Will wordt door zijn moeder verrast met een reis naar Indonesië. Dat is precies wat ze nodig hebben om de dood van Wills vader te verwerken. Het is een fijne vakantie, tot Oona, de olifant waar Will op het strand op rijdt, zich vreemd begint te gedragen. En dat is het moment waarop de tsunami losbreekt.

Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

De vader van de 9-jarige Will sneuvelt tijdens de oorlog in Irak. Om dit verlies te verwerken worden Will en z'n moeder door opa en oma voor een kerstvakantie naar Indonesie gestuurd. Will maakt daar net zijn eerste ritje op een olifant, als het vakantieparadijs wordt getroffen door een tsunami. De olifant vlucht met Will op zijn rug de jungle in. Maanden zwerft Will met de olifant door de jungle en leert daar te overleven. Ook leert hij er andere dieren kennen en krijgt hij te maken met gevaarlijke illegale jagers en houtkappers. Het verhaal wordt verteld in de ik-vorm. De karakters worden prima beschreven, waarbij het dier ook echt een dier blijft en geen menselijke trekjes gaat vertonen. De communicatie met de dieren wordt mooi beschreven. Het denkpatroon van Will is soms wel heel erg volwassen. Er worden vrij lange zinnen gebruikt, met soms een enkel moeilijk woord. De tekst is gedrukt in een vrij kleine letter. Ondanks dit alles een heel bijzonder, boeiend en avontuurlijk boek over het leven in de jungle. Voor alle kinderen die van wilde dieren houden. Vanaf ca. 10 jaar.

(NBD|Biblion recensie, Ria Scholten-Boswerger)
(source: Bol.com)

Logan McRae is niet blij met zijn nieuwste opdracht. Hij moet Richard Knox, een gewelddadige verkrachter die zijn straf heeft uitgezeten en beweert de Heer te hebben gevonden, helpen bij het betrekken van diens nieuwe woning in Aberdeen. Nog minder verheugd is hij dat hoofdinspecteur Danby van de politie van Northumbria ? degene die Knox achter de tralies zette ? meegaat om ?een oogje in het zeil te houden?.
Wat begint als een vrij eenvoudige operatie loopt al snel uit de hand wanneer meerdere partijen zich ermee gaan bemoeien en als blijkt dat Knox zijn duistere verleden nog lang niet heeft afgeschud?
Over de andere boeken van Stuart MacBride:
?Bruut en grappig.? Val McDermid
?MacBride zet zijn triomftocht als auteur voort!? Crimezone.nl over Vers bloed
?Vier sterren.? de Volkskrant over Slachthuis

STUART MACBRIDE is geboren en getogen in Aberdeen. Zijn internationale bestsellers Steenkoud, Dood kalm en Slachthuis werden bekroond met verschillende prijzen.

Explosieve actiethriller over ketters, goud en faraos

Voormalig sas-agent Ben Hope wordt gebeld door kolonel Paxton. Diens zoon, de egyptoloog Morgan Paxton, is op brute wijze vermoord en Paxton sr. wil dat Ben de moordenaar opspoort. Ben kan het verzoek niet weigeren, want de kolonel heeft ooit zijn leven gered. Maar als Paxton hem vraagt om Morgans dood te wreken, raakt Ben in gewetensnood. Zijn zoektocht leidt hem naar de oevers van de Nijl en het verhaal krijgt een explosieve ontknoping in de woestijn van Soedan. Inzet is een schat uit de tijd van farao Achnaton, die zó kostbaar is dat velen er een moord voor zouden plegen.

Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

Ben Hope, ex-lid van een speciaal getrainde groep militairen, krijgt van zijn voormalige baas het verzoek de moordenaar van diens zoon op te sporen. Ben raakt verzeild in de zoektocht naar een enorme goudschat van farao Achnaton. Er zijn meer mensen met duistere bedoelingen op zoek naar de schat en ze kijken niet op van een moord meer of minder. Het verhaal zit vol actie en doet sterk denken aan films van Indiana Jones en romans van Dan Brown. De schrijver borduurt voort op de hype over geheimzinnige manuscripten en voorwerpen uit de oudheid die voor opwinding zorgen in de tegenwoordige tijd. In korte tijd moet Ben raadsels oplossen, achtervolgers afschudden en raakt hij verzeild in gevechten, terwijl er niemand te vertrouwen is. Spannend, soms gruwelijk door de beschreven moorden. Deze actiethriller is heel beeldend geschreven zodat de lezer meegetrokken wordt in het verhaal. Derde boek met Ben Hope in de hoofdrol na 'Het Mozartcomplot' en 'Het geheim van de alchemist'*. Vrij kleine druk.

