Hoofdstuk 8

 

 

 

Theo wist dat hij niet nijdig had moeten worden, maar het was moeilijk om Dione niet aan te raken. De afgelopen nacht had hij zijn kans gegrepen, en daar had hij geen spijt van.

Van het zoenen had hij nog meer genoten dan hij zich had voorgesteld. In zijn verbeelding had hij ook hartstochtelijk met haar gevreeën en zich verkneukeld over de overeenkomst die hij had gesloten.

Toen hij ’s nachts met tegenzin naar zijn kamer was teruggegaan, had hij gehoopt dat die zoen het begin zou blijken te zijn van iets heel speciaals en opwindends. Dione was een klasse apart. De meeste andere vrouwen waren alleen uit op zijn geld. Je kon bijna de geldbedragen in hun ogen zien. Zelfs zijn ex-vrouw was alleen maar geïnteresseerd in zijn banksaldo, en hij moest er niet aan denken hoeveel de scheiding hem had gekost.

Dione was anders. Ze leek hem niet te kunnen uitstaan, hoewel ze op zijn kus had gereageerd. Dat had hij als een gunstig teken beschouwd, maar nu begreep hij dat hij zich had vergist. Haar reactie was alleen maar dankbaarheid geweest, omdat hij haar over haar nachtmerrie heen had geholpen.

Bij de gedachte aan Keristari die haar op zo’n jonge leeftijd wreed bij haar moeder vandaan had gehaald, klemde hij zijn lippen op elkaar. De man was nog erger dan hij altijd had gedacht. Met zijn egoïsme had hij twee levens verwoest. Achteraf wenste Theo dat hij hem geen geld had gegeven. Maar dan zou hij Dione niet hebben leren kennen… En dan zou hij zich nu niet ellendig hebben gevoeld over haar botte afwijzing. Haar uitbarsting van vanochtend had hem overvallen, want hij had juist de indruk gekregen dat hij iets begon te bereiken. Nu zag het ernaar uit dat hij weer van voren af aan moest beginnen.

Hij had haar weliswaar een ultimatum gegeven, maar hij zou zich nooit aan haar opdringen. Tegelijkertijd wist hij dat hij niet dag in, dag uit met haar kon leven zonder haar zelfs maar aan te raken. Hij zou al zijn charmes in de strijd moeten gooien. Daar verheugde hij zich op. Hij glimlachte.

‘Ik ben blij dat je het zo leuk vindt,’ zei Dione bits.

‘Toe nou, Dione. Doe niet zo stug. We moeten nog een jaar met elkaar optrekken. Je kunt niet de hele tijd een hekel aan me blijven hebben.’

‘Maar ik hoef ook niet met je te vrijen,’ wierp ze haastig tegen. ‘Afspraak is afspraak, wat mij betreft, en vannacht ben je te ver gegaan.’

‘Je hebt me anders niet tegengehouden.’ Hij was er zelfs van overtuigd geweest dat ze er net zo van had genoten als hij.

‘Ik had behoefte aan troost.’

‘Maar niet aan het soort troost dat ik je kon bieden?’ vroeg hij bits. ‘Geef maar geen antwoord, want je bedoeling is duidelijk. Ga vandaag gerust in je eentje naar je moeder als je dat wilt.’ Hij draaide zich om en liep de kamer uit.

 

Dione vroeg zich niet af waarom Theo ineens van gedachten was veranderd. Het feit dát hij zich had bedacht, was voldoende. Een kwartier later stond ze buiten op een taxi te wachten. Maar nog voordat die aan kwam rijden, parkeerde Theo zijn auto snel op de lege plek.

‘Instappen.’

Hij liet haar geen andere keus, dus stapte ze in. ‘Dank je wel,’ zei ze zacht.

‘Graag gedaan.’

Het klonk nors. Waarschijnlijk was hij kwaad omdat ze in haar eentje op pad wilde gaan, dacht ze. Dat kon haar niet schelen. Ze had ruimte nodig, en tijd om haar verwarde gedachten op een rijtje te zetten. Na de afgelopen nacht had ze gemengde gevoelens over Theo. Het feit dat ze van de kus had genoten, vond ze nog het ergst.

Hij zette haar bij haar moeder af en zei dat hij haar om twaalf uur zou ophalen om met haar te gaan lunchen. Zijn toon was bars en Dione wist dat ze beter niet kon protesteren.

