14. Onthuld

Drie maanden lang was ik een brave huismoeder en hoefde ik niet te werken. Ik werd knettergek van het thuiszitten en speelde iedere dag met de gedachte om weer een eigen bedrijf op te zetten. Ik snakte naar een uitspatting en zag met lede ogen aan hoe Kurt lekker kon drinken en in het weekend zich met xtc uitstekend vermaakte.

Op een zondagochtend was het zo ver en had ik er schoon genoeg van.

‘Ik ben het beu. Ik stop vandaag met de borstvoeding en pak vanavond ook een pil,’

‘Wát ga je doen?’

Ik was al onderweg naar de apotheker van wacht om flessenvoeding te gaan kopen. De xtc-pil ging erin als Gods Woord in een ouderling. De volgende ochtend kreeg ik al snel de rekening gepresenteerd. Mijn borsten stonden op springen, ik had enorme stuwingen en hoge koorts. Mijn baby de borst geven was geen optie meer. Ik was binnen een dag aan het ontzwangeren, met felle hormonale schommelingen.

Van de ene op de andere dag zat ik in een diepe postnatale depressie. De gynaecoloog wilde me op antidepressiva zetten. Ik zag daar geen heil in en weigerde deze behandeling pertinent. Ik viel in een groot zwart gat, durfde niet naar buiten en als ik buiten kwam, bleef ik steeds maar onrustig rondjes rijden met de twee kinderen achter in de auto. Dit deed ik ook om geen rommel in mijn huis te krijgen. Speelgoed van de kinderen moest meteen terug worden gezet, ze hadden nauwelijks de kans om ermee te spelen. Alles moest op de juiste plek staan en vrienden waren niet welkom, omdat ik me geen raad wist met gebeurtenissen die ik niet onder controle had. De inhoud van de ijskast werd dag per dag gekocht, zo overhield ik het overzicht. Ik reed soms drie keer per dag naar de supermarkt, parking op en af zonder naar binnen te durven gaan.

Thuis deed ik niets anders dan opruimen. Ik werd een echte controlefreak. Tot diep in de nacht was ik bezig om alles voor de volgende dag voor de kindertjes gereed te zetten. Dit uit angst dat mij dat de volgende niet meer ging lukken. Ik kon niet zitten en niet liggen, geen tv-kijken, helemaal niets, kreeg mijn leven niet meer op de rit.

‘Wie ben ik? Wat is er van me overgebleven?’

Mijn identiteit was ik helemaal kwijt, ik voelde me intens slecht. Ik was geestelijk volledig afhankelijk geworden van de adoratie van mijn klanten en kon het gewone burgerlijke leven niet meer aan.

Een goede vriend kon het niet aanzien en stelde voor: ‘Waarom ga je niet in een erotische massagesalon werken?’

‘Daar heb ik nog nooit aan gedacht, wat een prima idee.’

Kurt vond het helemaal geen goed idee, maar hij had weinig keus. Hij besefte wel degelijk dat hij me niet vast kon binden en erotische massage was aanzienlijk minder bedreigend dan de prostitutie. Voor mij was het een compromis, ik verlangde weer naar de macht en de bewondering van de mannen en besloot te gaan proberen of ik dat voldane gevoel voldoening ook via erotische massage zou kunnen krijgen.

Binnen een week stond ik in een bekende Antwerpse salon, gespecialiseerd in aquamassage. De Nederlandse aandeelhoudster zat achter de receptie, liet mij het hele pand zien en kennismaken met de andere meisjes. Het was een groot pand met acht ruimtes, elk met een douche, sommige iets groter met een jacuzzi. Iedere kamer had een muurschildering met een bepaald thema met in het midden een groot waterafstotend matras.

Ze had twintig meisjes in dienst, van wie er gemiddeld tien à twaalf aanwezig waren. Alle nationaliteiten (Nederlands, Pools, Thais, Marokkaans) en alle leeftijden (van piepjong tot in de veertig) waren vertegenwoordigd. Studentes, rechten en medicijnen, die er kwamen werken om ‘even’ iets bij te verdienen, bleven er vaak jaren plakken. Ook ken ik iemand die daar bijkluste, maar die tevens bij justitie werkte.

Een normaal arrangement duurde een uur, een viparrangement anderhalf uur. Bij een VIP arrangement hoorde tevens de jacuzzi, een glaasje champagne en een bodyscrub.

