1


Het slachtoffer was een vierentwintigjarige blonde vrouw. Haar adres was 2633 Cogswell, El Monte. Het stadje was niet veel soeps. Er woonden voornamelijk arme blanken en Latino's die niet veel huur konden betalen.

Het slachtoffer was getrouwd met William David Scales - zesentwintig jaar, blank. Ze hadden een dochtertje van vier jaar en een zoontje van drie maanden. Het slachtoffer had geen betrekking. De echtgenoot was isolatie-installateur.

20.00 uur, maandag 29 januari 1973:

Het slachtoffer verlaat de flat. Ze is alleen. Naar eigen zeggen is ze van plan een paar cheques af te geven bij een bank en boodschappen te doen bij Durfee Drugs en Crawford's Market. Ze vertrekt in de pick-up (Ford) van haar man. Hij past op de kinderen en kijkt naar Laugh-In, een tv-show.

De bank is één straat van de supermarkt vandaan. Durfee Drugs ligt op anderhalve kilometer ten westen daarvan. De flat ligt ertussenin.

Het is allemaal heel dichtbij. Scales neemt aan dat zijn vrouw een uur zal wegblijven.

Negen uur, half tien, tien uur. Geen Betty Jean. De baby wil eten. Scales geeft hem wat en doet hem een schone luier om. Hij heeft de pest in en maakt zich zorgen. Hij begint kwaad en bang te worden. Hij draait verlatingsscenario's in zijn hoofd af.

Betty heeft mij en de kinderen in de steek gelaten. Betty heeft mij met de kinderen laten zitten. Betty heeft een vrijer. Ze zitten bij hem thuis of in een bar of motel. Ze zijn aan het dansen in de Nashville West.

Hij kalmeerde wat. Hij speelt een ander scenario af. Betty heeft behoefte aan wat tijd voor zichzelf.

Om zich te ontspannen. Om even weg te zijn. Om haar vriendinnen op te zoeken.

Hij beide Connie op, en Terry en Glenda. Ze zeiden dat ze Betty niet hadden gezien. Hij haalde zich van alles in zijn hoofd van half elf tot middernacht. Hij belde het politiebureau van El Monte, en de California Highway Patrol. Hij gaf een beschrijving van zijn pick-up en van zijn vrouw. Hij informeerde naar auto-ongelukken.

Leverde niets op: Uw auto is niet betrokken geweest bij botsingen die ons gemeld zijn.

'Tot twee uur in de ochtend zag hij beelden van ongelukken voor zich. Hij belde nog een keer met de politie van El Monte. Hij kreeg weer nul op het rekest. De man aan de telefoon zei dat hij rustig bij de telefoon moest blijven wachten.

Hij probeerde rustig af te wachten. De ongeluksscenario's herhaalden zich voortdurend voor zijn ogen. Hij liet zijn kinderen alleen thuis en liep langs Crawford's Market en de Nashville West. Die waren dicht. Hij zag zijn vrouw niet, en al evenmin zijn pick-up. Hij liep weer naar huis. Hij belde nog een keer naar haar vriendinnen. Daar kreeg hij driemaal nee te horen. Hij viel in slaap op de bank en werd om halfzes wakker. Hij belde naar de vader van Betty Jean in Corona. Bud Bedford zei dat hij Betty Jean niet had gezien en ook niets van haar had gehoord. Hij zei dat hij direct naar El Monte zou komen.

Bill Scales en Bud Bedford ontmoetten elkaar. Ze reden langs Durfee Drugs, de bank en de supermarkt. Ze zagen geen Betty Jean en geen pick-up. Ze reden naar het politiebureau van El Monte. Ze meldden haar als vermist. Scales zei dat zijn vrouw een toegewijde echtgenote was. Niet iemand die voortdurend in het café zat. Ze gebruikte geen dope en zat niet achter mannen aan. Ze zou niet zomaar onaangekondigd verdwijnen.

De agenten zeiden dat Scales en Bedford rustig moesten afwachten. Denk niet aan ongelukken of ontvoeringen. Wettelijk moeten we wachten tot uw vrouw achtenveertig uur verdwenen is. Daarna kunt u aan een ongeluk of ontvoering gaan denken.