Jeannie was blij verrast om haar zo snel weer te zien. Dione omhelsde haar hartelijk. ‘Het spijt me dat je op die manier kennis moest maken met Theo,’ zei ze verontschuldigend. ‘Het is echt gebeurd zoals ik zei. Zodra we elkaar zagen, wisten we allebei dat we voor elkaar bestemd waren.’

‘Je had me op zijn minst even kunnen bellen,’ zei Jeannie met een gekwetste blik in haar blauwe ogen.

‘Dat had ik kunnen doen,’ gaf Dione toe, ‘maar ik wist dat er niet genoeg tijd was om jou te laten overkomen. En vanwege Yannis betwijfel ik of je was gegaan. Theo stelde voor om het je persoonlijk te komen vertellen. Hoe vind je hem?’ Ze deed haar best om gretig te klinken, maar eigenlijk voelde ze zich ellendig, omdat ze haar moeder iets moest wijsmaken.

‘Hij lijkt me erg aardig,’ antwoordde Jeannie. ‘Het is een knappe man om te zien en hij heeft goede manieren. Ik hoop dat hij je gelukkig maakt. Vroeger was ik ook gelukkig met je vader, maar toen we eenmaal waren getrouwd, veranderde hij. Ik hoop dat je dat met Theo niet overkomt.’

Dione schudde haar hoofd. ‘Zo is hij niet. Hij is heel anders dan pap. Hij kan pap niet eens uitstaan.’

‘Hij is niet de enige,’ merkte Jeannie op. ‘Het verbaast me dat je bent gekomen nu hij in het ziekenhuis ligt. Hoe reageerde hij toen je hem vertelde dat je met Theo ging trouwen?’

‘Hij is blij voor me.’ Dat was niet gelogen. Haar vader was verguld geweest, al zou hij vast niet zo blij zijn wanneer hij erachter kwam dat ze op huwelijksreis naar Engeland waren gegaan. Ze had het aan Phrosini overgelaten om hem dat te vertellen.

‘Waarom verbaast me dat niet?’ vroeg Jeannie droogjes. ‘Hij heeft altijd gehoopt dat je met een Griek zou trouwen. En nu is zijn wens in vervulling gegaan. Gaan jullie in Griekenland wonen?’

‘Theo’s bedrijf is hier gevestigd.’

‘Wat doet hij?’

‘Hij heeft een internationale hotelketen. Ik geloof dat een van zijn hotels in Londen is.’

‘Dus hij is steenrijk?’ Jeannies toon klonk minachtend.

Dione knikte. ‘Maar dat is niet de reden dat ik met hem ben getrouwd, mam, als je dat soms dacht.’

‘Yannis streefde ernaar om rijk te zijn,’ merkte haar moeder op. ‘Volgens mij worden mannen daar chagrijnig van. Ze hebben een bekrompen opvatting over de rest van de wereld. Laat je daar niet door beïnvloeden.’

‘Theo is anders dan mijn vader.’

‘Weet je dat zeker?’

Dione knikte.

‘Dan ben ik blij voor je, lieverd.’

Jeannie ging theezetten, en daarna zaten ze nog een tijdje te praten, totdat het gesprek eindelijk op Chris kwam.

‘Ik wist niet dat hij zo zou reageren,’ zei Dione.

‘Ik ook niet,’ gaf haar moeder toe. ‘Het heeft me in ieder geval de ogen geopend. Als hij zich hier nog een keer durft te vertonen, zal ik hem laten weten hoe ik over hem denk.’

Dione glimlachte. Ze kon zich niet voorstellen dat haar moeder zoiets zou doen, hoewel ze tegenwoordig meer ruggengraat leek te hebben dan vroeger.

‘Weet je dat hij heeft gevraagd of hij bij me kon intrekken?’ vroeg Jeannie. ‘Als kostganger. Het schijnt dat hij zijn flat uit moet.’

‘Je hebt toch niet ja gezegd?’ vroeg Dione ontzet. Ze had het idee dat Chris alleen maar op gratis eten en onderdak uit was.

Jeannie schudde haar hoofd. ‘Eigenlijk heb ik hem altijd al een beetje raar gevonden, maar vanwege jou heb ik geprobeerd om hem aardig te vinden. Maar Theo vind ik veel aardiger,’ zei ze, en ze glimlachte. ‘Ik ben blij dat je je hart hebt gevolgd. Natuurlijk heb ik mijn bedenkingen omdat het zo snel is gegaan, maar zo ging het met je vader en mij ook. Bij mij was het liefde op het eerste gezicht.’

