Hoofdstuk 26

'Ik begrijp niet, monsieur Poirot, hoe uw verdenking op Robin Upward is gevallen!'
Poirot keek voldaan naar de tot hem opgeheven gezichten. Hij hield altijd van zulke ophelderingen.
'Ik had hem al veel eerder moeten verdenken. Het eerste aanknopingspunt was doodeenvoudig... een uitlating van mevrouw Summerhayes op dat feestje. Toen zei ze tegen Robin Upward: "Ik vind het akelig dat ik geadopteerd ben. En jij?" In die twee woorden "En jij?" lag het gehele geheim besloten. Die konden alleen betekenen dat mevrouw Upward niet Robins eigen moeder was.
Nu was mevrouw Upward zelf ziekelijk bang dat het bekend zou worden dat Robin haar eigen zoon niet was. Waarschijnlijk had ze te veel misselijke grapjes horen maken over talentvolle jonge mannen, die op oudere, gefortuneerde vrouwen parasiteren. Er waren ook maar enkele mensen die wisten dat Robin een aangenomen zoon was... alleen die coterie van acteurs en toneelschrijvers waar ze Robin voor het eerst had ontmoet.
Zij had hier in het land weinig intieme vrienden, doordat zij zo lang in het buitenland was geweest. Zij gaf er in elk geval de voorkeur aan zich hier te vestigen, ver van Yorkshire, waar ze oorspronkelijk vandaan kwam. Zelfs wanneer zij vrienden van vroeger ontmoette, lichtte zij hen niet in, als zij veronderstelden dat deze Robin dezelfde was die zij als kleine jongen hadden gekend.
Maar dadelijk heb ik van de verhouding op "Laburnums" een onnatuurlijke indruk gekregen. Robins houding tegenover mevrouw Upward was volstrekt niet die van een verwend kind of een toegewijde zoon. Het was die van een beschermeling tegenover zijn "patrones". De wat onwaarschijnlijke benaming "Madre" had iets toneelachtigs. En al was het duidelijk dat mevrouw Upward dol op hem was, toch behandelde zij hem min of meer als een kostbaar bezit, dat ze had gekocht en betaald.
Daar hebben we dus Robin Upward, veilig geborgen, met Madres portemonnaie bij de hand om al zijn plannen te financieren, tot opeens mevrouw McGinty dit veilige wereldje komt verstoren. Zij heeft de foto met "Mijn moeder" erop in een la van zijn bureau zien liggen. Zijn moeder, over wie Robin mevrouw Upward heeft wijsgemaakt dat ze een begaafde balletdanseres was, die aan t. b. c. is overleden.
Mevrouw Mc Ginty dacht uiteraard dat het een jeugdfoto was van mevrouw Upward, omdat zij niet anders wist dan dat die Robins eigen moeder was. Ik geloof niet dat zij aan chantage heeft gedacht, maar toch stellig aan een aardig cadeautje als beloning wanneer zij haar mond verder hield over een verleden dat vooreen "trotse" vrouw als mevrouw Upward stellig ondraaglijk zou zijn geweest.
Robin Upward evenwel wilde niets riskeren. Hij weet de suikerhakker in handen te krijgen, die mevrouw Summerhayes voor de grap een ideaal moordwerktuig heeft genoemd, en de daaropvolgende avond komt hij, op weg naar de studio waar hij zijn radiopraatje moet houden, bij mevrouw McGinty thuis. Zij laat hem argeloos in de voorkamer en hij doodt haar onmiddellijk. Net als iedereen in Broadhinny, weet hij waar ze haar spaarduitjes verborgen houdt, en hij ensceneert een roofmoord, waarbij hij het geld achter het huis verstopt. Bentley wordt onmiddellijk verdacht en gearresteerd. Nu is alles weer veilig voor de handige Robin Upward.
Maar dan kom ik onverwacht met de vier portretten op de proppen. Mevrouw Upward herkent dat ene van Eva Kane als het portret van Robins moeder de danseres. Daarover wil zij eerst eens rustig nadenken. Er is immers een moord gepleegd. Zij kan niet geloven dat Robin die op zijn geweten zou hebben...
Wij weten niet, wat zij mogelijk uiteindelijk ondernomen zou hebben. Maar Robin wenst ook nu niets te riskeren! Hij verzint een hele mise-en-scene. Het theaterbezoek op Janets uitgaansavond, de telefoontjes naar drie dames, het ene koffiekopje dat hij insmeert met de lippenstift die hij uit Eva Carpenters tasje heeft genomen. Hij koopt zelfs een flesje van haar merk parfum. Het zijn de rekwisieten en het decor.
Terwijl mevrouw Oliver buiten in de auto zat te wachten, snelde de gedienstige Robin nog twee maal het huis binnen. De moord was een kwestie van seconden. Daarna moest hij nog haastig de mise-en-scene verzorgen. Na de dood van mevrouw Upward zou hij haar hele vermogen erven. En niemand zou hem verdenken, omdat alle aanwijzingen erop duidden dat de moord door een vrouw was gepleegd. Een van de drie die hij die avond naar mevrouw Upward had ontboden zou stellig verdacht worden. En dat gebeurde ook.
