Lesbisch

Ik heb Boogie nog gekend, de hond van Pia Beek. Zij woonde in 1 955 bij ons. In mijn herinnering duurde die logeerpartij wel een jaar, maar mijn moeder zegt dat het maar een paar weken was.

Zij was dol op Pia Beek, vanwege haar muziek, maar vermoedelijk ook om haar homoseksualiteit. Mijn moeder houdt van mensen die op een bijzondere manier in het leven staan. Ik ook.

Toen ik zeventien was, besloot ik lesbisch te worden. Met de mannen werd het toch niks, ik werd steeds verliefd op jongens die geen enkele notitie van mij namen en het leek me wel interessant, lesbisch. Omdat mijn beste vriendin geen zin had om mee te doen en er geen meisje in mijn omgeving was dat verlangen in mij opwekte, werd ik verliefd op Juliette Greco en ook een beetje op Liesbeth List. Die had hetzelfde ponyhaar.

De eerste keer dat ik met een vrouw naar bed ging is geen prettige herinnering. Zij was dronken en het maakte haar niet veel uit wie ze veroverde. Ik was nieuwsgierig en ging met haar mee. Hoewel het een curieuze gewaarwording was een vrouwenlichaam aan te raken, voelde ik geen begeerte. Dat kwam natuurlijk ook doordat ik haar niet aardig vond, maar ook later, met vrouwen die ik juist graag mocht, ontbrandde er geen hartstocht. Ik ga kennelijk liever met een luilebol naar bed.

Ik ben overwegend heteroseksueel en dat vind ik achteraf toch wel plezierig. De wereld van de vrouwelijke homoseksualiteit is nogal vreugdeloos. Vrijblijvend met iemand zoenen of vrijen kan niet zomaar. Voor je het weet, is het aan en moetje mee naar de wasserette.

Mannen nemen seksualiteit in het algemeen al wat lichter op dan vrouwen en in een verhouding tussen twee mensen van hetzelfde geslacht wordt dat verschil extra scherp. Voor de ongeneeslijke geslachtsziekten hun schaduw over de onderlinge liefde van mannen hadden geworpen, was het niet uitzonderlijk als een homoseksuele man die een avond op stap ging, onmiddellijk iemand tegenkwam die ook zin had om samen klaar te komen. Da^ komt in heteroseksuele kringen niet veel voor en onder lesbiennes misschien wel helemaal niet.

Ik was op een avond op zoek naar een vriendin voor een nacht. In een café waar uitsluitend lesbische vrouwen komen, ging ik aan de bar staan en keek om me heen. De meeste vrouwen waren met z'n tweeën gekomen. De enige vrouw die alleen was, keek zelf ook wervend om zich heen en vond mij duidelijk niet femme genoeg. Ik haar ook niet, ze had een pet op en stond wijdbeens pils te hijsen.

Het café bestond uit twee etages en terwijl ik me van de pet afkeerde, zag ik een prachtige vrouw het trapje afdalen. Ze droeg een colbert met daaronder een kanten blouse waar je doorheen kon kijken. 'Ben je jarig?' vroeg ik. Het was een toevalstreffer.

'Ja,' zei ze met een koket lachje, 'kom je straks boven wat drinken?'Ik draaide me om naar de pet, stak mijn tong uit en liep achter het mooie meisje aan naar boven. Daar zat een heel gezelschap. Van kantoor, vertelde de jarige. Ik bleef een poosje zitten en luisterde naar de gesprekken, maar die gingen vooral veel over het kantoor en de erotische spanning verdween.

Ik verliet het café en ging naar een bar waar het volgens een lesbische vriendin geregeld wild aan toe ging. Het was vroeg op de avond, er waren nog niet veel vrouwen en er werd nauwelijks gedanst op het kleine dansvloertje naast de bar. Ik bestelde een glas bier. Naast me zat een vrouw van een jaar of dertig op een barkruk. Ze lachte naar me en vroeg een vuurtje. Even later was ik met haar in gesprek, maar met de beste wil van de wereld was er geen erotische wending aan te geven. Ze had het over een reinigingskuur die ze volgde en over yoga-oefeningen.

'Weetje zeker, datje daar shag bij mag roken?' vroeg ik.

Ze lachte verlegen en zei dal ze het roken nu eenmaal niet kon laten en nodigde me uit om te dansen. Op de dansvloer sloot ze haar ogen en wiegde geheel in zichzelf verzonken op de maat van de muziek. Ik sloop zachtjes weg.

'Wordt er nooit hard versierd onder lesbiennes?' vroeg ik aan een lesbienne.

'Natuurlijk wel,' zei zij, maar zelf had ze het nooit meegemaakt en ze kende ook niemand die het wel was overkomen. Flirten kunnen vrouwen als de beste, maar tot een onverbloemde lichamelijke toenadering komen ze niet snel. Ik heb één vrouw gekend die de reputatie van een Sappho had. Lily heette ze. Ze was licht ontvlambaar en viel van de ene liefde in de andere. Een spoor van scherven liet ze achter zich, want niet alleen hadden de vrouwen die ze in haar armen sloot meer van de romance verwacht, ze hadden er vaak een verkering van jaren voor opzij geschoven. Er werd veel over Lily gepraat. Eindeloze gesprekken heb ik gehoord over de jaloezie die ze ontketende. Als Lily zich aan een leuke meid vergrepen had, was die naderhand nog maanden bezig verantwoording af te leggen voor de verbroken trouw.

In de lesbische liefde wordt veel gepraat. Een vriendin van mij heeft vijfjaar verkering gehad met een vrouw en al die tijd raakten ze niet uitgepraat over de tekortkomingen van de relatie. De een gaf te weinig aandacht, de ander had een subtiele wenk niet opgemerkt, er waren nog oude gevoelens uit vorige verhoudingen die een vitale rol speelden in de huidige en alles, alles moest besproken.

Misschien ben ik daarom blij dat ik niet geschikt ben voor een lesbische levensloop. Verhoudingen tussen vrouwen willen nog wel eens ernstig van toonzetting zijn en de emotionele band belangrijker dan de seksuele. Ik ken nogal wat vrouwen die alleen hoogst zelden met elkaar naar bed gaan. Maar als een van de twee vreemdgaat, is Leiden in last en zijn ze nog drie jaar bezig met de nabespreking.

Met de meeste mannen hoef je daar niet bang voor te zijn, integendeel. Die gaan zelf vreemd en ze praten niks uit, als ze er onderuit kunnen komen.

Waren mannen maar een heel klein beetje lesbisch.