Dat hoorde Dione voor het eerst. Ze streelde haar moeders hand. ‘Ben je bang dat Theo me slecht zal behandelen?’

‘Ik zou een ontaarde moeder zijn als ik me geen zorgen maakte, maar hij lijkt me erg aardig.’

‘Hij is veel aardiger dan Chris,’ zei Dione nadrukkelijk. ‘Wist je dat Chris weer terug is bij zijn ex-vriendin? Daar kwam ik achter vlak voordat ik naar Griekenland ging.’

‘Nee, dat wist ik niet.’

‘Hij ontkende het toen ik hem ernaar vroeg. Maar mijn informant is heel betrouwbaar. Chris had niet het recht om die dingen te zeggen over mijn huwelijk met Theo, terwijl hij mij achter mijn rug heeft bedrogen.’

‘Je hebt volkomen gelijk,’ zei Jeannie. ‘Wat denk je, zou hij vandaag komen opdagen voor zijn lunch?’

Dione sperde haar ogen wijd open. ‘Dat zou hij niet durven. Misschien kan ik maar beter blijven wachten. Ik wil niet dat je hem in je eentje het hoofd moet bieden.’

‘Ik kan Chris wel aan,’ zei haar moeder. Ze klonk veel zelfverzekerder dan anders. ‘Ik heb nu gezien hoe hij echt is. Je hoeft niet te blijven wachten.’

Dione geloofde haar oren niet. Yannis had haar moeders zelfvertrouwen zo’n knauw gegeven, dat ze maar zelden voor zichzelf opkwam. Dit was een verbluffende ommekeer in haar houding. Toch aarzelde ze om haar moeder alleen te laten.

Toen Theo haar kwam ophalen, liet ze hem binnen. ‘Vind je het erg om straks terug te komen?’ vroeg ze. ‘Ik moet Chris even spreken. Hij kan elk moment hier zijn.’

Theo’s gezicht betrok, en hij keek haar ijzig aan. ‘Waarom? Wat valt er nog te bepraten?’ vroeg hij op scherpe toon.

Ze stond op het punt hem te vertellen dat het niets met hun relatie te maken had, maar bedacht zich. ‘Er zijn een paar dingen die gezegd moeten worden.’

‘Misschien is het beter als ik blijf om ze te horen.’

‘En misschien gaan ze jou niets aan,’ zei ze kortaf.

Een paar ogenblikken lang keek hij haar strak aan. Het was een krachtmeting, maar Dione was vastbesloten om niet te zwichten.

Ten slotte beet hij haar toe: ‘Mij best.’ Daarna maakte hij rechtsomkeert, stapte in zijn auto en scheurde met gierende banden weg.

Vrijwel onmiddellijk kwam Chris de hoek om rijden. ‘Dione!’ riep hij uit zodra hij was uitgestapt. ‘Jou had ik hier niet verwacht. Was dat je man die ik daarnet zag wegrijden?’

Ze knikte.

‘Wat is er gebeurd? Hebben jullie nu al ruzie?’ vroeg hij grijnzend.

‘Helemaal niet,’ antwoordde ze kortaf, terwijl ze met hem mee naar binnen ging. ‘Mijn moeder heeft je het een en ander te vertellen, en we vonden het beter dat mijn man er niet bij was.’

Chris trok zijn wenkbrauwen op.

Jeannie draaide er niet omheen. ‘Het spijt me dit te moeten zeggen, Chris, maar voortaan ben je niet meer welkom in mijn huis.’

Hij keek woedend naar Dione. ‘Jij hebt haar natuurlijk opgestookt, hè? Nu je met die vent getrouwd bent, denk je zeker dat je je moeder de wet kunt voorschrijven, hè?’

‘Met het huwelijk van mijn dochter heeft dit niets te maken,’ zei Jeannie scherp. ‘Ik heb me door jou voor je karretje laten spannen, maar dat is nu afgelopen. Ik wil dat je weggaat en niet meer terugkomt.’

Verbluft fronste Chris zijn voorhoofd en wendde zich toen weer naar Dione. ‘Wat moet dit voorstellen? Is dit een samenzwering?’

‘Als je het zo wilt opvatten, ja,’ reageerde Dione. ‘Mijn moeder en ik zijn het erover eens dat het niet langer door de beugel kan dat jij hier aldoor over de vloer komt.’

