5

Samen bogen we ons over de paperassen op de vloer. In de doos hadden oude foto's gezeten, een paar vergeelde tijdschriften en het schriftje. Ellen rilde van de kou en van schrik. Ik stak het boekje in de zak van mijn kamerjas. In bed, met alleen mijn armen boven de dekens, vouwde ik het plechtig open.

'Het lijkt op een dagboek,' zei Ellen, met haar neus net boven het beddengoed uit. 'Staat er in van wie het is?'

Ik keek op de eerste bladzijde. In een gelijkmatig handschrift, in duidelijk leesbare noteninkt, had iemand zijn initialen opgeschreven, 'A.L.L.' en een datum: 'Mai 19, 1768'.

'Het is meer dan twee eeuwen oud...' zei Ellen, met eerbied in haar stem. 'Zou het wat waard zijn?'

Het was me niet meteen duidelijk. Het boekje telde hooguit vijftig bladzijden. Op de linkerpagina's had A.L.L. korte, min of meer begrijpelijke zinnen neergeschreven, telkens onder een datum en van elkaar gescheiden door een dikke streep. Op de tegenoverliggende bladzijde stond in de meeste gevallen niets, behalve hier en daar twee letters: 'R.P.', metéén ofmeer uitroeptekens, plus een tweede datum, die in de tijd altijd na de eerste kwam. Het leek alsof er een verband bestond tussen links en rechts, en dat de R.P.'s verwezen naar wat A.L.L. aan de linkerkant had genoteerd.

'Gaat het over seks?' vroeg Ellen, die niet echt met al haar krachten vocht tegen de slaap.

'Ik weet het niet. Het lijken wel dingen die hij heeft meegemaakt. Anekdoten.'

Ik zocht een notitie waarvan ik de woorden kon ontcijferen en las hem haar voor.

'16 december 1771. Marie en ik ontvangen door de Koning. Ze bijt in zijn hand in plaats van ze te kussen. Turgot komt tussenbeide. Wordt zelf afgevoerd. Marie op schoot van Koning. Gelach bij hofhouding.' Aan de rechterkant stond niets, ook geen R.P.

Toen ik naast me keek, lag Ellen te slapen als een pasgeboren kind. Ik legde het notitieboekje op mijn nachtkastje en kroop dicht tegen haar aan. Ik droomde niet die nacht.