(NBD|Biblion recensie, Marian Verstappen-Naus)
(source: Bol.com)

Stuart vindt het manuscript niet goed. Ik zie het pak papier zitten door de lichte strepen van zijn boodschappentas. Twee jaar van interviews en literaire inspanning. 'Wat is er mis mee?' 'Het is een saai lulverhaal.' In het kort komt zijn bezwaar hierop neer: ik zeur door. 'Ik wil niet lullig doen. Ik weet dat je er veel werk aan hebt gehad,' komt Stuart me tegemoet. Hij wil dat het een bestseller wordt, 'zoals Tom Clancy die schrijft.' 'Maar jij bent toch geen terrorist die probeert de president plat te krijgen met een antraxbom?' zeg ik. Je bent een ex-dakloze ex junkie en een psychopaat – dat zeg ik maar niet.



Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

Het treurige levensverhaal van Stuart, een aan spierdystrofie lijdende dakloze man uit Cambridge, Engeland. De biografie begint vlak voor Stuarts dood op 32-jarige leeftijd, als het helemaal niet zo slecht met hem gaat. Hij heeft een eigen appartementje, hij drinkt en spuit minder dan voorheen, en hij heeft een doel in zijn leven: de ten onrechte wegens drugsdealen vastgezette beheerders van het daklozen-hospitium weer op vrije voeten krijgen. Hij vertelt Alexander Masters, werkzaam in de opvang, zijn levensverhaal; deze besluit zijn leven achterstevoren op te schrijven, zodat we meer inzicht krijgen hoe het allemaal gekomen is. Er zijn de bekende ingredienten: verkeerd onderwijs, seksueel misbruik, vluchtgedrag, gewelddadigheden, vroege veroordelingen. Toch is het geen "soft" boek, maar een relaas waarin gepoogd wordt drijfveren en gedragingen van een willekeurige dakloze te beschrijven en te duiden. Ontroerend, maar ook humoristisch. Vrij kleine druk.

(Biblion recensie, Drs. G. van Aken)
(source: Bol.com)

Met Allerzielen voor de deur bezocht ik Greyfriars in Edinburgh. Het is een van de mooiste begraafplaatsen in Europa, vooral na zonsondergang. De wind beukt er om de zerken, de poorten rammelen, en daarachter, boven de daken, zweeft het kasteel. In het donker schoof een schimmenstoet voorbij, aangevoerd door een gids met een zaklantaarn. De echte zielen doolden echter rond de kerk: mopperend, verward, in grijze rook gehuld. Toen ik langsliep, hoorde ik ze een biertje opentrekken. Ze zaten op een graf dat met tralies was afgesloten, niet tegen een vluchtige dode, maar tegen de grafschenders, die in vroeger eeuwen zo'n vers opgegraven lijk voor een grijpstuiver aan de wetenschap konden verpatsen. De dood was nog een kleine moeite waard.

En nu? Terug in de auto luisterde ik naar een interview met fantasyschrijver Terry Pratchett, die zijn dood tot in de puntjes heeft geregeld. Pratchett heeft geen zin om het verloop van zijn alzheimer af te wachten, maar zal voor euthanasie van Engeland naar Zwitserland moeten uitwijken. Hij zei dat euthanasie juist een zeer menselijk verschijnsel is, omdat de dieren het niet toepassen. Volgens mij klopt dat niet. Zelfmoord, ja, daar doen dieren, zelfs lemmingen, niet aan. Maar leeuwen of wolven geven een zieltogend groepslid graag de genadeknauw. De berusting bij het slachtoffer is vaak opvallend. Aan gekwakkel heeft nou eenmaal niemand iets

Dit is niet een verhaal van een meisje dat verdwijnt. Dit is het verhaal van een meisje dat terugkeert. Uit het niets verschijnt ze op een dag op de promenade aan de kust, met een zwarte bloem en een afschuwelijk verhaal over waar ze vandaan komt. Met haar verhaal zet ze een kettingreactie van gevaarlijke leugens en dodelijke illusies in gang die voor nog meer slachtoffers in de toekomst zal zorgen ...
(source: Bol.com)

Sissela Kappetein, veertig, leuk leven, goede baan bij de Nederlandse ambassade in Riga maar nog altijd single, is wanhopig op zoek naar de ware liefde. In de cityhopper op weg naar huis komt er een aantrekkelijke man naast haar zitten. Om zichzelf interessanter te maken vertelt ze een leugentje, en het werkt. Michael Ribnikovs overlaadt haar met attenties. Maar deze prille belofte blijkt het begin van een stroom bizarre, gewelddadige en angstaanjagende gebeurtenissen. Ten slotte wil Sissela nog maar één ding: dat het ophoudt! Speeddate gaat over verlangen, lust, liefde, leugens en angst. Na dit verhaal bedenk je je wel tweemaal voordat je een leugen vertelt.
(source: Bol.com)