‘En ik kan wel raden wie je moeder dat idee heeft ingefluisterd,’ snauwde hij. ‘Nou, je wordt bedankt, Dione! Eerst ga je ervandoor om te trouwen met de eerste de beste rijke vent die je tegenkomt en nu verbied je me om hier te komen. Dat had ik niet van je verwacht. Van mij mag Theo je hebben. Hij komt er vanzelf wel achter wat voor een secreet je bent.’

Hij draaide zich om en vertrok.

Dione en Jeannie keken elkaar ongelovig aan en glimlachten toen.

Toen Theo terugkwam, zaten ze thee te drinken. Hij zag er allesbehalve tevreden uit. Dione beloofde haar moeder dat ze binnenkort weer langs zou komen, en daarna liep ze achter haar man aan naar buiten.

In de auto hulde hij zich in een grimmig stilzwijgen, maar gelukkig reed hij niet hard. Hoewel hij nog steeds kwaad was, werd zijn woede overschaduwd door zijn sensualiteit. Ze kon de hartstocht die in hem smeulde, bijna inademen.

Nadat ze waren gestopt bij een sociëteit werd de auto door iemand naar een geheime parkeerplaats gereden, waarna Theo haar naar binnen leidde. Er heerste een voorname, gedempte sfeer, en iedereen leek elkaar te kennen.

Theo reageerde niet op de begroetingen en nam Dione meteen mee naar een rustig plekje in de eetzaal, waar hun gesprek niet kon worden afgeluisterd. Hij kwam direct ter zake.

‘Wat was er zo belangrijk dat je zo nodig met dat idiote vriendje van je moest praten zonder dat ik erbij mocht zijn?’

Dione keek hem boos aan. ‘Chris is mijn vriendje niet meer.’

‘Dat spreekt vanzelf,’ zei hij kortaf. ‘Het was maar bij wijze van spreken. Maar ik hoop dat je hem niets over ons huwelijk hebt verteld en niet hebt beloofd dat je na de scheiding naar hem terug zult gaan.’

Als de scherpe blik in zijn ogen bedoeld was om haar angst aan te jagen, dan vergiste hij zich. Ze was gewend aan mannen zoals hij. ‘Niemand weet iets van onze afspraak, daar kun je van op aan. Ik zou mezelf nooit vernederen.’

‘Dus je vindt het vernederend om met mij getrouwd te zijn?’ vroeg hij spottend.

‘Wat denk je zelf?’ In haar donkere ogen vlamde een felle blik op. ‘Wie vindt het nou leuk om tot een huwelijk te worden gedwongen?’

‘Niemand heeft je voor het blok gezet,’ merkte hij op.

‘Dat is waar,’ gaf ze toe, ‘maar zo voelt het wel. Ik weet dat ik het voor mijn vader deed, maar ik beleef er geen plezier aan.’

‘Dat zou je juist wel moeten doen.’ Hij liet zijn stem een beetje dalen. ‘Net zoals vannacht. Reageerde je ook zo op Chris, als hij je wilde zoenen? Misschien besef je het zelf niet, maar je hebt een verborgen passie onthuld die ik maar wat graag zou willen ervaren.’

‘Nee!’ riep ze uit, zonder in te gaan op zijn vraag over Chris. Ze wilde de waarheid niet onder ogen zien. Niemand had haar libido ooit feller doen oplaaien dan Theo. Dat benauwde haar, maar tegelijkertijd vond ze het opwindend. ‘Je vergeet wat er in ons contract staat.’

‘Nee, beslist niet.’ Zijn glimlach was akelig zelfverzekerd. ‘Ik ga er gewoon van uit dat we ons op een gegeven moment door onze hartstocht laten meeslepen.’

Dione kon hem wel slaan, maar ze wist dat hij gelijk had. Ze hoefde maar heel even niet op haar hoede te zijn, en hij zou niet aarzelen om er misbruik van te maken. Dan zou ze verloren zijn. ‘Je veronderstelt te veel,’ liet ze hem geïrriteerd weten.

‘Wil je soms zeggen dat je niet hartstochtelijk bent? Hebben Chris en jij nooit gevreeën totdat jullie samen in een andere wereld leken te zweven?’

‘Wat Chris en ik hebben gedaan gaat jou niets aan,’ reageerde ze boos, maar ze voelde dat ze bloosde.

