Green remains a dim figure for many Americans. He stopped writing in 1952, at age 47, with just nine novels and a memoir behind him. In the last years of his life-he died in 1973-he became a kind of British Thomas Pynchon, agreeing to be photographed only from behind. But those who knew him often revered him. W. H. Auden called him the finest living English novelist. His real name was Henry Vincent Yorke. The son of a wealthy Birmingham industrialist, he was educated at Eton and Oxford but never completed his degree. He became managing director of the family factory, which made beer-bottling machines. But first he spent a year on the factory floor with the ordinary workers, and his fiction is forever marked by an understanding of the English at all levels of society, something rare in class-bound British literature. Loving is a classic upstairs-downstairs story, with the emphasis on downstairs. You see the life of a great Irish country house during World War II through the eyes of its mostly British servants, who make a world of their own during a period when their masters are away. Green's generosity towards even the most scheming and rascally of them offers a lesson you never forget.

One of his most admired works, Loving describes life above and below stairs in an Irish country house during the Second World War. In the absence of their employers the Tennants, the servants enact their own battles and conflict amid rumours about the war in Europe; invading one another's provinces of authority to create an anarchic environment of self-seeking behaviour, pilfering, gossip and love.

"Loving stands, together with Living, as the masterpiece of this disciplined, poetic and grimly realistic, witty and melancholy, amorous and austere voluptuary-comic, richly entertaining-haunting and poetic-writer." – TLS

"Green's works live with ever-brightening intensity-it's like dancing with Nijinsky or Astaire, who lead you effortlessly on." – The Wall Street Journal

"Green's novels- have become, with time, photographs of a vanished England -Green's human qualities – his love of work and laughter; his absolute empathy; his sense of splendour amid loss – make him a precious witness to any age." – John Updike

"Green's books are solid and glittering as gems." – Anthony Burgess

Kelly Rochard is determined to have one last adventure before settling down to married life!

Still, being mugged at the Louvre is not what she had in mind for her long-awaited trip to Paris. Until Will Maguire comes to her aid, and she finds herself completely distracted by the handsome stranger in the Notre Dame sweatshirt.

Kelly can't seem to resist the world's most romantic city or Will, who is determined to show her all its treasures, from the top of the Eiffel Tower to strolls along the Seine.

But will their love last when they're back in plain old South Bend, Indiana, or will they end up blaming their breathless fling on the city of love?

After four years of marriage, Sonia and Craig Hamilton are as much in love as ever. But their happiness turns into a nightmare when they are violently assaulted while taking a late-night walk in a Chicago park.

Back home in Cold Creek, Wyoming, far from the dangers of the big city, they try to put the attack behind them. But it’s not long before Sonia realizes Craig is haunted by the memory, and his inability to protect her. His obsession with keeping her safe, and getting revenge, soon threatens to tear them apart…

Fragment

"…Molly wiedziała, że posługiwanie się takim słowem, jak „kochać" nie sprawia Flynnowi najmniejszego nawet problemu. Przecież już wcześniej mówił, że ją kocha. Ją – kruchą jak jesienny liść, a jednocześnie twardą. Potrafiącą rozwiązać najtrudniejsze problemy, a jednocześnie tak wrażliwą i delikatną. Należał zapewne do grona tych mężczyzn, którzy słowa „kocham" używali na co dzień. Doskonale wiedziała, że nie miało ono dla niego większego znaczenia. Ale teraz stał tuż przed nią. Drzwi od jego gabinetu były szeroko otwarte. Słyszała głosy współpracowników, odgłosy włączonego faksu i w żaden sposób nie mogła oderwać od Flynna wzroku. Stała jak zahipnotyzowana. Nie była niska, ale Flynn przerastał ją o dobre dziesięć centymetrów. Przypominał jej zawsze walecznych Szkotów, z których się zresztą wywodził. Miał przenikliwe, niebieskie oczy, szerokie ramiona, gęste, nie dające się poskromić włosy, które ciągle wołały o grzebień. A przecież ten człowiek spał na pieniądzach. Dlaczego ich sobie żałował? Chyba dlatego, że nie miały one dla niego większego znaczenia. Stał przed nią. Bardzo blisko, ale nie ruszał się. Molly dobrze wiedziała, że nie zamierza podejść bliżej. Flynn był zepsutym i nieprzewidywalnym mężczyzną, ale nigdy nie przekraczał pewnych granic. Kiedyś powiedziała coś żartem na temat molestowania seksualnego i, ku jej zdziwieniu, natychmiast się uspokoił i rozmawiał z nią przez kilka godzin, jakby się nic nie stało. Nie rozumiał, że teraz ma ogromną władzę. Właściwie miała wrażenie, że został właścicielem firmy przez przypadek i swoich pracowników traktował jak partnerów, a nie jak podwładnych. Jego styl bycia nie pasował do znanych jej schematów. Nigdy więcej nie zrobiła już żadnej uwagi na temat molestowania. Nigdy nie całował jako pierwszy i nie wykonywał żadnych ruchów, jeśli kobieta go do tego nie zachęciła. Nigdy nie próbował jej do niczego zmuszać. Chyba że sama tego chciała. I dawała mu to wyraźnie do zrozumienia. Jego błękitne oczy pełne były oczekiwania. Molly słyszała kiedyś, że uważa się za nieatrakcyjnego. Chyba zupełnie nie zdawał sobie sprawy z własnego wyglądu. Prawdę mówiąc, szeroki podbródek, ostry nos i wyraziste rysy nie były wyznacznikiem klasycznej urody… ale mimo to był dla niej najbardziej pociągającym ze wszystkich mężczyzn, jakich znała. Flynn po prostu był stuprocentowym mężczyzną. Nie mógł nic na to poradzić, że był tak atrakcyjny. Molly nie mogła nie ulegać jego nieodpartemu urokowi, choć bardzo się starała.