19
Dean keek naar de tijd op de wekker naast zijn bed. Jezus, hij was pas een paar uur alleen, zonder Catherine, en hij dacht alleen maar aan haar. Wat ging er mis? Normaal gesproken was hij blij als zijn vriendinnen niet vierentwintig uur per dag op zijn lip zaten. Hij had een hekel aan aanhankelijke types. Catherine was verre van aanhankelijk. Ze was nu gewoon uit zonder hem, naar een of andere opera, en had het waarschijnlijk prima naar haar zin. Hij schudde zijn hoofd en zette zijn grafietpotlood terug in de beker. Hij stapte achteruit en bekeek de schets. Fuck, dit was het beste dat hij ooit gemaakt had. Hij vroeg zich af wat Catherine ervan zou vinden. Toen hij de bel hoorde kreeg Dean een knoop in zijn maag. Ze kon het niet zijn. De voorstelling duurde tot negen uur, had Catherine gezegd. Ze zou bellen als ze weer in het hotel was. Maar een man kon toch hopen? De bel ging weer en Dean liep met grote passen naar de woonkamer. Tegen de tijd dat hij bij de voordeur was stond zijn gezicht niet bepaald vrolijk. Hij zwaaide de deur open, klaar om zijn bezoek de volle laag te geven toen hij met zijn mond open bleef staan, oog in oog met zijn zus en moeder.
‘Zo, jij moest van ver komen,’ zei Deanna in haar handen wrijvend om de kou te verdrijven.
‘Was het nodig om twee keer aan te bellen?’ vroeg hij opzij stappend om ze binnen te laten.
‘Sorry,’ zei Deanna zonder het te menen. ‘Wat was je aan het doen?’
‘Ik zat te werken, nieuwsgierig aagje,’ antwoordde hij en hij kneep even in haar neus.
‘Zo laat nog?’ vroeg zijn moeder.
‘Kom maar,’ zei Dean en hij hielp haar uit haar jas. Niet dat ze hulp nodig had. Met haar tweeënzestig jaar was zijn moeder nog prima in staat haar eigen leven te leiden. Ze had een egale huid die haar leeftijd nauwelijks verried en donkerbruin haar met hier en daar wat grijs. Dean wist dat ze aan yoga deed en goed voor zichzelf zorgde. Toch maakte hij zich zorgen. Sinds zijn vader een paar jaar geleden was overleden aan een aneurysma in zijn hoofd woonde zijn moeder alleen in het grote huis waar ze waren opgegroeid. Wade, Deanna en hij zouden graag zien dat ze het huis zou verkopen om een kleiner appartement te betrekken, maar ze weigerde.
‘Niets moeilijks, hoor,’ antwoordde hij. ‘Even een offerte uitwerken.’ Hij hield er niet van om tegen zijn familie te liegen maar ze wisten nog niets van zijn liefde voor de kunst. Naast Catherine wist niemand ervan. Zijn schetsen aan zijn moeder en zus laten zien zou betekenen dat hij zich helemaal bloot zou moeten geven.
Ze keek hem indringend aan, zoals alleen moeders dat kunnen. ‘Storen we?’
‘Natuurlijk niet, mama. Jullie zijn hier altijd welkom.’ Hij boog voorover, sloeg zijn armen om haar heen, en zei: ‘Sorry als ik niet aardig was.’
‘Nou, doe dan maar een kop koffie, als dat kan,’ zei ze rillend. ‘Een lekkere hete bak.’
‘Komt eraan,’ zei hij en hij ging ze voor naar de keuken. ‘Jij ook, Dee?’ riep hij over zijn schouder.
‘Lekker, graag,’ antwoordde ze achter hem aan lopend. ‘Ik dacht dat je op Duke moest passen? Waar is hij?’
‘Alweer thuis. Zijn baas kwam eerder terug.’ Terwijl de vrouwen gingen zitten vroeg Dean: ‘Hebben jullie een speciale missie of misten jullie mijn knappe gezichtje?’
Zijn moeder lachte. ‘Ik kom altijd graag naar de knappe gezichtjes van mijn kinderen kijken.’
