14

Catherine werd wakker in de warmte. Te veel warmte om precies te zijn. Meestal vroor ze ’s nachts halfdood dus hoe kon ze het zo warm hebben? Woelend voelde ze dat haar bed rommelig en hard was. Wat… maar toen kwam alles genadeloos terug. De nachtclub. De man. De seks. O god, de fantastische seks.

Er werd iets nats over haar gezicht geslingerd en Catherine veegde haar wang af en fronste. Ze deed voorzichtig een oog open, en vloog toen bijna tegen het plafond toen ze recht in het gezicht van een enorme massa vacht en tanden keek.

‘Eh, braaf hondje.’ Catherine praatte expres zacht om het dier niet op te hitsen. De hond, een rottweiler als ze het goed had, bleef domweg naar haar zitten kijken, zijn tong aan één kant uit zijn bek. Ze kon niet zeggen of het grote dier blij of hongerig was. Ze gluurde om het grote lijf heen en zag dat het stompje van de staart vrolijk heen en weer zwaaide. ‘Mooi, dat is een goed teken.’ Catherine besloot ervan uit te gaan dat het grote, gevaarlijke geval vriendelijk van aard was en stak haar hand uit met de palm naar boven zodat hij haar kon besnuffelen. Hij rook aan haar hand en was blijkbaar aangenaam verrast door haar geur want hij ging door met haar te likken.

‘Nu we kennis hebben gemaakt wil ik toch even zeggen dat je een behoorlijk intimiderende hond bent.’ Toen hij zijn grote kop op haar buik legde, duidelijk smekend om geaaid te worden, glimlachte Catherine en ze voldeed aan zijn verzoek. Zijn vacht was zacht en glanzend, goed verzorgd. Dean had een hond? Waarom had ze die niet eerder gezien? ‘Je bent nogal een watje, of niet?’ Ze fronste alsof ze net iets bedacht. ‘En waar is je baas?’ Dean was nergens te bekennen. Ze strekte haar armen boven haar hoofd, rekte zich uit en vroeg zich af of hij de hond naar binnen had gestuurd om voor hem de ongemakkelijke ochtend-na-de-nacht-ervoor waar te nemen. ‘Zo makkelijk komt hij er niet van af,’ zei Catherine terwijl ze de grote hond voorzichtig van haar buik en benen duwde. Toen het bloed in haar benen weer begon te stromen haalde ze opgelucht adem. ‘Mooi zo, ik ben niet verlamd. Dat gaat de goede kant op.’ Toen ze opstond kreeg ze kippenvel van de koele lucht in de kamer. Ze had naakt geslapen. Dat was heerlijk geweest zolang ze dicht tegen Dean aan had gelegen, zo warm en knus. Er verscheen een grijns op haar gezicht toen ze terugdacht aan hoe hij haar midden in de nacht wakker had gemaakt om te vrijen. Tot twee keer toe. Het was twee keer goddelijk lekker geweest.

Goed goed, misschien was het niet het slimste idee dat ik ooit gehad heb om met hem naar bed te gaan, mompelde ze in zichzelf. Maar hoe ze het ook probeerde, Catherine kon er geen spijt van hebben, ondanks dat ze geen flauw idee had wat dit betekende voor wat zij samen hadden, of niet hadden. Dean was vurig geweest en lief en overweldigend. Het was zo perfect geweest dat het eng was.

Maar niet bepaald verstandig.

Catherine keek naar de hond, zijn grote lijf uitgestrekt op het bed met af en toe een vragende blik op haar werpend, en zei: ‘Maar ik mag toch wel één keer in mijn leven iets stoms doen? Ik heb het de laatste tijd heel zwaar gehad.’ Toen de hond enkel zijn ogen sloot en begon te snurken bedacht Catherine dat ze de antwoorden op haar vragen niet zou vinden door zonder kleren aan midden in de kamer met een rottweiler te blijven kletsen. Eerst maar iets zoeken om aan te trekken.

Ze zuchtte en keek de kamer rond op zoek naar een kledingkast of een T-shirt over een stoel. Toen ze een kast zag liep Catherine eropaf en schoof de deuren open. Ze zag een verzameling overhemden met lange mouwen. Zou hij boos worden als ze er een leende? Ze haalde haar schouders op en greep een zwart exemplaar. Toen ze het aanhad deed ze de kraag goed en toen rook ze het. Ze trok het shirt omhoog naar haar neus en ademde Dean in. Zijn sterke, mannelijke geur vulde haar neusvleugels. God, dat was verslavend.