Maar Robin was slordig en zijn zelfvertrouwen is iets te groot geweest, zoals zo dikwijls bij moordenaars het geval is. Niet alleen heeft hij een boek bewaard waarin hij zijn eigenlijke naam had geschreven, maar hij had bovendien de noodlottige foto behouden. Die had hij in het belang van zijn eigen veiligheid beter kunnen vernietigen. Maar hij heeft aan de mogelijkheid gedacht daarmee iemand anders op het juiste moment nog verdacht te maken.
Waarschijnlijk heeft hij toen aan mevrouw Summerhayes gedacht. Dat kan de reden zijn geweest dat hij op "Long Meadows" is komen wonen. Per slot van rekening was de suikerhakker ook van haar afkomstig. Bovendien wist hij dat mevrouw Summerhayes zelf een aangenomen kind was, net als hij zelf. Zij zou niet gemakkelijk hebben kunnen bewijzen dat zij niet het kind van Eva Kane was.
Toen Deirdre Henderson echter had toegegeven dat zij op de plaats van het misdrijf was geweest, kwam hij op de gedachte de foto naar "Hunter's Close" te brengen en tussen haar eigendommen te stoppen. Hij probeerde dat te doen met behulp van een ladder die een van de tuinlui tegen de gevel had gezet. Maar mevrouw Wetherby had in haar nervositeit opdracht gegeven alle vensters gesloten te houden. Daardoor
moest hij onverrichter zake terugkeren. Dadelijk toen hij op "Long Meadows" terugkwam, heeft hij het portret toen in de bureaula gedeponeerd die ik - ongelukkig genoeg voor hem -kort tevoren helemaal had doorzocht.
Ik wist dus dat het portret er opzettelijk in gelegd was, en ik wist ook door wie... Dat kon alleen zijn gedaan door de andere logeergast, die ik boven mijn hoofd zo ijverig hoorde typen. Aangezien op het schutblad van het boek de naam Evelyn Hope stond, moest het boek of aan mevrouw Upward of aan Robin Upward toebehoren.
--De -naam Evelyn had mij op een dwaalspoor gebracht. Ik bracht die naam in verband met Eva Carpenter. Maar natuurlijk kan Evelyn ook een jongensnaam zijn!
Ik had van mevrouw Oliver gehoord over het gesprek met de acteurs in de schouwburg in Cullenquay. Van een van hen dacht ik de bevestiging te krijgen dat Robin een aangenomen zoon was. Want uit wat hij tegen mevrouw Oliver gezegd had, bleek dat hij de werkelijke feiten kende. En zijn verhaal hoe mevrouw Upward onmiddellijk had gebroken met een jongeman die haar had voorgelogen over zijn afkomst, was veelbetekenend.
Dat ik niet eerder op die gedachte ben gekomen, berust op een merkwaardige vergissing van mijn kant. Ik heb me namelijk verbeeld dat ik op een avond op het perron in Kilchester opzettelijk een duw in de rug heb gekregen, die mij bijna voor de trein wierp... en dat de moordenaar van mevrouw McGinty mij die duw heeft gegeven. Nu was Robin Upward praktisch de enige bewoner van Broadhinny die op dat uur niet in Kilchester kon zijn geweest!'
Johnny Summerhayes begon te grinniken. 'Natuurlijk is het zo'n marktvrouw geweest, die u een por heeft gegeven met haar grote mand. Die gaan altijd dringen als de trein voorrijdt!'
Poirot ging voort: 'Robin Upward had een veel te hoge dunk van zijn eigen knapheid, om een ogenblik bang voor mij te worden. Dat is ook typerend voor moordenaars. Gelukkig maar, want ik beschikte in dit geval over onvoldoende bewijs. '
Mevrouw Oliver vroeg ongelovig: *Wou je mij vertellen dat Robin zijn moeder vermoord heeft toen ik buiten in de auto zat te wachten? Zonder dat ik daarvan iets heb gemerkt? Hij had er niet eens de tijd voor... '
'O, ja zeker. De meeste mensen hebben een totaal verkeerd begrip van tijd. Ga maar eens na hoe snel op het toneel een decorwisseling kan worden uitgevoerd. In dit geval was het hoofdzakelijk een kwestie van rekwisieten. '
'En goed toneelspel, ' mompelde mevrouw Oliver.
'Inderdaad... het was typisch een toneelmoord. Alles nauwkeurig van te voren geensceneerd. '
'En ik heb daar in de auto gezeten... en niet het flauwste vermoeden gehad... '
'Ik vrees, ' mompelde Poirot, 'dat uw vrouwelijke intuitie u even in de steek heeft gelaten. '