De gevangene liet zich uitgeput achterover vallen in zijn stoel, terwijl tranen over zijn wangen stroomden en natte strepen trokken
over het smalle haviksgezicht.
'Sloeg hij je?' vroeg Brass. 'Op je... blote billen?'
Dayton lachte bitter. 'Is dat wat jouw "strenge" vader bij je deed hoofdinspecteur? Dan had je een makkie! Ik moest me wel voorover buigen, ja... ik heb me vaak, heel vaak, voorover moeten buigen voor papa...'
Brass fronste zijn wenkbrauwen; Catherine en Nick hadden hem gemeld wat de arts van Sundown had gezegd over Daytons verhalen over seksueel misbruik. 'Heeft je vader je aangerand?'
'Zo klinkt het wel heel netjes.' Hij kwam naar voren en schreeuwde: 'Hij maakte me tot zijn hóér!' Brass schudde het hoofd.
Toen zei hij iets waarvan hij nooit had gedacht dat hij het nog eens zou zeggen, laat staan dat hij het zou menen: 'Ik vind het afschuwelijk dat je dat hebt moeten doorstaan, Jerry.' De vader van de moordenaar, Thomas Dayton, was tientallen jaren een steunpilaar van de samenleving geweest, zonder een spoortje afwijkend gedrag. Niet dat dat ongebruikelijk was — er waren wel meer belangrijke figuren die de meest vreemde afwijkingen diep verborgen onder hun onkreukbare uiterlijk; hoe groter het geheim, des te dieper het werd verstopt.

En met dat Brass zich Tom Dayton herinnerde van de paar keer dat hij de man had ontmoet - onder andere een keer bij het jaarlijkse gebedsontbijt van de burgemeester - drong het opeens tot hem door dat die zwaargebouwde blanke man het sjabloon was geweest voor elk van de slachtoffers van hals. 'Jouw slachtoffers,' zei Brass, 'waren je vader.' 'Ja... ja. Die klootzakken, ik heb ze allemaal tot mijn hoer gemaakt.'
'Maar je bent ermee opgehouden toen je weer thuiskwam uit Sundown. Is je vader toen gestopt met jou misbruiken? Was dat de reden?'
'Hij is er toen inderdaad mee gestopt. Ik was te groot geworden. En, nou ja... hij wist natuurlijk ook wat ik gedaan had; hij was op een bepaalde manier bang voor me... dat plezier had ik er in ieder geval wel van. Maar ze hielden me onder de medicijnen. Ik was als een hond met een shockhalsband, snap je?' 'Ben je daarom gestopt, Jerr? Dankzij de medicijnen?' 'Misschien. En de dokters. Ik bedoel, ik heb nooit opgebiecht wat ik gedaan had, niet echt. Maar zoals je al zei, ik ben intelligent en ik ben slim. Ik kon bepaalde dingen te weten te komen door er in hypothetische zin over te praten. En ik heb wel wat geleerd van die therapie.' 'Wat dan?'
'Dat ik het nooit ongedaan zou kunnen maken. Ik kon wat mijn vader gedaan had nooit uitwissen, ook al zou ik er duizenden tot
hoer maken.' 'Heb je ooit overwogen om... het bij hem te doen?'

'Heb je dan niet geluisterd? Elk van hen was hem!'
Maar ik bedoel... bij de échte hem, Jerry? Heb je nooit overwogen hem te vermoorden?'
'Papa vermoorden?' Dayton knipperde met zijn ogen; hij leek in verwarring gebracht. 'Hoe zou ik dat nou kunnen? Hij was mijn Papa. Hield jij dan niet van je papa, hoofdinspecteur?'
'Jawel, Jerry. Jawel. Maar als duizend nepvaders vermoorden niet zou helpen, zou erover praten dan misschien geen goed idee zijn?' 'Met jou? Jij bent geen dokter!'
'Wil je daar dan misschien mee praten?'
Dayton snoof. 'Nou nee. Die kan ik alles wijsmaken wat ik wil.'

