10
De plaatselijke krant
Broodmes staarde naar de voorpagina van het plaatselijke avondblad. Haar dochter staarde terug vanaf de foto. “Het staat erin,” zei ze, en gaf de krant aan haar kleine, ronde man.
“Ik vind het maar een walgelijke toestand,” zei hij, nadat hij zwijgend de hele voorpagina had gelezen.
“Het zit in de familie,” zei Broodmes. Dit was een verwijzing naar Ruby, de moeder van haar man, die nu niet meer leefde, maar van wie bekend was dat ze regelmatig obscure kroegen had bezocht. Ze had ook heel wat kinderen op de wereld gezet, onder wie een halfbloed, die nu in Cardiff woonde. Ruby was nooit getrouwd geweest.
Tennisbal was dus een onwettig kind. Hij had geen idee wie zijn vader was en wilde het niet weten ook, punt uit. Toen Ruby op sterven lag en haar einde voelde naderen, had ze naar hem gevraagd, maar hij was niet gekomen, uit angst voor sterfbed-bekentenissen en klef gedoe.
“Ze zeggen weleens dat het een generatie overslaat,” zei hij.
“Nou, dat klopt dan aardig in dit geval,” zei Broodmes.
Tennisbal stond op van de bank, liep naar de keuken en stopte de krant in de afvalemmer onder het aanrecht.
Opgeruimd staat netjes.
HUISVROUW-MOORDENAAR VOORTVLUCHTIG
Vandaag zijn de bewoners van de wijk Grey Paths Estate weer wat bijgekomen van de schokkende onthulling dat één van hun buren, Coventry Dakin, door de politie wordt gezocht in verband met de moord op Gerald Fox, die gisteren op brute wijze om het leven werd gebracht. Haar echtgenoot, Derek Dakin, zei in een vraaggesprek met onze verslaggeefster Sandra Topping: “Mijn vrouw is altijd een vriendelijk, bescheiden persoon geweest. Ik neem daarom aan dat ze geestelijk niet in orde is.” Op de vraag of hij op de hoogte was van een mogelijke verhouding tussen zijn vrouw en de vermoorde man, zei de heer Dakin: “Ik weet niet wat ik moet geloven. Coventry heeft nooit eerder interesse voor andere mannen getoond.” Dakin, controleur bij Hopcrofts Schoenen B.V., kalend, brildragend en zorgvuldig gekleed, stortte vervolgens in en barstte in tranen uit. “Ze zou letterlijk nog geen vlieg kwaad doen; ik moest ze altijd met een opgerolde krant het raam uitjagen.”
De kinderen van de blonde moordenares, John (17) en Mary (16), verblijven bij hun grootmoeder in haar bejaardenwoning. “Ze was een buitenbeentje,” zei mevrouw Dakin. “Je kon nooit hoogte van haar krijgen.” Op de vraag of mevrouw Dakin verbaasd was dat haar schoondochter van moord verdacht werd, antwoordde ze: “Niet echt.”
De echtgenote van de vermoorde man, Carole Fox, ligt nog in het ziekenhuis, waar haar kalmerende middelen worden toegediend. Haar kinderen, die getuige waren van de gruwelijke moord, worden verzorgd door vrienden. De heer Broadway, hoofd van de John Kennedy-school die de kinderen bezoeken, zei: “Ik verwacht dat ze een aantal dagen niet op school zullen komen.” Gevraagd naar een commentaar op de moord zei hij: “Deze wijk heeft geen buurtcentrum; de mensen hebben ‘s avonds niets te doen.” De plaatselijke politie heeft het volgende signalement van Coventry Dakin verspreid: “Lengte 1,73 m, een slank postuur, kort blond haar en bruine ogen. Toen ze voor het laatst gezien werd droeg ze een blauwe broek met wijde pijpen en een grijze sweater met schildpad-opdruk.” Een politiewoordvoerder voegde hieraan toe: “Een mogelijk motief voor de moord is dat Coventry Dakin Gerald Fox uit woede aanviel nadat deze haar had verteld dat hun affaire voorbij was. Een tweede theorie is dat Coventry Dakin lid is van een geheime, fanatieke feministische groepering die zich ten doel heeft gesteld mannen uit te roeien.” Op de vraag welke bewijzen hij had om een dergelijke opzienbarende theorie te staven, zei de woordvoerder: “Er hebben zich verscheidene informanten gemeld die hebben verklaard dat Dakin haar gezicht zwart had gemaakt, zoals terroristen vaker doen, voordat ze Gerald Fox doodsloeg.” Hij waarschuwde: “Ze kan nogmaals toeslaan.”