‘Ja, maar ik ben wel de mooiste, toch?’ lachte Deanna.
Dean snoof terwijl hij het reservoir van het koffiezetapparaat vulde. ‘Ik ben de knappe helft, weet je nog?’
‘Dat zegt Jonas anders nooit,’ kaatste Deanna terug.
Dean rolde met zijn ogen. ‘Zijn stem telt niet,’ zei hij en hij schepte koffie in het filter. ‘Hij is bevooroordeeld.’
‘Hou op, jullie,’ zei zijn moeder. ‘Ik word nog eens alcoholist van jullie gekibbel.’
Deanna lachte. ‘Maar toch hou je van ons.’
Dean pakte drie mokken uit de kast en zette ze in het midden van de tafel. Hij trok een stoel naar achteren, draaide hem om en ging er schrijlings op zitten. Hij draaide niet om de hete brij heen. ‘Ik voel dat jullie iets op jullie lever hebben.’ Hij keek naar zijn moeder, toen naar zijn zus. ‘Kom maar op.’
‘We zijn gekomen omdat we ons zorgen maken, Dean,’ begon zijn moeder. ‘Om jou en Catherine.’
Dean keek naar zijn tweelingzus. ‘Klikspaan.’ Deanna had in elk geval de beleefdheid om te blozen. Daar moest hij het dan maar mee doen, dacht hij.
Zijn moeder stak haar hand uit en legde hem even op de zijne. ‘Niet boos zijn op je zus. Ze maakt zich gewoon zorgen.’
‘Over mij? Waarom in godsnaam?’
Zijn moeder fronste. ‘Pas op je taal.’
‘Sorry,’ mompelde hij. ‘Maar ik meen het, waar maken jullie je zorgen over? Het gaat prima met me.’
‘Zo ziet het er anders niet uit,’ onderbrak zijn zus hem ongelovig. Koppige vrouw.
Toen het koffiezetapparaat afsloeg stond Dean op om in te schenken, blij met de afleiding. ‘Maar jij ziet niet alles, Dee,’ zei hij terwijl hij de mokken volschonk.
‘Heb je nu besloten om Catherine te geloven?’ vroeg ze met een onderzoekende blik. Dean gaf geen antwoord. ‘Dat dacht ik al. Dus het gaat prima?’
Hij zette de kan terug op het warmhoudplaatje en leunde tegen het aanrecht terwijl zijn koffie op tafel stond af te koelen. ‘Ik wil het er niet over hebben. Laat het gaan.’
‘Dean,’ zei zijn moeder. ‘Heb je bedacht dat een groot deel van jouw wantrouwen tegenover Catherine voortkomt uit wat er met Linda is gebeurd? En wat dacht je van die twee tuttebellen die je daarvoor had?’
Natuurlijk had hij daaraan gedacht maar hij had helemaal geen zin om die beerput open te trekken met zijn moeder. ‘Mam, dat was jaren geleden. Daar ben ik nu wel overheen.’
‘Je bent over die meiden heen, dat geloof ik, maar ben je ook over wat ze je aangedaan hebben heen?’
‘Ja,’ blafte hij, wetend dat het de grootste leugen aller tijden was. In zijn hoofd zag Dean nog altijd het beeld voor zich van het moment dat hij de slaapkamer in liep, klaar om een aanzoek te doen, en Linda aantrof met een andere man.
Zijn moeder schudde haar hoofd. ‘Je vindt haar leuk, hè?’
Hij haalde zijn schouders op. Zijn gevoelens voor Catherine wilde hij alleen met Catherine bespreken. Hij wist verdomme niet eens of hij haar echt leuk vond of niet. ‘Ik weet nog niet wat ik voel.’ Dat was in elk geval gedeeltelijk waar.
‘De waarheid, Dean.’
Hij was vergeten hoe vasthoudend zijn moeder kon zijn. Hij voelde zich weer dat kleine jongetje. ‘Ja,’ gaf hij toe. ‘Ik geloof dat ik haar heel leuk zal kunnen gaan vinden. Ik baal ervan dat ze terug moet naar Georgia. Heb je nou je zin?’