Wat zou hij denken als hij wist dat ze nog maagd was? Zou hij haar een ‘ijskoningin’ noemen, zoals Chris af en toe had gedaan? Chris had het helemaal niet leuk gevonden dat ze niet met hem naar bed wilde, omdat ze wilde wachten totdat ze getrouwd was. En nu was ze dan getrouwd, maar ze wilde nog steeds niet vrijen…

Opgelucht merkte ze dat Theo de ober riep om hun bestelling door te geven. Ze bestudeerden de kaart, maar omdat ze niet kon kiezen, koos Theo voor haar. Die vervloekte man had een verontrustende uitwerking op haar, waardoor ze zich het ene moment sterk en zelfverzekerd voelde en het andere heel zwak.

‘Ben je van plan om Chris weer te zien?’

Die vraag overrompelde haar. ‘Mijn moeder heeft hem voorgoed de deur gewezen. Ik speel dit spelletje precies volgens jouw regels.’

‘O, dus voor jou is ons huwelijk een spelletje?’

‘Is dat dan niet zo? Een machtsspelletje tussen jou en mijn vader. Ik kan het niet uitstaan dat ik in deze situatie ben gedwongen.’

Met opgetrokken wenkbrauwen leunde Theo achterover in zijn stoel en nam haar aandachtig op, alsof hij tot diep in haar ziel wilde kijken. ‘Als je zo’n hekel aan je vader hebt, waarom heb je je dan voor hem aan mij gebonden?’

Dione had onmiddellijk spijt van haar uitbarsting. Soms had ze inderdaad een hekel aan haar vader, maar ze hield ook van hem en zou hem nooit in de steek kunnen laten. ‘Ik zei niet dat ik een hekel aan hém heb, maar alleen aan wat hij me wilde laten doen. En dat deed ik vanwege zijn gezondheid. Verder wil ik er niet meer over praten.’ Ze hoopte dat hun eten snel werd gebracht, zodat ze haar aandacht daarop kon richten.

‘Hij boft. En ik ook dat ik zo’n beeldschone bruid heb.’ Blijkbaar was zijn boze bui overgewaaid. Hij reikte glimlachend over de tafel heen en pakte haar hand.

Er schoot een tinteling door haar arm en daarna door haar hele lichaam, totdat ze in brand leek te staan. Wat gebeurde er toch met haar? Hij raakte haar alleen maar aan!

Zachtjes streelde hij met zijn duim over haar hand, die ze wilde wegtrekken. Maar ze wilde Theo niet laten merken dat hij haar in verwarring had gebracht. De afgelopen nacht was een grote vergissing geweest. Ze was blij geweest met zijn troost, maar ze had zich nooit moeten laten kussen. Daarmee was ze te ver gegaan, en nu wilde hij dat duidelijk uitbuiten.

Tijdens de maaltijd praatten ze over van alles en nog wat, behalve over henzelf. Tegen de tijd dat ze klaar waren met eten, voelde ze zich al meer op haar gemak in zijn gezelschap.

Na afloop gingen ze als toeristen een eindje wandelen langs een paar bezienswaardigheden. Ze maakten een boottochtje op de Theems en genoten van het schitterende uitzicht vanuit de London Eye. Toen ze ten slotte naar zijn appartement teruggingen, was Dione moe, maar gelukkig.

Theo had geen lastige vragen meer gesteld en behalve dat hij haar hand had vastgehouden, had hij zich niet opdringerig gedragen. Als hij zich de rest van hun zogenaamde huwelijksreis ook zo gedroeg, had ze er geen moeite mee. Verder dan dat durfde ze niet te denken.

Zijn huishoudster had het avondeten al voor hen klaarstaan, en na hun wandeling had Dione wel trek. Pas na het eten begon ze zich onrustig te voelen, toen ze op het balkon zaten te kijken naar de donker wordende lucht, met op de achtergrond de klanken van de Negende symfonie van Beethoven.

Dit was intiem. Ze voelde dat Theo niet naar het uitzicht keek, maar naar haar. Misschien kon ze beter vluchten voordat het te laat was. Of zag ze spoken?

‘Wat ziet Londen er ’s avonds mooi uit, vind je niet?’ merkte ze op.

‘Niet zo mooi als jij.’

Ze draaide zich naar hem toe en keek recht in zijn ogen. ‘Je zou me geen complimentjes geven,’ zei ze verontrust. Het viel niet mee om de blikken van deze man te negeren, vooral niet wanneer ze begeerte uitstraalden.

‘Waarom niet? Alle vrouwen verdienen complimentjes.’