Praat dan met mij.' Brass haalde zijn schouders op. 'Dat kan geen kwaad. We weten tenslotte allebei dat je binnenkort voor lange tijd opgesloten wordt. Wil je dat dat in een ziekenhuis gebeurt of in een gevangenis? Misschien kan ik je bij die keuze helpen.' 'Ziekenhuizen,' zei Dayton, met een spottende lach. 'Die ken ik nou wel. Mag je je in de gevangenis abonneren op wat je wilt?'
'Dat hangt van de instelling af. Zei je dat je vader wist wat je gedaan had? Dat jij hals was?' 'Natuurlijk.'
'Hoe?'
'Hij stond me ergens over uit te kafferen. Hij was gestopt... het... met me te doen. Ik was te groot, te oud, te sterk voor hem. Maar hij bleef me... je weet wel, vertellen wat ik moest doen en laten en dat ik een teleurstelling was. Dat begon me stevig de keel uit te hangen, dus toen heb ik gezegd: 'Ik zou maar uitkijken, ouwe,' maar hij   lachte me alleen maar uit. Toen heb ik het hem verteld. En het hem laten zien.' 'Laten zien?'

'De vingers in de potjes. Ik had er vier, geloof ik, toen ik het hem vertelde.'
'Hij wist het dus.'
'Hij wist het zeker.'
En hij heeft toen samen met je advocaat geregeld dat je opgeborgen werd, op een plaats waar je ongrijpbaar was voor de wet.' 'Ja. Hij vond dat jullie gevaarlijk dichtbij kwamen. Hij dacht dat jullie me gingen oppakken. Hij zei dat jij een hele goede, slimme politieman was, dat je van de oostkust kwam, waar agenten keihard zijn. En dat was ik wel met hem eens, dat jij een goede bent. Net als die andere vent, die Grissom.'
'Dank je. Was je vader... kwaad op je, om wat hals gedaan had?' Dayton sloot zijn ogen. 'Hij wist wat ik deed, ik denk dat hij ook wel had uitgevogeld waarom ik het deed, maar het enige waar hij zich druk om maakte was het "dreigende schandaal". Weet je... de schande. Daarom heeft hij me naar die hel gestuurd, tot de ergste dreiging was overgewaaid.'
'En toen heeft hij je vervolgens weer in alle stilte meegenomen.' Dayton wiebelde zachtjes heen en weer. 'Ja. Ik was er vrijwillig opgenomen, dus dat was geen probleem.'

'Wist behalve de artsen nog iemand anders dat je af en toe een dag of een weekend met verlof was?'
Daar dacht Dayton even over na. 'Deams in ieder geval wel. Ik bedoel, hij heeft mijn ouwe geholpen om me daar weer uit te krijgen. De artsen waren tegen.' 'Maar ze wisten niet van je hobby af?'
'Wil je wat ik deed alsjeblieft niet kleineren door het een hobby te noemen? Het was een protest, en een soort... loutering.' 'Sorry, Jerry.'
'Nee, de artsen wisten niet dat ik hals was. Ik heb ze wel verteld wat mijn vader met me deed, maar ik denk niet dat ze dat geloofden. Wie zou jij geloven? Een van de belangrijkste mensen van de stad of zijn gestoorde zoon? Maar goed, ze vonden me nog te ziek om al de straat op te gaan, tot ze wat preciezer uitgevogeld zouden hebben wat er precies met me aan de hand was.' Voor Brass vielen er nu steeds meer verontrustende puzzelstukjes op hun plaats.   

'En je vader wilde je daar natuurlijk zo snel mogelijk weg hebben, omdat hij niet wilde dat de artsen achter de reden van je stoornis zouden komen.' Dayton deed zijn ogen eindelijk weer open. Hij keek lichtelijk onthutst. 'Zat dat erachter?'