen veranderingen had doorgevoerd in mijn leven, zou haar voorspelling heel waarschijnlijk uitgekomen zijn.

Zelfs zonder voorspelling van een ziener kunnen mensen zichzelf angst, boosheid en verdriet aanpraten als ze denken dat hen iets vreselijks boven het hoofd hangt. Om die gevoelens te vermijden, zullen ze zichzelf ervan proberen te overtuigen dat de toekomst alleen maar iets goeds voor hen in petto heeft en dat ze de uitdagingen die ze zullen tegenkomen, het hoofd kunnen bieden, omdat ze op alles zijn voorbereid.

Je zou een heel verhaal kunnen schrijven over hoe je leven zich zal ontvouwen als gevolg van het een of ander. Maar je kunt de toekomst niet in banen leiden; je kunt alleen je ‘nu’ veranderen, waarin die toekomst gezaaid wordt. Als je echt denkt dat je alles in de hand hebt, zul je in een Schemergebied eindigen.

Stilstaan bij mogelijke problemen en jezelf toestaan te voelen hoe verschrikkelijk die voor je kunnen uitpakken, zou een nuttige oefening kunnen zijn als je het bewust doet en je je afvraagt wat je vervolgens zou doen. De uitdaging is dat je probeert niet van streek te raken, want anders beland je in een problematisch landschap als dat van de Onverzettelijke Berg die je de weg verspert, of de Vallei van Verlies. Dan maak je tenminste kans er iets van op te steken. In een Schemergebied gebeurt niks; geen leren, geen handelingen, geen emotie. Je wordt overweldigd door sombere gedachten en je probeert een manier te vinden om de pijn te vermijden, of je bent erop gefixeerd de magische bestemming te bereiken waar geen problemen meer zijn om op te lossen.

De mind is zo onnozel te denken dat hoe meer informatie hij verzamelt, des te gemakkelijker het zal zijn om alles wat onaangenaam is te ontwijken of elk gevaar dat in het verschiet ligt. Hij kan ook prima redenen bedenken waarom iets nooit zou kunnen werken. Je besluit dat het geen zin heeft om iets te veranderen en put in zekere zin troost uit de overtuiging dat je niet hoeft te riskeren dat je gekwetst wordt. Nadat je hebt nagedacht over de vele manieren waarop je een ramp kunt vermijden, besluit je om helemaal niks te doen, in de hoop dat alles bij het oude blijft. Je doolt rond door de Schemergebieden tot het leven alles op zijn kop zet en je toch nog naar een pijnlijk emotioneel landschap wordt gestuurd.

Op dit moment in de evolutie van onze planeet is het vooral belangrijk om te erkennen dat stabiliteit en vrede van binnenuit moeten komen, nu zoveel dingen die in de wereld veranderen hun effect op ieder van ons hebben. Dat alles maakt deel uit van de evolutie die we doormaken. Jezelf met behulp van mindfulness opmerkzaam en alert houden, zorgt ervoor dat je een nieuw landschap betreedt en dat je de gebieden zonder substantie achter je laat. In de Schemergebieden voel je je verloren. Maar in het hier en nu kun je altijd de schat vinden die je zelf bent.

Wanneer je de Plekgeest van een Schemergebied zou vragen welk geschenk er te vinden is, zou het antwoord simpel zijn. Er is één vraag die je jezelf moet stellen om een magisch moment van inzicht te kunnen ervaren: Is dat waar ik steeds maar aan denk echt substantieel? Wanneer je geen bewijs kunt vinden in het hier en nu om je gepieker te legitimeren, moet je eraan proberen te ontsnappen.