De eerste dagen ging ik als een verrimpeld oud vrouwtje naar huis. Mijn huid moest eraan wennen om de hele dag in het water te zitten. Ik vond het werk fantastisch en het was een hele uitdaging. Als het arrangement gekozen was, nam ik de klant mee naar de kamer en masseerde hem of haar eerst met warm water en olie. Daarna kwam het betere body-to-bodywerk van uitdagen en teasen. Dat was nog eens iets anders dan in de prostitutie. In de Privé ontvangst was het hoofddoel neuken. Nu had ik de spanning en de controle.

Heerlijk vond ik het om mijn klanten helemaal gek te maken. Met de massageolie over ons lichaam gleed ik met mijn benen, borsten en billen uiterst uitdagend en erotisch van boven naar beneden en van onderen naar boven. Ik wist mijn benen zo geraffineerd te openen, dat ze net iets konden zien, maar nergens aan konden komen. Het ‘net niet’-spelletje vond ik geweldig. De afwerking vond met de hand plaats en had niets intiems.

Ook hier was ik bijna de enige op wie de eigenares steevast kon rekenen. Ik sprak uiteraard Nederlands en was altijd op tijd. De vrouw achter de receptie was een gewiekste zakenvrouw en een goede verkoopster. Ze wist de klanten goed per telefoon te lokken. Degene die belde, was aan de beurt. Die vrouw was geen doetje, ze kon twee stenen met elkaar laten vechten. Ze zette iedereen tegen elkaar op en speelde het uiterst geraffineerd uit. Ze wist heel goed welk meisje ze waarvoor uit moest kiezen en waar de klanten op kickten.

Al snel had ze in de gaten dat ik het super vond om met vrouwen body-to-body te doen. Als er koppels kwamen of er werd een duomassage (met twee meisjes van de salon) verlangd, wist ze mij te vinden. Een duomassage was niet zo heel erg moeilijk, de helft van de meisjes was lesbisch. We gingen dan helemaal los en hingen vaak het varken uit.

Als er een nieuw meisje in de salon kwam, zag ik haar naar me kijken: ‘Deborah?’ Geen probleem, Debbie zal ze wel inwijden. Ik zag daar iedereen passeren: hele voetbalploegen, acteurs, nieuwslezers, politici, presentatoren, sportjournalisten, diamantairs, kortom een doorsnede van de samenleving, inclusief beroemdheden.

Mijn leven bestond uit werken en voor mijn kindjes zorgen. Om zeven uur ging de wekker. Kindjes uit bed, de tassen voor de kinderen waren de avond tevoren al gepakt, ontbijt met het hele gezin, kinderen wegbrengen naar school en de opvang, werken in de salon en om vijf uur stond ik weer bij de opvang van de kinderen. Op weg naar huis gingen we langs de supermarkt en meestal liet ik mijn oudste zoon het eten voor die avond uitkiezen. Kinderen in bad en naar bed en nog even met Kurt op de bank tv-kijken. Op het werk na een uitermate burgerlijk bestaan. In het weekend wilde ik graag met de familie naar de zee, maar daar was geen sprake van. In de ochtend werd er naar de lucht gekeken of er te springen viel. Bij ‘blue sky’ was het onverbiddelijk het hele weekend naar de paraclub.

De vakantie was gepland om op 1 januari naar de Caraiben te gaan, een vlucht vanuit Parijs. Kurt wilde zonder de kinderen. Ik had ze liever mee, maar had er weinig tegen in te brengen. Het werd december en ik kreeg enorme angsten, slechts drie maanden na 9/11. De hele wereld met alle zekerheden was ineengestort. Via de pers kwamen er aankondigingen dat op 1 januari een grote aanslag in Parijs plaats zou vinden. Zonder kinderen was er wat mij betreft geen sprake van vertrek. We kwamen tot een compromis, de kinderen gingen mee en een paar dagen later vertrokken we.

Tijdens de drie zonnige weken in de Caraïben spraken we veel en luisterden we ook goed naar elkaar. Op de terugweg in het vliegtuig had ik het gevoel dat Kurt me eindelijk begreep en dat het tussen ons goed zou komen. Dit bleek thuis een illusie te zijn. Kurt kon niet met mijn job omgaan, wat resulteerde in escalerende, verwijtende ruzies. Hij werd zelfs geestelijk wreed en vernederend naar mij toe.

