Nawoord

Toen ik jaren geleden farmacologie ging studeren, besloot ik mijn literaire aspiraties ter zijde te schuiven. Daarna kwam ik, zoals zo veel meisjes, terecht in de draaikolk van bruidegoms, aanzoeken en salonhuwelijken. In die periode heb ik mijn ervaringen en de situaties waaraan ik werd blootgesteld voor mezelf gehouden, maar op den duur had ik behoefte mijn gevoelens onder woorden te brengen. Toen kwam ik in aanraking met de wereld van het internet. Ongeveer anderhalfjaar geleden ben ik begonnen met het schrijven van een weblog onder de titel Ik wil trouwen. De meeste stukjes die ik schreef over mijn belevenissen waren ironisch bedoeld. De weblog werd al snel heel populair en ik stond zelf verbaasd van het grote succes. Veel mensen vonden het een van de beste Arabische blogs die er waren. Ik hoop dat die eer terecht is.

Intussen bleef ik ervan dromen om los te breken uit de beperkte wereld van het internet en me in de vrije, wijde wereld van het gedrukte boek te begeven. Die droom is nu uitgekomen. Ik hoop dat jullie het boek mooi vinden en dat het jullie iets dichter bij de gedachtewereld van jonge, hedendaagse Egyptische vrouwen zal brengen. Deze vrouwen proberen nog steeds de rol te vervullen die de maatschappij hun oplegt. Tot hun verlossing, dus totdat ze een man hebben gevonden, zullen ze hardop, zachtjes, en soms zelfs fluisterend blijven zeggen: “Ik wil trouwen.”

 – Ghada Abdel Aal

(voor wie het huwelijk heilig is en die bereid is bij te dragen aan de kosten voor de inrichting van het huis)*

≡ Veelgebruikte zin in huwelijksadvertenties.