Ze ging de badkamer in en zag zichzelf in een flits in de lange, rechthoekige spiegel die boven de wasbak hing. ‘Heilige Maagd Maria, ik zie er niet uit.’

Haar huid voelde ruw van het geschuur van Deans stoppels. Hij had elk stukje van haar gezicht gekust en nu was ze rauw en rood, wat niet bepaald een aantrekkelijke look was voor een roodharige. Het werd warm tussen haar benen toen ze terugdacht aan zijn sexy mond die haar over haar hele lichaam kuste. Hij was bijzonder vaardig met die mond. Ze wilde er meer van. ‘Onenightstand, ik dacht het niet,’ mompelde ze. Het zou wel een paar weken duren voor hij uit haar systeem was.

Als ze trouwens niets aan haar kapsel deed zou ze deze arme man de stuipen op het lijf jagen. Ze was nooit het soort vrouw geweest die fris en fruitig wakker werd. Nee, als ze wakker werd had ze meestal meer weg van een verkreukelde krant waar de hond overheen had geplast. Ze dacht aan de grote rottweiler op het bed en lachte.

Ze draaide de koude kraan open en plensde het koude vocht over haar gezicht. Dat loste iets van de roodheid in haar gezicht op maar haar coupe leek niet te redden. Ze zou moeten douchen om deze ragebol toonbaar te kunnen maken maar ze wilde geen tijd meer verspillen. Ze wilde Dean zien. Dan konden ze misschien met een lange kus… afscheid nemen. Dat klonk anders helemaal niet prettig. Ze drukte de gedachte weg en probeerde zo goed en zo kwaad als het ging de make-up van gisteravond te verwijderen. Toen nam ze een beetje tandpasta en poetste haar tanden met haar vinger. Catherine probeerde zelfs haar handen te gebruiken om haar haar te kammen maar dat maakte het alleen maar erger.

‘Wow, ik vraag me af wat Mary zou zeggen als ze je nu kon zien,’ zei Catherine tegen haar spiegelbeeld.

Bij de gedachte aan haar beste vriendin grijnsde Catherine van oor tot oor. Als Mary haar nu had kunnen zien zou ze steil achterovervallen. Catherine sprong nooit uit de band terwijl Mary altijd willens en wetens op het randje balanceerde.

Catherine stapte de badkamer uit en liep naar haar mobieltje dat ze op het nachtkastje had gelegd. Ze pakte het op en belde Mary. Ze nam vrijwel direct op.

‘Je kunt maar beter goed nieuws hebben anders doe ik je wat.’

‘Goedemorgen, schat,’ zei Catherine bij wijze van begroeting.

‘Cat?’ vroeg Mary opeens alert. ‘Alles goed?’

‘Alles is goed. Beter dan goed, kan ik wel zeggen.’

‘Je hebt je misdragen.’

Catherine liet zich op het bed zakken. ‘Hoe weet jij dat nou weer?’

‘Zo klonk je ook toen je op de lagere school een teek op Christopher Blythes stoel had gelegd.’

Catherine zag het nog levendig voor zich. Christopher had haar zo lang getergd dat ze haar geduld had verloren en ze besloot hem op een koekje van eigen deeg te trakteren. ‘Mijn god, dat was waarschijnlijk de laatste keer dat ik wild en impulsief was.’

Stilte aan de andere kant van de lijn, en toen: ‘Impulsief? Vertel.’

‘Ik ben met Dean naar bed geweest,’ kon Catherine zich niet langer bedwingen terwijl ze aan zijn overhemd plukte.

‘Echt waar?’ vroeg Mary ongelovig. ‘Ik dacht dat je zei dat hij je haatte?’

‘Hij vertrouwt me nog steeds niet en ik weet ook niet zeker of het zo’n goed idee was om met hem naar bed te gaan maar ik heb er geen spijt van.’ Ze rechtte haar schouders terwijl ze die bekentenis deelde. ‘Voor geen glorieuze seconde.’

Mary lachte. ‘Slet die je er bent!’

‘Ik vertel je alles. Nu moet ik proberen nog een enigszins waardige aftocht te regelen. Dat volgende-ochtend-gedoe is voor mietjes.’

‘Hou je hoofd omhoog, schat, en hij zal kruipen voor nog een nacht met jouw goddelijke lijf.’

Ze giechelde bij dat onwaarschijnlijke idee. Diep vanbinnen was Catherine bang dat ze Dean nooit meer zou zien. Dat hij haar vanaf nu als de pest zou mijden omdat hij had gekregen wat hij wilde. ‘Ik bel je als ik in het hotel ben. Ga maar weer slapen.’

