4e maand

Dag 1

Vandaag begon Ze zonder enige waarschuwing met vast voedsel.

Aan het einde van mijn middagvoeding wilde ik net een dutje doen, toen ik plotseling een stuk plastic in mijn mond geduwd kreeg. Het was een lepel.

Ze heeft weer aan het boek gezeten. Ik wed dat erin stond: ‘na drie maanden beginnen met vast voedsel’. Ze vat alles zo letterlijk op dat ze dat ook precies zo gedaan heeft. Op de dag af.

En het irritante is dat Ze daar tot op zekere hoogte in is geslaagd. Door gebruik te maken van het verrassingselement kreeg Ze inderdaad een beetje van die smeerlapperij bij me naar binnen. Toen de lepel in mijn mond zat, liet ik al tegenstribbelend een soort boer in tegenovergestelde richting en slikte per ongeluk door wat erop zat. Bah, wat een gemene streek.

Dag 2

Ze kreeg Haar trekken thuis voor Haar gemene streek toen Ze mijn post⁄vast-voedselluier voorgeschoteld kreeg.

Dag 3

Ik maak nog steeds enorme soesa over dat vast-voedselgedoe, maar ik zit er een beetje over in dubio.

Ik moet toegeven dat ik het eigenlijk wel lekker vind.

Niet de smaak – er zit niet veel smaak aan – maar de structuur. Wanneer je eenmaal ervaring hebt met iets stevigs in je spijsverteringskanalen, dan voelt melk een tikje kinderachtig.

Maar dat ga ik Haar niet aan Haar neus hangen. Ze mag niet de indruk krijgen dat Ze aan de winnende hand is.

Dag 4

Ik begin nog maar net de mogelijkheden van dit vast-voedselgedoe door te krijgen. Kwijlen, spugen en luiers vullen met melk geeft veel voldoening, maar dat is nog niets vergeleken met wat je met vast voedsel kunt doen!

De kleren van mijn ouders, hun kleden, meubels, behang, auto en zelfs de kat (als ik geluk heb) zijn al het slachtoffer van mijn eerste stapje weg van de borst. De mogelijkheden voor verdere chaos zijn onbegrensd.

Ook is mijn haar weer aan het groeien. Dat komt ook lekker onder het vaste voedsel te zitten.

Dag 6

Het was weer zondag, en dat betekende weer een bezoekje aan de kerk. Ik denk echt dat ze de smaak te pakken beginnen te krijgen. Hun bewegingen stemden veel meer overeen met die van de rest van de gemeente dan de afgelopen twee weken, en ze zongen ook in hetzelfde tempo.

Drie keer achterelkaar naar de kerk gaan schijnt voor de dominee als ‘regelmatige’ kerkgang te gelden. Toen hij na de dienst mijn ouders de hand drukte, zei hij dat ik over drie weken gedoopt kon worden. Dat beviel me helemaal niet.

En toen later op de dag Zijn ouders naar me kwamen kijken, kreeg ik nog een lelijke schok.

Na de lunch haalde Zijn moeder plotseling een protserige kanten jurk te voorschijn en verklaarde: “Dit is de doopjurk van de familie, waar jij ook in bent gedoopt, lieverd, en waar je vader in is gedoopt, en waar ook je grootvader en je overgrootvader in zijn gedoopt. Die ga je toch wel gebruiken op de grote dag, hè lieverd?” Alsof ik ooit in zoiets voor de dag zou willen komen! Nog niet over mijn lijk!

Dag 8

Vandaag merkte ik een van de nadelen van vast voedsel: een nieuw slabbetje.

Maar niet een van die zachte waar ik aan gewend ben. Deze is gemaakt van stijf plastic met een soort gootje aan de onderkant, waarschijnlijk om alle troep op te vangen die naar beneden druipt. Natuurlijk krijste ik meteen de hele boel bij elkaar toen Ze het me probeerde om te doen, maar Ze hield vol en kreeg het uiteindelijk om mijn nek, waarbij Ze een soort gesp op mijn rug vastmaakte.

Ze trok zich niets aan van mijn nog hardere gebrul en begon me te voeren. Ik reageerde met het uitspugen van iedere hap en begon daarna met hoofd-draaien en slab-vastpakken, in een poging het ding achter mijn nek te krijgen.

Het ging niet. Het slabbetje bleef vastzitten aan de voorkant en het enige wat ik met al mijn inspanningen bereikte, was het gevoel dat ik onthoofd werd. Ik krijg helaas een beetje de indruk dat zij deze ronde wel eens zou kunnen winnen.

Dag 13

Zondag. We zijn niet naar de kerk gegaan.

Ik denk dat dit best eens goed nieuws zou kunnen zijn. Als ze ophouden met regelmatig naar de kerk gaan, trekt de dominee misschien zijn toestemming in en gaat de doop niet door.