Vermijden van of ontsnappen uit een Schemergebied

Om aan een Schemergebied te ontsnappen, moet je tussen twee pijlers door: overgave en creatieve actie. Je accepteert dat je niet de enige kaartmaker bent en dat er beperkingen zijn die voor elke Magische Map gelden. Je stelt je op als medeschepper en vormgever van je leven, in samenwerking met de Geest. Je aanvaardt dat het verleden het verleden is en dat je er niet alleen voor staat bij het vormgeven van je toekomst. Je aanvaardt de verantwoordelijkheid voor het aanbrengen van veranderingen, in plaats van te wachten tot iemand je komt redden.

Door tussen deze twee pijlers door te lopen, breng je jezelf terug naar waar je in de tijd behoort te zijn: in het hier en nu. Je zult niet langer talloze uren verspillen met bedenken hoe je het hart zou kunnen veroveren van de man die je begeert. In plaats daarvan geef je je over aan wat nu waar is. Je wacht niet langer tot je perfecte leven zich aandient, het leven dat aan jouw eisen beantwoordt; je leeft je beste leven hier en nu. Je laat je weerstanden varen als je eenmaal gezien hebt hoe je die in stand houdt.

Het is mogelijk de Schemergebieden te vermijden als je in staat bent om mindful en op een gezonde manier na te denken over het verleden en de toekomst. Als je houdt van nostalgie, geniet dan af en toe van je herinneringen, maar keer snel weer terug naar het heden. Ben je op dit moment bezig nieuwe en betere herinneringen te scheppen? Zo niet, hoe kun je dat dan wel doen? De beste manier om met de toekomst te werken is te visualiseren hoe vol je leven is van overvloed, veiligheid, liefde en alle goede dingen waar je naar verlangt, en in het hier en nu in actie te komen. Doe alsof de toekomst die je je voorstelt er al is, alsof die scène echt waar is. Laat je recht gelden op het hoogst haalbare in het nu, niet op een later tijdstip. Stel jezelf voor in een staat van rust en kalmte, vreugde of opwinding.

Door de kracht van je verbeelding te gebruiken, kun je je hersenen trainen om eraan te wennen dat je je goed voelt… wat, als je eraan gewend bent je slecht te voelen, al een wonderbaarlijke verandering kan lijken.

Je krijgt er plezier in om je te koesteren in de positieve emoties die je verbeeldingskracht genereert, en je raakt geïnspireerd om de toekomst nu te laten gebeuren. De voornaamste omgeving waarin je vertoeft, is die van je gedachten, gevoelens en overtuigingen, maar echt ervaren doe je alleen het heden. Persoonlijk vind ik het heerlijk om te werken met droomboards en plaatjes, en ik vind het leuk om te doen alsof alles wat ik graag zou willen bereiken, zich nu al afspeelt, in mijn dagelijkse leven. Dat is heel inspirerend, geeft me energie en maakt dat ik me opgetogen en hoopvol gestemd voel – en het levert resultaten op. Hoe meer aandacht je schenkt aan je intentie, des te meer die zich zal tonen in je buitenwereld.

Mijn cliënten vragen me vaak: ‘Wat is mijn doel in het leven? Hoe kan ik een bijdrage leveren en wat zal me echt gelukkig maken?’ Wanneer je je de toekomst voorstelt en wat de reden van je leven is, wat je doelstellingen zijn, zul je in contact komen met de verscheidenheid aan emoties die je zou ervaren wanneer die toekomst vandaag al werkelijkheid was. Je komt er dan misschien achter dat je je bakens moet verzetten, bijvoorbeeld als je een specifieke carrière ambieert, maar er toch niet voor naar een ander deel van het land wilt verhuizen of er iets voor op te geven waaraan je hecht in je huidige omstandigheden.

Je kunt ook naar de toekomst kijken en je voorstellen hoe je je doel gaat bereiken. Dit is belangrijk, want het gebeurt zelden dat je de dingen die je wilt vergezeld ziet gaan van het harde werken of de offers die ervoor gebracht moeten worden. Wil je graag een ‘schrijver’ zijn of wil je daadwerkelijk je pen op het papier zetten en een boek gaan schrijven? Wil je een healer zijn, als het betekent dat er een heel lange leertijd voor staat?