‘O, reken maar. Houd me op de hoogte.’

‘Doe ik.’ Ze namen afscheid en hingen op. Ze legde de telefoon terug op het nachtkastje en liep de kamer uit. Toen ze de keuken in liep zag ze Dean aan tafel zitten. Hij had geen shirt aan. Haar blik viel op de spieren in zijn schouders en ze moest oppassen dat ze niet ging kwijlen. Ze zag dat hij een blauw gestreepte pyjamabroek aan had getrokken. Hij zag er zo lief uit en ze wilde het liefst op hem af lopen om op zijn schoot te gaan zitten maar dat deed ze natuurlijk niet. De stoere Catherine was vertrokken. In het felle daglicht was ze zonder pardon weer haar normale saaie zelf geworden. Lekker dan.

Ze haalde diep adem, schraapte haar keel, en ging iets rechterop staan. ‘Dean?’

Hij draaide zich om in zijn stoel en opeens keken twee paar ogen haar aan. Catherine hapte naar adem toen ze Deanna aan de andere kant van de tafel zag zitten. ‘Catherine, wat doe…’ Ze stopte midden in haar zin terwijl haar blik naar beneden zakte. Dean, die grote sukkel, zat daar maar te staren. Als Catherine zijn blik goed begreep keek hij haar afkeurend aan. Wat had dat nou weer te betekenen?

Het drong te laat tot Catherine door waarom de twee aan tafel zo geschokt waren. Ze had Deans overhemd aan en verder niets en het kwam maar net tot over haar billen. Shit.

Op hetzelfde moment dat ze zich omdraaide om zich uit de voeten te maken stond Dean plotseling op en hij legde een hand op haar schouder om haar tegen te houden. Met één pezige arm trok hij haar tegen zijn borst. Catherine wankelde en probeerde zich los te trekken maar hij hield haar alleen maar steviger vast. Hij grinnikte geluidloos en Catherine kon hem wel wurgen.

Ze draaide zich om, klaar om hem de huid vol te schelden maar Dean boog zich naar haar toe en kuste haar vurig. Hun toeschouwer vergetend ging Catherine op haar tenen staan terwijl ze haar armen om zijn nek gooide en haar hele lichaam en ziel in de kus stopte. Een tel later was haar hele lijf klaar voor hem. Vloeibaar vuur stroomde door haar aderen. Zijn handen hielden haar armen in een harde, bijna pijnlijke greep. Ze zou nog gehavender uit de strijd komen maar het kon haar niet schelen. Ze wilde dit. Ze wilde hem. Catherine drukte haar lippen op de zijne, genietend van zijn smaak als ontbijt. Hij duwde haar mond open met zijn tong en glipte de donkere holte in. Dean speelde, hun tongen draaiend en plagend. Helaas nam haar verstand de regie weer over en dat deed haar libido geen goed. Catherine rukte haar mond van de zijne af, heel even verstoord door de manier waarop hij zijn lippen aflikte en haar aankeek alsof hij hun onderonsje in de slaapkamer voort wilde zetten. Zijn donkere, broeierige ogen deden haar huiveren. Dean leek vastberaden en ondanks Deanna, die slechts een paar meter verderop zat, had Catherine zin om af te maken wat hij was begonnen. Een stem onderbrak haar losbandige gedachten en dwong haar terug te komen in het hier en nu.

‘Eh, sorry dat ik zomaar langskom. Ik wist echt niet dat Dean gezelschap had.’

Dean vloekte bijna onhoorbaar en liet haar langzaam los. Hij draaide zich om naar zijn tweelingzus en Catherine kon zweren dat er rook uit zijn oren kwam. ‘Je moet echt leren bellen, zusje.’

Als ze op de schaterende lach af moest gaan, was Deanna niet in het minst onder de indruk van Deans belerende houding. ‘Ik ben familie, Dean. Wij hebben bepaalde rechten.’

Dean haalde duidelijk geïrriteerd een hand door zijn haar. ‘Waarom ga je nu niet en kom je later terug?’ mompelde hij. ‘Veel later.’

Terwijl de tweeling ruziemaakte wist Catherine weg te glippen. Halfnaakt in de keuken staan terwijl Dean ruziemaakte met zijn tweelingzus was meer dan ze met haar zuidelijke opvoeding aankon. Toen ze zich omdraaide pakte Dean haar arm. ‘Waar ga je heen?’

‘Kleren, Dean, kleren,’ kaatste ze terug.