Later op de dag kwamen Haar ouders naar me kijken (mijn ouders houden, heel verstandig, de twee paren grootouders nog steeds gescheiden). Na de lunch haalde Haar moeder plotseling een opzichtige kanten jurk uit haar tas en verklaarde: “Dit is de doopjurk van de familie, waar jij in gedoopt bent, enzovoort, enzovoort.”

Ze verzekerde hen dat ik de jurk bij de doop zou dragen. Van dichtbij zag de jurk er zelfs nog protseriger uit dan die andere.

Ik denk dat ik het de volgende weken maar eens op een groeien zal zetten, zodat ik ze geen van twee meer aankan.

Dag 14

Er is nog iets dat al een paar weken aan de gang is en nu zichtbaar is geworden. Al had ik tot voor kort geen haar op mijn hoofd, toch stond ze erop het elke avond in mijn badje te wassen. Met het gevolg dat ik elke wasbeurt een woede-aanval kreeg.

En nu ik weer haar heb zie ik niet in waarom ik zou ophouden met mijn schandalige badgedrag.

Dag 16

Zij voert iets in Haar schild. Tegen badtijd bereidde ik me voor op het grote gevecht over het haren wassen – ik verheugde me al op mijn dagelijkse krijspartij en het zien hoe ze steeds erger overstuur raakt – toen ze me plotseling teleurstelde. Ze waste alle andere stukjes, maar raakte mijn haar met geen vinger aan. Ze heeft weer in dat boek zitten lezen. Ik wed dat er een hoofdstuk over kinderpsychologie in staat.

Dag 17

Vanavond, bij mijn bad, deed Ze weer precies hetzelfde – Ze deed alsof ik helemaal geen haar had. Wat moet dat voorstellen?

Ik zal even afwachten wat Ze verder gaat doen. Als Ze het haar voortaan laat zitten, zit er niets anders op dan tegenstribbelen bij het wassen van een ander onderdeel…

Mijn genitaliën, denk ik…Ze doet altijd al een beetje zenuwachtig over het wasssen van dat gedeelte. Als ik begin te krijsen wanneer Ze met Haar hand in de buurt komt, dan houdt Ze daar gegarandeerd een complex aan over.

Dag 18

Bij het bad mijn genitale krijstruc uitgeprobeerd en kan melding maken van een bescheiden succes. Ze kreeg een blik van pure paranoia in Haar ogen en rende weg om dat boek te raadplegen.

Ik wed dat er een afdeling over seksueel schuldgevoel in staat.

Dag 19

Hard gewerkt aan mijn snelle groei.

De datum van de doop nadert met rasse schreden.

Dag 20

Zondag. Deze week alweer niet naar de kerk. Jammer genoeg belde vanmiddag de dominee en gaat de doop definitief door.

Dag 21

Me helemaal geconcentreerd op de groei.

Massa’s vast voedsel naar binnen gewerkt.

Dag 23

Hard gewerkt aan het groeien. Vast voedsel komt me ook al mijn neus uit, naast de meer traditionele plaatsen.

Dag 24

Hoorde mijn ouders vanavond ruzie maken over de doopjurk die ik zondag aan moet. Hij zei dat de Zijne al eeuwen in de familie was. Zij zei dat de jurk daar ook naar uitzag, en dat de mensen die de Hare in eerste instantie hadden gekocht tenminste een beetje smaak hadden…

Kwalijke zaak. Ik heb me nergens mee bemoeid en me geconcentreerd op de groei.

Dag 25

Zodra Hij vanmorgen naar kantoor was, haalde Ze de doopjurk van Haar familie te voorschijn en probeerde hem me aan te trekken.

Ze kreeg me er niet in (met een beetje hulp van mij).

Ze was ontroostbaar en huilde het grootste deel van de dag.

Toen Hij thuiskwam liet Hij haar snikken en kwam naar boven. Hij haalde de doopjurk van Zijn familie te voorschijn en probeerde me die aan te trekken.

Hij kreeg me er niet in!

Joepie! Mijn groei-poging is geslaagd.

Dag 26

Ouders!

Vanmorgen zijn ze de stad ingegaan en hebben een doopjurk voor me gekocht die nog protseriger is dan de andere twee.

Dag 27

Mijn doopplechtigheid.

Wat ik er vooral aan over heb gehouden is een gevoel van schaamte, de schaamte die alleen iemand kan voelen die met een protserige jurk aan vol water wordt gespat door iemand anders met een protserige jurk aan.

Ik had een volledig verslag willen uitbrengen van de hele weerzinwekkende gebeurtenis, maar woorden schieten tekort…

Ik wist niet dat mijn ouders zoveel familie hadden! Ik ben totaal uitgeput van de inspanning om beurtelings op ieder afzonderlijk te lijken.

Er is maar één ding dat me interesseert bij dit alles – hoe oud moet je zijn voor je wettelijk je naam kunt veranderen?