Bill Scales dacht er nu al aan. Bud Bedford dacht eraan. Ze wachtten niet rustig af.

Ze reden over de #10 Freeway, van oost naar west. Ze reden over de 605, van noord naar zuid. Ze stopten bij tankstations. Ze praatten met pompbedienden. Ze beschreven Betty Jean en de pick-uptruck. Het werd een obsessie voor Scales. Hij wist dat zijn vrouw ontvoerd was. Hij wist dat die vent gestopt was om te tanken.

Ze kregen nog vaker nee te horen. Alleen maar nee. Geen Betty Jean, geen pick-up.

Bedford ging weer naar huis. Hij was jaren daarvoor gescheiden van Betty's moeder. Hij moest haar het nieuws vertellen en zeggen dat het er niet gunstig uitzag.

Scales bracht de kinderen naar een oppas. Hij leende een auto en ging systematisch de autowegen afzoeken. Hij stopte bij tankstations. Hij liet een foto van Betty zien. Overal ving hij bot.

Woensdag 31 januari 1973:

De afdeling Vermiste Personen begon zijn normale routine af te werken. Ze deden een bericht uitgaan. Een telex gaf de bijzonderheden van de pick-up door, en die van Betty Jean Scales: blanke vrouw, geb. 06-03-49, 1-60 m, 55 kg, bruin haar, bruine ogen. Voor het laatst gezien in rozerood truitje, bruine spijkerbroek, witte tennisschoenen.

01.30 uur, donderdag i februari 1973:

Een patrouillewagen van bureau El Monte vindt de pick-up. Die staat geparkeerd op het terrein van Vons Market. Plaats: Peck Road en Lower Azusa. Ligging: drie kilometer ten noorden van 2633 Cogs-well. Ligging: vier kilometer ten noorden van Durfee Drugs, de bank en Crawford's Market.

Een agent neemt de pick-up in beslag. Hij sleept hem naar een terrein in South El Monte. Hij praat met een bediende van Vons Market. Die zegt dat de pick-up daar minstens achtenveertig uur heeft gestaan. Hij was hem al opgevallen op dinsdag 30 januari, om een uur of vier in de ochtend.

Dat was acht uur nadat Betty Jean haar flat had verlaten.

De politie van El Monte neemt contact op met de Afdeling Moordzaken van het bureau van de Sheriff. De zaak-Scales begint associaties met moord op te roepen. Hulpsheriff Hal Meyers en brigadier Lee Koury rijden naar het terrein met inbeslaggenomen auto's.

Ze onderzoeken de pick-up.

In de achterbak: onderdelen van een steiger, een melkkrat, een lege kartonnen doos, een leren etui met gereedschap, een bijpassende gordel en een eind touw. In de cabine: drie flesjes babymelk in een doosje. Een tasje, een witte beha, een wit slipje, één linkertennisschoen, wit, en een bruine spijkerbroek.

De doos staat op de vloer. De kleren liggen ernaast.

Koury en Meyers kijken onder de stoel. Ze vinden de andere schoen. Daarin zit een sleutelring verborgen. Er blijkt een druppel bloed op het canvas te zitten.

Op de stoel ligt een rozerood truitje. Duidelijke bloedvlekken. Een gereedschapskist op het treetje bij de passagiersdeur. Met bloedvlekken.

Nog meer bloed:

Vegen op de rugleuning van de stoel. Spatten op de binnenkant van de deur aan de passagierskant. Druppels op het treetje bij de gereedschapskist.

Koury belde het lab en zei dat ze een team moesten sturen. Meyers maakte het tasje open. Hij vond cosmetica, drie cheques op naam van William D. Scales, het identiteitsbewijs van Betty Jean Scales en een chequeboekje. De laatst genoteerde cheque: $ 9.71, voor Durfee Drugs, 29-01-73. Meyers keek in de doos op de vloer. Hij vond een kassabonnetje voor $ 9.71. Koury belde de politie van El Monte en zei dat ze de echtgenoot moesten informeren.