‘Ik trek ze toch meteen weer uit. Je kunt beter dit aanhouden.’

Haar gezicht werd rood en ze hoorde Deanna lachen. ‘Dean, ik schaam me dood,’ fluisterde ze.

‘Dean, we moeten echt even praten. Laat Catherine zich even aankleden.’

Eindelijk een verstandig idee, dacht ze. Dean leek echter niet van plan naar zijn zus te luisteren. De zinderende man legde een hand op haar wang en fluisterde: ‘Ik vond alles wat we vannacht gedaan hebben fantastisch, liefje.’

Niet in staat haar gedachten te ordenen stamelde Catherine iets en voordat ze adem kon halen had Dean haar opgetild. Hij hield haar tegen zijn massieve torso en liep met grote passen de keuken uit terwijl Deanna zijn naam achter hen aan riep.

Catherine keek in zijn ogen en zag een onverzettelijke blik. Hij was op en top een bezitterige man. ‘Dean, je kunt je zus daar niet laten zitten. Dat kun je niet maken.’ Ze was geschrokken, maar ook opgewonden. Ze had zo’n zin in hem dat ze waarschijnlijk niet zou protesteren als hij haar weer in bed wilde krijgen.

‘Je ziet er zo gruwelijk lekker uit in mijn shirt,’ gromde hij toen hij de slaapkamer in liep. ‘Deanna heeft de slechtste timing ever.’

Dat moest Catherine met hem eens zijn. Aan de andere kant was alles al veel te erg uit de hand gelopen. Ze duwde tegen zijn borst en zei: ‘Zet me neer en ga terug om met je zus te praten.’

Dean knipperde een paar keer met zijn ogen alsof hij uit zijn staat van opwinding probeerde te komen en keek ernstig op haar neer. ‘Je hebt geluk dat ze langskwam.’

Zijn arrogantie wekte haar vrouwelijke trots. ‘O, is dat zo?’

‘Dat is zo. Ik ben in staat om je nu voorover over dit bed te leggen en je te neuken tot we allebei om onze moeder roepen.’

Haar kutje werd nat en heet door de grove taal die hij gebruikte. Zijn stem, zo vol en zacht, beloofde allerhande sensuele heerlijkheden. Week, dat maakte hij haar. Hij maakte haar week. ‘Ik… eh… ben meestal nogal luid. Dat zou gênant zijn voor ons allebei.’

Dean lachte en haar hart stuiterde in haar borst. ‘Ik hou ervan als je schreeuwt.’ Met tegenzin zette hij haar voor het bed op haar voeten. ‘Schiet je op?’ Zijn blik landde op de hond. Het grote dier leek niets gemerkt te hebben van de consternatie. Dean trok een wenkbrauw op. ‘Schrok je niet van hem?’

‘Eerst wel.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Maar ik zag al snel dat het eigenlijk een doetje was.’

Dean lachte. ‘Het is de hond van de buurman. Hij kwam vanochtend vragen of ik een paar dagen op hem wilde passen.’ Hij fronste en wreef over zijn kin. ‘Ik had je wel even kunnen waarschuwen. Sorry, hoor.’

Iets in de houterige manier waarop hij gesproken had deed Catherine vermoeden dat excuses maken niet iets was wat Dean vaak deed. Toen ze vooroverboog om de hond achter zijn oren te kriebelen bedacht ze dat het fijn zou zijn geweest als ze geweten had dat ze niet alleen thuis waren. ‘Ik vind het niet erg om wakker te worden met een hond op mijn benen maar de keuken in lopen in dit…’ – ze plukte aan het shirt – ‘… en je zus tegenkomen aan jouw keukentafel is niet iets wat ik snel over zou doen.’

‘Ja, ik was nog niet zo helder.’

‘Dat had ik al begrepen.’ De hond begon te snurken en ze keek weer naar het beest. ‘Deze grote loebas en ik hebben een deal gesloten. Dat zit wel goed dus.’

‘O ja? Wat voor deal?’

‘We hebben vastgesteld dat ik oké ben en hij me dus niet op hoeft te eten.’

‘Hij heet Duke,’ zei Dean terwijl hij zachtjes aan haar haar trok. Hij keek haar in de ogen. ‘En Duke wil je dan misschien niet opeten, maar ik ben van plan me straks nog eens uitgebreid aan je te goed te doen.’

En daar ging haar hartslag weer, sneller dan gezond kon zijn. ‘Zus. Keuken. Nu.’

Dean knipoogde en toen was hij weg. Catherine liet zich op het bed vallen. ‘Wat heb ik mezelf aangedaan?’