34
Overgang
Het duurde niet lang of ik was razend enthousiast over vliegveld Gatwick. Het was de meest romantische plaats waar ik ooit was geweest. Aan het eind van de tunnels en loopbruggen lagen oerwouden en woestijnen en eeuwenoude steden; daar lagen mogelijkheden. Ik vroeg Dodo hoe ik aan een paspoort kon komen.
“Dat is moeilijk, maar niet onmogelijk. Hoezo, lieverd? Waar wil je heen?”
“Dat maakt niet uit,” zei ik. Ik wilde de grond onder mij laten, de wolken binnendringen en erin verdwijnen.
Ik ben veertig en heb nog nooit in een vliegtuig gezeten; nog nooit een auto bestuurd; nog nooit ben ik, sinds mijn kindertijd, naar de schouwburg of naar de ijsbaan geweest; nog nooit heb ik getennist of ben ik naar een nachtclub geweest; nog nooit heb ik bij de Chinees gegeten, luxe lingerie gedragen, een bankrekening gehad, of in gemengd gezelschap over seks, geld en politiek gepraat. Wat is de Dow Jones Index eigenlijk? Ik moet toegeven dat ik het niet weet. Ik ben een onwetende vrouw. Hoe is dat gekomen? Toen ik klein was, vond iedereen me pienter; ik haalde mijn verkeersdiploma en won prijzen met zwemmen en hordenlopen. En de boeken die ik las toen ik zestien was! Volwassen boeken over belangrijke onderwerpen. Waarom ben ik opgehouden die boeken te lezen?
Het is Dereks schuld niet, echt niet. Het is Dereks schuld niet. En ik ga John en Mary ook niets verwijten; het is mijn eigen schuld. Ik werd bedeesd en stil, en was bang om mezelf op te dringen. Er is iets met me gebeurd. Doordat ik Gerald Fox vermoord heb, is de ban verbroken. Ik ben klaar om te vliegen. Ik weet dat dit onaardig is tegenover Gerald Fox.
Er landt vanmiddag nog maar één vliegtuig uit de Algarve. We zijn van plan om ergens achteraf te gaan staan wachten tot Sidney en Ruth de aankomsthal binnenkomen. We zullen ze op een afstand volgen. We zijn dan zwaar vermomd en als de kust veilig is, zal ik naar ze toegaan. Wat er dan gaat gebeuren weet ik niet. Ik wil Sidney vragen om mijn kinderen onder zijn hoede te nemen totdat ik ze over kan laten komen en weer zelf voor ze kan zorgen. Hoe Sidney hierop zal reageren weet ik ook niet. Hij doet altijd of hij kinderen maar niets vindt maar voor mijn kinderen heeft hij vast wel een zwak. Ze zijn zo aardig, ik zou niet weten hoe iemand ooit een hekel aan ze zou kunnen hebben. Het is nu meer dan een week geleden dat ik ze voor het laatst heb gezien en in die tijd is er geen uur voorbijgegaan waarin ik niet aan ze heb gedacht. Ze zijn splinters in mijn gedachten. Ik zal ze mijn hele leven meenemen, waar ik ook heen ga. Alleen mijn eigen dood zal me van ze scheiden.
Ik heb Derek niet gemist. Maar ik vind het erg sneu voor hem dat hij het nu alleen op moet knappen en ik hoop dat hij ooit nog eens iemand tegenkomt die van hem houdt. Iemand die goed kan luisteren, die van schildpadden houdt en de foxtrot kent zou ideaal zijn.
Dodo staat nu al meer dan twintig minuten te telefoneren met haar broer. Ik weet niet wat ze allemaal zegt; ik weet alleen dat ze ernstig en vastberaden kijkt en het meest aan het woord is. Ik wou wel dat ze opschoot; het vliegtuig van Sidney komt over vijfendertig minuten aan.