Het team van het lab arriveerde. De man van de vingerafdrukken bepoederde de pick-up van binnen en van buiten. Hij vond geen verborgen afdrukken. Hij vond sporen van weggeveegde afdrukken op stuur en dashboard. Een man schraapte wat monsters van het bloed op en sneed een stukje uit de leuning van de stoel. Hij vond een lange bruine haar, vastgeplakt in een veeg bloed.

13.30 uur, 01-02-73:

Koury en Meyers hebben een gesprek met Bill Scales op het politiebureau van El Monte. Scales vertelt nogmaals wat de plannen van zijn vrouw op maandagavond waren. Hij beschrijft wat hijzelf gedaan heeft en zegt dat ze een goed huwelijk hadden.

15.30 uur, 01-02-73:

Koury en Meyers rijden naar Durfee Drugs. Ze praten met een winkelbediende die Gloria Terrazas heet. Mevrouw Terrazas herkent het vermoedelijke slachtoffer op een foto en zegt dat ze op maandagavond omstreeks half negen in de zaak was geweest. Ze had babymelk gekocht en met een cheque betaald. Ze was alleen binnengekomen en ook weer alleen vertrokken. Ze had zich normaal gedragen.

16.00 uur, 01-02-73:

Koury en Meyers rijden naar Crawford's Market. Ze ondervragen de mensen die daar op maandagavond hebben gewerkt. Ze laten een foto van het vermoedelijke slachtoffer zien. Ze vragen: 'Wanneer hebben jullie haar voor het laatst gezien?' Alle antwoorden stemmen overeen: Ze is hier op maandagavond niet geweest.

Het ziet er allemaal heel overzichtelijk uit, heel lokaal. Het vermoedelijke slachtoffer verlaat haar flat en gaat naar Durfee Drugs. Crawford's of de bank haalt ze niet meer. De cheques die op de bus gedaan moesten worden, zitten nog in haar tasje. Het lijkt op een overval. De vent grijpt haar buiten Durfee Drugs of onderweg naar de bank en Crawford's. Hij jat de pick-up. Hij dumpt haar, en dumpt de pick-up bij Vons Market. De pick-up had daar dinsdag de hele dag gestaan, vanaf vier uur 's ochtends.

Óf haar man heeft het gedaan.

18.00 uur, 01-02-73:

Koury en Meyers ontmoeten Bill Scales bij het terrein met in beslag genomen auto's. Scales identificeert zijn pick-up en de voorwerpen achterin. Hij wijst op de lege doos. Hij zegt dat de stang van zijn krammachine ontbreekt. Die is loodzwaar. Misschien heeft die vent zijn vrouw daarmee doodgeslagen.

Koury en Meyers kijken Scales lang en aandachtig aan.

Scales werpt een blik in de cabine. Hij ziet wat grind op de vloer liggen. Hij trekt zijn conclusies.

Een of andere gek heeft zijn vrouw ontvoerd. Hij heeft haar doodgeslagen met de stang van zijn krammachine en haar lijk in de kiezelgroeven van Irwin-dale gedumpt.

Het is een goeie theorie.

Koury en Meyers vinden Bill Scales een bijzonder ongevoelige klootzak.

De kiezelgroeven van Irwindale lagen ten noordoosten van El Monte. Ze grensden aan de 605 Freeway. Ze hadden een oppervlakte van vijftig vierkante kilometer. Ze gingen over in bassins tegen overstromingen en terreinen met kreupelhout.

De groeven varieerden in diepte van vierenhalve tot vijfenveertig meter. Ze waren verbonden door geplaveide wegen. Je kon er vanaf de openbare weg komen. Je kon een zijweg oost-west kiezen en zó het terrein op rijden.

De kuilen maakten een psychedelische indruk. De hele dag en de hele nacht hingen er graafmachines boven. Bij regen veranderden de groeven in poelen. Er kwam water te staan dat maar heel langzaam weg-sijpelde.

Die winter was L A. door zware regenval getroffen. De bodems van de kuilen stonden onder water. De groeven begonnen twee kilometer ten oosten van Vons Market.