Zijn moeder stond op en liep naar hem toe. Ze legde een hand op zijn schouder. ‘Ik ben pas blij als jij blij bent. Ik wil dat al mijn kinderen gelukkig zijn. En deze woede vasthouden, Dean, de pijn telkens herleven, is niet gezond.’
Dean maakte een optelsommetje. ‘Is dit een interventie, of zo?’
‘Hou je gemak een beetje,’ zei ze bestraffend alsof ze een kind toesprak. ‘We houden van je, daarom zijn we hier.’
Hij stak zijn handen in de lucht alsof hij zich overgaf. Wat kon een man tegen twee sterke vrouwen beginnen? ‘Ik hou ook van jullie,’ zei hij, en hij meende het. ‘En jullie boodschap komt luid en duidelijk binnen. Maar ik ben een grote jongen en ik moet dit zelf oplossen, oké? Op mijn manier.’
Deanna ging naast hem staan om haar moeders woorden kracht bij te zetten. ‘Praat met Catherine,’ zei ze dwingend. ‘Vertel haar wat je voelt. Als je dat niet doet ben je haar sowieso kwijt, Dean.’
Daar hadden de bemoeizuchtige vrouwen een punt, wist hij. Jonas had min of meer hetzelfde gezegd toen hij zei dat hij zijn botte kop moest gaan gebruiken. Hij boog voorover en kuste ze beiden op de wangen. ‘Dank jullie wel voor jullie bemoeizucht.’ Deanna straalde. ‘Graag gedaan.’
Na de voorstelling zetten Wade en Gracie Catherine af bij het hotel. Het was fantastisch geweest maar ze was zo moe dat ze aldoor had zitten gapen. Dat was Gracie opgevallen en ze had ernaar gevraagd. Catherine had het niet voor zich kunnen houden en vertelde hoe Dean naar het hotel was gekomen en wat er daarna gebeurd was. Ze dacht dat Gracie blij zou zijn maar ze leek zich juist nog meer zorgen te maken dan eerst. Catherine begreep het niet.
Ze schopte haar zwarte pumps uit en verwisselde haar kleren voor een oud slaapshirt. Ze keek naar haar mobieltje en vroeg zich af of Dean nog wakker was. Ze keek naar het klokje naast het bed. Tien uur. Hij moest waarschijnlijk vroeg opstaan voor zijn werk. Ze moest hem maar laten slapen. Ze was zelf hondsmoe, trouwens.
‘Ik kan toch wel één nachtje zonder zijn stem?’ zei ze tegen zichzelf.
Ze viel toch bijna om van de slaap door Dean en zijn onverzadigbare libido. Niet dat ze wilde klagen, dacht ze grijnzend. Catherine liep de kamer door en sloeg de dekens open. Tot daar was ze gekomen toen haar telefoon trilde.
Ze bevroor en staarde naar het apparaatje, hopend dat hij nog eens zou overgaan, zou het? Toen het vrolijke geluidje weer klonk sprong Catherine bijna over het bed om hem te pakken.
‘Hallo?’
‘Ik vroeg me af wanneer ik jouw heerlijke stem weer zou horen.’
Haar hart maakte meerdere sprongen bij de klank van Deans diepe bas aan de andere kant van de lijn. ‘Ik ben net terug. Ik wilde je bellen maar ik was bang dat ik je wakker zou maken.’
‘Ik ben een nachtdier, Catherine. Je kunt mij altijd bellen.’
Catherine glimlachte bij het woordje ‘altijd’. Dat gaf hun relatie een langetermijnelement. ‘Dat noteer ik bij deze.’ Ze schoof achteruit over het matras en kroop onder de dekens. Toen ze lekker lag zei ze: ‘Ik heb je gemist vanavond.’ Ze vroeg zich af hoe dat klonk voor een man als Dean die zijn onafhankelijkheid hoog in het vaandel leek te dragen, en voegde er snel aan toe: ‘Maar goed, we hadden elkaar natuurlijk vandaag al uitgebreid gezien.’
‘Ik heb jou ook gemist.’ Hij werd even stil en Catherine was bang dat de verbinding verbroken was. ‘Ik heb een verrassing voor je,’ zei hij zachter nu.
