46

Jimmy’s wereld stortte in elkaar. Zo leek het tenminste, toen hij aan boord ging voor Maxines zoveelste feest. Ze zouden er allemaal zijn, de hele club, maar Jimmy was niet in de stemming om te feesten. Zijn leven was naar de kloten. Niet alleen had hij die Rus achter zich aan, die geld wilde hebben dat hij domweg niet had, maar nu werd hij ook nog eens bedreigd door die verdomde Charlie Palmer. Waar moest hij verdomme het geld vandaan halen? Jezus! Hij had geen flauw idee. Wat hij nodig had, was drank. Dit was een avond waarop een kerel zich nodig moest bezuipen. Problemen konden wel tot morgen wachten, sommige tenminste. Maar in feite was Dimitrov niet zijn grootste probleem. Wat hem pas goed dwarszat, was het knagende gevoel dat hij de enige kwijtraakte om wie hij werkelijk gaf: Jasmine.

Jimmy was altijd goed geweest in sport, dus hij wist wanneer de wedstrijd was afgelopen. Het was alsof elk moment het laatste fluitsignaal kon klinken en hij niets meer in huis had om nog net dat winnende doelpunt te scoren. Ach, misschien was het niet eens zo belangrijk. Het enige wat ze deed was zijn hand loslaten, maar voor Jimmy was het even pijnlijk als een dolksteek in zijn hart. Haar vingers gleden uit zijn greep toen ze naar voren rende en hem achterliet. Het was alsof hij haar voorgoed kwijtraakte. Ze zag er vanavond beeldschoon uit in haar mooie witte jurk met haar haar in krulletjes die op haar rug op en neer wipten. Hij keek toe terwijl ze verder Cruise in liep. Op het laatst moest hij zijn hals uitrekken om haar nog te kunnen zien. Ze kuste al haar vrienden gedag, lachte om een of ander grapje waar hij geen deel van uitmaakte, glimlachte om wat ze zeiden, greep hen hij hun arm… Overal >waar Jasmine binnenkwam, was het alsof de zon begon te schijnen. Iedereen wilde iets van haar, maar Jimmy hield niet van samen delen.

Zonder zijn blik van zijn vrouw af te wenden, sloeg bij een glas champagne achterover. Daarna nam hij er nog een en nog een. O jezus, nu kon Louis haar weer niet met rust laten. Die stomme Portugese zak viel haar altijd lastig met praatjes over geschiedenis en cultuur en dat soort slap geouwehoer. Ze zei dat ze het niet erg vond, maar ze verveelde zich vast te pletter.

Jimmy bestelde een kopstoot van een biertje met whisky aan de bar. Hij ging op een barkruk zitten drinken en keek toe. Zijn vrouw was diep in gesprek met Louis, hun hoofden raakten elkaar bijna. Jimmy kneep zijn ogen tot spleetjes en gluurde woest naar zijn teamgenoot. Opeens kwam er een vreselijke gedachte bij hem op. Stel dat Louis geen homo was? Stel dat ze het allemaal mis hadden? Hij had nooit toegegeven dat hij een flikker was en ze hadden hem nooit met een vriendje gezien. Jimmy raakte in paniek. Stel dat al dat verwijfde, intellectuele gedoe alleen maar een excuus was om met grietjes te rotzooien? Stel dat hij met Jasmine probeerde te rotzooien?

Hij leegde zijn glas en griste nog een glas champagne mee van een voorbij lopende serveerster. Vanavond ging hij het op een comazuipen zetten. Zijn leven ging naar de kloten en hij wilde zich zo bezatten dat hij dat hele gezeik van zich af kon zetten. Hij was blut, er zat een Russische malloot achter hem aan en Charlie Palmer zeurde aan zijn kop. En nu hield Jasmine niet meer van hem. Ze had zijn hand losgelaten. Zulke dingen vielen hem op. Als hij niet oppaste, zou ze met die Portugese klootzak de koffer in duiken.

Jimmy gleed van de barkruk af en waggelde naar zijn vrouw toe. Louis keek op en zag hem aankomen. De laffe boerenlul fluisterde iets in Jasmines oor en verdween in het gedrang.

‘Viel Louis je lastig, lieveling?’ vroeg Jimmy toen bij bij het groepje kwam staan.

‘Nee, hoezo?’ vroeg Jasmine, met grote onschuldige ogen. ‘Hij is even naar de bar om een mojito voor me te halen. Wist je trouwens dat hij gaat trouwen?’

Jimmy fronste zijn wenkbrauwen. ‘Wie?’

‘Louis natuurlijk. Hij gaat trouwen met een meisje dat hij al sinds zijn dertiende kent. Schattig, hè?’

Daar had hij niet van terug. Shit, dat had hij niet zien aankomen.

‘Zie je wel,’ giechelde Jasmine. ‘Ik zei toch dat hij geen homo is. Ik wist altijd al dat hij hetero is… Zoiets weet een vrouw gewoon, als je begrijpt wat ik bedoel.’