De zaak-Scales begon associaties op te roepen met een gedumpt lijk. De politiemannen vermoedden dat ze daar in een van de groeven lag.

Vrijdag 02-02-73:

Een team begint te zoeken. Er wordt aan deelgenomen door: een helikopter van de Sheriff, tien hulpsheriffs, drie agenten van bureau El Monte en drie mannen van de Afdeling Moordzaken van de Sheriff. De heli vliegt laag. De politie sjokt de hele dag door nat grind.

Zaterdag 03-02-73:

De speurtocht wordt hervat. Er wordt aan deelgenomen door: een helikopter, zeven hulpsheriffs, twee agenten van bureau El Monte, vier mannen van de Afdeling Moordzaken van de Sheriff en honderddrie ruiters van de Bereden Politie van de Sheriff. Het gebied waar gezocht wordt is sterk uitgebreid. Het omvat El Monte, Baldwin Park, Irwindale, Azusa, Arcadia en delen van L.A. County.

De heli vliegt laag. De politiemannen te voet dragen lieslaarzen. De paarden lopen tot aan de knieën door het water. Om drie uur 's middags begint het te onweren. De zoektocht wordt afgeblazen.

Het noodweer hield aan. Veel regen op zondag en maandag. De zoektocht werd tot later datum uitgesteld. Eerst moest het water wegtrekken.

Koury en Meyers noemden het een ontvoering met verkrachting en moord. Ze ondervroegen alle hun bekende zeden misdadigers. Er waren geen verdachten bij.

Ze deden een huis-aan-huisonderzoek in de buurt van Durfee Drugs en Vons Market. Geen resultaat. Niemand had iets gezien. Ze ondervroegen de vader, moeder, stiefvader, stiefmoeder en broer van het vermoedelijke slachtoffer. De vader en de moeder waren slecht te spreken over de echtgenoot.

Hij is een vent van niks. Hij is een tiran. Hij is een ijskouwe rotzak. Bud Bedford windt er geen doekjes om: Hij heeft Betty Jean vermoord.

Woensdag 07-02-73:

Bill Scales wordt naar het lab van de Sheriff ontboden. Brigadier Ben Lubon onderwerpt hem aan een proef met de leugendetector. Koury, Meyers en een agent van bureau El Monte kijken toe.

Lubon noemt het resultaat ondubbelzinnig. De proefpersoon geeft er geen blijk van op de hoogte te zijn van de omstandigheden rond zijn vrouws verdwijning en haar mogelijke dood.

De zaak-Scales liep dood. Geen lijk en geen toneel van misdrijf waar iets mee te beginnen viel. Koury en Meyers kregen nieuwe moorden te behandelen. Die nieuwe zaken eisten al hun tijd op. De regen kwam en trok weer weg. De kiezelgroeven stonden vol water.

15.30 uur, zondag 25-02-73:

Een rondweg bij een diepe groeve die wordt geëxploiteerd door Conrock-Durbin. Er staat een twintigliterblik langs de kant van de weg.

Een veiligheidsagent stopt zijn auto om het blik mee te nemen. Zijn hond springt uit de auto en rent de groeve in. De bewaker fluit. De hond blaft en negeert het bevel. De bewaker loopt naar de rand van de groeve en kijkt naar beneden.

Ze was naakt. Ze lag met haar gezicht omhoog op de bodem van de kuil. De stang van de krammachine lag honderddrieënveertig centimeter van haar linkerhand vandaan.

Ze verkeerde in vergevorderde staat van ontbinding. Dat was nog verergerd doordat ze onder water had gelegen. Maden hadden haar ogen en het meeste bindweefsel weggevreten.

Haar schedel was ingeslagen. Haar haar was uitgevallen naarmate de ontbinding vorderde. Maden krioelden in de hersenpan.

Aaneengeplakte haren aan de slagkant van de stang van de krammachine.

Een tiental politiemannen verscheen op het toneel van het misdrijf. Ze doorzochten de groeve systematisch. Een heli vloog boven hen. Een fotospecialist maakte een paar groothoekopnamen.