Even opgewonden als verrast antwoordde ze: ‘O ja?’
‘Ja,’ zei hij, ‘ik hoop dat je het leuk vindt.’
Nieuwsgierig vroeg Catherine: ‘Wat is het?’
Ze hoorde hem lachen en door het diepe sexy geluid liepen de rillingen over haar rug. ‘Dat is een verrassing,’ zei hij. ‘Wacht maar af.’
Ze ging hoger op haar kussen liggen. ‘Wanneer krijg ik het te zien?’
‘Heb je morgenavond iets te doen?’
‘Nee. Ja. Nou, ik denk het niet. Ik ga bij Wade en Gracie lunchen en dan blijf ik daar hangen maar ’s avonds heb ik nog niets.’
‘Mooi, dan laat ik het morgen zien. Kom je hier om zeven uur? Ik kan je ook komen halen als je wilt.’
Haar hart begon sneller te kloppen bij het idee van hun hereniging. ‘Dat is lief van je maar ik rij wel naar jou toe.’
‘Afgesproken, en vertel me nu dan maar even wat je aan het doen bent.’
Ze plukte aan een draadje aan de deken en zei: ‘Ik lig in bed.’
‘Hm,’ bromde hij. ‘Lekker idee.’
Door de sensuele klank in zijn stem leek Catherines bloed in één keer naar haar middelpunt te stromen. ‘Wat doe jij?’ vroeg ze, benieuwd of hij ook in bed lag. Een beeld van hem, naakt en in al zijn glorie, uitgespreid op het grote bed doemde op. Oeh.
‘Ik lig op de bank,’ zei hij en het beeld spatte uiteen. ‘Ik lag te wachten op een telefoontje van jou maar het kwam maar niet.’
Ze baalde dat ze hem teleurgesteld had. ‘Sorry, ik was bang dat ik je wakker zou bellen.’
‘Vertel me wat je aanhebt, dan zal ik kijken of ik het je vergeef,’ zei hij brutaal.
Catherine lachte. ‘Een skipak met cowboylaarzen.’
Zijn lach leek haar rechtstreeks in haar kutje te raken. ‘Grapjas.’ Hij was even stil en zei toen: ‘Misschien moet jij maar eens een pak slaag krijgen. Wat denk jij?’
Catherine zag zichzelf voor zich, liggend over Deans knie terwijl hij haar op haar billen sloeg. Haar kutje werd heet van de erotische voorstelling. ‘Misschien wel.’
‘Heb je weleens billenkoek van een man gehad, liefje?’
Haar gezicht werd gloeiend en ze was blij dat Dean haar niet kon zien. ‘Nee,’ zei ze naar waarheid. ‘Ik was de saaie pier hier, weet je nog?’
Ze hoorde hem rondscharrelen. ‘Je hebt gewoon de juiste leermeester nog niet gevonden.’
De telefoon wiebelde opeens in haar hand. ‘Ben jij de juiste leermeester voor mij, Dean?’
‘Zou je dat willen?’
Haar adem stokte in haar keel en ze moest zichzelf dwingen om uit te ademen. ‘Ja,’ besloot ze het erop te wagen.
‘Ik heb wel een paar ideeën, Catherine, maar ik weet niet of je er al klaar voor bent.’
O, ze plofte bijna van nieuwsgierigheid. ‘Dat hangt van de ideeën af. Wat had je in gedachten?’
‘Dat vertel ik je liever als ik je zie,’ fluisterde hij hees. ‘Morgenavond, als ik je helemaal wachtend en smachtend heb gemaakt, dan vertel ik alles wat ik met je van plan ben.’
Deze onverwachte veelbelovende opmerking benam Catherine even de adem. ‘Jij hebt een bijzonder slechte invloed op mij,’ fluisterde ze.
‘Waarschijnlijk,’ zei hij, veel te serieus. Het was even stil, en toen: ‘Zeg nou maar eens wat je echt aanhebt. Dan heb ik iets om aan te denken vannacht.’
Ze keek naar zichzelf en fronste. ‘Hm, eerlijk gezegd lig ik hier in mijn oude groene slaapshirt. Geen toeters en bellen. Sorry.’