Smerige hitsige… Aha! Dus ze had wel een oogje op hem! Hoe wist ze anders dat hij hetero was? Jimmy merkte dat hij met zijn nagels in zijn handpalmen boorde. Hij was kwaad. Kwaad op iedereen. Iedereen had toch zo’n lol – Calvin, Cookie, Crystal, Paul, Blaine en die teef Maxine. Zij kon hem niet uitstaan, dat voelde hij. Die stomme muts had het lef om de hele week in hun huis te bivakkeren. Nou, ze was alleen maar een goedkope slettenbak die zwanger was van een vent die niet haar eigen kerel was. Het stond hem helemaal niet aan dat Jazz met haar omging. Ze had een slechte invloed. Hoe moest hij zorgen dat Jasmine niet te ver ging als haar vriendinnen zich als slettenbakken gedroegen?

Nu zaten ze allemaal te lachen en grappen te maken. Blaine vertelde zijn verhalen over alle celebrity’s die hij had ‘gecreëerd’ en zeurde over zijn vriendschappen met de A-sterren. Wat een hufter. Hij dacht zeker dat hij God was, zoals hij de baas speelde, maar eigenlijk mocht niemand hem. Besefte hij dat dan niet?

‘En toen zei ik tegen haar: “Kylie, schatje, als je behoefte hebt aan een man, hoef je niet verder te zoeken. Een leuke aussie vent om je ’s nachts warm te houden!” Eigenlijk wilde ze zich best laten verleiden door die goeie ouwe Blaine, dat kon ik merken…’

Die vette kwal was midden in het groepje neergeploft en had zijn armen om Cookie en Crystal heen geslagen. Hij droeg zijn schreeuwerigste groene hawaïhemd, dat met moeite over zijn puddingbuik spande. Getver! Jimmy sloeg nog een glas bubbels achterover.

‘Maar Kylie mag wel oppassen, hè Jazz?’ Blaine bleef maar ouwehoeren. ‘Wanneer we jouw zangcarrière op de rails zetten, kan de rest het wel schudden.’

‘Ja, je was geweldig laatst, Jazz,’ zei Cookie.

Jimmy moest toegeven dat zijn vrouw beslist kon zingen. En alles was beter dan dat ze haar tieten liet zien om aan de kost te komen.

‘Dus je modellenwerk is verleden tijd?’ vroeg Paul.

Jimmy keek woest naar zijn vriend. Hij klonk haast teleurgesteld. Vuile teringlijer, alleen omdat zijn eigen mokkel zwanger was, hoefde hij zich niet aan Jimmy’s vrouw op te geilen.

‘Ja, maar we hebben in elk geval de Playboy gehad voordat je je string aan de wilgen hebt gehangen, hè Jazz?’ schreeuwde Blaine boven de muziek uit.

‘Blaine! Kop dicht!’ gilde Jasmine.

‘Oei… Ja, ik moest mijn mond houden, hè?’ stamelde Blaine. Nerveus gluurde hij naar Jimmy.

Vol ongeloof keek Jimmy van Jasmine naar Blaine. Iedereen was opgehouden met praten. Ze konden merken dat er iets mis was. Blaine haalde zijn schouders op alsof hij wilde zeggen: nou en, zo belangrijk is het toch niet? Maar het was wel belangrijk. Ontzettend belangrijk zelfs. Jasmine had hem voorgelogen en was achter zijn rug om gegaan. Jimmy voelde de woede in zich opwellen. Hij keek naar zijn vrouw en dwong haar in gedachten te zeggen dat het niet waar was, maar Jasmine keek hem niet aan. Ze stond op van tafel en holde weg.

‘Waar gaat Jasmine naartoe?’ vroeg Louis, die juist terugkwam. ‘Ik heb een cocktail voor haar.’

Jimmy ontplofte.

‘De enige die drankjes koopt voor mijn vrouw ben ik!’ brieste hij. ‘Heb je dat gesnopen, vieze gore smeerlap die je bent?’

Toen pakte hij het glas uit Louis’ hand, goot de inhoud over zijn hoofd en rende achter Jasmine aan.

Met bonzend hart holde Jasmine naar het damestoilet. De tijd leek stil te staan toen de woorden uit die grote, praatzieke bek van Blaine waren gekomen. Zodra hij zijn aan zijn zin was begonnen, wist ze dat hij haar in een lastig parket zou brengen, maar ze kon niets doen om het te voorkomen. Het was hetzelfde gevoel dat je krijgt als je de voordeur achter je dicht knalt en beseft dat de sleutels nog binnen liggen. Te laat. Daarna kon ze alleen maar denken dat Jimmy haar deze keer zou vermoorden. En toen was ze weggevlucht. Nu stormde ze het toilet binnen, sloot zichzelf in het verste hokje op en probeerde op adem te komen. Toen ze de deur met een knal open hoorde gaan, wist ze meteen dat het Jimmy was.

‘Jasmine!’ brulde hij. Zijn stem was helemaal verkeerd. Die klonk gespannen en zo verschrikkelijk woest. Ze trilde van angst. ‘Waar zit je?’ vroeg hij op kille toon.

Ze hoorde hem alle deuren opentrappen en steeds dichterbij komen.

