4 De visioenen van ome Jan

D oor de eeuwen heen is Onze Lieve Vrouwe al aan heel wat mensen verschenen. In Rotterdam zou ze in 1949 en 1950 ook herhaaldelijk zijn verschenen …

Stampioendwarsstraat, 1949, door onze verslaggever – In zijn huis aan de Stampioendwarsstraat lag een Rotterdammer die door iedereen ‘ome Jan’ werd genoemd op sterven.

Zijn dokter had hem al opgegeven en hij lag op het einde te wachten, toen op 21 oktober 1949 opeens Onze Lieve Vrouwe aan hem verscheen. Ze bleef terugkeren en volgens ome Jan verscheen ze zo’n tien keer aan hem. Maria had telkens andere kleding aan en haar komst werd steeds aangekondigd door de aartsengel Michaël.

Ome Jan genas op wonderbaarlijke wijze en riep zichzelf uit tot ‘Dienstknecht des Heren’.

De artsen snapten er niets van, maar voor veel mensen was het zeker: ome Jan had een streepje voor bij Maria.

Niet iedereen geloofde echter in de nieuwe profeet. Toen ome Jans familieleden de verschijningen kwamen melden bij de pastoor van de Gorcumparochie aan het Stieltjesplein, werden ze meteen de deur uitgezet.

Ome Jan had eigenlijk al verwacht dat er wat ongeloof zou zijn, en had dat tijdens een onderonsje met Maria aan haar verteld. Als bewijs had zij een wonder verricht: zeven bloeddruppels werden zichtbaar op het behang. Het bisdom stelde ondanks dit bewijs een onderzoek in naar ome Jan, die nu volgelingen begon aan te trekken.

Zijn slaapkamer werd een bedevaartsoord en steeds meer mensen kwamen een kijkje nemen. Belangstellenden kregen bandopnamen van Maria’s boodschappen aan ome Jan te horen.

Het duurde niet lang voor de gelovigen met honderden tegelijk in autobussen naar de Stampioendwarsstraat trokken. Een groep gelovigen uit Rotterdam, Naaldwijk, een klooster in Limburg en het Brabantse dorp Zeeland vormden ome Jans trouwste volgelingen; zijn ‘getuigen’.

De groep begon al snel tekenen van een sekte te vertonen. Ome Jan deelde nieuwe verschijningen alleen nog maar aan zijn volgelingen mee. Hij beweerde dat de Heilige Maagd hem geheimen had verteld die niet aan buitenstaanders onthuld mochten worden. Ook vertelde hij zijn volgelingen wat er zou gebeuren als de opdrachten die Maria hun via ome Jan gaf, niet werden uitgevoerd. Steden en dorpen zouden dan in vlammen opgaan, gevolgd door vreemde ziektes en aardbevingen. De wereld zou vrijwel vergaan als ome Jan zijn zin niet kreeg.

Tijdens seances voorspelde de profeet dat er drie donkere dagen zouden komen waarin alle zondaars vernietigd zouden worden. Natuurlijk zouden alleen ome Jan en zijn trouwe volgelingen gespaard worden.

In 1960 verplaatste de cultus zich naar een woning aan de Oldegaarde. Het ging inmiddels erg goed met ome Jan. Zijn volgelingen hadden hem naast een wasmachine ook filmapparatuur geschonken zodat hij zijn visioenen kon vastleggen.

De greep die hij op hen had was nu zo groot dat hij hun privélevens begon te besturen. Hij liet verkeringen die hem niet bevielen afbreken en sloot huwelijken. De kinderen van twee Naaldwijkse families werden door hem aan elkaar uitgehuwelijkt.

Ome Jan zag de woning van een van die families wel zitten en liet de bewoners hun tuiniersbedrijf verkopen zodat ze met ome Jan van woning konden wisselen. Niet dat zijn nieuwe huis goed genoeg was voor de ‘dienstknecht des Heren’. Op kosten van de oorspronkelijke bewoners werd het uitgebreid gemoderniseerd. Voor de familie uit hun eigen woning werd gezet, moesten ze ook nog even een nieuwe auto kopen voor ome Jan. Dat was overigens niet zijn enige auto. Ook in een dorpje in Zeeland stond er een voor hem klaar.

In 1964 raadde de Heilige Maagd hem aan om zijn vrouw te verlaten en haar in te ruilen voor een van zijn Zeelandse volgelingen.

Het vertrouwen van die volgelingen begon door dit soort merkwaardige goddelijke opdrachten inmiddels wat af te nemen. Er kwamen advocaten aan te pas om de notarieel vastgelegde schenkingen aan de profeet ongedaan te maken. Ome Jan voelde nattigheid en ging terug naar Rotterdam, waar hij een woning in de Christiaan de Wetstraat betrok. Hij vertelde zijn overgebleven volgelingen dat zijn roeping was voltooid.

In 1965 werd hij door gedupeerden voor de Rotterdamse rechter gesleept, waar hij beschuldigd werd van oplichting. Hij had zo’n anderhalve ton uit de zakken van zijn goedgelovige ‘getuigen’ weten te schudden. En voor een groot gedeelte was het een raadsel waar dat geld allemaal was gebleven.