Ongeacht het doel, zul je in jezelf de emotionele werkelijkheid moeten creëren voor die toekomstige omstandigheden, zodat de buitenwereld die nieuwe, innerlijke werkelijkheid kan gaan weerspiegelen. Vervolgens moet je je openstellen voor de wijze waarop de droom zich manifesteert.

Dromen kunnen obsessies worden wanneer je alle andere mogelijkheden die zich aandienen over het hoofd ziet, omdat je te sterk gehecht bent aan je eigen denkbeelden. Je denkt misschien dat je sterrenbloemen hebt gezaaid in je Veld van Dromen, maar wat doe je als het zonnebloemen blijken te zijn? Om deze bloemen te koesteren, moet je misschien je oorspronkelijke droom opgeven, maar wat je ervoor in de plaats krijgt, kan je stoutste dromen overtreffen. Zeg: ‘Ik beleef het beste deel van mijn leven nu en sta toe dat het Goddelijke plan zich op perfecte wijze voor me ontvouwt,’ en stel je open voor wat de Geest je brengt.

Wanneer je te veel tijd doorbrengt met fantaseren over de toekomst, kunnen er twee dingen gebeuren: 1. je komt vast te zitten tussen een Schemergebied van de toekomst die je steeds maar blijft ontglippen en een landschap van lijden dat veroorzaakt wordt door je gehechtheid aan een vastomlijnde uitkomst; en 2. je geeft geen aandacht aan de dingen die je vandaag zou kunnen doen om die toekomst mogelijk te maken.

Toen ik nog de ambitie had om een plaat uit te brengen, verlangde ik wanhopig naar een platencontract om me uit de grijze massa te redden en me een gevoel van eigenwaarde en belangrijkheid (zo stelde ik me dat tenminste voor) te geven en ik voelde me gefrustreerd en verongelijkt toen dat niet gebeurde op het moment dat ik het wilde. Terugkijkend had ik beter kunnen stoppen met me zorgen maken over hoe ik toch die deal zou kunnen sluiten en me rich-ten op het verbeteren van mijn gitaarspel en zangtechniek.

Door mijn geobsedeerdheid met het binnenhalen van een platencontract was ik niet in staat om volledig in het nu te zijn en de pijnlijke waarheid was overduidelijk. Maar toch kon ik mijn fantasie niet in overeenstemming brengen met wat er werkelijk aan de hand was. Uiteindelijk kreeg ik alles wat ik wilde, tot en met de naam van de platenmaatschappij die ik op mijn droomboard had gezet, maar niet eerder dan nadat ik mijn meedogenloze ambitie had opgegeven en me had toevertrouwd aan het pad dat me van dag tot dag werd onthuld.

In een reading zou ik je kunnen vertellen dat ik je op een dag op een toneel zie staan om iets waardevols aan anderen te onderwijzen, maar dat wordt nooit werkelijkheid als je gaat zitten dromen over hoe geweldig het zal zijn en verder niets doet om het praktisch uitvoerbaar te maken. Wensdromen maken je blind voor de mogelijkheden die de dag van vandaag je biedt.

Maak je dus een voorstelling van de toekomst, maar begin er vandaag nog mee. Wees geduldig en probeer in een staat van onthechting te komen en te blijven; laat de spreekwoordelijke pijl maar op eigen kracht door de lucht vliegen. Jij bent niet de wind die hem naar het doelwit draagt, maar degene die hem afschiet. Je droom zou wel eens een paar verrassende elementen kunnen bevatten waarmee je geen rekening hebt gehouden. Misschien moet je je afvragen hoe het zou zijn om de omstandigheden te ervaren die je wilt oproepen. De volgende oefening kan je helpen de Schemergebieden van de wensdromen te verlaten en je tijdreis naar de toekomst in betere banen te leiden.