De systematische zoektocht leverde niets op: aarde,

rotsen, modder en grind. Een assistent-lijkschouwer eiste het lijk op.

Hij verrichtte autopsie. Doodsoorzaak volgens hem: slag met een stomp voorwerp met als gevolg schedelbreuken. Spermatest leverde niets op. Vaginaal weefsel doortrokken van water en in verregaande staat van ontbinding.

Iedereen wist wie ze was. Niettemin kreeg ze de naam Jane Doe #10. Eerst moest er een officiële identificatie plaatsvinden.

Ze werd geïdentificeerd aan de hand van haar gebit:

Betty Jean Bedford Scales. Geboren 06-03-49. Waarschijnlijke overlijdensdatum: 29-01-73.

Koury en Meyers werkten nog maar voor een deel van hun tijd aan deze zaak. Ze verdiepten zich in andere recente zedenzaken waarvan de daders nog niet gepakt waren. In geografische zin concentreerden ze zich op El Monte, Baldwin Park en Irwindale.

16-12-72:

02.00 uur. Postkantoor Baldwin Park. 220 pc-geweldpleging met bedoeling van verkrachting.

Een blanke jongeman valt een blanke vrouw van vierenveertig lastig. Hij dwingt haar onder bedreiging

met een mes in haar auto te stappen. Hij rukt haar beha los, trekt haar broek naar beneden en streelt haar billen. Het slachtoffer zet het op een gillen. De verdachte vlucht te voet.

17-12-72:

03.45 uur. 24-uurswasserette op 4428 Peck, El Monte. 220 pc - geweldpleging met bedoeling van verkrachting.

Een mannelijke Latino valt een zesenvijftigjarige blanke vrouw lastig. Zij werkt in deze wasserette en in een andere, vier straten verderop.

De verdachte probeert haar een bergruimte binnen te duwen. Hij roept: 'Ik wil je neuken! Ik wil je neuken! Ik ga je niet beroven!' Het slachtoffer haalt een veiligheidsspeld van haar jas. Ze prikt de verdachte. De verdachte slaakt een kreet en rent weg. Het slachtoffer belt het politiebureau van El Monte. Een patrouillewagen komt langs. Zij vertelt: 'Ik heb diezelfde man om twee uur vanochtend gezien. Hij liep langs mijn wasserette en staarde naar binnen.'

04-01-73:

01.00 uur. 24-uurswasserette op 4851 Peck, El Monte. 207 pc-ontvoering; 261 pc - verkrachting; 245 pc - geweldpleging met dodelijk wapen; 10851 cvc- diefstal/auto.

Een mannelijke Latino valt een zesentwintigjarige blanke vrouw lastig. Hij geeft de vrouw een klap. Hij dwingt haar in haar auto te stappen en gaat zelf achter het stuur zitten. Hij rijdt naar de 605 Freeway, over de 210 Freeway en Highway 71. Hij stopt bij een afslag en beveelt het slachtoffer uit te stappen. Hij neemt haar mee naar het kreupelhout. Hij verkracht haar en dwingt haar tot orale seks. Hij brengt haar weer naar haar auto en rijdt haar terug naar El Monte. Hij dwingt haar uit te stappen op Cherrylee en Buffington. Hij zegt dat hij de auto zal achterlaten op Cherrylee en Peck.

Daar verlaat verdachte de auto. Hij veegt stuur en dashboard schoon.

02-02-73:

01.45 uur. Lower Azusa en Peck, El Monte. 314 pc - schennis der eerbaarheid.

Een mannelijke Latino valt een zesendertigjarige blanke vrouw lastig. Het slachtoffer staat bij een bank in een bushokje. De verdachte laat zijn penis zien. Hij zegt: 'Ik kan vannacht niet slapen omdat ik niemand kan vinden om mee te neuken.'

Het slachtoffer begint te gillen. Verdachte loopt weg. Een passerende patrouilleagent houdt hem aan. Verdachte heeft drie pornoboekjes bij zich. De titels luiden Husband and Friend, A Widow's Hunger en Cocker Conqueror.

Verdachte wordt gearresteerd. Hij is ondervraagd

over de wasserettezaken. Hij blijkt onschuldig.