‘Geen sorry zeggen,’ berispte hij haar. ‘Ik vind je opgedirkt net zo mooi als in je normale kloffie. Ik vind je sowieso lekker, geloof me.’
En ze begon hem steeds een beetje leuker te vinden. ‘Dankjewel,’ antwoordde ze.
‘Graag gedaan. En je slipje. Heb je een slipje aan?’
‘Ja,’ mompelde ze en ze begon zwaarder te ademen. ‘Wat heb jij aan?’
‘Een pyjamabroek.’
Onmiddellijk kreeg ze een visioen van zijn heerlijke, verleidelijke blote borst. ‘Verder niets?’
‘Nee,’ zei hij. ‘En wat voor kleur slipje heb je dan aan? Omschrijf het eens?’
Catherine aarzelde, niet-wetend hoe ver ze wilde gaan. ‘Is dit nou telefoonseks?’
‘Nee hoor, want ik wil niet dat je klaarkomt,’ zei hij recht voor zijn raap. ‘Niet als ik er niet ben om je schoon te likken.’
Ze grinnikte en besloot hem nog wat te plagen. ‘Ik zou natuurlijk mezelf een handje kunnen helpen als we straks ophangen. Daar kom je toch niet achter.’
‘Maar dat doe je niet want je weet dat het tien keer zo lekker is als je door mij klaargelikt wordt.’
O ja, daar had hij haar. ‘Ik heb een zwart slipje van satijn aan,’ zei ze, een omschrijving kiezend die hem zou bevallen. ‘Er zit een boordje aan van kant.’
‘Ah, lekker,’ gromde hij. ‘Shit, Catherine, ik zou willen dat ik bij jou was.’
‘Ik zou willen dat je hier was,’ verzuchtte ze. ‘Mijn bed is koud zonder jou.’ Ze draaide haar hoofd om en ademde in door haar neus. ‘Maar ik ruik je geur nog op mijn kussen. Ik word er geil van.’ Een verse golf hitte overviel haar toen ze zich inbeeldde dat Dean op dat moment binnen zou komen. Hij zou de dekens van haar afrukken en haar nemen, hard en snel. Goeie god, het zou een lange nacht worden als ze hiermee door zou gaan.
‘Jij zit in mijn hele slaapkamer, vrouw,’ zei hij hard alsof het hem stoorde. ‘Op mijn kussen en dekens. Daarom ben ik ook in de woonkamer. In bed word ik zo geil als boter.’
Bij Catherine liep het water haar in de mond bij het beeld van zijn grote, harde lul. ‘Hm, als ik moet wachten, moet jij dat ook.’
Hij snoof. ‘Mijn hand zou toch maar een slap aftreksel zijn.’
Catherine overwoog hoe het zou zijn als ze het lef had om in haar huurauto te stappen en naar hem toe te rijden. Ze zou haar jas aan kunnen doen met niets eronder. Maar dat lef had ze niet, dacht ze verdrietig. Nooit gehad. Verdorie.
‘Ben je er nog?’
‘Sorry, ja.’ Ze gaapte terwijl haar lichaam het slaapgebrek begon te voelen. ‘Ik word wel moe.’ Ze glimlachte. ‘Iemand hield mij vannacht nogal uit mijn slaap.’
‘Dan moet je nu maar lekker gaan slapen want morgennacht wordt ook al geen vroegertje,’ zei hij met een lage stem vol spannende beloftes.
Ze gaapte weer en wist dat ze op was van de slaap. ‘Ik ben blij dat je belde.’
‘Ik ook,’ mompelde hij. ‘Slaap lekker, liefje.’
‘Jij ook, Dean.’
Toen ze ophingen dacht Catherine aan wat Dean had gezegd. Hij had een verrassing voor haar. Ze wist niet waar ze moest beginnen met raden, maar het was opwindend genoeg dat hij aan haar had gedacht. Maar morgen was het donderdag, en over een paar dagen zou ze naar huis gaan. Huis, oftewel kilometers verwijderd van Dean. Wat moest ze dan?
Die gedachte hield haar tot de vroege uurtjes van de ochtend wakker.