‘Maar onze relatie is anders,’ sputterde ze.

‘Dat maakt het juist extra spannend,’ vond hij. ‘Je bent heel sexy, Dione.’

‘En jij hebt een vlotte babbel,’ zei ze snel, terwijl haar hart begon te bonzen. ‘Daar kom je niet ver mee.’

‘Wat jammer nou! Met jou zou ik juist graag heel ver willen gaan.’

Dione vloog overeind. ‘Dit is een bespottelijk gesprek. Ik ga naar mijn kamer.’

‘Niet zo snel.’ Theo greep haar bij haar arm. ‘Ik heb toch beloofd dat er niets zal gebeuren zonder jouw toestemming, dus waarom zo’n haast?’ Toen glimlachte hij. Het was een duivels lachje. ‘Tenzij je eigen gevoelens op hol slaan. Is dat misschien het probleem?’

‘Je bent gek,’ snauwde ze. En zelf was ze dat ook, want het was waar wat hij zei. De aangename uren die ze met Theo had doorgebracht, hadden emoties opgewekt die ze liever niet had.

‘Hm-m, zou het?’ vroeg hij geamuseerd. ‘Ga zitten, Dione. Voorlopig blijf je hier. Waarschijnlijk ben je vergeten dat je van mij bent, en toevallig wil ik dat je me de rest van de avond gezelschap houdt. Ik heb geen zin om hier in mijn eentje te blijven zitten.’

Hoewel hij glimlachte, hoorde ze een scherpe ondertoon in zijn stem, en tegen beter weten in plofte ze weer in haar stoel. Verdraaid, de man was duidelijk gewend om zijn zin door te drijven. En zij was zo stom om dat toe te laten. Hoe kwam ze erbij dat ze tegen hem opgewassen zou zijn?

Dat zou ze wel zijn geweest als haar lichaam haar niet zo in de steek had gelaten. Met haar hoofd of haar verstand had het niets te maken. Nee, het waren haar verraderlijke ledematen die het lieten afweten, en haar zenuwen die veel te gevoelig waren.

Theo draaide zijn stoel om, zodat hij tegenover haar zat. Hij boog zich naar voren om haar handen in de zijne te nemen. ‘Je hoeft nergens bang voor te zijn, Dione. Ik ben de grote boze wolf niet.’

Ze wilde zich losrukken, maar hij greep haar zo stevig vast, dat ze haar verzet opgaf. Dat was een grote vergissing, want haar hart begon onmiddellijk onstuimig te bonzen.

‘We staan er samen voor, jij en ik,’ mompelde hij. ‘Een jaar duurt erg lang als je er niet van geniet. Als ik jou was, zou ik niet meer tegenstribbelen en zou ik gaan genieten.’

‘Jij hebt gemakkelijk praten,’ zei ze verwijtend. ‘Jij vindt deze situatie leuk, maar ik niet. Heb je enig idee hoe afschuwelijk het was om mijn moeder over ons te moeten vertellen? Ik vraag me af wat ze ervan vindt dat ik met een man ben getrouwd die ik amper ken.’

Theo haalde zijn schouders op. ‘Volgens mij aanvaardde ze dat het liefde op het eerste gezicht was. Je wist het overtuigend te brengen, agapi mou. Zo overtuigend, dat ik er zelf bijna in ging geloven. Misschien voel je je echt tot me aangetrokken, ook al wil je dat niet toegeven. Misschien moeten we daar iets aan doen.’

‘Waag het niet,’ riep Dione geschrokken uit, zodra hij zich nog meer naar haar toe boog. Maar het was al te laat. Terwijl haar hart bonsde en een felle gloed door haar heen raasde, liet ze toe dat hij zijn lippen op de hare drukte voor een kus die haar ziel in vuur en vlam zette.

Als hij haar die nacht niet had gekust, zou ze misschien de kracht hebben gehad om hem af te wijzen. Nu was ze dwaas genoeg om elk verrukkelijk moment in zich op te nemen. Toen hij de kus verdiepte en haar op zijn schoot trok, deed ze niets om zich te verweren.

Ze voelde dat hij opgewonden was, en onwillekeurig kuste ze hem terug, terwijl ze met haar vingers teder de vorm van zijn gezicht volgde.

‘O, Dione, wat verlang ik naar je,’ bracht hij hijgend uit tussen het kussen door.

In stilte gaf Dione beschaamd toe dat ze ook naar hem verlangde.