Op een weekend waren de kinderen zeer druk geweest. Kurt had stevig gedronken op de paraclub, ik was doodop en had geen zin meer om te vrijen. Hij deed het grote licht aan, keek mij diep in de ogen en zei snierend: ‘Als ik geld op het nachtkastje leg, kan het dan wel?’ Er was alleen nog maar ruzie. Ik genoot van mijn vak en van mijn bestaan. Hij kon er niet mee leven. Ik kon er niet mee stoppen.

Na een half jaar barstte de bom. Het weekend was begonnen en ik had zojuist de kinderen naar mijn moeder gebracht. Kurt zat op de bank te mokken, omdat ik hem te kennen had gegeven ook liever met de kindjes en mijn ouders naar de zee te gaan in plaats van naar die eeuwig verplichte paraclub. De pittige discussie werd uiteindelijk een serieus gesprek en we kwamen overeen dat we eigenlijk niet meer bij elkaar pasten en met de relatie zouden stoppen. Het was inmiddels te laat geworden om nog te gaan koken. We besloten een hamburger bij de Quick te kopen. Terwijl hij de bestelling haalde, rookte ik een sigaretje buiten. We zaten gelijktijdig in de auto. Kurt gaf mij mijn zak met eten en legde zijn pakketje op zijn schoot. Hij bewoog zich niet en staarde voor zich uit. Ik scheurde mijn zakje open en nam een hap uit mijn hamburger.

‘Maak het snel open anders wordt je eten koud.’

Hij kon het niet vatten, want hij kon geen hap door zijn keel krijgen.

‘Wat ben jij keihard en gevoelloos,’ zei hij met een verstikte stem.

Onverstoorbaar at ik verder, terwijl het vet langs mijn kin droop.

We waren nog maar net uit elkaar toen mijn vriend van de eroticabeurs vroeg of ik zin had om een escort voor een vrijgezellenfeest in Durbuy te doen. Ik zei ‘ja’, maar had vrijwel onmiddellijk spijt. Mijn hoofd stond er niet naar en ik deed dit soort werk niet meer. Ik had het er vreselijk moeilijk mee, want belofte maakt schuld. Ik zag er als een berg tegenop. Op het laatste moment belde ik een vriendin om te vragen of ze het zag zitten om mee te gaan. Zij was volledig ‘bleu’ in het vak, maar had er wel zin in.

Voor ik thuis wegging, trok ik een fles wijn open om ons onderweg moed in te drinken. Ik haalde mijn vriendin op en om beurten namen we een stevige slok. Tegen dat we rond tien uur ’s avonds in Durbuy waren, was de fles allang leeg. Ingedronken kwamen we bij een groot huis, dat door acht dertigers voor het weekend gehuurd was. We werden met open armen ontvangen. Ze waren op een leuke manier ook al helemaal in de stemming.

‘Wat willen jullie: een glaasje prik of een lijntje, het mag ook allebei?’

‘Lekker bubbels en doe ook maar wat poeder.’

Twee lokale hoeren die er al waren, werden na een kwartier naar huis gestuurd.

Met veel toeters en bellen maakten we een feest en we amuseerden ons rot. Het bleek dat we allemaal uit dezelfde gemeente kwamen, onze kinderen zaten zelfs op dezelfde school. Hilariteit alom. Moest je daarom met elkaar in Durbuy belanden? Onverwacht werd het super leuke avond. Na veel drank sta ik letterlijk en figuurlijk graag op mijn kop, een erfenis uit mijn acrogymperiode. Ik maakte een handstand en een van de kerels hield het niet meer. Hij greep een fles champagne en spoot de inhoud tussen mijn benen leeg.

Rond drie uur vertrokken we met een hele goede verdienste. Ook kregen we kregen als afscheidscadeau een magnumfles champagne mee. Mijn vriendin had de smaak van het feesten te pakken en wilde nog niet naar huis. We besloten in Antwerpen door te zakken en gingen op de wodka over. Tegen halfzes had ik er genoeg van en besloot ik om naar huis te gaan. Mijn vriendin was met geen stok mee te krijgen.

Alleen in de auto zette ik de radio op zijn hardst aan en besloot ik de magnum champagne te slachten. Het viel me vies tegen hoe zwaar als die fles was. Gelijktijdig drinken en rijden was zwaar werk. Zo nu en dan zette ik de fles op de stoel naast me. Op de afrit naar mijn woonplaats reed ik de bocht uit en zag ik de grote alcoholfuik van de politie staan. Ik kon geen kant meer uit. Ik had nog net het besef om de fles op de grond te kiepen. Ik deed mijn raam open, maar verstond de agent niet door de keiharde muziek. Radio zachter.