Oefening: maak een voorstelling van de toekomst

Laat de fantasieën die je schiep voor jezelf nu los. Pak je notitieboekje en stel jezelf de volgende vragen om erachter te komen waar je je bevindt ten opzichte van waar je zou willen zijn. Dit is een oefening om ergens achter te komen en dient niet op een al te kritische manier benaderd te worden. Zelfonderzoek dient altijd met compassie gedaan te worden.

•Wat is mijn doel als ik luister naar mijn hart? Weet ik het eigenlijk al of ben ik nog bezig het antwoord te vinden? Waar ben ik al achter gekomen?

•Voelt het alsof de Geest plannen met me heeft waar ik niks van weten wil? Hoe kan ik dit gevoel beschrijven? Hoe kom ik erachter?

•Ben ik in staat om een zinvol beeld van de toekomst in het nu te brengen door een begin te maken op de weg erheen? Verzet ik me tegen deze reis omdat ik me beter op mijn gemak voel met wensdromen?

•Ben ik soms bang om dit doel te bereiken en het leven te gaan leiden dat ik me heb voorgesteld? Is het angst die me weerhoudt?

En als dat zo is, waar ben ik dan precies bang voor?

•Moet ik me met deze angst verzoenen, zodat het afneemt, of moet ik verder zoeken? Wat voelt het beste?

•Moet ik gaan onderzoeken wat deze ervaring zou kunnen betekenen in plaats van ernaar te raden? Hoe kan ik beginnen het te onderzoeken?

•Ben ik gefixeerd op de toekomst en staar ik me blind op de details in plaats van de kar vandaag nog aan het rollen te krijgen? Wat kan ik vandaag doen om deze voorstelling werkelijkheid te maken?

•Ben ik onzeker over wat me te doen staat? Moet ik gaan mediteren, me overgeven aan de Geest en de volgende stap op het pad zichzelf laten onthullen?

Wanneer je geobsedeerd bent door de ideale toekomst, mis je de kansen van vandaag. Je moet geduld oefenen en wachten tot ze zich opnieuw aandienen. Anders blijf je maar worstelen om ze af te dwingen, omdat je niet met de Goddelijke timing werkt. De Geest heeft de boot en de roeiriemen aan de steiger gelegd, maar je bent er niet ingestapt, omdat je te druk was met dagdromen over hoe geweldig het zou zijn om met de stroom mee te roeien naar het Gouden Paleis van Weelde aan de Afgrond, de Relaxboom, Gemakstraat of een ander landschap dat je dolgraag zou willen bezoeken. Nu gaat de zon al onder, het water wordt onrustig en je zult moeten wachten.

Wanneer je in je hoofd blijft en vermijdt in actie te komen of om de moeilijke emoties te ervaren die gepaard gaan met het nemen van risico’s, verander je de plekken die je graag wilt bezoeken in Schemergebieden. Je kunt ze wel zien, maar niet aanraken… want het zijn allemaal illusies.

Een van mijn cliënten, Joel, was samen met een vriend bezig om een zakelijke deal te sluiten en hij vertelde me dat hij gefrustreerd was en ongelukkig. Hij legde me uit dat hij en zijn vriend meer dan genoeg geweldige plannen hadden om een innovatief product te lanceren, maar dat het project niet van de grond kwam, omdat ze zaten te muggenziften over het spreekwoordelijke verdelen van de taart. Ik vroeg hem zich voor te stellen dat hij en zijn partner beroemde onderzoekers waren en dat ze een zakelijke ontmoeting hadden over een nieuwe onderneming. Ik wist dat hij, als ik hem zelf de setting zou laten bepalen en de deelnemers liet vervangen door niet bestaande figuren, zou kunnen zien wat hem ontging wanneer zijn emoties hem parten speelden.