Die gek van de wasserettes liep nog steeds rond. Zijn aanslagen hadden zich tweeënveertig en vijfentwintig dagen vóór de Scales-ontvoering afgespeeld. Vons Market lag honderd meter van 4428 Peck vandaan.

Durfee Drugs lag drie kilometer verder zuidelijk. De moordenaar had mevrouw Scales om half negen ontvoerd. De gek van de wasserettes haalde zijn geintjes 's nachts uit. Hij paste niet helemaal in de zaak-Scales.

De aanslag bij het postkantoor vond drieënveertig dagen vóór de zaak-Scales plaats.

Koury en Meyers hadden nieuwe moorden onder handen. Ze zochten niet meer tussen de arrestatieverslagen van zedenmisdadigers.

08-03-73:

19.15 uur. Postkantoor Baldwin Park. 207/286/288a pc —ontvoering, anale en orale seks.

Een blanke jongeman valt een zeventienjarige blanke vrouw lastig. Hij Iaat een mes zien en dwingt haar naar een park in de buurt te rijden.

Daar is het heel stil. Het slachtoffer zet de auto op het parkeerterrein. Verdachte dwingt haar op de achterbank te gaan zitten en beveelt haar zich uit te kleden. Dat doet ze. Verdachte komt ook op de achterbank. Hij trekt zijn broek naar beneden en streelt de genitaliën van het slachtoffer.

Hij krijgt een erectie. Hij dringt gedeeltelijk binnen in de anus van het slachtoffer. Hij dwingt haar tot orale seks. Hij masturbeert en ejaculeert op de borst van het slachtoffer. Hij zegt dat ze zich moet aankleden. Dat doet ze. Hij neemt haar mee naar het park en zegt dat ze zich moet uitkleden. Dat doet ze. Verdachte neemt haar kleren mee en vlucht te voet.

13-03-73:

21.35 uur. Food King Market. 14103 Ramona, Baldwin Park. 242 pc-aanranding.

Een blanke jongeman valt een vijfentwintigjarige blanke vrouw lastig. Hij doet het andere portier van haar auto open. Hij pakt het slachtoffer vast, waarbij hij haar jasje scheurt. Het slachtoffer weet zich los te rukken. Ze rent weg bij de auto. Verdachte vlucht te voet.

14-03-73:

19.15 uur. Lucky Market. 13940 Ramona, Baldwin Park. 207/220 pc - ontvoering/poging tot verkrachting.

Een blanke jongeman valt een negenentwintigjarige blanke vrouw lastig. Hij doet het portier van de auto aan haar kant open. Hij laat een mes zien en zegt: 'Opzij.' Ze gaat op de passagiersstoel zitten. Verdachte neemt plaats achter het stuur en rijdt weg van de parkeerplaats. Het slachtoffer vraagt wat zijn bedoelingen zijn. Verdachte zegt: 'Ik ga met jou de liefde bedrijven.'

Verdachte rijdt in zuidoostelijke richting. Hij stopt voor rood licht. Het slachtoffer probeert de auto uit te springen. Verdachte geeft gas. Het slachtoffer grijpt de sleutels van de auto. Verdachte zegt: 'Doe ze er weer in, anders vermoord ik je.' Het slachtoffer doet niet wat hij zegt.

De auto rijdt langzamer. Het slachtoffer springt eruit. Verdachte springt eruit. Er volgt een worsteling. Het slachtoffer grijpt het mes van verdachte en steekt hem in de arm. Verdachte vlucht te voet. Het slachtoffer gaat terug naar haar auto en rijdt naar het politiebureau van Baldwin Park.

Ze rapporteert het gebeurde. Agent Henry Dock noteert alles. Ze beschrijft haar aanvaller en de messteek die ze hem heeft toegebracht. Zelf vertoont ze snij- en krabwonden. Agent Dock brengt haar naar Hartland Hospital. Een dokter behandelt haar snij-en krabwonden.

Brigadier J. Morehead belt op naar agent Dock in het ziekenhuis. Hij zegt dat zich daar op dat moment iemand met een messteek bevindt. Hij komt overeen met de beschrijving die het slachtoffer van haar aanvaller heeft gegeven.

