‘Een overtollig mens’, het titelverhaal van deze nieuwe bundel, beschrijft de eenzaamheid en de angst van een jonge academicus, Johan Knipperling. Hij wil graag bij de mensen horen, maar wordt uitgestoten. Zelf kan hij geen liefde uitstralen. Hij woont op zoider bij een loodgietersfamilie, maar de man, vrouw en kinderen bemoeien zich niet met hem, zodat hij bijkans gek wordt van eenzaamheid. Knipperling werkt als natuurkundige op een ziekenhuis en is alleen daardoor al een eenling, een eenzame, want medici hebben liever niet met natuurkundigen te maken. Het verdriet, de angst en de hulpeloosheid van de jonge Knipperling komen op verschillende manieren naar voren. Het einde van het verhaal lijkt min of meer gelukkig, maar er zit toch een gemene angel in. Naast het titelverhaal zijn in de bundel nog vier kortere verhalen opgenomen: ‘Een Job van onze tijd’, ‘Hoe bestaat het!’, ‘De lezing’, ‘De klok’.

'Ik heb een niet altijd even koosjer verleden op het gebied van dierenliefde en een paar verhalen in dit boek illustreren dat. Als kind dacht ik dat de door mij gevangen lieveheerbeestjes het verrukkelijk zouden vinden in mijn kijkdoos, met een dak van boterhampapier. Hoe moet dat eigenlijk, een dier liefhebben? Weten we genoeg van het door ons gekozen huisdier om het op de juiste manier te koesteren? En als we vlees eten, denken we dan wel eens na over de herkomst van het dier waar het vlees omheen zat? Hok van het slot gaat over dierenliefde in allerlei soorten en maten. Wieke Biesheuvel schrijft over de vele viervoeters die zonder veel moeite hun plek in haar hart en haar leven veroverden. Ze heeft het over aaibare dieren hier in Nederland, thuis en bij een bijzondere varkensboerin. Maar ze schrijft ook over dieren in Afrika, waar het vooral de authentieke pracht van de dieren is die haar zo raakt.



De dwerghamsters die zich onbedoeld veel en vaak voortplanten, haar zieke hond, de muskuseenden in de tuin of de dispuuthond van haar zoon, maar ook het interview dat zij deed bij de varkensopvang 'familie Bofkont' en haar vakantie en werkervaringen in Afrika, zijn door de auteur (columniste voor Libelle, schrijfster van 'Afvallen en opstaan'*) in vlotte korte verhalen in dit boek neergezet. De verhalen zijn per onderwerp gerangschikt. Het taalgebruik is eenvoudig. Naarmate het boek vordert worden de verhalen sterker en boeien meer. De nogal chaotisch overkomende verhalen rondom het huis en gezin zijn wat oppervlakkig en maar soms grappig. De lezer maakt wel kennis met het leven van de auteur. Wellicht leuk voor de fans onder de Libelle lezers. De andere verhalen zijn meer informatief en aantrekkelijker om te lezen. De rode draad is de vraag hoe men dieren nou precies moet liefhebben. Duidelijk wordt dat de auteur, net als ieder ander, daar goed in wil zijn, maar openlijk toegeeft hoe moeilijk dit ook voor haar is. Een boekje voor tussendoor. Geen register.

Jacolien Zwart
(source: Bol.com)