‘Je kunt niet ontsnappen, Jazz. Ik weet dat je hier zit.’

In paniek drukte ze zich sidderend tegen de muur, hopend dat hij weg, zou gaan. Ze huilde onbedaarlijk, haar hele lichaam beefde. En toen probeerde hij haar deur open te maken.

‘Opendoen!’ blafte hij. ‘Kom tevoorschijn, smerige achterbakse teef!’

Hij trapte tegen de deur. Het hout versplinterde, maar brak niet. Jasmine schrok zich dood. Daarna trapte hij nog een keer, maar harder, en die keer sprong het slot open. Een ogenblik stonden ze elkaar aan te kijken, man en vrouw.

‘Het spijt me, Jimmy,’ snikte ze.

Maar het was al te laat. Hij greep haar bij haar haren en trok haar de wc uit. Met bruut geweld smakte hij haar hoofd tegen de tegelmuur en stompte haar in haar buik, haar ribben en haar rug. Daarna sjorde hij haar opnieuw bij haar haren overeind en begon met zijn vuisten op haar gezicht te timmeren. Zijn gezicht was verwrongen van woede. Ze voelde haar jukbeen kraken. Over haar voorhoofd drupte bloed in haar ogen totdat ze zijn weerzinwekkende, woedende gezicht nauwelijks meer kon onderscheiden.

Ze hoorde een vrouwenstem schreeuwen: ‘Jimmy, hou in jezusnaam op!’ Het was Maxine.

En toen brak de hel los. Het damestoilet stroomde vol met mensen. Vrouwen gilden, mannen schreeuwden en handen probeerde Jimmy van haar af te trekken. Maar hij bleef maar op haar inbeuken, telkens weer.

‘Laat haar met rust, schoft!’ hoorde ze Louis brullen.

Eindelijk werd Jimmy door sterke handen van haar af getrokken – door Louis. Ze zag dat Jimmy zich op Louis stortte en hem begon te slaan. Het enige wat Jasmine kon doen, was wegvluchten.

Ze drong langs de mensen in de club en morste hun drankjes toen ze voorbijraasde. Op hun gezichten zag ze een blik van afschuw toen ze haar opgezette gezicht en bebloede kleren opmerkten. Ze bleef maar doorrennen, de club uit, langs de paparazzi die met hun camera’s in haar gezicht flitsten, totdat ze in een klaarstaande taxi kon springen. De Spaanse chauffeur keek haar bevreemd aan, maar hij vroeg niets. Toen de taxi snel wegreed, keek ze achterom en zag Louis achter de auto aan rennen. Heel even wilde ze de chauffeur vragen om te stoppen, zodat Louis kon instappen, maar iets hield haar tegen. Nee, hij hoefde er niet bij betrokken te raken. Hij was een aardige vent en bovendien zou hij binnenkort gaan trouwen. Het laatste wat hij nodig had was dat hij met haar verwikkeld raakte. Nee, ze wist wat haar te doen stond en dat moest ze alleen doen.

Zodra Jasmine in Casa Amoura terug was, haastte ze zich naar de slaapkamer. Ze voelde zich ziek, zwak en misselijk. Haar hoofd deed zeer en haar wang gloeide op de plek waar Jimmy het bot had gebroken. Toch was er iets wat haar dwong vol te houden. Ze wist nu wat haar te doen stond.

Er was iets wat ze moest ophalen, maar ze moest snel zijn. Ze kon niet het risico lopen dat Jimmy thuiskwam en haar hier aantrof. Ze wilde die schoft nooit meer zien. Wanhopig rukte ze haar designerkleren van de hangertjes en smeet ze in een slordige hoop op de grond totdat ze had gevonden wat ze zocht. Haar handen beefden zo hevig dat het haar moeite kostte om de kluis open te krijgen. Zorgvuldig stopte ze de schoenendoos vol geld in een sporttas van Jimmy. Daarna trok ze haar elegante witte jurk uit, schopte haar hoge hakken uit en kleedde zich om in een spijkerbroek, een oud T-shirt en teenslippers. Ze ging naar de badkamer om haar haar in een paardenstaart te doen, voordat ze het bloed en de uitgelopen make-up wegwaste. Bij de aanblik van haar opgezwollen gezicht in de spiegel kromp ze ineen. Haar neus zag eruit alsof die gebroken was, maar gelukkig had ze nog al haar tanden. Ten slotte deed ze haar trouwring, haar verlovingsring en haar eeuwigheidsring af en legde ze op de keukentafel, waar Jimmy ze zou vinden. Ze waren precies een maand getrouwd geweest. Toch had ze geen spijt. Eigenlijk was het zelfs een bevrijdend gevoel om alles los te laten.

Ze griste Jimmy’s autosleutels mee, pakte de sporttas en haar dierbare Chanel-tas (de rest zou ze achterlaten, maar die tas was het enige wat ze niet kon missen) en riep Annie. De puppy dribbelde blij met haar mee het huis uit en sprong naast haar voorin in Jimmy’s rode auto. Toen Jasmine over de oprijlaan en door het hek stoof, keek ze niet achterom.