42
Praktische zaken
De dienstauto van Dikzak, met daarin Dikzak, Nicholas Cutbush en een functionaris van de Geheime Dienst, Natasja Krantz, reed een vip-ingang aan de achterkant van het vliegveld binnen en parkeerde daar.
Dikzak zat nog steeds in de rats. Voor de auto kwam, had hij zijn vrouw alles verteld; over Jaffa, over zijn vriendin, en over andere onrechtmatigheden in zijn huwelijk en zijn financiën. Toen hij eenmaal begonnen was kon hij niet meer ophouden. Tot zijn stomme verbazing was zijn beschaafde vrouw als een razende tekeergegaan en had hem in zijn eigen bad aangevallen. Ze had hysterisch gegild, de douche aangezet en het gloeiend hete water op zijn onbedekte genitaliën gericht. Gemeen en wraakzuchtig had ze geroepen: “Denk maar niet dat ik straks aan je zijde sta en het dappere vrouwtje speel en op de foto wil komen terwijl ik hand in hand met jou over het gazon loop. Reken er maar niet op dat we samen braaf met de Labrador voor fotografen gaan poseren, klootzak! Als dit schandaal uitkomt vraag ik scheiding aan. Het martelaarschap ligt mij niet. Ik ben geen Mary Archer!”
Onder de Medusa-blik van zijn vrouw had Dikzak vaseline op zijn pijnlijke roze geslachtsdelen gesmeerd. Het liefst was hij ter plekke in steen veranderd. Alles was beter dan de komende dagen te moeten doorstaan. Hij had de volgende ochtend een afspraak met de premier. Ze zouden het hebben over orde en gezag. Zijn penis kromp bij de gedachte.
Dikzak stapte samen met de anderen de auto uit en schuifelde moeizaam de gangen door tot ze bij de vip-wachtkamer aankwamen waar Dodo zat te wachten, zoals van tevoren was afgesproken.
“Wat is er, Dikkie?” vroeg Dodo. “Je ziet eruit of je ‘t in je broek hebt gedaan.”
Dikzak liet zich omzichtig in een stoel zakken. Hij wilde wel dat hij met zijn geslachtsdelen naar een dokter was gegaan, maar daar was geen tijd voor geweest en bovendien: zou de wederzijdse gene niet nog pijnlijker zijn dan de brandblaren? Dat hij een alom bekend gezicht had maakte het des te ondraaglijker dat hij zulke doodgewone geslachtsorganen had. Nicholas gaf de veiligheidsagente opdracht de ruimte op afluisterapparatuur en verborgen camera’s te onderzoeken. Natasja Krantz pakte de klus zo te zien grondig aan, zozeer zelfs dat ze een trap haalde en de ingebouwde spotjes van het plafond schroefde. Niemand sprak tot ze zei: “In orde.”
“Controleer nu mijn zus.”
Natasja’s gezicht nam een strakke uitdrukking aan en ze fouilleerde Dodo.
“In orde.”
“Waar is die moordvriendin van je?” vroeg Nicholas.
“Die komt zo,” antwoordde Dodo. En toen: “Heb je alles bij je waar ik om heb gevraagd, Nick?”
Natasja Krantz opende haar diplomatenkoffer en haalde er bundels bankbiljetten en verschillende documenten uit. Dodo opende haar zwarte tas en gaf Natasja de pasfoto’s. Ze begon de officiële identiteit van Coventry en Dodo te veranderen. Hun nieuwe namen pasten bij hun afkomst en accent. Dodo werd Angela Stafford-Clark, geboorteplaats: Leamington Spa; en Coventry zou veranderen in Suzanne Lowe, geboorteplaats: Nottingham.