Er zijn dingen die je liever niet wilt zien Alex Connor is op de vlucht voor herinneringen aan de dood. Na de zelfmoord van zijn vrouw is hij door Europa gaan reizen, niet in staat zijn oude leven weer op te pakken. Maar als zijn beste vriendin Sarah vermoord wordt en haar lichaam onvindbaar blijkt, keert Alex onmiddellijk terug om haar te zoeken. Paul Kearney leidt het politieonderzoek. Hij jaagt op een moordenaar die vrouwen ontvoert en ze langzaam leeg laat bloeden. De lichamen worden echter niet altijd gevonden. In hun zoektocht komen Alex en Kearney op plekken waar geen normale regels gelden. Plekken waar mensen er alles voor over hebben om de sensatie van de dood te ervaren.
(source: Bol.com)

Logan McRae is niet blij met zijn nieuwste opdracht. Hij moet Richard Knox, een gewelddadige verkrachter die zijn straf heeft uitgezeten en beweert de Heer te hebben gevonden, helpen bij het betrekken van diens nieuwe woning in Aberdeen. Nog minder verheugd is hij dat hoofdinspecteur Danby van de politie van Northumbria ? degene die Knox achter de tralies zette ? meegaat om ?een oogje in het zeil te houden?.
Wat begint als een vrij eenvoudige operatie loopt al snel uit de hand wanneer meerdere partijen zich ermee gaan bemoeien en als blijkt dat Knox zijn duistere verleden nog lang niet heeft afgeschud?
Over de andere boeken van Stuart MacBride:
?Bruut en grappig.? Val McDermid
?MacBride zet zijn triomftocht als auteur voort!? Crimezone.nl over Vers bloed
?Vier sterren.? de Volkskrant over Slachthuis

STUART MACBRIDE is geboren en getogen in Aberdeen. Zijn internationale bestsellers Steenkoud, Dood kalm en Slachthuis werden bekroond met verschillende prijzen.

Eind jaren tachtig vestigde Cees Nooteboom zich in Berlijn, aan de vooravond van de historische omwenteling die de hereniging van West- en Oost-Duitsland inluidde. Nooit voor mogelijk gehouden gebeurtenissen kwamen met ongehoorde snelheid tot uitbarsting. Het was een periode waarin iedereen opeens het gevoel kreeg een beetje belangrijker te zijn geworden omdat niemand de gebeurtenissen nog kon bijhouden.

Nooteboom schreef tijdens dit verblijf zijn Berlijnse notities, dat in Duitsland werd bekroond en inmiddels de status heeft bereikt van een van de beste ooggetuigenverslagen van de Wende. Tien jaar later keerde hij terug en vulde het boek aan met nieuwe beschouwingen. Nu, ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van de val van de Muur, tekent hij opnieuw zijn ervaringen op. Berlijn 1989-2009 laat Nooteboom zien zoals we hem kennen: nieuwsgierig, kosmopolitisch en vooral observerend met een haast voorspellende blik.

Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

Berlijnse Notities I (eerder los verschenen), II en III met herinneringen, observaties en ervaringen van de auteur in Berlijn en elders in Duitsland, steeds met een tussenpoos van tien jaar: 1989, 1999 en 2009. Tijdens de eerste fase was hij er, met fotografe Simone Sassen, als gastschrijver kort voor, tijdens en na de val van de Muur. Hier ontstonden de Berlijnse Notities, die ook in het Duitse taalgebied sterk de aandacht trokken. Het werd daar zijn ontdekking als intussen zeer gevierd schrijver. Uit deze notities blijkt inderdaad zijn grote schrijverschap. Het zijn de rust en de kalmte, gecombineerd met zijn waarnemingsvermogen, die zijn observaties over de toen nog gedeelde metropool zo'n grote waarde geven. Hij weet wat er tijdens de Wende gebeurt en geeft dat op zijn wijze weer. In de tweede periode, tien jaar later, ervaart hij wat er intussen veranderd is, hoe mensen uit Oost en West al dan niet dichter tot elkaar zijn gekomen. Hij beschrijft het kritisch, maar niet zonder warmte. De laatste fase is die zoals wij die nu kennen. Er blijft veel veranderen. Prachtig zijn ook zijn beschrijvingen van andere steden en streken in Duitsland. De foto's van Simone Sassen horen bij dit rijke boek.

(NBD|Biblion recensie, Martin Mooij)
(source: Bol.com)