‘Heeft u gedronken, mevrouw?’

‘Ja, gisteravond een glaasje wijn.’

‘En uw gordel dan?’

‘Sorry, die ben ik vergeten om te doen. Ik ben moe en kom van mijn werk.’

Ondertussen hoorde ik naast me op de vloer: ‘Klok klok... klok klok… klok klok.’ De champagnewalm geurde me tegemoet. Ik bleef de agent met een lief lachje en met kromme tenen aankijken.

‘Doe uw gordel maar om en zorg dat u veilig thuiskomt.’

Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. ‘Dank u wel,’ stamelde ik om erna als een speer vandoor te gaan, radio weer voluit aan.

Thuis was de champagnelucht in de auto niet meer te harden. Ik besloot om de ramen van de auto maar gewoon open te laten staan. Beneveld ging ik naar binnen en botste in de gang op Kurt.

‘Wat doe jij hier om zes uur in de ochtend?’

‘Heb jij me iets te vertellen?’ vroeg hij.

‘Nee, wat?’

Ik had er geen idee van wat hij wilde horen of wat ik hem moest vertellen. Ik had geen zin in dat gezeik en wilde alleen nog maar gaan slapen.

‘En Luc dan?’

O mijn God, dat was ik totaal vergeten. Een paar weken daarvoor had ik straalbezopen met witte poeder in de neus een stevige wip met mijn ex-zwager gemaakt. Dat was heel bizar, want hij en ik hadden al jaren ruzie. Wat moest ik daar nu op antwoorden? Ik bleef categorisch ontkennen. De vonken spatten uit Kurts ogen en hij werd per seconde linker. Uiteindelijk vertrok hij met gierende banden en riep hij luidkeels uit zijn raam:

‘Vuile hoer, krijg de pest. Ik krijg je nog wel!’

Ik haalde mijn schouders op en dacht ‘gefrustreerde zot’, liep de trap op en duikelde mijn bed in.

Twee uur later werd ik wakker doordat er beneden aanhoudend gebeld werd. Ik keek op mijn wekker.

‘Welke idioot belde er zo heftig aan op een zondagmorgen om acht uur?’

Toch maar even kijken en opendoen, wie weet was er iets mis met een van de kinderen, die bij een vriendin van me sliepen.

Mama en Gert, geen goed teken.

‘Is het waar?’ vroegen ze.

‘Wat?’

‘Alles wat Kurt verteld heeft.’

‘Wat heeft hij dan verteld?’

‘Mogen we eerst even binnenkomen?’

Ik was nog zo duf dat ik me niet realiseerde dat we nog in de deuropening stonden en zag bij de buren de gordijnen bewegen. Ik wist niet hoe snel ik ze naar binnen moest loodsen. Mijn moeder keek naar mijn handtas, die open op de tafel stond. De losse briefjes van de goede verdiensten puilden eruit. Ze zei er niets over.

‘Is het waar van je werk?’

‘Hoe bedoel je?’

‘Kurt stond op de stoep met een afgrijselijk verhaal, is dat waar?’

Ik had maar één antwoord: ‘Ja.’

In enkele seconden zag ik mijn moeder twintig jaar ouder worden.

‘En het frituur dan?’

‘Daar heb ik nooit gewerkt, dat heb ik voor jouw gemoedsrust verzonnen.’

Bij mijn moeder ging haar frank vallen.

‘Dat snap ik niet, Deborah, zo heb ik je niet opgevoed.’

Mijn arme moeder, de kuisheid zelve, dat uitgerekend háár dochter in de prostitutie en in de pornofilms moest belanden. Ondenkbaar en niet te bevatten. Ik deed nog een zwakke poging om het voor haar begrijpelijk te maken: ‘Mama, het is voor mij hetzelfde als een brood kopen bij de bakker.’

Ik voelde me op ieder gebied in en in slecht. Mijn geweten woog loodzwaar en mijn lichamelijke ongemakken in de vorm van nadorst, afkicken en slaaptekort maakten het er niet beter op. Ik stond er niet al te fris en fruitig bij. Dit was eventjes iets anders dan op een zondagochtend gewekt worden met warme pistoletjes, een eitje en verse jus. Er werd weinig meer gezegd en slapen zat er ook niet meer in.

Wat een klotenzooi.