Een week later belde Joel me en vertelde me het verhaal dat hij verzonnen had. Hij was Christoffel Columbus en zijn zakenpartner was zijn eerste stuurman, en ze zaten in een kroeg te fantaseren over wat ze in de Nieuwe Wereld zouden aantreffen. (Ik geef toe dat de echte Columbus niet wist dat hij de Nieuwe Wereld zou gaan ontdekken, laat staan wat hij er zou aantreffen, maar je verzinsels hoeven niet historisch correct te zijn.) Ze zaten in een afgescheiden gedeelte van de kroeg gebogen over ruwe schetsen van kaarten en fluisterden opgewonden over de gebieden die ze zouden veroveren en het goud dat ze zouden vinden.

Terwijl ze zich verheugden op hun succes, werden ze gestaag dronken van de alcohol en de dromen over grote rijkdom die hen naar het hoofd stegen. Ze kregen ruzie over wie het eigendomsrecht zou verkrijgen voor een bepaald stuk land, gingen op de vuist en werden de kroeg uitgesmeten in de stromende regen. De twee mannen hadden geen geld en konden hun rekening niet voldoen. Ze hadden ook geen boot, geen bemanning en geen koningin die hun reis wilde bekostigen. Stel je voor dat ze niets anders gedaan zouden hebben dan drinken en plannen maken en fantaseren, en nooit een manier gevonden hadden om al het voorwerk te doen om de reis daadwerkelijk te kunnen gaan maken?

Nadat hij dit verhaal, dat parallel liep aan zijn huidige situatie, had verzonnen, slaagde Joel erin om zijn frustratie met betrekking tot zijn partner te overwinnen en zijn eigen rol onder ogen te zien in hun eeuwige gebekvecht. Het lukte hem om het samen met zijn partner over een andere boeg te gooien door de aandacht te verleggen van de toekomst naar het nu en door zich af te vragen wat hij zelf anders zou kunnen doen. Door zijn verbeeldingskracht te gebruiken om een scenario te schetsen dat overeenstemde met zijn emoties, merkte hij dat het mogelijk was om eerlijk te zijn tegen zichzelf over de rol die hij in dit conflict speelde – en hij zag in wat er zou gebeuren als hij erin had volhard.

Denk maar aan de vele plannen die gemaakt zijn door leunstoelkosmonauten die nooit echt opstijgen. Als je wilt reiken naar de sterren, zul je op zijn minst je huis moeten verlaten!

Vertrouwen in wat er komen gaat

Grond je dromen door zaden te planten in het Veld van Dromen en door ze te pappen en nat te houden. Ze ‘verwaaien’ iedere keer als je een leven leidt zonder aandacht of zelfreflectie. Komen ze neer in vruchtbare grond… of op de rotsen? Weet je wat je geplant hebt en waar je voor aan het zorgen bent? En hoe zit het met de kwaliteit van de grond? Je emoties en onbewuste overtuigingen zullen voorzien in de voeding voor je zaden. Hoe kun je ooit iets kweken in grond die bestaat uit angst of uit een allesoverheersende behoefte aan controle? De kwaliteit van wat je creëert zal sterk beïnvloed worden door de omgeving waarin je dromen geworteld zijn.

En je bent misschien bang om een zaadje te zaaien met een bepaalde intentie, omdat je bang bent dat het niet zal groeien – of misschien juist dat het wel zal groeien en dat je de moeilijkheden of verantwoordelijkheden niet aankunt die ermee gepaard gaan?

Natuurlijk kun je niet precies weten waarom sommige dingen groeien en andere niet. Je hoeft je alleen maar aan het mysterie over te geven en vertrouwen te hebben. Er heerst een zekere orde in de wereld, ook al lijkt het soms een chaos. Het universum is gewaar en bewust, scheppend en onafgebroken veranderend. Handel alsof je de Geest vertrouwt en je zult overal bewijs zien van Goddelijke intelligentie en ordening. Ik weet dat het niet gemakkelijk is, maar vertrouw op je kompas en onthoud dat de Geest bij je zal zijn, altijd.