Het slachtoffer werpt onopvallend een blik op de

patiënt met de messteek. Ze is voor honderd procent zeker van haar identificatie.

Hij is zeventien. Hij is blond en mager en zit onder de jeugdpuistjes. Hij zit op de middelbare school en woont bij zijn ouders.

Agent Dock arresteert de jongen. Een dokter behandelt zijn wond. Agent Dock neemt de jongen mee naar het bureau van Baldwin Park. Een rechercheur ondervraagt hem. De jongen wordt overgedragen aan zijn ouders. Hij zal aangeklaagd worden wegens 207/220.

Bureau Baldwin Park legt contact met de Afdeling Moordzaken van de Sheriff. Ze vertellen over de jongen en zijn werkwijze. Ze gaan ervan uit dat hij schuldig is aan één verkrachting en drie pogingen tot verkrachting. Koury en Meyers hebben het druk met nieuwe moorden. Ze doen niks met die jongen in de zaak-Scales.

23-04-73:

13.30 uur. Durfee Drugs, El Monte. 220 pc - geweldpleging met bedoeling van verkrachting.

Een blanke jongeman valt een achttienjarige blanke vrouw lastig. Het slachtoffer zit in haar auto. Het portier aan de kant van de chauffeur is niet op slot.

Verdachte verschijnt bij het portier. Hij grijpt het stuur en zegt tegen het slachtoffer dat ze moet doorschuiven. Het slachtoffer weigert. Verdachte herhaalt

zijn eis. Het slachtoffer gaat gillen. Verdachte legt één hand over haar mond en steekt de andere van voren in haar beha. Het slachtoffer werpt zich naar opzij en drukt met haar volle gewicht tegen hem aan. Verdachte vlucht te voet.

25-04-73:

De jongen wordt gearresteerd en beschuldigd van de aanslag op 23 april. Hij is op 12 april achttien geworden. Hij is nu een volwassene en aansprakelijk voor zijn daden.

Vier eerdere slachtoffers identificeren hem. Hij wordt vastgehouden op het bureau van de Sheriff in Temple City. Een rechercheur van dat bureau neemt contact op met Koury en Meyers. Ze ondervragen de jongen over de zaak-Scales.

De jongen zegt dat hij zich de verkrachting en pogingen tot verkrachting niet herinnert. Hij zegt dat hij aan black-outs lijdt. Hij was tweemaal bijgekomen uit een black-out, en toen had hij gemerkt dat hij met een vrouw aan het sollen was. Hij heeft problemen met vrouwen. Hij is sinds zijn eerste aanhouding op 14 maart onder behandeling van een psychiater. Misschien heeft hij dingen gedaan terwijl hij een black-out had.

De jongen stemt toe in een proef met de leugendetector. Die wordt gedaan door brigadier Ben Lubon.

De jongen ontkent Betty Jean Scales gedood te

hebben. Hij ontkent de verkrachting en de pogingen tot verkrachting waarvoor de slachtoffers hem als de dader hebben aangewezen. Hij zegt dat hij nooit bij Durfee Drugs is geweest. Brigadier Lubon noemt de test 'dubbelzinnig'.

12-06-73:

Koury en Meyers ondervragen de jongen nogmaals. Hij ontkent Betty Jean Scales gedood te hebben. Hij zegt dat hij nog nooit bij Durfee Drugs is geweest. Koury en Meyers komen telkens weer terug op de zaak-Scales. De jongen staat op zijn recht niets te hoeven zeggen.

De jongen bleef in hechtenis. Hij werd veroordeeld wegens de poging tot verkrachting van 14 maart. Zijn vonnis: een onbepaalde periode jeugdgevangenis.

Het dossier-Scales kreeg het stempel onopgelost. Het was de tweede onopgeloste moord in El Monte. Het was de tweede dumping van een lijk, na de eerste, zo'n vijftien jaar daarvoor.

Het slachtoffer van die eerste moord heette Geneva Hilliker ElIroy. Zij was mijn moeder.