Toen ik net gestopt was met drinken, had ik geen idee hoe ik zou gaan functioneren, laat staan of ik gelukkig zou worden zonder alcohol. Ik kon me geen voorstelling maken van hoe mijn leven zou zijn. Ik gaf niet alleen mijn lievelingsverslaving op; ik gaf ook de vrienden op die niet in mijn buurt wilden zijn als ik niet dronk, plus de kans om na een fles wijn met iemand uit de platenbusiness aan te pappen. Wie zou ik zijn zonder fles? Wie zou er met mij willen optrekken of een gesprek met me willen voeren? Ik was bang voor mezelf en ik dacht dat ik zonder mijn steun en toeverlaat ongewenst zou zijn, oninteressant, buitengesloten, en ongeliefd.

Terugkijkend kan ik zien hoe irrationeel mijn angsten waren. Mijn drinken had mijn leven tot een puinhoop gemaakt. Natuurlijk zouden de dingen beter worden en was ik iemand anders dan de Colette die in één teug een glas tequila achteroverslaat en de hele nacht kan doorhalen. Maar dat zag ik op dat moment nog niet in. Ik moest de bodem van de put bereiken om de moed te vinden het mysterie te omarmen en aan God de details over te laten van hoe ik een plek van rust en vreugde zou gaan bereiken. Ik moest vertrouwen op de mogelijkheden die zich nog moesten aandienen. Het waren zaailingen waarvan ik me het bestaan nog niet bewust was; ik had ze over het hoofd gezien toen ik wanhopig uitkeek over een kale woestenij en riep: ‘Gaat er nu eindelijk eens iets groeien?’

Ik moest de bereidheid vinden om de Geest te laten beslissen welke zaden er zouden gaan groeien. Ik kon geen kant meer op. Ik kon niet doorleven op dezelfde manier en had geen idee wat me te wachten stond, dus gaf ik me volledig gewonnen en hervond mijn kompas. Door te vertrouwen op de mogelijkheid dat de Geest plannen met me had die vooralsnog onvoorstelbaar waren, stelde ik me ervoor open.

Hoe bouw je vertrouwen op? Je moet jezelf durven zien zoals je bent, eerlijk aan jezelf bekennen wat je omstandigheden zijn en losbreken uit de ontkenning. Ongeacht wat de tijdelijke hoedanigheden van je leven zijn, ook als je ervan overtuigd bent dat ze permanent zijn, zul je moeten respecteren wat je op dit moment hebt en er dankbaar voor zijn. Dankbaarheid en nederigheid openen deuren van mogelijkheden.

Je hoeft niet eerst om te vallen of in te storten om vertrouwen te stellen in de Geest. Je kunt dat nu al doen! Dan krijg je een idee van hoe je leven zou kunnen zijn als je intens gelukkig was met je nieuwe omstandigheden, wat die ook mogen zijn.

Je moet jezelf helen in het heden en de schoonheid vinden in je leven van vandaag, hoe lelijk of vaal je huidige landschap er ook mag uitzien. Ik kijk nu terug op die Dorre Woestijn waarin ik zo vaak verzeild raakte toen ik nog dronk, en ik bekijk dat gebied nu met heel andere ogen. Ik zie het potentieel voor leven, de zaailingen die ik had kunnen verzorgen als ik niet zo gefocust was geweest op de gebarsten aarde en het sappige fruit waarvan ik vond dat het er voor mij ‘behoorde’ te groeien.

En er is veerkracht en overlevingskracht en de noodzaak om vindingrijk te zijn, ook al betekent dit dat je zo diep moet graven om water te vinden, dat je handen ervan bloeden. De magie van het leven is overal te vinden, zelfs op plekken die je je niet kunt voorstellen. Leer beter navigeren en je zult je staande weten te houden in weerbarstige landschappen, zodat je niet afdwaalt naar de Schemergebieden en buiten de tijd geraakt, afgesneden van de heling en groei die je moet doormaken.